Venus AUEB Forum

Ενόψει της επόμενης συνεδρίασης του ΕΣΥΠ στις 16 Φλεβάρη και της προτεραιότητας που έχει δωθεί στην αξιολόγηση στο "διάλογο" για την παιδεία. Μερικά στοιχεία για την αξιολόγηση στην Αγγλία και τις πιλοτικές εφαρμογές της στην Ελλάδα.

Ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό είναι ένα άρθρο στην Guardian από τον Steven Rose με το τίτλο « Η κυβέρνηση πούλησε την επιστήμη στην βιομηχανία και οι συνέπειες είναι συνταρακτικές για όλη την χώρα» . Αναφερόμενο στην πολιτική μετάλλαξη της κυβέρνησης των Εργατικών και την συνακόλουθη αποτυχία τους γράφει:
"(Κατά τους Εργατικούς…)Ζούμε στην «οικονομία της γνώσης» ο στόχος της επιστήμης είναι να βοηθηθεί η δημιουργία πλούτου και να αυξηθεί η βρετανική βιομηχανική ανταγωνιστικότητα. Για να το επιτύχουν αυτό, τα πανεπιστήμια πρέπει να γίνουν αποδοτικότερα και να συνδεθούν περισσότερο με τη βιομηχανία. Οι Εργατικοί έχουν γίνει δύσπιστοι προς τους πανεπιστημιακούς και έχουν θαμπωθεί από τη γοητεία των επιχειρήσεων, έτσι οι βιομήχανοι ήρθαν για να διοικήσουν τα πανεπιστήμια. Δεδομένου ότι τα βρετανικά πανεπιστήμια ήταν ελάχιστα γραφειοκρατικά και μάλλον καλά στη διδασκαλία και την έρευνα, ενώ η βρετανική βιομηχανία ήταν εμφανώς ανεπαρκής και αντίθετη προς πρωτοβουλίες, το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που αναμενόταν. Περιβαλλόμενα από στόχους και σωρούς από δηλώσεις αποστολής και σενάρια-προγραμματισμούς, νέα στρώματα διοίκησης έχουν πολλαπλασιαστεί, οι σπουδαστές έχουν γίνει "πελάτες", οι πανεπιστημιουπόλεις έχουν στιγματιστεί, και οι υποτροφίες έχουν παραγκωνιστεί. Η τελευταία καταστροφή είναι η δυσκίνητη και ακριβή Άσκηση Ερευνητικής Αξιολόγησης(RAE), που υποτίθεται ότι βαθμολογεί τα τμήματα σύμφωνα με την ποιότητα των δημοσιεύσεών τους και τα χρηματοδοτεί αναλόγως, σε μια κλίμακα 1 ως 5. Τα αποτελέσματά του έχουν δημοσιευτεί σε ολόκληρο τον Τύπο δεδομένου ότι ακόμη και τα βαθμολογημένα με 4 τμήματα (που σημαίνει έρευνα εθνικής και κάποιας διεθνούς σημασίας) έχουν αναγκαστεί να κλείσουν. Περίπου 79 τμήματα επιστήμης και μηχανικών έχουν κλείσει κατά τη διάρκεια των προηγούμενων έξι ετών. Αλλά τα πανεπιστήμια απαιτούν την αλληλεπίδραση διαφορετικών αρχών: εάν ένα τμήμα χημείας κλείνει, πώς μπορεί ένα πανεπιστήμιο να διδάξει επαρκώς, ή να διεξάγει έρευνα, στην βιοχημεία; Και με το να διδάσκεις την επιστήμη χωρίς την φιλοσοφία της διακινδυνεύεις να παράγεις μια γενιά στενά ειδικευμένων τεχνικών. "
http://www.ntua.gr/posdep/MME/media/200 ... rdian.html

Η κριτική προς τα αποτελέσματα της αξιολόγησης δεν είναι μονοπώλιο ούτε των συνδικαλιστικών ενώσεων των καθηγητών(που περιλαμβάνουν ακόμη και καθηγητών βραβευμένων με Νόμπελ βλ. Sir Harry Kroto που επέστρεψε την τιμητική του διάκριση στο πανεπιστήμιο Exeter επειδή έκλεισε το Χημικό του τμήμα) ούτε των φοιτητών ούτε μάλιστα κάποιων αριστερών όπως θα πίστευε κανείς… επεκτείνεται ακόμη και σε βουλευτές της Αγγλίας και μάλιστα του Συντηρητικού κόμματος!
Βουλευτής του εν λόγω κόμματος αναφέρει ότι το σύστημα αξιολόγησης RAE αποκλείει ταλαντούχους επαγγελματίες εκτός της ανώτερης εκπαίδευσης
http://education.guardian.co.uk/RAE/sto ... 79,00.html
http://education.guardian.co.uk/univers ... 00,00.html


1.α. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ :ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
---Οι συνέπειες της σύνδεσης της χρηματοδότησης με την αξιολόγηση---
--Απώλεια πολλών πανεπιστημιακών θέσεων διδασκαλίας και διακοπή λειτουργίας τμημάτων

