Venus AUEB Forum

Ανοίγω αυτό το θέμα γιατί θέλω να ακούσω τις απόψεις σας για τον ελληνικό κινηματογράφο και κυρίως τον σύγχρονο. Μέχρι χθες το βράδυ στις 12 η ώρα, πίστευα πως δεν θα καταφέρω ποτέ να δω μία σύγχρονη ελληνική παραγωγή που να αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ μαζί της. Όλες είναι τόσο ίδιες που αυτό αρχίζει να καταντάει εκνευριστικό. Χρησιμοποιούν την ίδια συνταγή. Μερικές χαζές καθημερινές ατάκες, λίγα μπενελίκια και έχουμε μια super ταινία. Αξιόλογη προσπάθεια έγινε με την πολίτικη κουζίνα, αλλά αν δεν ήταν η Village θεωρώ πως μπορεί και να είχε πιάσει πάτο. Ενδιαφέρουσες και οι προσεγγίσεις του Αγγελόπουλου, αλλά φτάνει πια η πολύ κουλτούρα!

Χθες λοιπόν είδα το No budget story του Ρένου Χαραλαμπίδη και ακολούθησε συζήτηση μαζί του, όπου μας εξήγησε την ταινία του. Ήταν η αυτοβιογραφία του. Το θεώρησα εξαιρετικό δείγμα δουλειάς και το κατατάσσω μέσα στις top ελληνικές ταινίες που έχω δει (μαζί και ο δεκαπενταύγουστος)! Για να την γυρίσει ο άνθρωπος αναγκάστηκε να πουλήσει τις ιδέες του, έκανε διαφημίσεις για να μπορέσει να μαζέψει χρήματα, γιατί κανείς δεν δεχόταν να οριστεί παραγωγός του "άθλιου" σεναρίου του! Προβλήθηκε αρχικά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Οι προσκεκλημένοι, όπως ο ίδιος ανέφερε, παρευρέθηκαν στην αίθουσα για να «γελάσουν μαζί του». Τελικά κατάφερε και απέσπασε καταπληκτικές κριτικές και βούλωσε τα στόματα αρκετών που θέλησαν να τον θάψουν.

Οι ερμηνείες καταπληκτικές και το αποτέλεσμα κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό για ερασιτεχνικό γύρισμα. Άλλωστε δούλεψε για το όνειρό του, το αγάπησε και μας το πρόβαλε μετά από τρία χρόνια προσπάθειας. Εγώ προσωπικά την βίωσα πολύ έντονα και ένιωσα πολύ κοντά σ' αυτά που περιγράφει. Μπορώ να πω πως για ελληνική ταινία την βρίσκω άριστη! Όποιος την έχει δει σχολιάζει!

Αυτό που με χαλάει εμένα είναι η τελευταί σου πρόταση...

Μπορώ να πω πως για ελληνική ταινία την βρίσκω άριστη

Γιατί ρε π@@τη μου δεν μπορούμε να ξεκολήσουμε απ'αυτό??? Δηλαδή οι γάλλοι, οι Ιταλοί, και ειδικά οι Ισπανοί (βλέπε Αlmodovar) είναι πολύ πιο έξυπνοι και βγάζουν ταινίες που προσφέρουν απόλαυση ( ) αντίστοιχη με τις αμερικάνικες?

Είχα ακούσει για την Πολίτικη Κουζίνα πως ξέφευγε από το πιο πάνω και μπορούσε να σταθεί απέναντι σε ξένες ταινίες. Παρόλο που μου άρεσε αρκετά και πάλι δεν ξέφυγε από το πιο πάνω.

Όσον αφορά το No Budget Story να σε ρωτήσω κάτι... Η ταινία πως σου φάνηκε ΠΡΙΝ την εξηγήσει ο Λαζόπουλος? Επειδή αν μια ταινία για να μου αρέσει πρέπει να κάτσει να μου την εξηγήσει ο δημιουργός της και να μου περιγράψει όλα τα παιδικά του βιώματα και τραύματα ε τότε τι να την κάνω... Με τέτοιες συνθήκες απολαμβάνεις και τον Αγγελόπουλο...
Α ναι... Την ταινία δεν την έχω δει...

