Venus AUEB Forum

Πηγα και ειδα αυτη την ταινια.
Η ταινια ειναι φανταστικη κατα την αποψη μου, ειναι ευκολη για "σοβαρη" ταινια, δηλαδη δυσκολα θα φριξει καποιος, δεν ειναι Γκονταρ π.χ. Οποτε την προτεινω ανεπιφυλακτα σε ολους.

Ηταν μια απο τις ελαχιστες φορες που μου ετυχε, αλλα μολις τελειωσε το εργο, ο κοσμος χειροκροτησε! (σε σινεμα )

H ταινια ειναι γερμανικη, και εδω παραθετω και την περιληψη της υποθεσης της ταινιας απο το Αθηνοραμα

Αθηνόραμα wrote:Το 1984 στο Ανατολικό Βερολίνο, ο αξιωματούχος της Στάζι Γκερντ Βίσλερ διατάσσεται να παρακολουθεί το διαμέρισμα ενός διάσημου ζευγαριού καλλιτεχνών. Καθώς, όμως, συνεχίζεται η παρακολούθηση, αρχίζει να επεμβαίνει διακριτικά στη ζωή τους, κάτι που έχει επιπτώσεις και στη δική του.

Ganther++;

Πραγματικά ενδιαφέρουσα ταινία για μια δύσκολη "εποχή", στην οποία δεν υπήρχε προσωπική ζωή. Η τραγική ανάμνηση του "χθες" που ίσως γίνεται φόβος για το "αύριο" όλων μας...

Εχω, όμως, μια ιδεολογική ένσταση. Η τελική δικαίωση του στυγνού ασφαλίτη-πραίτορα θυμίζει την απόπειρα κάποιων σύγχρονων Γερμανών σκηνοθετών να εξωραϊσουν κάπως το ιστορικό παρελθόν της χώρας τους. Κάτι παρόμοιο έγινε και στην "Πτώση", όπου ήταν φανερή η προσπάθεια εξαγνισμού ορισμένων επαγγελματιών υψηλόβαθμων στρατιωτικών (αλλά και κάποιων "ιδεαλιστών διανοούμενων"), που έμειναν κοντά στον Χίτλερ μέχρι τέλους (πχ. Σπέερ).

Δ. Γκρ.

Σήμερα έτυχε να ακούσω πολύ καλές κριτικές από κάποιον που είδε την συγκεκριμένη ταινία. Και μου είπε ότι όσοι την έχουν δει τη θεωρούν κορυφαία ταινία. Ψήνομαι να πάω να την δω. Αλλά παίζει σε πολύ λίγα σινεμά.

redlabel wrote:Εχω, όμως, μια ιδεολογική ένσταση. Η τελική δικαίωση του στυγνού ασφαλίτη-πραίτορα θυμίζει την απόπειρα κάποιων σύγχρονων Γερμανών σκηνοθετών να εξωραϊσουν κάπως το ιστορικό παρελθόν της χώρας τους. Το ίδιο έγινε και στην "Πτώση", όπου ήταν φανερή η προσπάθεια εξαγνισμού ορισμένων επαγγελματιών υψηλόβαθμων στρατιωτικών (αλλά και κάποιων "ιδεαλιστών διανοούμενων"), που έμειναν κοντά στον Χίτλερ μέχρι τέλους (πχ. Σπέερ).

Μπορεί ίσως να προσπαθούν αυτές οι ταινίες να εξωραίσουν το παρελθόν της Γερμανίας (δεν το είχα σκεφτεί ποτέ με αυτόν τον τρόπο), αλλά κατά τη γνώμη μου ούτε καλλιτεχνικά ούτε δραματικά "Η Πτώση" φτάνει το "Οι ζωές των άλλων". "Η πτώση" μου φάνηκε κάπως κουραστική και είχε τελείως διαφορετικό ύφος. Εχω την αίσθηση ότι εστίαζε περισσότερο στα αποτελέσματα των (παράλογων) αποφάσεων του Χίτλερ-χωρίς να τη θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια όμως- και πως λειτουργούσε η ηγεσία της Γερμανίας τις τελευταίες μέρες του πολέμου. Ίσως επειδή στις "Ζωές των άλλων" το θέμα είναι πιο πρόσφατο (ίσως και πιο σύγχρονο) να μας μιλάει περισσότερο.
Εγώ την είδα χτες και μπορώ να πω ότι με άγγιξαν οι ερμηνείες, μου άρεσε η φωτογραφία και μου φάνηκε πολύ πετυχημένη η απόδοση της περιόδου παρόλο που δεν έχω πολλές ιστορικές γνώσεις, είναι η αλήθεια. Σε κάποια σημεία ήταν πολύ συγκινητική. Την προτείνω ανεπιφύλακτα!!

Δείτε και το κωμικό Goodbye Lenin
με μουσική Yann Tiersen

...στην οποία η οπτική του σκηνοθέτη επικεντρώνεται όχι (ευθέως) στο σύστημα-κράτος, αλλά στη καθημερινή ζωή μιας απλής οικογένειας και στα αισθήματα ανάμεσα στα μέλη της, κυρίως ανάμεσα σε γονείς και ενήλικα παιδιά.

Διακριτικό χιούμορ, κωμικο-τραγικές και ανθρώπινες στιγμές, ωραία μουσική, αλλά και αλήθειες κρυμμένες ανάμεσα στις ατάκες των (άγνωστων σε μένα) ηθοποιών και ανάμεσα στα προσεκτικά επιλεγμένα πλάνα του σκηνοθέτη.

Το πλάνο με τη γιγαντιαία διαφήμιση της κόκα-κόλα και την αντίδραση της (πιστής κομμουνίστριας) μάνας είναι ένα απο τα καλύτερα που έχω δει.

Δ. Γκρ.

Χωρίς διάθεση κολακείας θα μπορούσατε να κάνετε κριτική σινεμά . Και εγώ το έχω δεί και μου άρεσε, την συνιστώ ανεπιφύλακτα.