Απώλεια μέλους ΔΕΠ του Τμήματος Πληροφορικής
- AnINffected
- Gbyte level
- Posts: 1935
- Joined: Fri Jul 30, 2004 7:12 am
- Location: There and Back Again



Εγώ δυστυχώς σε ελάχιστες διαλέξεις του είχα μπορέσει να πάω-αν και σκόπευα να παρακολουθήσω το μάθημα του (Υπολογισιμότητα) καλύτερα, φέτος.
Νοιώθω όμως αδικαιολόγητος, όντας παλιός.

Πραγματικά κρίμα για τον άνθρωπο...
Έχετε τα ειλικρινή συλληπητήρια μου, κ. Γκρίτζαλη...

The Analytical Engine has no pretensions to originate anything. It can do whatever we know how to order it to perform (...)
Ada Lovelace
Θέλω και εγώ να παίξω D&D λέμε!!!

Ada Lovelace
Θέλω και εγώ να παίξω D&D λέμε!!!


- Swtos
- Kilobyte level
- Posts: 309
- Joined: Mon Apr 18, 2005 4:52 pm
- Academic status: MSc
- Gender: ♂
- Location: Δ.Π
Τα συλλυπητήρια μου στην οικογενεια του κ σε ολους τους δικους του ανθρωπους! Ειχα και εγω την τιμη κ την τυχη να παρακολουθησω ενα μαθημα του. Εξαιρετικός Δάσκαλος και πολυ άμεσος και απλός άνθρωπος. Μεγάλη απώλεια και για το Πανεπιστήμιο και το Τμήμα μας. Ειλικρινα λυπάμαι... 

