Η μέρα που ξεκίνησαν όλα!

Οτιδήποτε έχει σχέση ή θα ήθελε να έχει σχέση με αθλητικά και τον αθλητισμό γενικότερα.
Post Reply
User avatar
P3
Venus Project Founder
Venus Project Founder
Posts: 2722
Joined: Mon Mar 22, 2004 4:12 pm
Academic status: Alumnus/a
Gender:
Location: !! El Paso !!

Η μέρα που ξεκίνησαν όλα!

Post by P3 » Thu Jun 14, 2007 12:49 pm

Image
Λες και ήταν χθες...

Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που έμελλε να αλλάξει τον ρου του ελληνικού μπάσκετ. Ήταν 14 Ιουνίου του 1987 όταν η παρέα του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα, του Χριστοδούλου, του Καμπούρη, του Φιλίππου, του Ανδρίτσου, του Ιωάννου, του Σταυρόπουλου, του Λινάρδου, του Ρωμανίδη και του Καρατζά, με τον Κώστα Πολίτη στο τιμόνι, όρθωνε το ανάστημά της στην πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση και νικώντας τη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με 103-101, κατακτούσε την κορυφή της Ευρώπης. Η τεράστια αυτή επιτυχία έδωσε μεγάλη ώθηση στο άθλημα και οι επιτυχίες που ακολούθησαν αποτελούν τρανή απόδειξη γι’αυτό. Αποκορύφωμα, η επιστροφή της "επίσημης αγαπημένης" στον ευρωπαϊκό θρόνο της τον Σεπτέμβριο του 2005 στο Βελιγράδι, αλλά και η περσινή κατάκτηση της δεύτερης θέσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιαπωνίας. Όλα όμως άρχισαν από εκείνη τη μαγική βραδιά του Ιουνίου του 1987. Ας θυμηθούμε τα βήματα προς τον θρίαμβο…

3/6/1987: Ελλάδα-Ρουμανία 109-77

Το ποδαρικό είναι ιδανικό. Ο Νίκος Γκάλης είναι ασταμάτητος και με 44 πόντους οδηγεί την Εθνική σε άνετη επικράτηση κόντρα στη Ρουμανία.

Ελλάδα: Γκάλης 44, Σταυρόπουλος, Γιαννάκης 8(1), Λινάρδος 4, Καμπούρης 6, Καρατζάς 2, Ρωμανίδης 3, Φιλίππου 12, Φασούλας 20, Ιωάννου 2, Χριστοδούλου 6(1), Ανδρίτσος 2.

Ρουμανία: Ερμουράκε 10, Αρντελεάν 5, Ιονέσκου 8, Τσέρνατ 9, Μπραντιστεάνου 14(2), Νικολέσκου, Νετολίσκι 5(1), Πόπα 2, Ντάβιντ 2, Βινιρεάνου 12.

4/6/1987 Ελλάδα-Γιουγκοσλαβία 84-78

Το πρώτο θαύμα είναι γεγονός! Η ομάδα του Κώστα Πολίτη καταφέρνει να νικήσει τη μεγάλη Γιουγκοσλαβία των Ντράζεν Πέτροβιτς, Ζάρκο Πάσπαλι και του εκκολαπτόμενου Τόνι Κούκοτς. Ο Νίκος Γκάλης τραβά και πάλι… 44άρι και σκοτώνει τους «πλάβι».

Ελλάδα: Γκάλης 44, Γιαννάκης 11(1), Φασούλας 8, Καμπούρης 5, Φιλίππου 4, Ανδρίτσος 2, Σταυρόπουλος 1, Ρωμανίδης, Χριστοδούλου 9(2).

Γιουγκοσλαβία: Ντ.Πέτροβιτς 18(2), Αλ.Πέτροβιτς 5(1), Πάσπαλι 24(2), Κούκοτς 2, Γκρμπόβιτς 11(3), Ράντοβιτς 2, Ραντοβάνοβιτς 10, Βράνκοβιτς 2, Τσβετίτσιανιν 4, Τζόρτζεβιτς.

5/6/1987: Ελλάδα-Ισπανία 89-106

Η προσγείωση… Παρά τους 35 πόντους του Γκάλη και τους 17 του Γιαννάκη, η Εθνική χάνει εύκολα με 106-89 από την Ισπανία του Σαν Επιφάνιο.

