νέος δίσκος - free κατέβασμα

[www.examino.gr]

Άρχισε η διανομή του νέου δίσκου των activemember από την ιστοσελίδα τους .
Κάθε 8 του μήνα θα ανεβαίνουν 3 νέα κομμάτια και 1 videoclip, για τους επόμενους 12 μήνες.
Άλλη μια πρωτοτυπια του νέου δίσκου είναι ότι έχει ηχογραφηθεί με live όργανα.
Για όποιον θέλει να κατεβάσει τα πρώτα 3 τραγούδια μαζί με τους στίχους:
-μπαίνει στο http://www.lowbap.com/gr/downs.asp?type=6

[PaP]

low bap on .asp....

[s4m0n3]

Ανέβηκαν τα κομμάτια :

Τι να ζηλέψουμε (youtube link)

Spoiler: εμφάνιση/απόκρυψη

Γιατί πάλι αγκομαχάς όταν μου δείχνεις τα σερνάμενα γύρω απ’ αυτά ίσως σαν τα μούτρα σου και να ‘μουνα. Θα μ’ έπνιγε όπως πνίγει το σίδερο η σκουριά και θα ούρλιαζα πνιχτά όπως η καμπάνα απ’ την σφυριά. Παραδέξου το λοιπόν – η μαντεψιά ήταν σωστή φήμη βαριά δεμένη με ψιλή λευκή κλωστή όλοι γνωστοί κόλακες μισοφαγωμένοι αβέβαιοι και αμήχανοι κοιτούν κι οι μυαλωμένοι Πως να ζηλέψω λοιπόν την κατρακύλα από τα αργόσυρτα, τι να ζηλέψει μια κραυγή απ’ τα ανομολόγητα; Το πλατάνι δε σκιάζεται απ’ την χαμοκερασιά ούτε κι ο φάρος λαχταρά του νοτιά την περασιά. Πως να ζηλέψει ένα “γιατί” το “δεν πειράζει” και στην αναβροχιά ότι καλό και το χαλάζι πως να ζηλέψει το φρέσκο χώμα αυτόν που σκάβει κι ο βοριάς το αύτανδρο που βούλιαξε καράβι. Τη λευτεριά όμως ζηλεύουνε οι σύνδουλοι και κάθε αυθόρμητο οι μυστικοσύμβουλοι τα όμορφα ζηλεύουν μόνο οι κακόφτιαχτοι και την αβολεψιά μας οι σιδερόφραχτοι Τι να ζηλέψει ο δουλευτής απ' τους σοφόμωρους κι ο κοντινός σκοπός απ' τους απότερους τι ζηλεύουν τα βάθια απ' τα ευκολοθύμητα κι οι στίχοι της φωτιάς απ' τα μεγάλα ποιήματα. Δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε απ' τους αβέβαιους και τους αμήχανους, τη ξεφτίλα δε θα κανακέψουμε τα σερνάμενα είναι για τους ανίκανους. Δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε δεν υπάρχουμε σ' αυτή την μπορασιά όσο αντέχουμε θα το παλέψουμε κόντρα στου νοτιά την περασιά. Τι να ζηλέψουν δυο θλιμμένα μάτια άδολα από tattoo κρυμμένο εκεί στα πισωκάπουλα τι να ζηλέψουν οι σπάνιοι απ' τους ολόφτυστους κι οι κατασταλαγμένοι απ' τους ακαθόριστους Τι να ζηλέψει μια ευχή απ' την παραμυθία και τον χρησμό τον πλανερό απ' την Πυθεία; Τι να ζηλέψει η γαλήνη απ' τη χαρμάνα κι ο αυλός ο μαγικός απ' τη ροκάνα; Καλά περνάω σου λέω και του λόγου μου μοιράζω ακόμα απ’ το απόθεμα του χρόνου μου πασχίζω να ονειρεύομαι, τραβολογιέμαι, καίγομαι νέτα σκέτα την σκαπούλαρα και χαίρομαι. Του κάθε συκοφάντη θέμα ήμουν και μέλημα, στημένη φάρσα για όποιον τα βρήκε έτοιμα το μόνο μου έγκλημα ξεστόμισα αβίαστα ό,τι ξεσκέπαζε τ’ ασπούδαχτα κι αχρείαστα. Έξτρα παράγραφος είμαι πριν το επικείμενο τέλος αναπάντεχα ορεξάτος κι ενεργό ακόμα μέλος και πριν τα σάλια σου χυθούν βρες μου παρόμοιο με το Low Bap και θα του φτιάξω εγώ το εγκώμιο. Άσβεστη δίψα μου κράτα τα μπόσικα στην ιστορία, έκανε γκελ και κύκλο κι αυτή η συγκυρία χωρίς την ξεφτίλα στιγμή να κανακέψουμε δεν έχουμε ευτυχώς τίποτα να ζηλέψουμε.