-My father made him an offer he couldnt refuse
-What was that?
-Luca Brasi held a gun to his head and my father assured him that either his brain or his signature would be on the contract
-The Godfather
-What was that?
-Luca Brasi held a gun to his head and my father assured him that either his brain or his signature would be on the contract
-The Godfather
Θα ήθελα να μοιραστώ λίγα λόγια με όλους για τον καθηγητή μας, τον καθηγητή μου, Μιχάλη Μυτιληναίο.
Στο χειμερινό εξάμηνο του τρίτου μου έτους σα φοιτητής του τμήματος είχα την τύχη να παρευρεθώ σε διάλεξη του Μιχάλη του Μυτιληναίου. Αμέσως, διάλεξα και τα δυο μαθήματά του. Με έκανε να αγαπήσω τη λογική, να διαβάσω περισότερρα βιβλία πάνω στο θέμα, του Simon Singh, του Απόστολου Δοξιάδη. Με έκανε να αγαπήσω ακόμα περισότερρο τα μαθηματικά – να μάθω ποιός ήταν ο Kurt Godel και ο David Hilbert, το τι ήταν εν τέλει το θεώρημα της μη πληρότητας και γιατί ήταν τόσο σημαντικό. Ένας δάσκαλος που σε έκανε να νοιώσεις ότι αγαπούσε το αντικείμενό του και ότι τον ενδιέφερε να σου το διδάξει – ένας καθηγητής που του άρμοζε να σε κοιτάει στα μάτια. Αγαπούσε πολύ τους φοιτητές του – αγωνιούσε να περάσει τις έννοιες που ήθελε στο φοιτητή – μια ευαισθησία σπάνια για μέλος ΔΕΠ στη χώρα μας. Όσο δύσκολο και αν φάνταζε για έναν τριτοετή φοιτητή (ή για τον παρόντα τριτοετή φοιτητή) το ξύπνημα στις 7-8 για την πρωινή διάλεξη, αυτός ο άνθρωπος το έκανε να αξίζει – έκανε τους φοιτητές του να μην επιδιώκουν την παρακολούθηση του μαθήματος για έναν ακόμη καλό βαθμό που θα τους επέτρεπε την είσοδο σε μεταπτυχιακά, αλλά σαν μια εμπειρία που σε έφερνε πιο κοντά με το αντικείμενο που είχες επιλέξει να σπουδάσεις, μέσα από έναν πραγματικά σπουδαίο δάσκαλο.
Θυμάμαι πόσο καλά είχα νοιώσει όταν πήγα καλά στα μαθήματα που δίδαξε. Έπειτα, θυμάμαι τις εξαιρετικές του συμβουλές και τη σημαντική του βοήθεια όταν του ζήτησα συστατική επιστολή για τη συνεχίση των σπουδών μου. Από τη συζήτηση μαζί του έμαθα ότι πρίν φύγει για το Σικάγο, όπου τελείωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές, πρώτα πέρασε από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σα μαθηματικός σε παιδιά που έδιναν πανελλήνιες εξετάσεις σε φροντιστήριο της οδού Κάνιγγος. Μπορούσες να διακρίνεις ότι αυτή η εμπειρία φαινόταν στη διδασκαλία του – είχε μεταδοτικότητα και ενδιαφέρον σπάνια για καθηγητή πανεπιστημίου. Οι συνάδελφοί του πάντα είχαν τα καλύτερα λόγια να πούν γι’ αυτόν, υπογραμμίζοντας την επιστημονική του πληρότητα και το πλούσιο έργο του.
Τέλος, για πάντα θα θυμάμαι το τι μου απάντησε όταν τον ευχαρίστησα για τη βοήθειά του, λέγοντας του πως ήμουν έτοιμος να φύγω για Αμερική. «Πάντα μπροστά, πάντα ψηλά». Δεν μπορώ να ευχηθώ τίποτε το λιγότερο στην οικογένειά του και στους άμεσους συγγενείς του, για τους οποίους η απώλεια θα είναι αβάσταχτη, μαζί με τα θερμά μου συλληπητήρια.
Είναι κρίμα οι άξιοι άνθρωποι να φέυγουν νωρίς. Ωστόσο, για ανθρώπους σαν το Μιχάλη το Μυτιληναίο, πάντοτε θα φαντάζει νωρίς.