Από το 2001 έχουν χαθεί 3500 περίπου θέσεις πανεπιστημιακών, λόγω της αναδιάρθρωσης που έχει συντελεστεί από την διαδικασία της αξιολόγησης.
Αρκεί μια βαθμολόγηση με 4 στα 5 από την RAE για δυσάρεστες συνέπειες με κύρια την μείωση στην χρηματοδότηση. Πολλά πανεπιστήμια αναγκάζονται να κλείσουν παραδοσιακά τμήματα που προσφέρουν μια σφαιρική και γενική ενασχόληση πάνω σε ένα γνωστικό αντικείμενο (Φυσικό, Χημικό τμήμα κ.α.) και να δημιουργήσουν στη θέση τους τμήματα ειδικευμένα που ικανοποιούν εφήμερες ανάγκες της αγοράς και φέρνουν χρήμα μέσω της έρευνας. Τα τελευταία 6 χρόνια 79 τμήματα επιστήμης και μηχανικών έχουν διακοπεί. Τα περισσότερα από αυτά ως αποτέλεσμα μειωμένης χρηματοδότησης μετά της αξιολόγησης.28 τμήματα Χημείας τερμάτισαν την λειτουργίας τους ενώ οι φοιτητές Χημείας από το 1997 που ήταν 7490 μειώθηκαν σε 5735. Στην Ιατρική παρουσιάζεται μια πτώση του διδακτικού προσωπικού κατά 36% από το 2000.
http://education.guardian.co.uk/RAE/sto ... 84,00.html

Ως αιτιολογία για το οριστικό κλείσιμο πολλών σχολών και την στροφή προς άλλες αναφέρεται ουκ ολίγες φορές η αναγκαιότητα σύνδεσης με την αγορά(βλέπε επιχειρήσεις).

Στο Anglia Polytechnic University το κλείσιμο του Χημικού τμήματος και η μετατροπή του σε ιατροδικαστική επιστήμη αιτιολογήθηκε ως εξής «Ακολουθούμε την αγορά και μια καθαρή τάση της αγοράς»
http://education.guardian.co.uk/univers ... 28,00.html

Στο πανεπιστήμιο του Newcastle το Φυσικό τμήμα έκλεισε μετά από την βαθμολόγηση του με 4 στα 5 από την διαδικασία της αξιολόγησης. Εκπρόσωπος του πανεπιστημίου ανέφερε ότι το πανεπιστήμιο αναδιοργανώνεται για να συγκεντρωθεί στην εφαρμοσμένη Φυσική όπως η νανοτεχνολογία και η επιστήμη υλικών που έχουν την δυνατότητα να παράγουν κέρδος μέσω της έρευνας σε σύνδεση με την βιομηχανία.
http://www.ntua.gr/posdep/MME/media/200 ... rdian.html

Στο πανεπιστήμιο του Exeter έχει δρομολογηθεί το κλείσιμο του τμήματος Χημείας, Μουσικών Σπουδών και Ιταλικών. Ο αντιπρύτανης του πανεπιστημίου δήλωσε ότι ανταποκρίνεται στην αγορά ενόψει της εισαγωγής της αύξησης των διδάκτρων από το 2006 και των αυξημένων κονδυλίων που λαμβάνουν τμήματα με διεθνούς αναγνωρισμένη έρευνα που φέρνει χρήμα.
http://www.ntua.gr/posdep/MME/media/200 ... rdian.html

Το πανεπιστήμιο Keele στην ίδια λογική διέκοψε το Φυσικό τμήμα λόγω μη εισροής χρημάτων από την έρευνα. Ο βουλευτής των Εργατικών Farrelly κατηγόρησε πιέσεις από την αγορά και την αξιολόγηση για την διακοπή του Γερμανικού τμήματος του ιδίου πανεπιστημίου. Το κόστος σπουδών πιέζει τους φοιτητές να παρακολουθούν τοπικά πανεπιστήμια αναφέρει. «Δεν θα υπήρχε ζήτημα αν είχαν την επιλογή και ήταν ελεύθεροι να σπουδάσουν όπου επιθυμούσαν αλλά αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο όταν φορτώνονται με χρέη(λόγω φοιτητικών δανείων) και αντιμετωπίζουν δίδακτρα».
http://education.guardian.co.uk/univers ... 00,00.html
http://www.ntua.gr/posdep/MME/media/200 ... rdian.html

Για κλείσιμο προορίζεται και η Αρχιτεκτονική του Cambridge.



1.β. ΕΡΕΥΝΑΤΕ… ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ

---Οι συνέπειες της υιοθέτησης της έρευνας ως το πρωταρχικό κριτήριο αξιολόγησης---.