Παραπόρτι (youtube link)

Spoiler: εμφάνιση/απόκρυψη

Δεν ξαναπλώνω χέρι στο γεμάτο μου ράφι με κουράσανε οι ποιητίσκοι – στιχοράφοι κι οι λιμαδόροι αριστερίσκοι της παλάντζας το κηφηναριό της κωλορεβεράντζας. Κι ούτε στων άφωνων θα σύρομαι τη περπατησιά μα θα παραλογίζομαι απ' την αφοβησιά ούτε στα όρτσα έρχομαι ούτε στα μπόντζα μπαίνω μα από το παραπότι μου όταν βρωμάει βγαίνω. Κι αφήνομαι στα όμορφα μεσόστρατα κάθε αρεστό ορκοπάτη να σκιάζω απ' τα λασπώματα της φωτιάς περαματάρης και λαοκατάρατος γιατί είμαι ηλιογέννητος και σκοταδομεγάλωτος. Πως να τη βγάλω λοιπόν στα στείρα κι άβαθα του τόπου του θαμμένου στα λουλουδοκάλαθα. Τον παράδεισο των ευημερούντων ομοκρέβατων τη νέα κουστωδία των ουρανοκατέβατων. Στον τόπο των νεόπτωχων και των μπαϊλντισμένων, των μισοαγράμματων και περιφρονημένων των καταγέλαστων, των φτωχοδιαβόλων των μαγαρισμένων και των πρώτων ρόλων. Λοιπόν σε τούτο το μυγόχεσμα όταν θα δεις πεφτάστρι της ξεπεσούρας ξέχνα το ανεμογκάστρι ντύσου αφέγγαρη νυχτιά και στη σιγαλιά την πρώτη φύγε στα κλεφτά από το παραπόρτι. Τόλμα το κι άνοιξε και τις παρλάτες άστες εκεί στις κακότοπες στράτες κι αν δεις το τέλος σου κλείστου το μάτι μη σε χρεώσει και σένα ορκοπάτη. Τόλμα το κι άνοιξε κι αν βρεις τη θλίψη χάρισέ της με χάρα ό,τι σου λείψει και στη σιγαλιά την πρώτη φύγε κι εσύ απ’ το παραπόρτι. Φέρνω δυο βόλτες το κλειδί στο παραπόρτι σφιχτομαντάλωμα και χαροκόπι χωρίς την άσκημη βουή και τη μουγγή τη νέκρα αχρείαστο να κάνω την καρδιά μου πέτρα. Απλό το έμπα κι η ομορφιά σκερτσόζα σε υποδέχεται με τη σκαστή της πόζα μη λιγωθείς απ' το μετάνιωμα και φύγεις μαλαγανιά μ' αν ξέρεις θα την αποφύγεις. Κι απ' το ίδιο μέρος με το φεύγα σκαρωμένο αφήνεις το μετά σωρόκουβαρισμένο και με βαθιά ανάσα κι όψη ανέμελη σκαρώνω ιστορία μπόσικη ρέμπελη φτερώνω τις λέξεις κι αν τις προσέξεις θα βρεις κουράγιο από πίσω να τρέξεις μα εγώ θα στέκω μακρυά και στο χρόνο τον προδότη πείτε ότι βγήκα από το παραπόρτι.

