Venus AUEB Forum

Πόσο λίγα πρέπει να έχεις ζήσει για να πεις “Ξέρω τη ζωή”. Ίσως αν είχαμε δέκα ζωές προλαβαίναμε να μάθουμε πόσο περίεργη και αντιφατική είναι. Ίσως μαθαίναμε αν ισχύει αυτό που λένε πολλοί ότι ο καθένας τελικά ζει για την πάρτη του και απλά συνυπάρχουμε. Και όλοι οι υπόλοιποι που δεν πιστεύουμε το ίδιο μήπως ζούμε σε ένα όμορφα πλασμένο παραμύθι που το έχουμε φτιάξει εμείς οι ίδιοι επειδή δεν αντέχουμε την πραγματικότητα και την ασχήμια. Ίσως ο καθένας μας να ζει το δικό του παραμύθι και όλα μαζί να αποτελούν μία πραγματικότητα που λέγεται ΖΩΗ. Ποιος ξέρει να απαντήσει στα χιλιάδες γιατί, ποιος ξέρει που θα σε βγάλει το ποτάμι αν το αφήσεις να σε παρασύρει, γιατί πρέπει να προσπαθείς για κάτι μάταιο, γιατί να σε παρασύρουν λάθος αγάπες, γιατί εμπιστεύεσαι λάθος ανθρώπους…Ξέρετε ίσως γιατί δεν μπορούν να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, γιατί δεν είμαστε σίγουροι για την πραγματική έννοια των λέξεων. Τι είναι αγάπη, τι είναι εμπιστοσύνη, τι είναι σωστό, τι είναι πρέπει…Δίνεις και χωρίς να σου δώσουν, βάζεις κάποιον πάνω και από τον εαυτό σου, είναι αληθινή αγάπη και όμως σε λένε κορόιδο. Τι είναι εμπιστοσύνη? Να αφήνεσαι, να πιστεύεις, να συγχωρείς δίνοντας και άλλη ευκαιρία, κι όμως σε λένε αφελή-ευκολόπιστο. Το χειρότερο είναι όταν αυτός που είναι απέναντι σου και σε ρωτάει τι πραγματικά συμβαίνει είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Αν πεθάνεις κυνηγώντας την αληθινή αγάπη, φιλία, εμπιστοσύνη και δεν τη βρεις θα είσαι δυστυχισμένος, αν δεν ψάξεις καν θα είσαι πάντα άδειος. Ίσως και να μπορέσεις να βρεις τις αξίες και να καταλάβεις το πραγματικό νόημα της ζωής. Αν θα ρισκάρεις είναι επιλογή δική σου, δεν στην ορίζει κανένας άλλος…

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν απαντήσεις στα γιατί σου ή μάλλον δεν μπορείς να τις μάθεις
αν δεν φας τα μούτρα σου. Κι αν δεν φας τα μούτρα σου δεν θα μάθεις τι υπέροχο είναι
να ξανασηκωθείς όταν έχεις πέσει. Θα προσπαθήσεις και θα ξαναπροσπαθήσεις, θα
συναντήσεις ανθρώπους σκάρτους, ανθρώπους που θα σ'εκμεταλλευτούν, "φίλους" που
θα πονούν με τη χαρά σου και θα χαίρονται με τον πόνο σου, ανθρώπους που θα παίρνουν
από εσένα ότι χρειάζονται και μετά θα σε "πετάνε". Υπάρχουν άνθρωποι που ζητάς από
αυτούς πολύ περισσότερα από όσα μπορεί να έχουν, ίσως κάποιος να τους "άδειασε" κι αυτούς
ίσως να μην υπήρξαν πότε γεμάτοι, μην τους αφήνεις να γεμίσουν από εσένα και μετά
να μείνεις άδεια εσύ. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που αξίζουν, υπάρχουν πραγματικοί φίλοι και
άνθρωποι που θα ενδιαφερθούν πραγματικά για εσένα. Ψάξε, αξίζει να τους βρεις. Και αν στην
αναζήτηση σου αυτή πέσεις, αν πονέσεις και νιώσεις ότι η δύναμη και η αντοχή σου σε
εγκαταλείπουν, αν νιώθεις να χάνεις την εμπιστοσύνη σου στους ανθρώπους μην ξεχνάς κάτι
που λες η ίδια"Όλα έχουν τον σκοπό τους!". Ο πόνος έχει τη σημασία του ο άνθρωπος που
δεν έχει κλάψει μ ε την καρδιά του δεν μπορεί να γελάσει και με την καρδιά του.Τι σημασία έχει
η χαρά αν δεν ξέρεις πως είναι η λύπη;Δεν μπορείς να σηκωθείς αν δεν έχεις πέσει.Και το τρομερό
είναι ότι όταν σηκώνεσαι είσαι δυνατότερος,σοφότερος και έτοιμος για την ευτυχία και τη χαρά
μέχρι την επόμενη δυσκολία,μέχρι το επόμενο εμπόδιο ;-) .