Ελλάδα: Γκάλης 35(1), Γιαννάκης 17(3), Καμπούρης 1, Ρωμανίδης 8(2), Φασούλας 20, Χριστοδούλου 8, Ανδρίτσος, Σταυρόπουλος, Λινάρδος.

Ισπανία: Βιγιακάμπα 12, Σαν Επιφάνιο 27, Σιμπίλιο 9(2), Χιμένεθ 24, Ρομάι 19, Μοντέρο 15(1), Σολοθάμπαλ.

6/6/1987: Ελλάδα-Σοβιετική Ένωση 66-69

Πρόβα τελικού… Οι Σοβιετικοί επικρατούν της Εθνικής με 69-66, ωστόσο όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια… γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος.

Ελλάδα: Γκάλης 31(1), Γιαννάκης 9(1), Καμπούρης 7, Φασούλας 13, Ιωάννου 2, Χριστοδούλου 4, Ρωμανίδης, Σταυρόπουλος, Ανδρίτσος.

Σοβιετική Ένωση: Βολκόφ 2, Έντεν, Γιοβάισα 9(1), Βάλτερς 4, Παγκράσκιν 5, Χομίτσιους 5(1), Μπαμπένκο 11, Τιχονένκο 9(1), Μαρτσουλιόνις 22(3), Τσατσένκο 2.

7/6/1987: Ελλάδα-Γαλλία 82-69

Επιστροφή στις νίκες και πρόκριση στα προημιτελικά, με τον Νίκο Γκάλη να είναι και πάλι σε μεγάλη βραδιά και να φορτώνει με 34 πόντους το καλάθι των «τρικολόρ».

Ελλάδα: Γκάλης 34(2), Γιαννάκης 10(2), Καμπούρης 10, Ρωμανίδης 7(1), Ανδρίτσος 4, Φασούλας 5, Χριστοδούλου 12, Ιωάννου.

Γαλλία: Ιφναγκέλ 9(1), Ντεμορί 12(2), Ντακουρί 15(1), Ντιμπουισόν 11(3), Οστρόφσκι 10, Μπρεσάντ 2, Ντεγκανίς 2, Μπενιό 4, Βεστρίς 4, Τσαμ.

10/6/1987: Ελλάδα-Ιταλία 90-78 (Προημιτελικός)

Η Ελλάδα έχει αρχίσει να πιστεύει στο θαύμα. Γκάλης, Γιαννάκης και ο απρόσμενος πρωταγωνιστής Καμπούρης οδηγούν την Εθνική στην επικράτηση κόντρα στην Ιταλία του Ρίβα και η πρόκριση στα ημιτελικά είναι γεγονός.

Ελλάδα: Γκάλης 38(1), Γιαννάκης 22(4), Καμπούρης 14, Φασούλας 9, Ιωάννου 4, Χριστοδούλου 3(1).

Ιταλία: Μοντέκι 5(1), Τζεντίλε 5(1), Μανίφικο 14, Τονούτ 12, Κόστα 4, Βιλάλτς 5(1), Ρίβα 23(3), Μοραντότι 2, Καρέρα 8, Μπρουμαμόντι.

12/6/1987: Ελλάδα-Γιουγκοσλαβία 81-77 (Ημιτελικός)

Οι «πλάβι» ζητούν εκδίκηση, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να φύγουν και πάλι με σκυμμένο το κεφάλι. Η Γιουγκοσλαβία προηγείται με 45-34 στο ημίχρονο, αλλά η επανάληψη είναι υπόθεση ελληνική και η πρόκριση στον μεγάλο τελικό είναι γεγονός!

Ελλάδα: Γκάλης 30(1), Γιαννάκης 14(2), Ανδρίτσος 8, Φασούλας 11, Χριστοδούλου 18(3), Σταυρόπουλος, Ιωάννου, Καμπούρης, Φιλίππου.

Γιουγκοσλαβία: Ντ.Πέτροβιτς 22(3), Αλ. Πέτροβιτς 4, Κούκοτς 3(1), Πάσπαλι 9(1), Γκρμπόβιτς 14(3), Ράντοβιτς 1, Ραντοβάνοβιτς 2, Ντίβατς 13, Τσβετίτσιανιν 9(1), Βράνκοβιτς.