Ο μπάρμπα Γιάννης κι η απολησμονιά (youtube link)

Spoiler: εμφάνιση/απόκρυψη

Στου μπαρμπα Γιάννη τη βεράντα μυρίζει γιασεμί φέρμα κουβέντα στριφτάρι κι αβέρτα οι στοχασμοί. Των ματιών το βούρκωμα θυμάμαι και τα γέλια, τις μνήμες για σπουδαίους και για κενά βαρέλια. Την βύθισή του στα μαύρα περασμένα (τα για όλους ξεχασμένα) την 'εκανε για μένα στα χαρτογραφημένα απ' τους αποθηριωμένους με πήγε από μέρη λεύτερα τόπους ξεσφραγισμένους. Πάμε Ακροναυπλία γι’ αρχή μ’ αψηφισιά για κάποιους μοναξιώτες μ’ ένα φεγγίτη μοιρασιά. Θυμάμαι από τη Θήβα έναν λεβέντη γιατρό η «ΟΠΛΑ» του ‘χε τάξει να τον βρούνε μισερό. Τον βρήκαν κρεμασμένο θα ‘βγαινε σε έναν μήνα και κλέψαν το τεφτέρι του που θα δινε στον Στίνα. Να σε πάω Ικαρία, Μακρόνησο ή Γιάρο για τη σιωπή μου εκεί κάποιοι με λέγαν «Χάρο». Δεν ήμουν στα κοπαδιαστά, στους κωλοπετσωμένους ήμουνα ήδη στους νεκρούς τους κατασταλαγμένους. Ξέρεις, απ’ τα κοπάδια κάποιους τους είδα υπουργούς, κυβερνήτες πατεράδες και γυιούς. Μα φτου στο διόλο, σκατ* στο στόμα μου στην ψυχή ο παραδαρμός κι όχι στο σώμα μου. Εμάς, του «τίποτα» μας σκοτώναν με το γάντι ή ύστερα απ’ το πετσόκομα μας δίναν πασαβάντι και την στάμπα τους σε κάθε τρισκατάρατο, γιατί η ιστορία στον τόπο αυτό είναι κατουροκάνατο και αυτή που λες εσύ, μικρή κοσμογωνιά, μια χαμηλοβλεπούσα είναι στην απολησμονιά. Θα σου πω στα γρήγορα (πράγμα δυσκολοκάμωτο) για κάθε προτάτο πλανερό και ατσαλάκωτο. Το ΕΑΜ, τη Βάρκιζα, τα μαζεμένα «Yes», το κόμμα και την αποχή από τις εκλογές. Τον Παπάγο, τον Πλαστήρα και τον βασιλιά, τους αποστάτες και της Χούντας τη ληστοφωλιά, το ΠΑΚ, την αντίσταση απ’ το παράνομο κόμμα - οι εκλεκτοί στα Παρίσια κι οι άτυχοι στο χώμα. Για το νόμιμο κόμμα, το δώρο του εθνάρχη, την αλλαγή, το καθεστώς του όπως λάχει, τους κοσκωτάδες και το ροζέ ’89 σερί πάει η γεννοβολιά μέχρι τούτη τη γενιά. Θα ‘θελα να με ρώταγες ποιος σκότωσε τον Άρη, ποιος έδωσε τον Ράπτη και τον Καστοριάδη, ποιος τον Λαμπράκη σκότωσε και ποιος τον Παναγούλη, ποιος κρυβόταν πίσω από το μάυρο κουκούλι. Τίνος Ρέμβη ήτανε η χουντομορταρία και ποιοι οι ανθρωποφύλακες στα κελιά τα κρύα. Ποιοι λοιδωρούσαν τα παιδιά στο Χημείο και ποιοι της λευτεριάς δεν περάσαν το πορθμείο. Ρώτα με λεβέντη μου, μέρες να σου λέω, γι’ άλλα θα βλέπεις να γελώ και γι’ άλλα ίσως να κλαίω. Κοντεύω τα εκατό – μεγάλη σερμαγιά μα έξω απ’ το μνημούρι μου η απολησμονιά.

Αν το αρχείο κατέβει χωρίς επέκταση προσθέστε ενα .rar στο τέλος..

download link : http://www.lowbap.com/gr/downs.asp?type=6