Πέρα από την απώλεια πανεπιστημιακών ως αποτέλεσμα του κλεισίματος τμημάτων, σημειώνεται και μια στροφή από την διδασκαλία προς την έρευνα. Ενώ πιέζονται ή χάνουν ακόμη και την θέση τους καθηγητές που δεν κάνουν έρευνα ή κάνουν απλώς μέτριας απόδοσης έρευνα.
Το σύστημα της RAE στραγγαλίζει την πανεπιστημιακή διδασκαλία αναφέρει η Βρετανική Ένωση Ιατρικής μιας και η χρηματοδότηση δίνεται στη βάση της απόδοσης ενός τμήματος στην έρευνα, ωθώντας τους πανεπιστημιακούς να αφιερώνουν όλο και λιγότερο χρόνο στην διδασκαλία
http://education.guardian.co.uk/higher/ ... 80,00.html

Πολλά πανεπιστήμια έχουν αναφερθεί ότι προσλαμβάνουν ερευνητικό προσωπικό με την υπόσχεση ότι δεν πρόκειται να δουν ποτέ τους φοιτητή αναφέρει ο προαναφερθείς βουλευτής του Συντηρητικού Κόμματος.
http://education.guardian.co.uk/RAE/sto ... 79,00.html

Το ίδιο αναφέρει και ο Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου του Kent, πολλοί πανεπιστημιακοί παραμελούν και αποσπώνται από τα διδακτικά τους καθήκοντα καθότι εστιάζονται στις απαιτήσεις της αξιολόγησης και αυτή η κατάσταση θα χειροτερέψει όσο πλησιάζει το 2008.
http://education.guardian.co.uk/egweekl ... 73,00.html

Τα πανεπιστήμια φοβερίζουν(bullying) τους πανεπιστημιακούς μέτριας απόδοσης έρευνας. Αυτό συμβαίνει γιατί όπως προαναφέρθηκε η βαθμολογία είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τα τμήματα αρκεί ένα 4 στα 5 για να κλείσει ένα τμήμα, οι καθηγητές να ψάχνουν δουλεία και οι φοιτητές να ψάχνουν τμήμα που θα μεταφερθούν.
Σε δύο άρθρα αναφέρεται ότι ο ανταγωνισμός είναι τέτοιος ώστε παίρνουν καλές βαθμολογήσεις μόνο δημοσιεύσεις σε φημισμένα περιοδικά όπως το Nature και το Science, παρόλο που πολλές ελπιδοφόρες καινοτομίες δημοσιεύονται σε χαμηλότερης αίγλης περιοδικά.
http://education.guardian.co.uk/RAE/sto ... 26,00.html
http://education.guardian.co.uk/higher/ ... 87,00.html