14/6/1987: Ελλάδα-Σοβιετική Ένωση 103-101 (Τελικός)

Η μεγάλη ώρα. Μετά από έναν συγκλονιστικό αγώνα, το παιχνίδι είναι στην κόψη του ξυραφιού. Η Σοβιετική Ένωση προηγείται με 89-87 της ελληνικής ομάδας, που έχει την μπάλα στην κατοχή της. Ο Νίκος Γκάλης διεισδύει και αφού «μαζεύει» την άμυνα των Σοβιετικών πάνω του πασάρει στον Λιβέρη Ανδρίτσο, που κερδίζει το φάουλ 36’’ πριν το τέλος και πηγαίνει στις βολές. Εκεί αποδεικνύεται τέρας ψυχραιμίας και ισοφαρίζει σε 89-89, στέλνοντας τον αγώνα στην παράταση, αφού οι δύο ομάδες δεν αξιοποίησαν τις τελευταίες τους επιθέσεις. Με το σκορ στο 101-101 στην παράταση, η μπάλα βρίσκεται σε ελληνικά χέρια. Ο Μέμος Ιωάννου αναλαμβάνει την ευθύνη, ωστόσο το σουτ του είναι άστοχο. Ο Αργύρης Καμπούρης πετάγεται ανάμεσα στα θηρία και κερδίζει το επιθετικό ριμπάουντ και ταυτόχρονα το φάουλ, πηγαίνοντας στις βολές 4’’ πριν το τέλος. Ακολουθεί η περιγραφή του Φίλιππου Συρίγου: «Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά. Πραγματικά, είμαστε τόσο κοντά. Η πρόκριση στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα… 102-101… και μόνο τέσσερα δευτερόλεπτα. 103-101. Βάλτερς, στον Γιοβάισα, θέλει προσοχή… η μπάλα έξω, είναι το τέλος. Η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης…». Μια ιστορία γεμάτη επιτυχίες και μεγάλες στιγμές έχει μόλις ξεκινήσει...

Ελλάδα: Γκάλης 40 (1), Γιαννάκης 10 (2), Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10 (2), Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8 (1), Ρωμανίδης 3, Φιλίππου.

Σοβιετική Ένωση: Βάλτερς 23 (4), Μαρτσουλιόνις 16, Χομίτσιους 10, Τσατσένκο 14, Γιοβάισα 17 (4), Βολκόφ 4, Ταρακάνοφ 5, Γκομπόροφ 4, Τιχονένκο, Μπαμπένκο, Παγκράσκιν 8.
http://www.sport-fm.gr/news.jsp?newsID=89569

Μύρισε τυρινινι σήμερα!!!!!

Το θέλω πάλι στη Μαδρίτη!!!!
"Το δικό μου το ποίημα δεν έχει ομοιοκαταληξία.", ο υπογράφων
The Punisher
Venus Former Team Member
Posts: 7561
Joined: Thu Oct 27, 2005 1:43 pm
Academic status: Alumnus/a
Gender:
Location: Boston, MA

Post by The Punisher » Thu Jun 14, 2007 10:48 pm

τρίχα κάγκελο !
User avatar
P3
Venus Project Founder
Venus Project Founder
Posts: 2722
Joined: Mon Mar 22, 2004 4:12 pm
Academic status: Alumnus/a
Gender:
Location: !! El Paso !!

Post by P3 » Fri Jun 15, 2007 9:11 am

The Punisher wrote:τρίχα κάγκελο !
Πραγματικά! Κάθε φορά που βλέπω αυτές τις βολές του "Τίμιου Γίγαντα"- Καμπούρη, απλά δε μιλάω και ανατριχιάζω! Ήμουν μικρός τότε αλλά από περιγραφές του πατέρα μου νιώθω πως τότε ήταν πολύ πιο έντονο το συναίσθημα ακόμα και από την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού στο ποδόσφαιρο πριν 3 χρόνια! Άλλες εποχές τότε! Άλλη συγκίνηση!
Και εις άλλα ....