Κορίτσια θα σας ξαναδούμε ή έχετε προγραμματίσει καμια ομαδική αυτοκτονία?

Δυστυχώς για εσάς δεν θα αφήσουμε τον μάταιο αυτό κόσμο

Νεχτάριε αντίο...!!!

Ωχ η κακομοίρα είναι τόσο χάλια που ούτε το όνομα σου δεν μπορεί να πει σωστά.

Ίσως αυτό να κόλλαγε σε άλλο topic αλλά θα το πω....
(Αφιερωμένο σε xristina)
"ζήσε δίχως άλλες σκέψεις, δίχως αγωνίες για το μετά ή για το αύριο, για το αν η τωρινή σου εικόνα θα μοιάζει με εκείνη μιας άλλης μεταγενέστερης στιγμής...ν'αφήνεις τον εαυτό σου να παίρνει το σχήμα που έχει ανάγκη εκείνη την ώρα, αυτή είναι η αξία του ανεπανάληπτου"
Η δική μου εσωτερική αναζήτηση πάντως με αυτό ταυτίστηκε....και δεν το'χω μετανιώσει ποτέ.
ελπίζω να βοηθήσει και τη δική σου....

Ανενημέρωτος είσαι p3 και δεν καταλαβαίνεις τα μηνυματάκια ;-)
Παιδιά δεν είμαι του θανατά καλό είναι κάποιες στιγμές να ασχολούμαστε και με το μέσα μας!!!

Ethel wrote: ν'αφήνεις τον εαυτό σου να παίρνει το σχήμα που έχει ανάγκη εκείνη την ώρα

Αυτό εγώ το κάνω σύνέχεια ίσως και στιγμές που δεν πρέπει. Βγει δε βγει σε καλό τελικά, δεν μου είναι εύκολο να το αλλάξω!!!

Merged by Ethel

Παιδιά μην ανησυχείται!Το είδος υπό εξαφάνιση xristina
φυλάσεται καλά προκειμένου να μην υποκύψει στις αυτοκαταστροφικές
του τάσεις!
Μην φοβάστε!Έχουμε απομακρύνει κάθε αιχμηρό αντικείμενο και είναι
καλά κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο για να μην βλάψει
ούτε τον εαυτό της ούτε και κανέναν άλλον .

Ωχ η κακομοίρα είναι τόσο χάλια που ούτε το όνομα σου δεν μπορεί να πει σωστά.

Ανενημέρωτο σε βρίσκω φίλε p3 και όλο γουστοζιές απαντάς!