Είναι γνωστό ότι στην έρευνα υπάρχει μεγάλη σύνδεση επιχειρήσεων με πανεπιστήμια μέσω επιχορηγήσεων κ.α. Αυτό έχει κάποιες συνέπειες ως προς την «ουδετερότητα» της επιστήμης. Αντιγράφω από το άρθρο του Τ.Φωτόπουλου:
Όπως τονίζει η Stephanie Pain, μια από τους διευθυντές του περιοδικού New Scientist (που δεν φημίζεται για τη ριζοσπαστικότητα του), επιστήμη και μεγάλες επιχειρήσεις έχουν τελευταία αναπτύξει πολύ στενότερους δεσμούς :
«Ενώ κάποτε η έρευνα ήταν κατά το πλείστον ουδέτερη, τώρα, πρέπει να ικανοποιεί μια ολόκληρη σειρά από χρηματοδότες. Τα ερευνητικά πορίσματα , αντί να είναι αμερόληπτα, χειραγωγούνται διακριτικά και “μαλάζονται”, η ακόμη και κλειδώνονται στα συρτάρια εάν δεν εξυπηρετούν τα σωστά συμφέροντα. Το σπόνσορινγκ σπανίως έρχεται χωρίς όρους»
Στη πραγματικότητα, όπως υποστηρίζει η ίδια, ακόμη πιο βλαβερή είναι η αυτο-λογοκρισία στην οποία υποβάλλονται οι επιστήμονες σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουν τη μη διακοπή της ροής των συμβολαίων--προσπάθεια που είναι ζωτική για την επιβίωση τους μετά τη νεοφιλελεύθερη θεσμοποίηση των προηγούμενων άτυπων δεσμών μεταξύ επιχειρήσεων και επιστήμης. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, ένας νόμος του 1993 για την επιστήμη τονίζει την ανάγκη να επικεντρωθεί η έρευνα σε θέματα που βοηθούν την “οικονομία” ενώ η βιομηχανία καλείται να στηρίξει εκείνες τις επιστημονικές έρευνες που είναι πιθανό να δημιουργήσουν πλούτο στο μέλλον. Το αποτέλεσμα των τυπικών και άτυπων δεσμών που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ επιχειρήσεων και επιστήμης είναι ότι σήμερα, όχι μόνο δεν είναι δυνατόν να μιλούμε για την ουδετερότητα η “αντικειμενικότητα” των κοινωνικών επιστημών--όπως άλλωστε συνέβαινε και στο παρελθόν αλλά γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να μιλούμε ακόμη και για την ουδετερότητα των φυσικών επιστημών.
Ακολουθούν δυο παραδείγματα που δείχνουν τον μη ουδέτερο χαρακτήρα της σημερινής τεχνο-επιστήμης, καθώς και τους κοινούς στόχους και δεσμούς μεταξύ αυτών που ελέγχουν τη βιομηχανία στη σημερινή διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς και αυτών που ελέγχουν την επιστημονική έρευνα. Το πρώτο παράδειγμα αφορά την αγρο-βιομηχανική έρευνα και το δεύτερο το αποτέλεσμα του θερμοκηπίου
Όσον αφορά την αγρο-βιομηχανική έρευνα, όπως ανέφερε μερικά χρόνια πριν το περιοδικό The Ecologist :
“H βιομηχανία, μέσω της στρατηγικής τοποθέτησης των χρημάτων της σε ερευνητικά σχέδια, μπορεί να κατευθύνει σημαντικά κονδύλια σε έρευνα που εξυπηρετεί κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη δική της μακροπρόθεσμη ατζέντα. Η διαδικασία αυτή έχει ήδη αποκτήσει τη δική της ταχύτητα και τα πανεπιστήμια υιοθετούν κορπορατίστικα οράματα για τη μεγιστοποίηση των κερδών. Στις ΗΠΑ, τα δημόσια πανεπιστήμια κατανέμουν σπάνιους οικονομικούς πόρους σε έρευνα η οποία ελπίζεται ότι θα αποδώσει πατενταρισμένες διαδικασίες και προϊόντα που θ αποτελέσουν τμήμα της “μελλοντικής προίκας” τους. Έτσι, η βιοτεχνική ‘έρευνα προσπορίζεται σημαντικά κονδύλια, ενώ αντίθετα η έρευνα για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις της βιομηχανικής γεωργίας παραμελείται η εξαφανίζεται”
Το δεύτερο παράδειγμα αφορά το κρίσιμο πρόβλημα του ”αποτελέσματος του θερμοκηπίου” και τις προσπάθειες της βιομηχανίας φυσικών καυσίμων να υποσκάψει τις διαπραγματεύσεις για μια κλιματική συνθήκη που θα εμπόδιζε τη παγκόσμια άνοδο της θερμοκρασίας. Όπως αναφέρει η Stephanie Pain, οι ειδικοί επιστήμονες για πολλά χρόνια είχαν προσπαθήσει να συσχετίσουν την κλιματική μεταβολή με την καύση των φυσικών καυσίμων (πετρέλαιο, άνθραξ, φυσικό αέριο). Τελικά, το 1995, περισσότεροι από 2.500 κλιματολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο πλανήτης έχει οριστικά αρχίσει να υφίσταται τις συνέπειες μιας γενικής ανόδου της θερμοκρασίας, ως αποτέλεσμα ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, δηλ. της καύσης φυσικών καυσίμων και της συνακόλουθης δημιουργίας εκπομπών θερμοκηπίου οι οποίες είναι υπεύθυνες για την πλανητική άνοδο της θερμοκρασίας. Παρόλα αυτά, μια ισχυρή ομάδα πίεσης από τις ενεργειακές βιομηχανίες, με τη βοήθεια μιας χούφτας επιστημόνων, έκανε λυσσώδη αγώνα για να αποτρέψει τη συναγωγή του παραπάνω συμπεράσματος με το επιχείρημα ότι η παγκόσμια άνοδος της θερμοκρασίας είναι ένας μύθος που στοχεύει να εκφοβίσει τις κυβερνήσεις και να τις ωθήσει στη παραχώρηση σημαντικών ερευνητικών κονδυλίων για τη σχετική έρευνα. Οι επιστήμονες αυτοί “κατάφεραν να κωλυσιεργήσουν τις διαπραγματεύσεις και συνέβαλαν αποφασιστικά ώστε οι ενεργειακές βιομηχανίες να κερδίσουν αναστολή για μια περίπου δεκαετία”. Και αυτό, τη στιγμή που υπολογίζεται ότι για κάθε χρόνο αυτής της αναστολής, άλλα 6 δις. τόνοι διοξειδίου του άνθρακος θα εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας στην περαιτέρω αύξηση της θερμοκρασίας της Γης. Περιττό να προστεθεί ότι “ένα δίκτυο διαπλεκομένων συμφερόντων υπάρχει μεταξύ ερευνητών στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, κυβερνήσεων (Κουβέιτ) και ομάδων πίεσης από τις ενεργειακές και ενεργοβόρες βιομηχανίες (μεταξύ των μελών τους είναι οι Shell, Exxon, Texaco, η British Coal και η Ford).
http://www.inclusivedemocracy.org/fotop ... 7/9_22.htm

Εξίσου ενδιαφέρον είναι άρθρο όπου η Βρετανική Ιατρική Ένωση αναφέρει και κατηγορεί το σύστημα αξιολόγησης της RAE για επικείμενη κρίση στο χώρο της Ιατρικής. Λόγω κλεισίματος κομβικών τμημάτων Ιατρικής παρατηρείται έλλειψη ιατρικού προσωπικού. Το γνωστό ιατρικό περιοδικό «Lancet» συνηγορεί ότι τα νοσοκομεία αποφεύγονται και όλοι στρέφονται στα εργαστήρια λόγω των περικοπών σε αντίστοιχα τμήματα . Η αξιολόγηση βλέπετε ευνοεί τα τμήματα που κάνουν επικερδή έρευνα και κλείνει τα παραδοσιακά που διδάσκει γιατρούς για νοσοκομεία…
Μήπως πέρα από όλα τα άλλα η αξιολόγηση που προωθεί την σύνδεση με τις επιχειρήσεις βλάπτει σοβαρά και την υγεία ;
http://education.guardian.co.uk/RAE/sto ... 84,00.html
http://education.guardian.co.uk/higher/ ... 80,00.html
http://education.guardian.co.uk/egweekl ... 62,00.html