Ο Λαζόπουλος έχει βγάλει ταινίες που σχεδόν κοιμήθηκα (Ο καλύτερος μου φίλος) και ταινίες που ενθουσιάστηκα (Φοβού τους Έλληνες)... Γενικά όμως "τον πάω"!!!

σάββα λέει για το Χαραλαμπίδη όχι για το Λαζόπουλο..."no budget story" και "φτηνά τσιγάρα"..
άσχετο αλλά ο Λαζόπουλος 15 χρόνια τώρα τους "Μήτσους" πουλάει..έλεος πια!!!

lumenintervalum wrote:σάββα λέει για το Χαραλαμπίδη όχι για το Λαζόπουλο..."no budget story" και "φτηνά τσιγάρα"..
άσχετο αλλά ο Λαζόπουλος 15 χρόνια τώρα τους "Μήτσους" πουλάει..έλεος πια!!!

ουπσ

hoax!!!

O Almodovar συγκεκριμένα που αναφέρεις δεν έχει να κάνει με το υπερθέαμα του αμερικάνικου κινηματογράφου, εκτός αν εννοείς τον ανεξάρτητο. Και γενικά ο αμερικάνικος κινηματογράφος δεν προσφέρει και πολύ απόλαυση. Αν δεις τις παραγωγές που έχει και τις επιτυχίες που κάνει, τα ποσοστά δεν είναι και πολύ υπερ του. Είναι πιο ψαγμένος (ο Almodovar) και καλά, χωρίς να μου αρέσει ιδιαίτερα. Στο μίλα της ας πούμε κοιμήθηκα προς το τέλος. Πολύ υποτονική.

Η ταινία (no budget story) μου άρεσε πριν μας την εξηγήσει. Αν και να σου πω δεν μας είπε και πολλά. Κυρίως αναφέρθηκε στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε. Απλά ήταν μια απλή ωραία ταινία που σε μένα είπε πολλά. Δεν χρειάστηκε ούτε να υπερβάλλει, ούτε να πλατιάσει. Ήταν κομένη και ραμένη όπως έπρεπε για να σου περάσει αυτό που ήθελε και τίποτα παραπάνω.

Πιστευω οτι ειμαστε λιγο πριν απο την αρχη της ανοδου για τον Ελληνικο κινηματογραφο. Δοξες γνωρισε πριν το 70 με πολλες και καλες ταινιες. Τις δυο ταινιες που λες τις ειδα και πιο πολυ μου αρεσε η πολιτικη. Θα γινουν και μεγαλες παραγωγες -σε ολα τα ειδη- που θα παει.

sudtuwup wrote:Πιστευω οτι ειμαστε λιγο πριν απο την αρχη της ανοδου για τον Ελληνικο κινηματογραφο. Δοξες γνωρισε πριν το 70 με πολλες και καλες ταινιες. Τις δυο ταινιες που λες τις ειδα και πιο πολυ μου αρεσε η πολιτικη.

Πριν το 70??εννοείς τις κλασικές φαντάζομαι...ΑΠΑΙΧΤΕΣ, δεν το συζητώ!!!πάντως κι εγώ πιστεύω ότι θα γίνουν ακόμα περισσότερο αξιόλογες προσπάθειες..
Η πολίτικη κουζίνα εμένα μου φάνηκε μελό...Δεν μπορώ τόσο πολύ..Too much for me!!
έχει δει κανείς το "θα το μετανιώσεις"???έβγαλε άκρη όταν το είδε;;