Πάρτε και ένα άρθρο του Συρίγου :

20 χρόνια μετά: Το «χρυσό '87» χωρίς ζήτω και ταρατατζούμ
Eίκοσι χρόνια σήμερα, λοιπόν, από το «χρυσό '87», το πρώτο και ασφαλώς μεγαλύτερο κατόρθωμα του ελληνικού μπάσκετ. Νιώθω την ανάγκη κάτι να γράψω, αλλά χωρίς να πέσω σε κοινοτοπίες. Διότι, κακά τα ψέματα, όλα αυτά τα χρόνια έχουν γραφτεί τόσα πολλά ώστε το θέμα να θεωρείται πια εξαντλημένο...

Ή μήπως δεν είναι; Εξαρτάται ασφαλώς από την οπτική γωνία που θα το δει κανείς. Αν κάτσεις πάνω από τα επίσημα του ΣΕΦ, δηλαδή εκεί που ήταν και τότε οι θέσεις των σχολιαστών της τηλεόρασης, και προσπαθήσεις να θυμηθείς τι έγινε, έχεις χάσει από χέρι. Διότι το πέρασμα του χρόνου έχει νικήσει τη μνήμη και επειδή, εν πάση περιπτώσει, όποιος θέλει να θυμηθεί τα ματς ή τα πριν και τα μετά μπορεί να προστρέξει στα τηλεοπτικά ντοκουμέντα και να αποκτήσει υπερπλήρη εικόνα.
Αλλα πράγματα θα σας πω, λοιπόν, σήμερα. Και –άγνωστο γιατί– είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι την υποχρέωση να μιλήσω γι' αυτά. Αν δεν το καταλάβατε, πρόκειται για το δικό μου '87, που το κρατούσα καλά φυλαγμένο μέχρι τώρα.
Τόσα χρόνια ποτέ δεν κοκορεύτηκα ότι έβαλα το μπάσκετ στην τηλεόραση. Εκείνο που έχω να πω σήμερα είναι ότι το γεγονός αυτό τα πρώτα δύσκολα χρόνια με έφερε πολλές φορές στη δίνη του κυκλώνα. Διότι τότε (το '83-'84 ξεκίνησε με συστηματικό τρόπο η δουλειά) τηλεόραση ήταν μόνο η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ και η πριμοδότηση ενός μόνο σπορ ήταν λογικό να προκαλεί αντιδράσεις. Από άλλα αθλήματα, με κυριότερα το ποδόσφαιρο και το βόλεϊ, από δημοσιογράφους που νόμιζαν ότι τους έτρωγα το ψωμί, από κυκλώματα της αγοράς που είχαν άλλα ενδιαφέροντα, από, από, από... Το βέβαιο ήταν ότι εκείνες οι σαββατιάτικες μεταδόσεις αγώνων πρωταθλήματος, με τον Γκάλη να οργιάζει, τον Γιαννάκη να κάνει τα ηρωικά του και τον Ιωαννίδη να λανσάρεται ως άλλος Σπάρτακος που έσπασε τις αλυσίδες της Αθήνας, αποτέλεσαν επί της ουσίας μια εναλλακτική πρόταση στην παντοκρατορία του ποδοσφαίρου και σε ό,τι αποτελματωμένο αντιπροσώπευε το άθλημα αυτό στην Ελλάδα. Μια εναλλακτική πρόταση που, όπως αποδείχθηκε αργότερα, πολλοί την ήθελαν και στην ΕΡΤ και στο ΠΑΣΟΚ, που κυβερνούσε τότε τη χώρα, αλλά το κατάλαβαν μόνο μετά το Ευρωμπάσκετ του '87...

Πριν από αυτό πολλοί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να με σταματήσουν, με αποκορύφωμα την απαγόρευση της εισόδου μου στο ΣΕΦ, την οποία αποφάσισαν οι εργαζόμενοι του σταδίου λίγες μέρες πριν από το Ευρωμπάσκετ, καθοδηγούμενοι από την τότε πολιτική ηγεσία του Αθλητισμού. Ποια ήταν η αφορμή; Μα ένα σχόλιό μου στην «Ελευθεροτυπία», στο οποίο λόγω των συνεχών εκθέσεων που φιλοξενούσε εκείνη την εποχή το ΣΕΦ, το αποκάλεσα Στάδιο Εκθέσεων και Εμπορίου.
Ημουν ο υπεύθυνος της τηλεοπτικής παραγωγής και ταυτόχρονα ο σχολιαστής των αγώνων και οι αθεόφοβοι ήθελαν να με πετάξουν έξω! Είχαν τρελαθεί, δεν ήξεραν τι τους γινόταν. Μέχρι που επενέβη η αξέχαστη Μελίνα και με προτροπή του Βασιλακόπουλου τους έτριξε τα δόντια, για να πάρει αυτή η βλακώδης ιστορία ένα τέλος. Αλλά ακόμα κι έτσι ήταν φανερό ότι κάποιοι με περίμεναν στη γωνία...