Το βρετανικό θεωρητικό περιοδικό Capital and Class, στο τεύχος 66, ανέφερε με τη μεγαλύτερη δυνατή τεκμηρίωση την ιδεολογική καταστολή που κυριαρχεί στα βρετανικά πανεπιστήμια, με το μανδύα της βαθμολόγησής τους, ακόμη και την άρνηση μεγάλων πανεπιστημίων να προσλάβουν οικονομολόγους που δεν εντάσσονται στο κυρίαρχο ρεύμα, γιατί δεν τους προσθέτουν βαθμούς οι δημοσιεύσεις και τα επιστημονικά τους ενδιαφέροντα!
Χαρακτηριστική είναι η εικόνα που περιγράφει για το τσεκούρεμα της ακαδημαϊκής ελευθερίας και τα κωμικά τεχνάσματα προς απόκτηση μιας δημοσίευσης ο Γιάννης Βαρουφάκης. Αναπληρωτής καθηγητής σήμερα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, που έχει δουλέψει για χρόνια στην Αγγλία και την Αυστραλία. «Με το σύστημα της βαθμολόγησης είχαν πετύχει να κάνει ο καθένας τη λογοκρισία δική του υπόθεση. Να την εσωτερικεύσουμε. Θυμάμαι μαρξιστή καθηγητή, πρόεδρο τμήματος στο Queen Mary, καθ’ όλα εργατικό και συνεπή στο αντικείμενό του, να παρακαλεί τους συναδέλφους να σταματήσουν για λίγο καιρό να δουλεύουν τα μαρξιστικά οικονομικά και να γράψουν κανένα άρθρο σε νεοκλασικό περιοδικό, μήπως έτσι πάρει το τμήμα κανένα φράγκο και καταφέρει να αντιμετωπίσει τα έξοδά του. Το χειρότερο όμως είναι ότι το κυνήγι των δημοσιεύσεων, για να βελτιωθεί από τους αξιολογητές η βαθμολογία των διδασκόντων και του τμήματος, έχει καταδικάσει σε μαρασμό τις ίδιες τις ιδέες. Θυμάμαι πάλι κάποιο συνάδελφο, χοροπηδώντας από τη χαρά του, να μας ανακοινώνει πανευτυχής ότι δέχτηκε επιστολή αποδοχής του άρθρου που είχε στείλει σε ένα αναγνωρισμένο περιοδικό. Κι όταν τον ρωτήσαμε τι διαπραγματευόταν το άρθρο του, μας απάντησε γελώντας ότι αυτό δεν έχει καμιά σημασία».
http://www.prin.gr/prin/501/501_12_13.htm

Αξιοσημείωτο είναι ότι επειδή η έρευνα πλέον έχει μετατοπιστεί από τις ανάγκες του δημόσιου συμφέροντος και έχει καταστεί μια επικερδής δραστηριότητα, η χρηματοδότηση έρευνας από το υπουργείο Άμυνας της Αγγλίας καλύπτει το 1/3 της συνολικής. Ποσό πολύ μεγαλύτερο από αυτήν που χρηματοδοτεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Η έρευνα για πολεμικές ανάγκες κυριαρχεί στην έρευνα της Αγγλίας.
http://education.guardian.co.uk/higher/ ... 02,00.html

Ο Καρλ Μαρξ έγραψε κάποτε ότι οι ιδέες της άρχουσας τάξης είναι σε κάθε εποχή οι κυρίαρχες ιδέες. Η αξιολόγηση έχει επιπτώσεις και στην ακαδημαϊκή ελευθερία.

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι αυτές δύο βρετανών καθηγητών , που δήλωσαν στην εφημερίδα Guardian ότι κινδυνεύουν να απολυθούν , ο ένας γιατί δήλωσε ότι ένα φυτοφάρμακο έχει πολύ μεγαλύτερη υπολειμματική διάρκεια από αυτήν που έλεγε η παρασκευάστρια εταιρία, η οποία χρηματοδοτούσε την έρευνα στο ίδρυμα του, και ο άλλος γιατί δημοσίευσε εργασία για τις χρηματιστηριακές κρίσεις βασιζόμενος στη μαρξιστική πολιτική οικονομία – κάτι που δεν άρεσε καθόλου στους υποστηρικτές της νεοκλασικής θεωρίας.

Δεν σας φθάνουν αυτά ; Υπάρχουν και άλλα…
Η Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών αλλά και η Ένωση Καθηγητών ασκεί κριτική ότι μέσω της αξιολόγησης οι γυναίκες υφίστανται διακρίσεις εις βάρος τους…!!!