1. Εμένα το " Ο καλύτερός μου φίλος " μου άρεσε αρκετά (για το είδος )
2. Ο ελληνικός κινηματογράφος είναι αρκετά παρεξηγημένος. Στις μεγάλες δόξες του (βλέπε πριν απο αρκετά χρόνια Βουγιουκλάκη, Μπαρκουλης και λοιποι τραγικοι) εβγαλε τις αθλιοτερες ταινίες ever με ελάχιστες εξαιρέσεις. Έπειτα ακολούθησε ο πυρετός του video με ταινίες "επη" (πλάκα κάνω) τύπου "ρόδα τσάντα και κοπάνα" (αυτό που το διευθυντή τον έλεγαν Χαβαλέ) Ταμτάκος , "The Kopanoi" ψάλτης(Στέλλα μ' ακούς κτλ)
Τώρα υπάρχει σχετική ανάκαμψη . Βλέπε "Η φούσκα" 15αυγουστος κ.α. αλλά οι παραγωγές είναι μικρές οπότε και αρκετές ταινίες ελλείψη σεναρίου δεν λένε απολύτως τίποτα. Τέλος είναι και θέμα γούστου αλλά και backround .Για παράδειγμα η ταινία "To κουρδιστό πορτοκάλι " θεωρείται σταθμός. Προσωπικά είναι ότι αθλιότερο έχω δει αν δεν ήταν Kioubric θα πήγαινε άπατα αλλά κάποιοι απλά έχουν τα κονέ και οι κριτικοί τους γλύφουν ότι κι αν κάνουν.
Το no budget story δεν το εχω δει αλλά θα το νοικιάσω σύντομα

Κατάλαβε κανείς το "Μοναξιά μου όλα"

jimmyD wrote:.Για παράδειγμα η ταινία "To κουρδιστό πορτοκάλι " θεωρείται σταθμός. Προσωπικά είναι ότι αθλιότερο έχω δει αν δεν ήταν Kioubric θα πήγαινε άπατα αλλά κάποιοι απλά έχουν τα κονέ και οι κριτικοί τους γλύφουν ότι κι αν κάνουν.

E όχι ρε φίλε και έτσι... Η ταινία είναι απλά ΚΟΡΥΦΗ!!! άλλο να μην αου αρέσει μια ταινία επειδή την βρήκες πολύ αρρωστημένη ή υπερβολική ή ή ή και άλλο να λες ότι η ταινία ήταν πατάτα... Στο κάτω-κάτω για να θεωρούμε τον Kiubric κάποιον αυτό οφείλετε στις ταινίες που έβγαλε και τεράστιο ρόλο στην αναγνώριση του έπαιξε και το Κουρδιστό Πορτοκάλι.

Ούτε το ρεκβιεμ για ένα όνειρο πιστέυω να σου άρεσε... Έχω άδικο?

jimmyD wrote:Για παράδειγμα η ταινία "To κουρδιστό πορτοκάλι " θεωρείται σταθμός. Προσωπικά είναι ότι αθλιότερο έχω δει αν δεν ήταν Kioubric θα πήγαινε άπατα αλλά κάποιοι απλά έχουν τα κονέ και οι κριτικοί τους γλύφουν ότι κι αν κάνουν.

Ήμαρτον!

Οκ προσπαθώ να είμαι όσο θετικότερος γίνεται. Το μόνο που μου άρεσε ήταν η προφορά του πρωταγωνιστή και ο τελευταίος διάλογο με το μέλος της κυβέρνησης (συγκεκριμενα ο τρόπος που τον ταιζε)
Πιο σοβαρά τώρα συνεχίζω πως το Κ Π θεωρείται σταθμός λόγω Kubrick .Τότε που βγήκε είχε χαρακτηριστεί ως εκτρωμα μετά το πράμα άλλαξε μιας και ο Kubrick έγινε παιδί του συστήματος. Υπάρχουν ταινίες σαφώς ανώτερες από όλες τις απόψεις που δεν έχουν χαρακτηριστεί σταθμοί fight club, The beach και πολλές ακόμα που δεν είχαν κάποιον εμβέλειας Kubrick από πίσω.
Απο περιέργια να ρωτήσω :σέβομαι τα γούστα του καθενός αλλά ποια χαρακτηριστικά κάνουν την ταινία απλά κορυφή????

jimmyD wrote:Απο περιέργια να ρωτήσω :σέβομαι τα γούστα του καθενός αλλά ποια χαρακτηριστικά κάνουν την ταινία απλά κορυφή????

