MpoMp wrote:Αλλά οι προδιαγραφές αυτές (υγειονομικές προδιαγραφές οίκων ανοχής) πρέπει να αφορούν μόνο τις επιστημονικά τεκμηριωμένες προϋποθέσεις για την καλή και ασφαλή ενάσκηση αυτού του επαγγέλματος, όχι τις αντιλήψεις περί ηθικής ενός τύπου ανθρώπου που δεν θα αναζητούσε ποτέ αυτές τις υπηρεσίες. Παράλληλα, δεν θεωρώ λάθος την ύπαρξη αποστάσεων των οίκων ανοχής από κάποιες δομές, όπως σχολεία, εκκλησίες κτλ. αφού ο σκοπός του νόμου πρέπει πάντα να είναι η ισορροπία και η εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης. Όταν βέβαια υπάρχουν πολλά σχολεία ή πολλές εκκλησίες, οι αποστάσεις γίνονται ασφυκτικές, αλλά και τότε πρέπει να υπάρχουν για να υπογραμμίζουν κάποτε και την υποκρισία μιας γειτονιάς που δεν θέλει τον οίκο ανοχής μπροστά στο σχολείο μεν, αλλά θα αναζητήσει τις υπηρεσίες του στο δεύτερο στενό. Και σίγουρα, όταν είναι τόσο ασφυκτικές ώστε να είναι στην πραγματικότητα αδύνατη η νόμιμη λειτουργία οίκου ανοχής, πρέπει να αλλάξει ο νόμος και να μικρύνουν οι αποστάσεις.Αλλά κι αυτό δεν είναι αυτονόητο: πρέπει να αποτελέσει συμπέρασμα συγκεκριμένων μελετών, όχι γενικόλογων διαπιστώσεων.
Η λύση απλή! Εθνικοποίηση, όλα τα -δέλια, τοποθέτηση της τσατσάς στο κρατικό payroll και της ιεροδουλης στο καθεστώς ελεύθερου επαγγέλματια, και τοπόθετηση αυστηρών προδιαγραφών,ήτοι ένα *** σε κάθε 1 χιλιόμετρο. Έτσι έχουμε την επάνοδο ενός κλασσικού και πατροπαράδοτου συνθήματος, έστω και στην παραλλαγή του:
"Σε καθε χωριό ***, και σε κάθε πόλη studio"
Plus, έκκληση στην Εκκλησία να σταθεί και πάλι στο ύψος των περιστάσεων σαν στυλοβάτης του τρισχιλιετούς
Ελληνορθόδοξου πολιτισμού, βέβαια με μια στροφή της πλάστιγγας στο πρώτο συνθετικό του combo, δηλαδή μια στροφή στις αρχέγονες, πατροπαράδοτες αξίες του Ελληνισμού, τουτέστιν...Καθιέρωση του επαγγέλματος και του κλάδου υπό την θεική προστασία, με προστατίδα πολιούχο την Οσία Μαρία την Αιγυπτία!