Η αξιολόγηση δεν παράγει μόνο επιπλέον σχέσεις ιεραρχίας και εξουσίας με την λογική «όλοι παρακολουθούνται, όλοι τιμωρούνται» μέσα στα πανεπιστήμια. Αναπαράγει και ενσωματώνει τις ήδη υπάρχουσες διακρίσεις στην κοινωνία όπως αυτή μεταξύ άντρα και γυναίκας… εις βάρους πάντοτε του «ασθενέστερου».
Εκπρόσωπος της Ένωσης Πανεπιστημιακών Καθηγητών ο κ.Cottrell είπε ότι η ένωση έχει ανέκδοτα στοιχεία της διάκρισης από τότε που το RAE εισήχθη. "Υπάρχει πλημμύρα τηλεφωνημάτων από γυναίκες που λένε ότι έχουν κάνει την έρευνα αλλά δεν έχουν εισαχθεί [ για το RAE ]. Αυτό είναι πραγματικά αρκετά συγκλονιστικό. Δεν υπάρχει καμία εξήγηση από το χρηματοδοτικό συμβούλιο έπ’ αυτού."
Πρόσθεσε: "Η έκθεση έχει πάει στην Επιτροπή ίσων ευκαιριών επειδή φαίνεται να παρουσιάζει εκτενής διάκριση. Οποιαδήποτε επιτροπή στην προκειμένη περίπτωση θα ισχυριζόταν ότι υπάρχει διάκριση. Το RAE είναι λιγότερο προσιτό στις γυναίκες απ’ ότι στους άνδρες. Αυτό είναι διάκριση."
Το άρθρο http://education.guardian.co.uk/RAE/sto ... 72,00.html


1.γ. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑ-ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗ: ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ!

---Οι συνέπειες της αξιολόγησης της διδασκαλίας και των φοιτητών.---

Μερικά παραδείγματα κριτηρίων που λαμβάνονται υπόψη τους στην αξιολόγηση είναι ο χρόνος ανάρτησης της βαθμολογίας και ο χρόνος χορήγησης ενός πιστοποιητικού. Επίσης αναφέρετε ότι συχνά ζητείται η άποψη και η συμμετοχή των φοιτητών.
Ωραία λοιπόν… βούρδουλας σε όποιον γραμματέα τολμήσει και αργήσει πιστοποιητικό(η κατάσταση πάντως δεν είναι τραγική και χωρίς την «σωτήρια» αξιολόγηση …). Βούρδουλας και στους καθηγητές που αργούν την διόρθωση γραπτών.
Άλλα μέτρα όπως η αύξηση των διδασκόντων προς τους διδασκόμενους είναι κάτι το πολύ επιεικές και άρα αναποτελεσματικό μπροστά στο βούρδουλα! Θα πρόσθετα ότι είναι και εκτός της ελληνικής εκπαιδευτικής πολιτικής, φαντάζει ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τις ελληνικές κυβερνήσεις που προτιμούν να χρηματοδοτούν στέγαστρα Καλατράβα.
Γι’ αυτό η Ελλάδα έχει πολύ χαμηλό ποσοστό αντιστοιχίας διδάσκοντα / διδασκόμενου. Όλα αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα…ο βούρδουλας είναι πιο φθηνός.
Η Αγγλία βέβαια ας μην χαίρεται ως προς την αντιστοιχία…με την απουσία 3500 θέσεων διδασκαλίας (λόγω αξιολόγησης) από το 2001 κατάφερε το ποσοστό αύξησης των φοιτητών (4,3%) να είναι μεγαλύτερο από το ποσοστό αύξησης καθηγητών(2,6%). Όποτε μέχρι το 2008(που θα γίνει η επόμενη αξιολόγηση) προλαβαίνει να κλείσει και άλλα τμήματα και να διώξει και άλλους καθηγητές για να φτάσει την αναντιστοιχία της Ελλάδας !

Ως προς την συμμετοχή και την άποψη των φοιτητών έχει πολύ ενδιαφέρον. Μιας και σκόπιμα προκαλεί θετικά αντανακλαστικά στους φοιτητές… Ποιος θα ξεχάσει το πρωτοσέλιδο της Ελευθεροτυπίας επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που ετοιμαζόταν να περάσει το νομοσχέδιο της για την αξιολόγηση. «Οι φοιτητές θα αξιολογούν τους καθηγητές»
Προφανώς πρόκειται για τα περίφημα ερωτηματολόγια που προβλέπονταν και στο νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ και που έχουν πιλοτικά κυκλοφορήσει σε μερικά τμήματα.
Διασφαλίζεται λοιπόν η άποψη των φοιτητών( η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών σε κάθε ακαδημαϊκή κοινότητα του πανεπιστήμιου) μέσα από κουτάκια προς συμπλήρωση που θυμίζουν έντονα ΠΡΟ-ΠΟ. Είναι γνωστό ότι τέτοια είδους ερωτηματολόγια μπορούν να δημιουργηθούν έτσι ώστε να εξαχθούν οποιαδήποτε συμπεράσματα είναι ωφέλιμα, γνωστό είναι και το πόσο λαμβάνονται υπόψη τους τέτοια έντυπα (όπως και αυτά των κουτιών παραπόνων) και που καταλήγουν.
Σε μια εποχή που μερικοί σπεύσανε να ανακηρύξουν το τέλος της ιστορίας και των ιδεολογιών και της γενικευμένης απολιτικοποίησης δεν είναι τυχαία η στροφή προς την εξατομικευμένη σκέψη. Σκοπός η αντικατάσταση συλλογικών τρόπων συζήτησης και πράξης όπως οι συνελεύσεις των φοιτητών. Συνελεύσεις που ναι μεν δεν εξιδανικεύω ως το πως διεξάγονται σε μερικές περιπτώσεις αλλά σίγουρα δεν μπορώ να φανταστώ πανεπιστήμιο που να ισχυρίζεται ότι εκφράζεται η άποψη των φοιτητών χωρίς αυτές.
Αυτή η τρομερή «παραχώρηση» και «δικαίωση» των φοιτητών ακόμη και στο νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ αναφερόταν ότι αν επιθυμείται υπήρχε το δικαίωμα να μην ληφθεί υπόψη της ! Τα ερωτηματολόγια θα είχαν συμβουλευτικό χαρακτήρα. Τι περίεργο!
Προαποφασισμένες ερωτήσεις από τρίτους ,συλλογή και επεξεργασία από τρίτους και τέλος το αν θα ληφθούν υπόψη τους τα ερωτηματολόγια ή όχι είναι πάλι στη κρίση τρίτων. Τελικώς δεν έχουμε καμιά αμφιβολία , ο φοιτητής κατά την κυβέρνηση και τους αξιολογητές μπορεί να σκέφτεται αρκεί να σκέφτεται όπως θέλουν αυτοί μέσα από κουτάκια που επέλεξαν οι ίδιοι!