Όλα αυτά τα γιατί που σε "βασανίζουν" Χριστίνα δεν ξέρω αν είχε νόημα να τα απαντήσεις. Γιατί αφενός πιστεύω ότι δεν έχουν απαντήσεις και αφετέρου αν είχαν τότε θα χάνανε την αξία τους οι ανθρώπινες σχέσεις. Κάτι τέτοια γιατί είναι που μας γεμίζουν καθημερινά και μας κάνουν να ψάχνουμε για κάτι καλύτερο. Και πότε θα βρεις το καλύτερο? Δεν το ξέρεις. Γι' αυτό ψάχνεις. Πότε θα ξέρεις αν βρήκες το τέλειο? Ποτέ. Τέλειο δεν υπάρχει. Ότι και να θεωρήσεις ως τέλειο ποτέ δεν θα αρκεστείς σε αυτό και θα ψάξεις για κάτι ακόμη καλύτερο. Όσο για το ποιος πατάει πάνω σε ποιον...αυτή είναι η φύση μας! Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που εκμεταλλεύονται, που μισούν, που ζηλεύουν, που θέλουν το κακό σου γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα πάνε μπροστά και πάντα θα υπάρχουν οι καλοί "μ...ς" που θα εξισορροπούν την κατάσταση. Θα πηγαίνουν με το σταυρό στο χέρι και το μόνο που θα ξέρουν να κάνουν είναι να λένε ευχαριστώ σ'αυτούς που τους κλωτσάνε, γιατί απλά αυτό θεωρούν σωστό και το πιστεύουν.

"get busy living or get busy dying" όπως λέει και ο Morgan Freeman στην ταινία The Shawshank Redemption...

xristina wrote:ποιος ξέρει που θα σε βγάλει το ποτάμι αν το αφήσεις να σε παρασύρει, γιατί πρέπει να προσπαθείς για κάτι μάταιο, γιατί να σε παρασύρουν λάθος αγάπες, γιατί εμπιστεύεσαι λάθος ανθρώπους

Κανένας δεν μπορεί να σου απαντήσει πού θα σε οδηγήσει το ποτάμι της ζωής σου.. ξέρεις τι όμως;;;Στο ποτάμι μπορείς να κάνεις rafting!έτσι δε σε πάει όπου θέλει αυτό, πας όπου θέλεις εσύ... Όσον αφορά τις προσπάθειες σου, εγώ θα έλεγα καλό είναι να προσπαθείς μέχρι εκεί που αντέχεις και μέχρι εκεί που νιώθεις ότι δεν φθείρεσαι, γιατί δεν αξίζει τίποτα περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό..Τι να το κάνεις να προσπαθήσεις για ο,τιδήποτε τόσο ώστε να έχεις αλλάξει σε τέτοιο βαθμό που θα ξυπνήσεις μια μέρα και δεν θα αναγνωρίζεις τον εαυτό σου;;
Αυτοκριτική χρειάζεται για ξέρουμε που βαδίζουμε και τι θέλουμε, για να "ζυγίζουμε" τις καταστάσεις γύρω μας και να κανονίζουμε την πορεία μας με βάση τα τρέχοντα δεδομένα κάθε φορά..

Λάθος αγάπες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο τα συναισθήματα που νιώθουμε για τους ανθρώπους γύρω μας, που πολλές φορές μοιάζουν σαν αγάπες ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι.. Ίσως και να γίνονται πράγματα για να μας προστατεύουν από χειρότερες καταστάσεις ή γιατι πραγματικά κάτι που υπάρχει στη ζωή μας δεν είναι αυτό που μας αξίζει!!
Αν δεν πληγωθείς και αν δεν πέσεις, δε θα μάθεις να εκτιμάς αυτό που πραγματικά αξίζει και να σηκώνεσαι και να προχωράς.. Πραγματικά υπάρχουν άνθρωποι που αξίζουν και που ταιριάζουν στον καθένα μας, αλλά θέλει ωριμότητα για να τους ανακαλύψεις. Η ωριμότητα σε κάποιους ήδη υπάρχει, σε κάποιους άλλους όχι και πρέπει να ζήσουν κάτι για να την αποκτήσουν(είμαι κι εγώ σ' αυτή την κατηγορία)..Μπορεί να βρίσκεται ήδη κάποιος δίπλα σου και να μην
το έχεις καταλάβει! Μπορεί και όχι..Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν θα βρεις αυτό που σου ταιριάζει θα το καταλάβεις..

