Εδώ λοιπόν, και μετά την προτροπή του φανατικού μου κοινού (βλέπε semika και χιλιάδες άλλους...) θα αρχίσω να γράφω κάποια περιστατικά που μου έχουν συμβει, αστεία και όχι αστεία. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω για την αληθοφάνεια των γεγονότων εάν ανεβείτε μία βόλτα προς τα μέρη μου. Αν και θα το καταλάβετε τώρα που θα έρθω εγώ κάτω. Άλλωστε δεν νομίζω να ξεχνά κανείς το χιόνι που είχε ρίξει φέτος. Μόλις είχα έρθει Αθήνα καταστράφηκε το σύμπαν. Όταν έφυγα όλα ήταν σαφώς πολύ καλύτερα.
Επειδή η λίστα είναι γεμάτη και δύσκολη να τη θυμάμαι όλη, για αρχή θα αναφερθώ σε λίγα περιστατικά και θα γράφω σε τακτά χρονικά διαστήματα. Άλλωστε καθημερινά γεμίζει, άρα είμαι αισιόδοξος πως αυτό το topic θα ξεπεράσει τα παραπονάκια, χωρίς μάλιστα τη συμμετοχή άλλων συνομιλητών. Θα τα καταφέρω και μόνος φαντάζομαι...
Μια πρώτη ιστορία που μου έρχεται στο μυαλό είναι όταν έκανα τα πρώατ μου δειλά βήματα στο χώρο της γκαντεμιάς. Ήμουν κάπου στα τέλη γυμνασίου αν δεν κάνω λάθος. Ήταν μέσα καλοκαιριού και ο ήλιος έλαμπε στον καταγάλανο ουρανό. Επί μήνες προσπαθούσα με κάποιους φίλους μου να κανονίσουμε για μπάλα σε ένα μέρος πολύ μακρυά από τα σπίτια μας, σε ένα γήπεδο. Πρώτη φορά που θα πήγαινα μαζί τους, πρώτη φορά που θα παίζαμε σε κανονικό γήπεδο, πρώτη φορά που είχαμε μαζευτεί 20 άτομα για ποδόσφαιρο. Ξεκινάμε και μετά από 45 περίπου λεπτά φτάνουμε στο γήπεδο. Ο ήλιος συνέχιζε να λάμπει. Ξεκινάμε γεμάτοι χαρά να παίζουμε και μετά από 20 λεπτά ακούω μια φωνή: "Τι είναι αυτό το μαύρο πράγμα στο βουνό?" Γυρίζω και κοιτάζω και μπορώ να πω ότι τρόμαξα πραγματικά. Ακούω έναν κεραυνό να πέφτει κα προτού καταλάβουμε τι έγινε αρχίζει να ρίχνει χαλάζι. Ναι, ναι...δεν κάνετε λάθος. Είναι εκείνο το μεγάλο χαλάζι που είχε ρίξει πριν καμιά 10αριά χρόνια και είχε προκαλέσει μεγάλες ζημιές. Φυσικά, το πιο κοντινό σπίτι ήταν στα 500 περίπου μέτρα+ και το χαλάζι που έριχνε δεν ήταν αστείο. Πονούσαμε και μάλιστα θυμάμαι ότι γυρίσαμε με πολλές μελανιές. Τα έξυπνα εμείς φυσικά σκεφτήκαμε να καλυφθούμε κάτω από έναν πλάτανο την ώρα που οι αστραπές πέφτανε γύρω μας....Τελικά δεν κάηκε κανένας.
Φυσικά μπορεί κάποιος να μου πει ότι ήταν σύμπτωση. Περίμενε όμως...Αποφασίσαμε να πάμε και δεύτερη φορά. Το γήπεδο αυτό ήταν έρημο και ποτέ δεν πήγαινε κανείς να παίξει. Την δεύτερη φορά που πήγαμε λοιπόν....έκανε προπόνηση μια ομάδα άκυρη του πηλίου και μόλις είχαν ξεκινήσει...Τελικά σε αυτό το γήπεδο δεν έπαιξα ποτέ. Όλοι οι άλλοι καταφέρανε να παίξουνε χωρίς πρόβλημα όσες φορές και αν πήγανε από τότε.
Τον τελευταίο καιρό συνηθίζω να περπατώ με τα πόδια κάποιες μικρές αποστάσεις. Κάθε φορά που στέκομαι βράδυ κάπου σβήνει το η λάμπα στο δρόμο. Συνεχώς όμως.
Πολύ κλασικό φαινόμενο είναι τα blackout που προκαλώ. Έχω μία μπλούζα που γράφει επάνω blackout. Επί ένα μήνα όταν έμπαινα σε κάποιο σπίτι με αυτή την μπλούζα γινότανε συνεχώς blackout...δεν καταλαβαινω πως τα κατάφερνα.
