Πηγή: http://www.capital.gr/news.asp?details=276839Λέξεις-σλόγκαν που "σημαδεύουν" καταστάσεις και αντι-σλόγκαν που τις αποφορτίζουν.
Πάμπερς και τσαμαδούρες
Το μόνο που μένει στην ιστορία από "περίεργες" υποθέσεις με οσμή σκανδάλου είναι κάποιες λέξεις-κλειδιά για να θυμίζουν το παρελθόν σε όσους επιλέγουν να "διατηρούν" ιστορική μνήμη. Λέξεις που πριν από κάθε γεγονός δεν είχαν μια βαρύτητα, ούτε καμία ιδιαίτερη σημασία φορτίζονται με τρόπο τέτοιο, ώστε να ανακαλούν στη μνήμη μας ολόκληρες εποχές ή καταστάσεις.
Ποιος δεν θυμάται άλλωστε λέξεις που "σημάδεψαν το πρόσφατο παρελθόν όπως "κουμπάροι", "Πακιστανοί", "ΑΔΑΕ", "δομημένα", "ζαρντινιέρα", "παραδικαστικό" και βεβαίως την πιο πρόσφατη "τσαμαδούρα", μία λέξη που αν δεν συνέβαινε το ναυτικό ατύχημα δεν είχε πολλές ελπίδες να ενταχθεί στο καθημερινό λεξιλόγιο του νεοέλληνα. Το ίδιο καλά χαραγμένες στη μνήμη μας έχουν μένει λέξεις ή φράσεις από το απώτερο παρελθόν. Το "βρώμικο ‘89", τα "πάμπερς", η "ροζ βίλα", τα "ντολμαδάκια", αργότερα η "φούσκα" και αν κανείς αναζητήσει παλαιότερες "εγγραφές" στη μνήμη του μπορεί να φτιάξει έναν ατελείωτο κατάλογο με λέξεις-ορόσημα.
VS
Περιμένετε υπομονετικά τη σειρά σας
Αν χρησιμοποιήσει κανείς τις λέξεις αυτές σαν μπούσουλα για να διαπιστώσει την κατάληξη όλων αυτών των υποθέσεων θα διαπιστώσει ένα πράγμα. Μετά από κάθε συμβάν, η εκάστοτε κυβέρνηση δημιουργεί αντι-σλόγκαν του τύπου "μηδενική ανοχή", "κάθαρση", "νταβατζήδες", "διαφάνεια" ή "αδαείς διοικητές ταμείων" και υπόσχεται στους προσωρινά εξαγριωμένους πολίτες (που αντιμετωπίζονται μόνο με την ιδιότητά τους ως ψηφοφόροι) δράσεις που έχουν διττό στόχο. Αφενός την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων, αφετέρου τη δημιουργία συνθηκών τέτοιων, που θα αποτρέψουν την επανάληψη φαινομένων παθογένειας.
Το πολιτικό marketing, όμως, είναι πλέον μια τέχνη της σύγχρονης εποχής. Οι λέξεις που επιλέγονται αποφορτίζουν τις προηγούμενες λέξεις-σλόγκαν που είχαν πυροδοτήσει την αντίδραση των πολιτών και έτσι λίγο καιρό μετά κανείς δεν παρακολουθεί την εξέλιξη και όλα κουκουλώνονται. Μπορεί να θυμάστε λέξεις-κλειδιά, αλλά δύσκολα θα βρείτε κάποιον που τιμωρήθηκε παραδειγματικά και δεν ήταν αποδιοπομπαίος τράγος. Αν παρ΄ ελπίδα κάποιος ρωτήσει τους Υπουργούς για το "κουκούλωμα", μπαίνει αυτόματα στη "μαύρη λίστα" και παράλληλα λαμβάνει μια γενικόλογη απάντηση που εμπλέκει συνήθως τα αργοκίνητα και σκουριασμένα γρανάζια της δικαιοσύνης, στην οποία και επιρρίπτει τις ευθύνες για την ατιμωρησία. Θα μου πείτε, γιατί δεν "σηκώνει" ξανά και ξανά τα θέματα η εκάστοτε αντιπολίτευση στη Βουλή και στον Τύπο που βρίσκεται στη σφαίρα επιρροής της; Μα φυσικά γιατί θα έρθει και η σειρά της να κυβερνήσει...
Σταμάτης Ζαχαρός
stamatis.zacharos@capital.gr
Τρελό άρθρο!