Μη νιώθεις άσχημα επειδή εμπιστεύτηκες κάποιον που αποδείχτηκε ότι δεν το άξιζε..Είναι πολύ δύσκολο να κρίνεις ποιον θα πρέπει να εμπιστευτείς.. Όλους μας προδίδουν καθημερινά, απλά μην το αφήνεις να σε παίρνει από κάτω..Ο φίλος Λευτέρης(leste) μια φορά μου είχε πει ότι αν δανείσεις χρήματα σε κάποιον και δεν στα επιστρέψει κέρδισες τη γνώση του ότι δεν θα πρέπει να τον εμπιστεύεσαι, άρα καλά έκανες και τα δάνεισες.Σωστά Λευτέρη;;

Μην τα σκέφτεσαι σαν ουτοπίες και χίμαιρες,έτσι δεν θα το καταλάβεις/ εκτιμήσεις ακόμα και αν τα πιάσεις κάποια στιγμή..Επίσης,
να έχεις στο μυαλό σου ότι όλοι μας από τα λάθη μας μαθαίνουμε .. Sorry για το τεράστιο post..Hope it helps a bit..

lumenintervalum wrote:Στο ποτάμι μπορείς να κάνεις rafting!έτσι δε σε πάει όπου θέλει αυτό, πας όπου θέλεις εσύ...

Καλό καλό!!!!!

Μπορεί να βρίσκεται ήδη κάποιος δίπλα σου και να μην
το έχεις καταλάβει! Μπορεί και όχι..Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν θα βρεις αυτό που σου ταιριάζει θα το καταλάβεις..

Standart! Επικροτώ και επιβεβαιώνω....

Vasilis wrote:Και πότε θα βρεις το καλύτερο? Δεν το ξέρεις. Γι' αυτό ψάχνεις. Πότε θα ξέρεις αν βρήκες το τέλειο? Ποτέ. Τέλειο δεν υπάρχει. Ότι και να θεωρήσεις ως τέλειο ποτέ δεν θα αρκεστείς σε αυτό και θα ψάξεις για κάτι ακόμη καλύτερο. Όσο για το ποιος πατάει πάνω σε ποιον...αυτή είναι η φύση μας!

Δηλαδή ακόμα και αν βρεί κάτι αξιόλογο να ψάξει για κάτι άλλο ακόμα καλύτερο;;και πότε σταματάει αυτή η αναζήτηση;;φαντάζομαι ποτέ!!!
Αυτό όμως δεν είναι σωστό, γιατί πάντα θα νιώθει ανικανοποίητη, πάντα θα ψάχνει για κάτι ακόμα καλύτερο και ποτέ τίποτα δε θα τη γεμίζει...Αν δεχτεί ότι τέλειο δεν υπάρχει, θα μπορέσει να δεχτεί τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω της με τα ελαττώματά τους και να τα αγαπήσει γι αυτό που πραγματικά είναι!!
Εσύ θέλεις να σε αγαπούν για το εξιδανικευμένο που έχουν στο μυαλό τους για σένα ή γι αυτό που είσαι πραγματικά;;;Εσύ πως προτιμάς να αγαπάς;;;Ιδανικό δεν υπάρχει...

dimitra wrote:Δυστυχώς για εσάς δεν θα αφήσουμε τον μάταιο αυτό κόσμο

Mα είπαμε κάτι κακό;;;

Υ.Γ. Η xristina είναι η γνωστή μας "κουζουλή" Χριστίνα;;;

Η γνωστή,η γνωστή!

Lumenintervalum έγραψε:

Δηλαδή ακόμα και αν βρεί κάτι αξιόλογο να ψάξει για κάτι άλλο ακόμα καλύτερο;;και πότε σταματάει αυτή η αναζήτηση;;φαντάζομαι ποτέ!!!

