Δεν ξέρω κατά πόσον αληθεύει, αλλά έχετε το νού σας και τα μάτια σας ανοιχτά.
Με πλησίασαν χθες το απόγευμα, περίπου στις 15:30, στο parking Super Market κοντά στο Πανεπιστήμιο δύο άντρες και με ρώτησαν τι άρωμα φορούσα. Τότε με ρώτησαν εάν θα ήθελα να μου δειγματίσουν μερικά περίφημα αρώματα που ήταν πρόθυμοι να μου πουλήσουν σε πολύ λογική τιμή. Πιθανότατα να είχα συμφωνήσει εάν δεν είχα λάβει ένα email μερικές εβδομάδες πιο πριν με την προειδοποίηση: «Θέλεις να μυρίσεις αυτό το ωραίο άρωμα;»
Ο άντρας συνέχισε να στέκεται ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και φαντάζομαι ότι περίμενε και κάποιον άλλον να «χτυπήσει». Σταμάτησα μία κυρία που πήγαινε προς το μέρος τους, της τους έδειξα και της είπα ότι μου είχαν στείλει ένα email στη δουλειά σχετικά με κάποιον που σε πλησιάζει σε ταχυδρομεία και σε parking και σε ρωτάει αν ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΥΡΙΣΕΙΣ ΕΝΑ ΑΡΩΜΑ που πουλάνε σε πολύ φθηνή τιμή. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΩΜΑ... ΕΙΝΑΙ ΑΙΘΕΡΑΣ. Όταν το μυρίσεις, λιποθυμάς. Θα σου πάρουν το πορτοφόλι, όλα τα τιμαλφή και ένας Θεός ξέρει τι άλλο.