Τέτοια «προνομιακή» μεταχείριση των φοιτητών πρέπει να έχει όμως και ανάλογες θυσίες από τους φοιτητές, έτσι πολλοί καθηγητές είχαν προτείνει την θέσπιση της υποχρεωτικής παρακολούθησης των μαθημάτων με απουσίες. Μεταξύ αυτών και ο νυν αντιπρύτανης του ΠΑ.ΠΕΙ ο κ. Δεσπότης. «Για να εφαρμοστεί η διάταξη αυτή και προκειμένου να είναι έγκυρη η αξιολόγηση εκ μέρους των φοιτητών, πρέπει προηγουμένως να καταστεί υποχρεωτική η παρακολούθηση των μαθημάτων (με παρουσίες)...»
Αλλά και σε άλλες σχολές παρατηρήθηκαν φαινόμενα του τι μέλλει γενέσθαι:
- Μετά από αξιολόγηση στο Οικονομικό της Νομικής από τον ευρωπαϊκό φορέα αξιολόγησης ENQA βγήκαν τα εξής συμπεράσματα : α) οι παρακολουθήσεις μαθημάτων πρέπει να είναι υποχρεωτικές και όχι προαιρετικές β)η εξεταστική περίοδος είναι πολύ μεγάλη γ)χρειάζονται περισσότερες εργασίες και εντατικότερο πρόγραμμα σπουδών δ) χάνονται πολλές διδακτικές ώρες από συνελεύσεις και κινητοποιήσεις ε) οι φοιτητές κάνουν φασαρία στα μαθήματα!
- Το 1999 στο Οικονομικό της Αθήνας μια πρόταση αξιολόγησης της κ. Κατσέλη (γυναίκα του Αρσένη)ανέφερε ως αρνητικό κριτήριο αξιολόγησης την ποσότητα των Συνελεύσεων και κινητοποιήσεων των φοιτητών. Στο τμήμα των Χημικών Μηχανικών καθηγήτρια ήθελε να κάνει υποχρεωτική την παρακολούθηση στο μάθημα της και να βάλει υποχρεωτικές εργασίες, αφού δεν δέχεται να την «αξιολογούν» φοιτητές που δεν ξέρουν το μάθημα της.
Στην διαδικασία της αξιολόγησης δεν λείπει και η επιθεώρηση των διαλέξεων από τους αξιολογητές σαν να πρόκειται για δημοτικό. Σημειωτέον 25% των φορέων αξιολόγησης στην Ευρώπη εφαρμόζουν αυτή την τακτική.
Οι πειθαρχημένοι πελάτες στο πανεπιστήμιο με τσεκουρεμένες ακαδημαϊκές ελευθερίες,κάνουν τους πιο πειθήνιους αυριανούς εργαζόμενους.

Κάποτε οι φοιτητές όχι μόνο έθεταν οι ίδιοι τις «ερωτήσεις» και τις «απαντήσεις» αλλά και ενέπνεαν τους πάντες ζητώντας την αλλαγή όλης της κοινωνίας, δημιουργώντας τομές στην ιστορία της Ελλάδας. Το φοιτητικό κίνημα έναν ωραίο Νοέμβρη μέσα από τις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις του αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τα μετέπειτα χρόνια αυτής της χώρας, για μερικούς από εμάς τους «ρομαντικούς» και «κολλημένους στο παρελθόν»,όπως μας θέλουν, τα μέσα και αυτός ο τρόπος έκφρασης ακόμα αποτελεί...
Αυτά για άλλους αποτελούν αναχρονισμούς και πλέον οι φοιτητές θα «εκφράζουν» την «άποψη» τους μέσα από κουτάκια.
Δεν χωράει συζήτηση σίγουρα πρόκειται για το αποκορύφωμα της δημοκρατίας και του φοιτητικού κινήματος!