Το αξιόλογο δεν είναι πάντα το καλύτερο. Με το αξιόλογο απλά συμβιβάζεσαι για κάποιο διάστημα και ίσως!!! για πάντα. Πιστεύω πως αυτό είναι πάντα θέμα ανθρώπου και θέμα περιόδου. Μπόρεί παράδειγμα να έχεις μία σχέση που να σε γεμίζει και να περνάς πολύ καλά. Δεν λέει όμως κανείς πως δεν θα σηκωθείς ένα πρωί και θα πεις:"Θέλω κάτι άλλο,κάτι καινούριο, μια αλλαγή".Βέβαια αυτό δεν είναι τόσο απλή διαδικασία όσο την περιγράφω εδώ. Μπορεί από την άλλη να συμβιβάζεσαι με αυτό που έχεις και να μην ψάχνεις για κάποια αλλαγή ή αυτό που έχεις να σε γεμίζει σε όλους τους τομείς και κάτι περισσότερο να το θεωρείς περιτό. Γενικά πιστεύω πάντως πως η αναζήτηση δεν τελειώνει ποτέ. Για να μην παρεξηγήσεις τη σκέψη μου όμως, αυτό που λέω δεν το εννοώ στην φάση ότι στα καλά καθούμενα κάνω αλλαγες και παρατάω τις σχέσεις μου επειδή έτσι μου την βαράει. Απλά υπάρχουν και κάποια όρια που σε ωθούν στην παραπάνω κατάσταση.

Αυτό όμως δεν είναι σωστό, γιατί πάντα θα νιώθει ανικανοποίητη, πάντα θα ψάχνει για κάτι ακόμα καλύτερο και ποτέ τίποτα δε θα τη γεμίζει...

Εσένα σε γεμίζουν όλα στη ζωή σου? Αν πεις ναι θα είναι ψέμα. Πάντα θα ψάχνεις για κάτι καλύτερο. Όχι μόνο σε θέμα ερωτικών σχέσεων. Τα πάντα πιστεύω πως είναι προσωρινά, εφήμερα. Ακόμη και η αναζήτηση. Στο μυαλό μου λειτουργούν κάπως έτσι: "Ψάχνεσαι, βρίσκεις κάτι που να σε ενδιαφέρει, κάνεις διάλειμμα, περνάς όμορφα, κουράζεσαι, ψάχνεσαι....κλπ" κάποια στιγμή βρίσκεις κάτι που σε γεμίζει και το αγαπάς πραγματικά. Μένεις μαζί του όσο αντέξεις να μην έχεις την ανάγκη να βρεις κάτι που να σε γεμίζει περισσότερο.

Αν δεχτεί ότι τέλειο δεν υπάρχει, θα μπορέσει να δεχτεί τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω της με τα ελαττώματά τους και να τα αγαπήσει γι αυτό που πραγματικά είναι!!

Συμφωνώ. Να τους δεχτεί με τα ελαττώματάα τους και με την αγάπη της να τους κάνει καλύτερους. Σημασία όμως το πόσο σε δέχονται και οι άλλοι τα ελαττώματά σου και κατά πόσο συμβιβάζονται με αυτά.

Εσύ θέλεις να σε αγαπούν για το εξιδανικευμένο που έχουν στο μυαλό τους για σένα ή γι αυτό που είσαι πραγματικά;;;Εσύ πως προτιμάς να αγαπάς;;;Ιδανικό δεν υπάρχει...

Γι αυτό που πραγματικά είμαι. Αλλά αυτό δεν ξέρω αν σχετίζεται με τα παραπάνω και αν βγάζεις κάποιο συμπέρασμα. Το πως αγαπώ και πως με αγαπούν δεν σχετίζεται με το γεγονός ότι πάντα ψάχνεις για κάτι που να σε γεμίζει περισσότερο. Και ξέρεις που είναι το κουλό? Καμιά φορά το βρίσκεις το κάτι παραπάνω και τότε συνειδητοποιείς ότι δεν το θες. Ή καμιά φορά, βρίσκοντας το κάτι παραπάνω, το προσπερνάς χωρίς να καταλάβεις ότι πέρασε δίπλα σου. Το καταλαβαίνεις αρκετά αργά όμως μετά.