Στο χειμερινό εξάμηνο του τρίτου μου έτους σα φοιτητής του τμήματος είχα την τύχη να παρευρεθώ σε διάλεξη του Μιχάλη του Μυτιληναίου. Αμέσως, διάλεξα και τα δυο μαθήματά του. Με έκανε να αγαπήσω τη λογική, να διαβάσω περισότερρα βιβλία πάνω στο θέμα, του Simon Singh, του Απόστολου Δοξιάδη. Με έκανε να αγαπήσω ακόμα περισότερρο τα μαθηματικά – να μάθω ποιός ήταν ο Kurt Godel και ο David Hilbert, το τι ήταν εν τέλει το θεώρημα της μη πληρότητας και γιατί ήταν τόσο σημαντικό. Ένας δάσκαλος που σε έκανε να νοιώσεις ότι αγαπούσε το αντικείμενό του και ότι τον ενδιέφερε να σου το διδάξει – ένας καθηγητής που του άρμοζε να σε κοιτάει στα μάτια. Αγαπούσε πολύ τους φοιτητές του – αγωνιούσε να περάσει τις έννοιες που ήθελε στο φοιτητή – μια ευαισθησία σπάνια για μέλος ΔΕΠ στη χώρα μας. Όσο δύσκολο και αν φάνταζε για έναν τριτοετή φοιτητή (ή για τον παρόντα τριτοετή φοιτητή) το ξύπνημα στις 7-8 για την πρωινή διάλεξη, αυτός ο άνθρωπος το έκανε να αξίζει – έκανε τους φοιτητές του να μην επιδιώκουν την παρακολούθηση του μαθήματος για έναν ακόμη καλό βαθμό που θα τους επέτρεπε την είσοδο σε μεταπτυχιακά, αλλά σαν μια εμπειρία που σε έφερνε πιο κοντά με το αντικείμενο που είχες επιλέξει να σπουδάσεις, μέσα από έναν πραγματικά σπουδαίο δάσκαλο.
Θυμάμαι πόσο καλά είχα νοιώσει όταν πήγα καλά στα μαθήματα που δίδαξε. Έπειτα, θυμάμαι τις εξαιρετικές του συμβουλές και τη σημαντική του βοήθεια όταν του ζήτησα συστατική επιστολή για τη συνεχίση των σπουδών μου. Από τη συζήτηση μαζί του έμαθα ότι πρίν φύγει για το Σικάγο, όπου τελείωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές, πρώτα πέρασε από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σα μαθηματικός σε παιδιά που έδιναν πανελλήνιες εξετάσεις σε φροντιστήριο της οδού Κάνιγγος. Μπορούσες να διακρίνεις ότι αυτή η εμπειρία φαινόταν στη διδασκαλία του – είχε μεταδοτικότητα και ενδιαφέρον σπάνια για καθηγητή πανεπιστημίου. Οι συνάδελφοί του πάντα είχαν τα καλύτερα λόγια να πούν γι’ αυτόν, υπογραμμίζοντας την επιστημονική του πληρότητα και το πλούσιο έργο του.
Τέλος, για πάντα θα θυμάμαι το τι μου απάντησε όταν τον ευχαρίστησα για τη βοήθειά του, λέγοντας του πως ήμουν έτοιμος να φύγω για Αμερική. «Πάντα μπροστά, πάντα ψηλά». Δεν μπορώ να ευχηθώ τίποτε το λιγότερο στην οικογένειά του και στους άμεσους συγγενείς του, για τους οποίους η απώλεια θα είναι αβάσταχτη, μαζί με τα θερμά μου συλληπητήρια.
Είναι κρίμα οι άξιοι άνθρωποι να φέυγουν νωρίς. Ωστόσο, για ανθρώπους σαν το Μιχάλη το Μυτιληναίο, πάντοτε θα φαντάζει νωρίς.
Ο κύριος Μυτιληναίος είναι μια μεγάλη απώλεια για όλους μας. Τυχεροι όσοι τον είχαμε. Τετοιοι άνθρωποι και δάσκαλοι δεν πρεπει να φεύγουν νωρίς!Τους έχουμε ανάγκη!Μας δίδαξε τον τρόπο της σκέψης,μας έδειξε το δρομο...τον ευχαριστώ και θα τον θυμάμαι...
Της φυλακής μου πόρτα εσύ και αντικλείδι
κι εγώ μικρό στολίδι στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ
Φωτια μου εσυ κι αερας......
κι εγώ μικρό στολίδι στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ
Φωτια μου εσυ κι αερας......
Τα θερμα μου συλληπητήρια σε όσους τον έζησαν και τον αγάπησαν.Πραγματικός Άνθρωπος και Δάσκαλος.Το τμήμα μας όντως έγινε πιο φτωχό.Κύριε Μυτηληναίε θα σας θυμάμαι για πάντα για όσα με διδάξατε για τα μαθηματικά και την ζωή
H δύναμη της εξαπάτησης και της καταστροφής μπορεί να γοητεύσει μόνο μέτριους και αδύναμους
Τhe lessons we learn from pain are the ones that make us the strongest
Τhe lessons we learn from pain are the ones that make us the strongest
Λίγοι καθηγητές μου έχουν κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση. Από την πρώτη διάλεξη αποφάσισα ότι θα πάρω και τα 2 μαθήματά του (Λογική + Υπολογισιμότητα) και δεν το μετάνοιωσα. Ήταν καταπληκτικός καθηγητής..Δάσκαλος όπως σωστά είπαν και αρκετά παιδιά πριν από μένα.
Συλληπητήρια στους δικούς του ανθρώπους....
Συλληπητήρια στους δικούς του ανθρώπους....