Άλλη περίπτωση και καταδεικνύει το κονταροχτύπημα που θα επιβληθεί με την αξιολόγηση μεταξύ των πανεπιστήμιων των καθηγητών των φοιτητών και των πτυχίων εν τέλει προς τέρψιν των εργοδοτών / επιχειρήσεων ήταν η περίπτωση Μπήτρου.
Ο κ.Μπήτρος μέλος Δ.Σ του επιχειρηματικού ομίλου «Μπήτρος Α.Ε.». (κατά μια περίεργη σύμπτωση καθηγητές που έχουν άμεση σχέση με τον επιχειρηματικό κόσμο είναι θερμοί υποστηρικτές της αξιολόγησης, ο κ.Θανόπουλος του ΠΑ.ΠΕΙ γνωστός για τα «μαθήματα» που κάνει μαζί με επιχειρηματίες και προέδρους επιχειρήσεων! Είχε πει και σε ένα συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ με μεγάλο καημό «η φωτιά, η πυρίτιδα, η τυπογραφία έχουν ανακαλυφθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με την εκπαιδευτική αξιολόγηση»!!!*). Με ευθύνη του καθηγητή Μπήτρου συστάθηκε μια επιτροπή αυτοαξιολόγησης της ΑΣΟΕΕ. Τα αποτελέσματα της επιτροπής κατέτασσαν τα 7 από τα 8 τμήματα της πρώτα ανάμεσα στα οικονομικά τμήματα των ελληνικών ΑΕΙ. Λίγες μέρες μετά, το Πανεπιστήμιο Πειραιά δημοσίευσε έκθεση-καταπέλτη 50 σελίδων, όπου αμφισβητούσε στο σύνολο της την έκθεση Μπήτρου, κατηγορούσε την επιτροπή για συκοφαντική δυσφήμηση και απαιτούσε την απόσυρση της έκθεσης αλλιώς θα προέβαινε σε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων διεκδικώντας αποζημίωση.

*η δήλωση του κ. Θανόπουλου που συγκρίνει την σημασία της εφεύρεσης της φωτιάς της τυπογραφίας με αυτή της αξιολόγησης των πανεπιστημίων!!! :http://www.ntua.gr/posdep/concrete/Asse ... 41103.html ) .


2.ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

Η Αγγλία διαθέτει το σύστημα των 2 κύκλων σπουδών (Bachelor-Master) που προωθείτε και στις συνθήκες διαμόρφωσης του Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης(Μπολόνιας, Σαλαμάνκας, Πράγας, Βερολίνού) διαθέτει επίσης, ήταν από τις πρώτες χώρες που το εφάρμοσε, εδώ και χρόνια σύστημα αξιολόγησης. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς που έχουν οδηγήσει όλα αυτά το επίπεδο παιδείας στην Αγγλία ;

«Έκθεση του ΟΟΣΑ κατέτασσε την Αγγλία στην πρώτη θέση της λίστας του σύγχρονου αναλφαβητισμού; Δημοσίευμα του Economist, περιέγραφε με τα πιο μελανά χρώματα την έκταση της αγραμματοσύνης που υπάρχει στη σημερινή Αγγλία. Χρησιμοποιώντας στοιχεία του ΟΟΣΑ, ανέφερε ότι ο ένας στους πέντε ενήλικες δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τον τηλεφωνικό κατάλογο, ενώ ο ένας στους τέσσερις εντάσσεται στους λειτουργικά αναλφάβητους! Έτσι η Αγγλία, εισάγοντας τον ανταγωνισμό στο εκπαιδευτικό της σύστημα, το μόνο που κατάφερε είναι να φιγουράρει στην κορυφή οποιασδήποτε λίστας αναλφαβητισμού ανάμεσα στις βιομηχανικές χώρες.
Μπορεί να έχει λειτουργικά αναλφάβητους, θα απαντούσε ο υπέρμαχος της αγοραίας πανεπιστημιακής παιδείας, αλλά ικανοποιώντας τις ανάγκες της αγοράς τα πανεπιστήμια της Αγγλίας προσφέρουν στις επιχειρήσεις το αναγκαίο προσωπικό. Έτσι αν μη τι άλλο συμβάλλουν στην οικονομία, κάτι που δεν μπορούν να κάνουν τα αναχρονιστικά πανεπιστήμια της υπόλοιπης Ευρώπης. Μα τα πανεπιστήμια της Αγγλίας έχουν αποτύχει ακόμη και σε αυτό. Δημοσίευμα των Financial Times ανέφερε ότι τρεις από τις τέσσερις επιχειρήσεις στη Μεγάλη Βρετανία υποφέρουν από έλλειψη προσωπικού με υψηλό επίπεδο ειδίκευσης.
Τα πρόβλημα δεν έγκειται βέβαια στα βρετανικά πανεπιστήμια καθαυτά, αλλά στη βαθιά ταξική πολιτική που ακολουθήθηκε σε όλο το εύρος του εκπαιδευτικού συστήματος από τη Θάτσερ και τους Εργατικούς, με αποτέλεσμα οι ταξικές διακρίσεις σε όλη την κλίμακα της εκπαίδευσης να κορυφωθούν. Κι από εκεί και πέρα η αξιολόγηση ενέτεινε την παραπάνω τάση.
Όσο για το βρετανικό κεφάλαιο, αφού πρώτα αποψίλωσε τα πανεπιστήμια είτε με τα δίδακτρα είτε βάζοντάς τα στην προκρούστεια κλίνη της αγοράς, φτάνοντας τώρα να προβλέπει ακόμη και πτώση των ρυθμών ανάπτυξης από την έλλειψη ειδικοτήτων, μοιάζει σαν τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του.»