Ναι φυσικά, τα αγαπημένα σου τραγούδια μπορείς να τα ακούς και μία και δύο.. Αλλά δεν ανέχομαι από έναν παραγωγό να είναι τόσο στάστιμος. Να μην ανοίγει τους ορίζοντές του. Πιστεύω πως ο Ατλαντίς έχει βολευτεί σε ένα στυλάκι που 'πουλάει',κυρίως γιατί έχει στόχο τα μη συμβιβαζόμενα μικρά όπως είπα και νωρίτερα, που δεν έχουν μεγάλες μουσικές απαιτήσεις, αλλά ασχολούνται κυρίως με το να "πορώνονται".
Απλά πιστεύω ότι έπειτα από κάποια χρόνια, έχεις κάποιες παραπάνω απαιτήσεις από τη μουσική που ακούς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι και οι ίδιοι οι μουσικοί που τότε ακούγαμε έχουν περάσει σε 'άλλα' επίπεδα/στυλ (βλ. Ξυλ.Σπαθιά, Τρύπες και τα συναπτά και το πόσο έχουν εξελιχθεί σε σχέση με το Λιωμένο Παγωτό, και το πάρτυ στο 13ο). Είναι αναμενόμενο να συμβεί αυτό, και χαίρομαι που συμβάδιζε η μουσική τους πορεία με τα δικά μου γούστα, γιατί ο πιο "πρωτόγονος" και απλός ήχος μπορεί να έχει το υπέρ του αγνού, του ειλικρινή και του πορωτικού, αλλά προφανώς δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται. Όπως δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται και η περίοδος που το αυτί μας είναι ανάλογα πρωτόγονο. Χωρίς το πρωτόγονο να το λέω με κακή έννοια, αντιθέτως, μιλάω για τον ξεκάθαρο ήχο που μπορεί να μην είναι περίτεχνος και άρτια δουλεμένος αλλά μιλάει σε κάποιες χορδές μας πολύ βασικές.
Μετά από κάποια χρόνια πορείας ως ακροατής (και αντίστοιχα μουσικός) έχεις αν όχι περισσότερες, διαφορετικές απαιτήσεις από τα ακούσματά σου (και τις μουσικές σου). Είναι φυσική εξέλιξη, και κατ'εμέ (ως συμπέρασμα τις χρόνιας υπερβολικής μου έκθεσης στη μουσική αναζήτηση, όπως και των γύρω μου) μονόδρομος αν η μουσική σημαίνει πολλά για σένα, και δεν τη χρησιμοποιείς απλά όπως το γήπεδο ή την τηλεόραση.
Για αυτούς τους λόγους πιστεύω πως ο Ατλαντίς ανήκει σε μια άλλη ηλικία, αν και ομολογώ ότι και σε εκείνη την ηλικία τον σνόμπαρα (χεχε, είμαι λίγο σκρόφα).
Και ναι συμφωνώ με τον σύντροφο (

) που είπε ότι πού και πού ο Εν Λευκώ το παρακάνει, αλλά πρώτον, μου αρέσουν τα δύσκολα, και δεύτερον είναι λογικό να μην ακους όλα όσα βάζει ένας σταθμός με ανάλογη μουσική ποικιλία και το αντίστροφο, δηλ. δεν μπορεί να βάζει ένας σταθμός όλα τα πιθανά που μπορεί να αρέσουν σε σένα. Αλλά σίγουρα προτιμώ μία ηχητική πρόκληση από ένα σίγουρο και μετριοπαθές στοίχημα.