Τα σχέδιά τους τα χάλασαν τα παλικάρια της Εθνικής με τα πρωτοφανή κατορθώματά τους, που συγκλόνισαν την Ελλάδα ολόκληρη. Τότε έκλαψα για πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή μου μέσα σε γήπεδο. Οχι, όμως, μετά τον τελικό, όταν ήμασταν πια πρωταθλητές Ευρώπης, ούτε μετά τον ημιτελικό, στον οποίο νικήσαμε για δεύτερη φορά τη φοβερή και τρομερή Γιουγκοσλαβία, αλλά μετά την πρώτη νίκη επί των «πλάβι» στη δεύτερη αγωνιστική της φάσης των ομίλων.

Είχε τελειώσει, λοιπόν, το ματς, είχα απαλλαγεί από το μικρόφωνο και τα ακουστικά της τηλεοπτικής μετάδοσης και πετώντας από χαρά κατευθυνόμουν προς το προθερμαντήριο, όπου γίνονταν οι επινίκιοι πανηγυρισμοί. Μέσα στην παραζάλη μου στην αρχή δεν κατάλαβα ποιος ήταν αυτός που με σταμάτησε για να μ' αγκαλιάσει, να με φιλήσει και να επιβραβεύσει όλη μου την προσπάθεια, που κατά τη γενναιόδωρη πια κρίση του είχε συμβάλει στον θρίαμβο εκείνης της βραδιάς! Οταν αντιλήφθηκα ότι ο ξαφνικός υμνητής μου δεν ήταν άλλος από τον άνθρωπο που ήθελε λίγο πριν από τους αγώνες να με κλειδώσει έξω από το στάδιο, έπαθα σοκ. Σε αυτή την τρελή κατάσταση έφτασα στο προθερμαντήριο, όπου ξαφνικά άρχισα να κλαίω με αναφιλητά. Και το αστείο ήταν ότι ο ανυποψίαστος Πέτρος Καπαγέρωφ (καλή του ώρα εκεί που είναι...) νόμιζε ότι έκλαιγα για τη νίκη της ομάδας και μου είπε προφητικά: «Μην κλαις από τώρα. Θα κάνουμε κι άλλες τέτοιες νίκες. Κράτα, λοιπόν, τα δάκρυά σου για μετά...».

Το Ευρωμπάσκετ του '87 ήταν, το δίχως άλλο, η κορυφαία στιγμή της τηλεοπτικής καριέρας μου. Τότε με έμαθε ο κόσμος και με ταύτισε με το μπάσκετ και με τον ιστορικό εκείνο θρίαμβο. Ακόμα και σήμερα άγνωστοί μου άνθρωποι μου υπενθυμίζουν ατάκες από εκείνες τις μεταδόσεις: «τα κόκκινα γυαλιά» που... φόρεσα στον Ισπανό διαιτητή του τελικού, τον «τίμιο γίγαντα» Αργύρη Καμπούρη λίγο πριν εκτελέσει τις βολές που μας χάρισαν το τρόπαιο, το «όχι τρίποντο» που κραύγαζα την ώρα που οι Ρώσοι έκαναν την ύστατη προσπάθεια για ν' ανατρέψουν το αποτέλεσμα και τόσα άλλα...

Σχεδόν κανείς, όμως, δεν ξέρει ότι όλες αυτές τις τόσο σημαντικές μεταδόσεις τις έκανα χωρίς καμιά απολύτως προετοιμασία, αφού μέχρι να έρθει η ώρα του κάθε αγώνα έτρεχα σαν την άδικη κατάρα δεξιά κι αριστερά για τις ανάγκες της τηλεοπτικής παραγωγής και τις απαιτήσεις των ξένων σταθμών.