Υπάρχουν ανθρώπινα δημιουργήματα τα οποία αν σταθείς από μία απόσταση να τα αξιολογήσεις, διαπιστώνεις το ανώφελο. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσεις να εξηγήσεις γιατί είναι αριστούργημα ο Παρθενώνας, η Guernica, το "Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον", ή το Carmina Burana. Απλά τυχαίνει να τα απολαμβάνεις με όλες σου τις αισθήσεις και αυτό είναι δύσκολο να περιγραφεί. Είναι σα να διερωτάσαι γιατί μυρίζει ωραία ένα λουλούδι ή γιατί αισθάνεσαι ωραία όταν σε χαϊδεύουν.
Εννοείται βέβαια, πως ο καθένας θα το αντιμετωπίσει με τον δικό του τρόπο και αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικά ενδιαφέρον και πολύ εποικοδομητικό, όταν θα έρθει η ώρα να συζητηθούν οι απόψεις του καθενός.

Άλλωστε νομίζω ότι το Κουρδιστό Πορτοκάλι είναι άριστο τεχνικά.

Υπάρχουν μερικές ταινίες που είναι φτιαγμένες να διχάζουν.Ακόμα και σήμερα με το κουρδιστό πορτοκάλι συμβαίνει κάτι τέτοιο.Είναι πως θα σου κάτσει η φάση.Παραδειγμα το μη αναστρέψιμος που άλλοι το αποθεώναν και άλλοι το βγάζαν πατάτα του αιώνα.
Οι Γάλλοι ,οι Ισπανοί και οι Ιταλοί έχουν βγάλει μεγαθήρια δημιουργούς.Ακόμα και σήμερα βλέπεις ταινίες Φελίνι,Τρυφό,Μπονιουέλ(ενδεικτικά) και μένεις με την πεποίθηση ότι γεννήθηκες σε λάθος εποχή.Στην Ελλάδα εγω πιστεύω ο κινηματογράφος κόλλησε σε επίπεδο Αλίκη στο Ναυτικό λόγω πολιτικής κατάστασης ,δηάδή δικτατορίας.Σήμερα οι περισσότερες παραγωγές μετά την πάροδο της μόδας της σεξοκωμωδίας κινούνται σε πολύ μέτρια επίπεδα.Η τελευταία ελληνική ταινία που είδα και μου άρεσε ήταν το "Πίσω Πόρτα".Επίσης δεν θεωρώ απαραίτητο να ξοδεύονται δισ για πάρτη του Αγγελόπουλου ,άνθρωπος 67-70 χρονών που έδωσε ότι ήταν να δώσει άφησε την σφραγίδα του στον παγκόσμιο κινηματογράφο και τώρα επαναλαμβάνεται.Γενικά διακρίνω μια σταστιμότητα στην Ελλάδα..
Τέλος για το τι θεωρείται σταθμός είναι σίγουρα υποκειμενικό το κριτήριο,όμως σε όλα τα είδη της τέχνης η κριτική-κοινή γνώμη θα θεωρήσει σταθμό κάτι το πραγματικά ανατρεπτικό.Δεν θέλω να πιστέψω ότι όλα είναι θέμα γνωριμιών και κυκλώματος.Σήμερα δεν υπάρχουν δημιουργοί ικανοί για αντροπές όπως άλλοτε ,οι ταινίες κόβονται και ράβονται πλέον πάνω στους σουπερ σταρς ηθοποιούς και αυτό ενώ ευνοεί τις τσέπες των διαφόρων του χόλιγουντ σίγουρα δεν πάει το σινεμά ένα βήμα μπροστά.Δεν είναι καθόλου ρομαντική εποχή για σινεμά,αλλά ευτυχώς ανοίξαν και οι θερινοί

ttoppouzokypraios wrote: Ούτε το ρεκβιεμ για ένα όνειρο πιστέυω να σου άρεσε... Έχω άδικο?

Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ. Από τις ταινίες που απλά σε σοκάρουν. Κορυφαία επίσης και η μουσική της.
Όσο για τον Ελληνικό κινηματογράφο, δεν έχω δει πολλές, όσες έχω δει (π.χ. ο καλύτερός μου φίλος, πολίτικη κουζίνα ακόμα και safe sex) μου άρεσαν. Έχω δει και μερικές άκυρες του στυλ "Θυληκή εταιρεία" βέβαια. Γενικώς θα προτιμούσα πάντως να δω μια ελληνική με ενα 40% πιθανότητα να αξίζει παρά μια χολιγουντιανή "απροσδόκητη" ταινία που καθώς περνάει η ώρα δεν μου περνάει από το μυαλό τι μπορεί να γίνει μετα.... Έλεος δηλαδή για πόσο χαζοί περνιόμαστε;

Για να επανέλθουμε στον ελληνικό χώρο, η τελευτάια καλη ταινία ήταν "Οι γενναίοι της Σαμοθράκης". Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν μια αντιγραφή του "Λούφα και Παραλλαγή" αλλά εγώ διαφωνώ. Την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον δεν την έχει δει. Και αν είναι να περιμένουμε κάτι καλό απο τον ελληνικό κιν/φο, μάλλον απο τον Ρένο Χαραλαμπίδη θα έρθει.
Όσο για την "Πολίτικη Κουζίνα": δε λέω, καλή παραγωγή αλλά διαστρέβλωση της Ιστορίας για πολιτκούς λόγους.

tsilochr wrote: Όσο για την "Πολίτικη Κουζίνα": δε λέω, καλή παραγωγή αλλά διαστρέβλωση της Ιστορίας για πολιτκούς λόγους.

Όταν λες διαστρέβλωση της ιστορίας τι εννοείς; Πες κάτι πιο συγκεκριμένο. Όντως υπήρχαν και καλές σχέσεις μεταξύ των δύο λαών πάντως...

jimmyD:

Απο περιέργια να ρωτήσω :σέβομαι τα γούστα του καθενός αλλά ποια χαρακτηριστικά κάνουν την ταινία απλά κορυφή????

Κορυφή. τι σημαίνει κορυφή? Πιστεύεις ότι υπάρχει κορυφφή στην τέχνη?Εμένα δεν με καλύπτει αυτή η έννοια γιατί δεν ξέρω αν υφίσταται. Όπως αναφέρθηκε είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό το τι αρέσει στον καθένα. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Εδώ και πολύ καιρό σκοτώνομαι με μια φίλη μου για μια ταινία. Για την Χαμένη λεωφόρο του David Lynch. Η κοπέλα έχει ξετρελαθεί. Τραβάει τα β... της για την πάρτη της. Δεν λέω. Τρομερή φωτογραφία έχει, φοβερή ατμόσφαιρα έχει, ωραία υποκριτική ας πούμε ότι έχει. Δεν μπορω όμως που να πάρει να δω μία ταινία από άνθρωπο που είναι ψυχάκιας. Παραδέχεται πως οι ταινίες του είναι όλες βγαλμένες από όνειρα. Δεν μπορώ να διαθέσω 3 ώρες για να δω όμορφες ασυνάρτητες εικόνες. Υπόθεση δεν υπάρχει. Πια λοιπόν η ομορφιά αυτής της ταινίας? Τι θέλει να πει ο ποιητής? Και αν θέλει στην τελική να μου πει κάτι, γιατί δεν μου το λέει λίγο πιο απλά για να το καταλάβω και εγώ που είμαι χαζός? Γιατί απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό?