Διάλογος με έναν φίλο μου...
"Έλα ρε Μήτσο...Κατεβαίνω Αθήνα σήμερα!"
"Ωωωωωχ...."
"Θα με φιλοξενήσεις?"¨
"Ωχ..."
"Τι ωχ ρε μ....α?Ναι ή όχι?"
"Έλα...."
Μετά πό 5 ώρες.
"Έλα ρε κολητέ. Έφτασες Αθήνα?"
"Ναι...Μόλις μπήκα Αχαρνών"
"Το κατάλαβα!"
"Πως?"
"Έγινε blackout στον μισό Κορυδαλλο, στραμπούληξα μόλις πήγα να σε πάρω τηλ. το πόδι μου και έσπασα ένα ποτήρι..."
Περπατώ στα Κάτω Πατήσια με την βαλίτσα στον ώμο. Μόλις είχα βγει από τον ηλεκτρικό και θα πήγαινα προς τα κτελ για να φύγω. Κάποιοι μαύροι πουλούσανε διάφορα πραγματούδια και εγώ στάθηκα για λίγο να κοιτάξω. Την ώρα που ανέβασα τον σάκο μου στον ώμο και γύρισα από την άλλη, άκουσα κάτι φωνές και είδα κόσμο να τρέχει. Τι είχε γίνει? Είχε πλακώσει η αστυνομία και όλοι οι παράνομοι άρχισαν να τρέχουν με κάτι σάκους στον ώμο. Πάνω στον πανικό άρχισα να τρέχω και εγώ. Τελικά με πιάσανε και όσο και να τους εξηγούσα τι έγινε με πήρανε στο περιπολικό και μου ψάξανε όλα τα πράγματα...
Στο επόμενο post θα μάθετε:
-Την ιστορία με τα 3 ποντίκια
-Την ιστορία με την επιδρομή των κατσαρίδων
-Την αφαίρεση των πινακίδων
-Την κλήση στο μηχανάκι για παράνομο παρκάριμα
.Άκου(ή μάλλον διάβασε) και την δική μου ταπεινή ιστορία γκαντεμιάς!
σκέφτομαι ότι υπήρξα τυχερή και ανυπομονώ να πάρω τον υπολογιστή μου για να δουλέψω επιτέλους!!!Τον παίρνω λοιπόν η καλή σου σπίτι και τον ανοίγω μετά από μισή ώρα υπερθερμένεται και ξανακλείνει τσαφ!Τώρα ήταν που δεν άνοιγε καθόλου.Τους παίρνω τηλέφωνο και τους τον ξαναπάω,με ξαναπαίρνουν τηλέφωνο και μου λένε ότι έχει καεί πάλι η μητρική αλλά αυτή τη φορά έχει καεί και ο επεξεργαστής και δεν βρίσκουν ίδια μητρική οπότε τα μόνα που θα γλίτωνα ήταν τα λεφτά που είχα ήδη πληρώσει για μητρική και εργασία που θα μου αφαιρεθούν.Τι να κάνω η κακομοίρα αλλάζω μητρική,επεξεργαστή,μνήμες και τροφοδοτικό αφού είχα την υποψία ότι αυτό τα καίει.Εν τέλει τον ξαναπαίρνω πίσω και αναγκάζομαι να ξαναπεράσω τα win γιατί χτυπάγαν.Αφού κατάφερα να περάσω τα win μετά από 5 αποτυχημένες προσπάθειες αφού κόλλαγε άρχισε πάλι να κολλάει και να κάνει επανακινήσεις μόνος του.Ο ξάδερφος προτείνει να τον φέρουμε εδώ που δουλεύω να του περάσουμε όλους τους καινούργιους drivers και το bios μήπως φταίει αυτό!Εν τέλει ούτε αυτό ήταν και όπως καταλαβαίνεται τον ξαναπήγα πίσω!Μου λένε θα με πάρουν τηλέφωνο να μου πουν αλλά μέχρι σήμερα άφαντοι!Τους παίρνω λοιπόν σήμερα εγώ και τι μου λένε!Έφταιγε η μητρική πάλι είχε ελάττωμα έχουν αλλάξει τρεις ίδιες και δεν τα καταφέρνει,κολλάει πάλι και έχουν κάνει και όλους τους περαιτέρο ελέγχους μήπως φταίει κάτι άλλο!Εν τέλει αλλάζω μητρική και βάζω και μια καρτούλα γραφικών αφού η προηγούμενη είχε onboard!Ακόμα δεν τον έχουν τελειώσει φυσικά σύνολο 456 ευρώ και δεν ξέρω πόσα άλλα θα χρειαστώ εντέλει στους ψυχιάτρους!!!