Απλώς 5-10 λεπτά πριν από το τζάμπολ έφτανα στη θέση του σχολιαστή, προσπαθούσα να συγκεντρωθώ όσο ήταν δυνατόν, φορούσα τα ακουστικά και έλεγα «πάμε...». Γι' αυτό μη σας προκαλεί εντύπωση που στον τελικό έλεγα τον Τσατσένκο Σαμπόνις, ούτε ότι ενώ κατακτούσαμε πια το τρόπαιο από κεκτημένη ταχύτητα συνέχιζα να μιλάω για νέα πρόκριση! Αν, πάντως, σήμερα θελήσει κανείς να μου κάνει πλάκα γι' αυτή τη δεύτερη γκάφα μου, θα εισπράξει την... πληρωμένη απάντηση, ότι τάχα ήξερα τι έλεγα, αφού με τη νίκη της στον τελικό η Εθνική μας ομάδα πέτυχε τη μεγαλύτερή της πρόκριση, στην αιωνιότητα! Οσο για τον Τσατσένκο, που για περίπου 10 λεπτά τον έλεγα συνεχώς Σαμπόνις, με διόρθωσε επιτόπου ο ενδεκάχρονος τότε γιος μου, ο οποίος παρακολουθούσε το ματς καθισμένος δίπλα μου και φορώντας το δεύτερο ζευγάρι ακουστικών για να καταλαβαίνει καλύτερα.

Σε κάποιο τάιμ άουτ, λοιπόν, έβγαλε ο πιτσιρικάς τα ακουστικά, τα ακούμπησε στο έδρανο και με πολύ σοβαρό ύφος μου είπε: «Καλά, τι έχεις πάθει και λες Σαμπόνις και Σαμπόνις... Τον βλέπεις να είναι πουθενά;». Υστερα από αυτή την αποκάλυψη μπορείτε ασφαλώς να καταλάβετε γιατί τα τελευταία χρόνια δεν χάνω ευκαιρία να διορθώνω τον γιο μου όταν μεταδίδουμε αγώνες μαζί...

Αντίθετα απ' ό,τι θα περίμενε κανείς, το «χρυσό '87» το πλήρωσα πολύ ακριβά. Και υπεύθυνη γι' αυτό δεν ήταν άλλη από την Εθνική μας. Ιδού, όμως, το πώς και το γιατί.

Ο τελευταίος αγώνας του ομίλου ήταν με τη Γαλλία. Αν τη νικούσαμε περνούσαμε στους «8». Αν χάναμε, θα παίζαμε για τις θέσεις 9-12, όπως στα περισσότερα Ευρωμπάσκετ στα οποία είχαμε πάρει μέχρι τότε μέρος... Μέσα από το βαν ο σκηνοθέτης Γιάννης Ντατσόπουλος, που τότε ήταν στη μείξη της εικόνας, κατάλαβε προφανώς την αγωνία μου και μου λέει λίγο πριν αρχίσει το ματς: «Πάμε στοίχημα ότι θα κερδίσουμε;». Συμφώνησα και μετά τον αγώνα τον πλήρωσα μετά χαράς, μόνο που ο Ντατσόπουλος, είτε για γούρι είτε από άγνοια κινδύνου, το πήρε σχοινί κορδόνι! «Πάμε στοίχημα ότι θα κερδίσουμε;», μου είπε στον προημιτελικό με την Ιταλία, στον ημιτελικό με τη Γιουγκοσλαβία και στον τελικό με τη Σοβιετική Ενωση! Κι εγώ φυσικά δεν του χάλαγα το χατίρι. Μεταξύ μας, όχι για να μη σπάσω τα γούρια, στα οποία ποτέ μου δεν πίστεψα, αλλά διότι δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι η ομάδα που δεν έχει προκριθεί καν στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ θα κατακτούσε τώρα το τρόπαιο! Κι έτσι ο Ντατσόπουλος με πειράζει ακόμα για εκείνο το πάθημά μου...
http://www.sport-fm.gr/news.jsp?newsID=89583
"Το δικό μου το ποίημα δεν έχει ομοιοκαταληξία.", ο υπογράφων
User avatar
ciao
Wow! Terabyte level
Wow! Terabyte level
Posts: 2371
Joined: Mon May 03, 2004 1:15 am
Academic status: PhD
Gender:
Location: πίσω από την μπάλα

Post by ciao » Fri Jun 15, 2007 9:34 am

Πωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!
Τι αναμνήσεις ξύπνησες τώρα...
+^ν
S.S.D.D.
User avatar
P3
Venus Project Founder
Venus Project Founder
Posts: 2722
Joined: Mon Mar 22, 2004 4:12 pm
Academic status: Alumnus/a
Gender:
Location: !! El Paso !!