Εγώ νομίζω ότι αν περάσει αυτό το κάτι καλύτερο δίπλα σου, σε κάποια φάση αργά ή γρήγορα, θα το καταλάβεις...Μετά αρχίζει ο ρόλος σου, να κάτσεις και να σκεφτείς δηλαδή τι θα κάνεις και αν όντως θα επιλέξεις να το ακολουθήσεις. Μπορεί αν δεν το καταλάβεις το καλύτερο, να μείνεις με κάτι που όχι απλά δε σε γεμίζει, ούτε καν το αντέχεις!!κάποια στιγμή όμως θα το δεις, δεν υπάρχει περίπτωση..

Επίσης, πιστεύω ότι αν είναι κάτι να γίνει, θα γίνει σίγουρα. Μπορεί μέσα στο μυαλό μας να θεωρούμε ότι χάσαμε μια ευκαιρία, αλλά αν είναι να γίνει κάτι θα υπάρξει και δεύτερη και τρίτη κτλ μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή γι αυτό. Ίσως τα πράγματα να πρέπει να ακολουθούν μια συγκεκριμένη σειρά, να πρέπει να προηγηθούν κάποια γεγονότα έναντι κάποιων άλλων..

Εγώ νομίζω ότι τα ελαττώματά μας, όπως και τα προτερήματά μας όμως, είναι μέρος της "γοητείας" μας και μας κάνουν να ξεχωρίζουμε..

τώρα το όσον αφορά το αν με γεμίζουν όλα τα πράγματα στη ζωή μου ή όχι, έχω να πω πως ίσως να μη με γεμίζουν όλα, αλλά δε νιώθω άδεια (ίσα ίσα που αυτό τον καιρό νιώθω πολύ γεμάτη και πιστεύω πως μπορώ ν' αντιμετωπίσω πολλά πράγματα). Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχω στόχους ή ότι δεν θέλω να κάνω πράγματα που να μου αρέσουν. Απλά δε νιώθω ανασφαλής ούτε ανικανοποιήτη ούτε θέλω τον κόσμο απόλυτα στα μέτρα μου.

lumenintervalum wrote:Επίσης, πιστεύω ότι αν είναι κάτι να γίνει, θα γίνει σίγουρα. Μπορεί μέσα στο μυαλό μας να θεωρούμε ότι χάσαμε μια ευκαιρία, αλλά αν είναι να γίνει κάτι θα υπάρξει και δεύτερη και τρίτη κτλ μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή γι αυτό. Ίσως τα πράγματα να πρέπει να ακολουθούν μια συγκεκριμένη σειρά, να πρέπει να προηγηθούν κάποια γεγονότα έναντι κάποιων άλλων..

Συμφωνώ απόλυτα!Αν είναι κάτι να γίνει θα γίνει!Είτε
το κυνηγήσεις είτε όχι. Τα πράγματα στη ζωή γίνονται
με μια ορισμένη σειρά. Αυτή η σειρά καθορίζει αν θα είσαι
έτοιμος να δεχτείς κάτι, αν θα είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις
κάτι και πόσο σωστά θα το κάνεις. Το σημαντικό στη ζωή
είναι να ξέρεις τι κουβαλάς μέσα σου, να ξέρεις τι θες και να
μαθαίνεις να διαβάζεις τα σημάδια της ζωής.