Όσο για τον ελληνικό κινηματογράφο, δεν ξέρω τι άνθηση μπορεί να γνωρίσει και αν υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να την προσφέρουν. Αν κάποιος έχει ακούσει κάτι για κάποια ταινία πέρα από τις εμπορικές την κολάει από κάτω...

Βασικά το Lost Highway του Lunch έχει υπόθεση - η αναστροφή χαρακτήρων στο μισό περίπου της ταινίας, κάτι το οποίο συμβαίνει και στο Mulholland Drive του Lynch παράγεται από έναν ινδιάνικο μύθο - έχω διαβάσει κάτι σχετικό στο internet. Αλλά και πέρα από αυτο ο Lynch έχει σκηνοθετήσει και normal ταινίες, κάποιες δε πολύ μέτριες σκηνοθετικά (π.χ το Dune στάθηκε αδύνατο να διασκευαστεί μέχρι σήμερα στο μεγάλη οθόνη και η προσπάθεια του Lynch ήταν για κλάμματα)

Σε ότι αφορά τον Kubrick προσωπικά τον θεωρώ master του είδους - αλλά η άποπψή μου είναι ένα κράμα προσωπικής αντίληψης του storrytelling και μιας αντικειμενικής κρίσης των τεχνικών χαρακτηριστικών που χρησιμοποίησε ο Kubrick σε όλες του τις ταινίες - για μένα η καλύτερη δεν είναι το Clockwork Orange αλλά το Barry Lindon (με τη λεπτή μεγαλοαστική ειρωνία της εποχής του Μπαρόκ σχεδιασμένο στη λογική Ύβρισ-Νέμεσις) και έπειτα το 2001. Ώστόσο για κάποιον που ανέφερε περί εποχής μπονιουέλ κτλ είναι αλήθεια πως η διαφορά εποχής δεν έιναι θέμα μονάχα π.χ ότι τοτε βγάζανε καλές ταινίες ενώ τώρα..... χαλιά. Κυρίως είναι θέμα αντίληψης. Έχουμε συνηθίσει καλώς η κακώς ακόμα και στις λεγόμενες ποιοτικές ταινίες του Χολιγουντ μια ενεργητικότητα της πλοκής, μια συνεχή και ακατάπαυστη ροή. Έτσι μας είναι δύσκολο να αντιληφθούμε τα "Αγγαλοπουλικά" κενά του Κιούμπρικ π.χ ή του Μπονιουέλ ή του Φελλίνι.

Αυτό σε ένα βαθμό είναι απολύτως λογικό. Γι αυτό και είναι δύσκολο π.χ να παρακολουθήσει κανέις και τους σημερινούς grand-masters που σε ένα βαθμό νοθεύουν αναγκαστικά το έργο τους.

Ποιοί είναι αυτοί; Πρώτς και καλύτερος ο Michael Mann (Insider, Heat, Ali, Collateral, Manhunt, Last of the Mohicans). O απόλυτος επίγονος του Κιούμπρικ. Δευτερευόντως ο Alejandro Gonzalez Inaritu (21 γραμμάρια, Amores Peros) και Peter Weir.

Φυσικά όλα αυτά είναι προσωπική μου γνώμη. Σε ότι αφορά τον Ελληνικό κινηματογράφο μου άρεσε πολύ η Πολίτικη κουζίνα και , ναι θα μπορούσε να σταθεί κατ εμέ στα oscar π.χ (εδώ βραβεύονται πολύ πιο μελιστάλαχτες μετριότατες παραγωγές και μακραν πιο politically correct). Π΄ντως θα μας πάρει χρόνια για να βγούμε από την κακιά εποχή του '80 και αρχών '90. Μακάρι ταινίες όπως το "Τέλος Εποχής" του κόκκινου, η Πίσω πόρτα, η πολίτικη κουζίνα να αποτελέσουν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.