Post by P3 » Tue Jun 19, 2007 10:00 am

Μπορεί να μην κολλάει απόλυτα εδώ αλλά ... ο Γκάλης κολλάει παντού!

Ο Νίκος Γκάλης στο «Hall of Fame» της FIBA
Η πρώτη ιστορική τάξη του «Hall of Fame» της FIBA θα έχει στις τάξεις της τον ζωντανό θρύλο του ελληνικού μπάσκετ, Νίκο Γκάλη. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία μπάσκετ, η οποία γιορτάζει σήμερα το 75ο έτος ζωής της, ανακοίνωσε σήμερα τους «νεοσύλλεκτους» στην «πρώτη τάξη» του «Hall of Fame», με τον όνομα του Νίκου Γκάλη να είναι μεταξύ των παικτών. Ωστόσο σε αυτή δεν συμπεριλαμβάνεται ο υπεύθυνος διαιτησίας της Ευρωλίγκα Κώστας Ρήγας.



Η επίσημη εκδήλωση ένταξης των 20 θρύλων του μπάσκετ στην πρώτη ιστορική τάξη του «Hall of Fame» της FIBA θα γίνει στις 12 Σεπτεμβρίου στην Μαδρίτη παράλληλα με το Ευρωμπάσκετ των ανδρών 2007.



Αναλυτικά οι 20 «νεοσύλλεκτοι»:

ΠΑΙΚΤΕΣ

Σεργκέι Μπέλοφ (Ρωσία)

Ντράζεν Νταλίπαγκιτς (Σερβία)

Ίβο Ντανέου (Σλοβένια)

Όσκαρ Φούρλονγκ (Αργεντινή)

Νίκος Γκάλης (Ελλάδα)

Ορτενθία Μαρκάρι (Βραζιλία)

Πιερλουίτζι Μαρτζοράτι (Ιταλία)

Ανν Μάιερς (ΗΠΑ)

Αρμαούρι Πάσος (Βραζιλία)

Εμιλιάνο Ροντρίγκεθ (Ισπανία)

Μπιλ Ράσελ (ΗΠΑ)

Ουλγιάνα Σεμγιόνοβα (Λετονία)



ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ

Λίντια Αλεξέεβα (Ρωσία)

Ντιν Σμιθ (ΗΠΑ)

Τόγκο Ρενάν Σοάρες ?Κανέλα? (Βραζιλία)

Ράνκο Ζεράβιτσα (Σερβία)



ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Μάριο Όπενχαϊμ (Ουρουγουάη)

Έρβιν Κασάι (Ουγγαρία)

Άλεν Ρεϊ (Καναδάς)



ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς (Σερβία)
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 007_194361
"Το δικό μου το ποίημα δεν έχει ομοιοκαταληξία.", ο υπογράφων
User avatar
nookie
Mbyte level
Mbyte level
Posts: 863
Joined: Wed Dec 20, 2006 8:29 pm
Academic status: Alumnus/a
Gender:
Location: Take a look around..
Contact:

Post by nookie » Tue Jun 19, 2007 2:28 pm

Μια μεγαλη τιμη για εναν παικτη που δικαιωματικα του αξιζει!!

Αντε...κουπα και μεσα στη Μαδριτη!!!

Οχι τιποτα αλλο...αλλα να μαθουν και πως ειναι πραγματικα η Εθνικη οταν δεν βρισκει τους Αμερικανους στο δρομο της :-D
Image
Internal Imperfectness makes it sooo trickier than it should be..
http://www.youtube.com/watch?v=VPWi-OrMzV4
http://www.youtube.com/watch?v=ZOgBtI8Q ... re=related
http://www.youtube.com/watch?v=vxtf8ypY ... re=related
Ακομα και στο μεταπτυχιακο...Siranai..
Post Reply

Return to “Αθλητισμός”