όντως γίνονται με ορισμένη σειρά και αυτό μας δείχνει πόσο έτοιμοι/ώριμοι είμαστε για το κάθε πράγμα..Πάντως όλα γίνονται όταν είμαστε έτοιμοι να τα δεχτούμε

χμμμ
Ζεις... και εμπιστεύεσαι για να αξίζει ο άλλος; και αγαπάς για να σε αγαπάν; και δίνεις για να μην σε πατήσουν;
Ή μήπως εμπιστεύεσαι γιατί σε γεμίζει; και δίνεις γιατί σε γεμίζει. Και αγαπάς γιατί το να ξέρεις ότι μπορείς να νοιώθεις κάτι τόσο δυνατό είναι όμορφο. Αν αγαπήσεις, θα φας πακέτο. Και αν δεν το κάνεις δεν θα φάς αλλά θα έχεις χάσει την ομορφιά του πράγματος. Το νόημα δεν είναι, πιστεύω, να βρεις κάποιον που θα ανταποδώσει. Το νόημα για μένα είναι να βρεις κάποιον που στο δικό σου μυαλό, στο δικό σου κόσμο, κάτι θα σε ωθεί να κάνεις τα πάντα για αυτόν. Είτε "φίλος", είτε "γυναίκα/άντρας". Κι ας μην πάρεις τίποτα πίσω.
Άλλωστε, όπως λέει και η Ivanova στο Babylon 5 (άσχετο): "True love is always unrequitted..." (σχετικό)

lumenintervalum wrote:Πραγματικά υπάρχουν άνθρωποι που αξίζουν και που ταιριάζουν στον καθένα μας, αλλά θέλει ωριμότητα για να τους ανακαλύψεις. Μπορεί να βρίσκεται ήδη κάποιος δίπλα σου και να μην το έχεις καταλάβει! Μπορεί και όχι..Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν θα βρεις αυτό που σου ταιριάζει θα το καταλάβεις..

Αν κάποιος είναι εκεί και σου κάνει τότε θα το νοιώσεις. Σίγουρα. Δεν είναι θέμα οριμότητας, πιστέυω. Αν δεν το δείς, τότε δεν είσαι έτοιμος για αυτόν. Ή δεν είσαι στη σωστή φάση.
Φυσικά υπάρχουν και οι γκαντεμιές. Γνωρίζεις κάποιον τέτοιο άνθρωπο και δεν κάνεις τίποτα γιατί κομπλάρεις από τις διαστάσεις αυτού που αισθάνεσαι και δεν μπορείς να το χειριστείς. Και νοιώθει και αυτός έτσι αλλά δεν κάνει τίποτα για τους ίδιους λόγους. Και όταν κάνεις κάτι το κάνεις με λάθος τρόπο και τη λάθος στιγμή. Και δεν το πιάνει τι θες να πεις και φταις εσύ για αυτό. Πάει αυτός, τον βλέπεις μετά από 3 χρονάκια με κάποιον άλλο και τρως το καπελλάκι σου. Άντε γεια.

Και μαθαίνεις...
Και βλέπεις κάποιον άλλο και νοιώθεις το ίδιο. Και κάνεις κάτι... και πιάνει. Και από το ζήλο σου να κρατήσεις αυτό που βρήκες, τα κάνεις όλα λάθος... και αντί να τον κρατάς, τον απωθείς... και τελικά το καταστρέφεις ανεπανόρθωτα...
Και μαθαίνεις κι άλλο...
Και πάνω που πας να μαζέψεις τα κομμάτια σου, βλέπεις και τρίτο. Και δεν κάνεις τίποτα γιατί φοβάσαι (επειδή έχεις μάθει) μήπως αυτός κάνει τα λάθη που έκανες εσύ... και μήπως δεν μπορέσει εκείνος να το χειριστεί... μήπως του πέσει too much...Λες και εσύ είσαι κάνας πάνσοφος και μπορείς να τα κάνεις όλα σωστά...

xristina wrote:Δίνεις και χωρίς να σου δώσουν, βάζεις κάποιον πάνω και από τον εαυτό σου, είναι αληθινή αγάπη και όμως σε λένε κορόιδο. Τι είναι εμπιστοσύνη? Να αφήνεσαι, να πιστεύεις, να συγχωρείς δίνοντας και άλλη ευκαιρία, κι όμως σε λένε αφελή-ευκολόπιστο.

