Σιχάθηκα από μικρό παιδί να ακούω, όλους τους μεγάλους, τους τρανούς και στα μάτια μας σπουδαίους, να λένε μη αυτό και μη εκείνο και μη το παρακείνο.
Δεν πρέπει έτσι, όχι αλλιώς και να μήπως μας δούνε, μήπως μας πούνε μήπως μας ακούσουνε!
Έλεος πια μανάδες, μπαμπάδες, κύριοι, κυρίες και λοιποί!
Όχι όχι όχι, αρνούμαι κι αντιστέκομαι πεισματικά να συμμορφωθώ σε καθωσπρεπισμούς και λοιπούς κοινωνικούς συμβιβασμούς, τέτοια σκλαβιά δε τη μπορώ!
Κι αν μου βγήκε σαν υστερική αγανάκτηση, μην απορείτε, είναι που χρόνια τώρα βαρέθηκα να μου ζαλίζουν τα αυτιά με τα καθώς πρέπει τους, όχι πως τους ακούω, αλλά σα κρεβατομουρμούρα μοιάζει πια και τη βαρέθηκα τη μασημένη τσίχλα!
Τελικά δεν έχω καταλάβει τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή ενός ανθρώπου;
Να είναι καλά, ευτυχισμένος και ήρεμος ή να κάνει ευτυχισμένη την κοινωνία την άδικη αλλά καθωσπρέπουσα;!
Γιατί πώς να το κάνουμε για ένα καθαρό κούτελο ζούμε στον έξω κόσμο!
Έ τράβα στο μπάνιο, πλύσου να καθαρίσει, εγώ τι φταίω και με ζαλίζεις?
-Μη γυρίσεις ξημερώματα, τι θα πει η γειτονιά;
Γιατί, ρε γμτ, σπίτι τους θα μπω και θα τους ξυπνήσω;
-Μην ακούς τόσο δυνατά μουσική, οι άνθρωποι τα θέλουνε τα αυτιά τους.
Εμένα με ρώτησε η από κάτω όταν κάθε Κυριακή πρωί, βάζει στη διαπασών, το ραδιοφωνικό σταθμό της εκκλησίας;
- Πες του Μήτσου, να μη σε φέρνει το βράδυ κάτω από το σπίτι, άρχισε η απέναντι και μου πετάει μπηχτές «το αρραβωνιάσατε το κοριτσάκι; Με το καλό με το καλό»
Ε, πέτα της κι εσύ καμιά γλάστρα να πατσίσετε!
- Πάλι με τα ξέκ*λα — ξώβ*ζα γυρνάς; Κουδούνια μας κρεμάσανε!
Πάλι καλά που δε σας κρεμάσανε και καμπάνες, είναι και βαριές οι άτιμες.
- Πότε θα παντρευτείς πια; Ο κόσμος άρχισε να αναρωτιέται τι συμβαίνει!
Μήπως θέλουνε να περάσουνε μια από δω, να τους εξηγήσω το όνειρο;
- Πρόσεχε με ποιους κυκλοφορείς και κυρίως με πόσους!
Σε λίγο θα εφαρμόσουμε και στρατιωτικό νόμο!
Θέλετε κι άλλα;
Δε τα λυπάστε τα νευράκια σας;
Τι θα πει πρέπει και καθώς πρέπει; Εμάς μας ρώτησε κανείς πότε, που, πως και γιατί αισθανόμαστε καλά;
Αυτό που ενδιαφέρει είναι τι θα πει ο κόσμος και μεις να μη πω που τα γράφουμε όλα αυτά!
Ας κοιτάξουνε τις ξινές φάτσες τους στο καθρέφτη και μόλις δουν τη μιζέρια στα μάτια τους, τότε ας πούνε ότι θέλουν….
Άντε γεια πρέπει και καθώς πρέπει, γιατί εγώ θέλω να είμαι καλά!