Κυρίως αναφέρθηκα σε αυτά το ονόματα (ένας Γάλλος,ένας Ιταλός και ένας Ισπανός-ο Πόντιος Λείπει) για να καταδείξω πως είναι λογικό επόμενο για τέτοιες χώρες να βγάζουν ακόμα και σήμερα-εποχές Χόλιγουντ - σημαντικούς δημιουργούς και ταινίες.Ίσως λείπει η πληθώρα τέτοιων μεγάλων ονομάτων στο κινηματογραφικό παρελθόν της Ελλάδας που κάνει το μέλλον του Ελληνικού σινεμά αβέβαιο και περιπτώσεις όπως Γλυκια Συμμορία απλή εξαίρεση.

Βασικά όσο αφορά τον ελληνικό κινηματογράφο εγώ θα
παρακαλούσα να σταματούσαν να παράγωνται επιτέλους
αυτές οι τρισάθλιες κωμωδίες που είναι γεμάτες χυδαιολογίες.
Δεν λέω υπάρχουν και κάποιες ελληνικές ταινίες που αξίζουν
για παράδειγμα κι εμένα μ'άρεσαν" Οι γενναίοι της Σαμοθράκης"
και η" Πολίτικη Κουζίνα" αν και μου φάνηκε ότι σεναριακά είχε
πολλά κενά και μ'άρεσε επίσης πολύ και το" Παμπτωχοι Α.Ε "(
γενικά τελικά όπου παίζει ο Μπέζος,με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι
super!)καθώς επίσης και "Η Λίζα και όλοι οι άλλοι".
Μπορεί να μου πει κάποιος τι καταλαβαίνουν όλοι αυτοί
που βλέπουν τις κωμωδίες τύπου "Safe sex","Θηλυκή Εταιρεία","Ριζότο",
"ο Καλύτερος μου φίλος","Διακριτική γοητεία των αρσενικών";;;
Άντε να δεις μια,δυο αλλά αυτό καταντάει αηδία .Δεν μπορώ
να καταλάβω τόσο σεξουαλικά στερημένοι είμαστε εμείς οι Έλληνες;;;
Για να είναι κάτι διασκεδαστικό πρέπει να είναι και χυδαίο;;;

dimitra:

Για να είναι κάτι διασκεδαστικό πρέπει να είναι και χυδαίο;;;

Ακριβώς αυτό! Ακριβώς όμως!!!!
Έχει δει κανείς τον αιώνιο φοιτητή? Αν ναι τι γνώμη έχετε, γιατί δεν το έχω δει και μου είπαν ότι θα έπρεπε να παίζω και εγώ εκεί...

Μιας και αναφερόμαστε στον ελληνικό κινηματογράφο και τώρα μου ήρθε ο Λαζόπουλος στο κεφάλι, θα σας πω ένα πολύ γελοίο σκηνικό που έπαθε ένας φίλος σήμερα. Πηγαίνοντας σπίτι του λοιπόν το παλικάρι σήμερα το πρωί, σταματάει δίπλα από μία super douper ουάου BMW (μοντέλο δεν συγκράτησα) και βλέπει να έχει το καπάκι από το ντεπόζιτο βενζίνης ανοιχτό. Χτυπάει λοιπόν με πολύ θράσος το φιμέ τζάμι του οδηγού για να του το πει. Ήταν η πρώτη φορά που πήγε να κάνει και αυτός μια καλή πράξη. Ανοίγει λοιπόν σιγά σιγά το ηλεκτρικό παράθυρο και από μέσα βγαίνει το κεφάλι του Λαζόπουλου. Και ο άθλιος τι του λέει? Σας ξέρω κάπου? Κάτι μου θυμίζεται...Φανταστείται τώρα σκηνικό. Χτυπάς στα φανάρια το τζάμι ενός άσχετου και βγαίνει το κεφάλι του Λαζόπουλου...