Εγώ προσωπικά τους αγνοώ επιδεικτικότατα...
Κινδυνεύω να βγάλω φήμη μεγάλων post. Ρίχτε μου moderation αν ξεφύγω...

χμμμ
Ζεις... και εμπιστεύεσαι για να αξίζει ο άλλος; και αγαπάς για να σε αγαπάν; και δίνεις για να μην σε πατήσουν;
Ή μήπως εμπιστεύεσαι γιατί σε γεμίζει; και δίνεις γιατί σε γεμίζει. Και αγαπάς γιατί το να ξέρεις ότι μπορείς να νοιώθεις κάτι τόσο δυνατό είναι όμορφο. Αν αγαπήσεις, θα φας πακέτο. Και αν δεν το κάνεις δεν θα φάς αλλά θα έχεις χάσει την ομορφιά του πράγματος. Το νόημα δεν είναι, πιστεύω, να βρεις κάποιον που θα ανταποδώσει. Το νόημα για μένα είναι να βρεις κάποιον που στο δικό σου μυαλό, στο δικό σου κόσμο, κάτι θα σε ωθεί να κάνεις τα πάντα για αυτόν. Είτε "φίλος", είτε "γυναίκα/άντρας". Κι ας μην πάρεις τίποτα πίσω.

Το πρόβλημα δεν είναι αν θα αγαπήσεις για να σε αγαπήσουν, αν θα δώσεις
για να πάρεις. Το πρόβλημα είναι όταν συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπος που
αγάπησες, ο άνθρωπος που έδωσες δεν είναι αυτό που νόμιζες!Δεν είναι αυτό
που νόμιζες ότι αγαπάς, αυτό που νόμιζες ότι νοιάζεσαι. Το πρόβλημα είναι
όταν αντιληφθείς ότι αγάπησες και πίστεψες σε έναν άνθρωπο που έπλασες
εσύ, που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε. Όταν αντιληφθείς ότι η εικόνα που
είχες στο μυαλό σου γι'αυτόν(αυτήν) δεν ήταν η πραγματική αλλά αυτή που
εκείνος(η) ήθελε να έχεις γι'αυτόν και το φυσικό επακόλουθο είναι όταν
σταματήσει να έχει αυτός-αυτή συμφέρον τότε θα σταματήσει να θεωρεί αναγκαίο
να διατηρρήσει αυτήν την ψεύτικη εικόνα και τότε εσύ θα ανακαλύψεις ότι
πίστεψες σε κάτι ψεύτικο. Ποιά λοιπόν είναι η σημασία;Να αγαπάς αλλά να ξέρεις
τι αγαπάς και ας μην αξίζει και ας έχει χίλια δυο ελαττώματα και ας είναι ο χειρότερος
άνθρωπος του κόσμου,ας σε περιφρονεί κι ας σου φέρεται σκάρτα.

$p33dy wrote:Δεν είναι θέμα οριμότητας, πιστέυω. Αν δεν το δείς, τότε δεν είσαι έτοιμος για αυτόν. Ή δεν είσαι στη σωστή φάση.

έστω ότι να το δεις δεν είναι θέμα ωριμότητας, το να αποφύγεις όμως όλ' αυτά που περιγράφεις και να κάνεις αυτό που θες είναι. Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα σωστά, αλλά αν ο ανθρωπος που έχεις απέναντί σου περιμένει αυτό απο σένα είναι σίγουρα ο λάθος άνθρωπος!Εγώ νομίζω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ο φόβος της απόρριψης και της απογοήτευσης κάνει όλη τη ζημιά.

dimitra wrote: Το πρόβλημα είναι όταν συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπος που
αγάπησες, ο άνθρωπος που έδωσες δεν είναι αυτό που νόμιζες!

όντως εκεί είναι σοβαρό πρόβλημα. Το συνειδητοποιείς, πονάει, παίρνεις μια βαθιά ανάσα, κάνεις υπομονή και συνεχίζεις..