Οι νεκροί του Πολυτεχνείου – Ένας «πολύτιμος» μύθος…

[MpoMp]

Πάντα γύρω από μια πράξη αντίστασης/αγώνα θα υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι θα εξαργυρώσουν την συμμετοχή με μελλοντική ανταμοιβή.
[...]
Έτσι και με το Πολυτεχνείο , αυτό το οποίο ξεκίνησε σαν φοιτητικό κίνημα εναντίον της δικτατορίας αποτέλεσε το εισιτήριο του μεγαλύτερου πολιτικού αληταριού για είσοδο στην πολιτική.Αυτό βέβαια δεν αναιρεί την σημασία του κινήματος αν και πάντα πίστευα ότι η σημασία του παραφουσκώνεται ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι π.χ στο ελληνικό σχολείο ολόκληρα κεφάλαια σημαντικής ιστορίας ουδέποτε διδάσκονται.

Με βάση ακριβώς αυτή τη σκέψη άνοιξα και το thread. Δεν είχα σκοπό να μειώσω τη σημασία των γεγονότων. Έχω σκοπό να μειώσω αυτούς που τα εκμεταλλεύονται και τα παραφουσκώνουν, όπως λες.

[mosquito110]

Όντως είχατε δίκιο τελικά

[MpoMp]

Κάποιοι ή δε διαβάζουν ή δε καταλαβαίνουν τι διαβάζουν, μου φαίνεται.

[mosquito110]

Κάποιοι ή δε διαβάζουν ή δε καταλαβαίνουν τι διαβάζουν, μου φαίνεται.

Μάλλον ούτε εσύ κατάλαβες τι εννοούσα με αυτό που ανέβασα

[MpoMp]

Κάποιοι ή δε διαβάζουν ή δε καταλαβαίνουν τι διαβάζουν, μου φαίνεται.

Μάλλον ούτε εσύ κατάλαβες τι εννοούσα με αυτό που ανέβασα

Σε ποιον απευθύνθηκες με το "δίκιο έχετε" και για ποιο λόγο?

[PASCAL]

Σε 'σένα πάει το "δίκιο" MpoMp που αναπαράγεις τη λάσπη της Χρυσής Αυγής. Και άλλαξε τον τίτλο γιατί δεν είναι μύθος.
===================================================================

Έρευνα: Αυτοί είναι οι 24 νεκροί του Πολυτεχνείου


Διαβάστε τα στοιχεία της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο Πολυτεχνείο. Δείτε σχεδιάγραμμα με το σημείο όπου έπεσαν νεκροί ή τραυματίστηκαν
news247 Νοέμβριος 14 2012 15:13

Το ζήτημα του ακριβούς αριθμού των νεκρών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και την επιχείρηση καταστολής της, παραμένει ακόμη και σήμερα ένα δισεπίλυτο πρόβλημα, προκαλώντας συζητήσεις, αλλά και ισχυρισμούς ανιστόρητους και πέρα από κάθε λογική.

Όπως αναφέρει ο κ. Καλλιβρετάκης, Λεωνίδας, συγγραφέας και δημιουργός της έρευνας "Πολυτεχνείο '73: Το ζήτημα των θυμάτων: Νεκροί και τραυματίες" , "η χαώδης και ατεκμηρίωτη πληροφόρηση που υπάρχει γύρω από αυτό το ζήτημα, δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνει εσαεί αυτή την ιδιότυπη 'ασυλία', στο όνομα της δήθεν προστασίας της φήμης του Πολυτεχνείου".

Από τα μέσα του 2002 έχει ξεκινήσει μια ιστορική έρευνα στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών με τίτλο "Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973". Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας επιχειρείται η συγκέντρωση και επεξεργασία με επιστημονικές μεθόδους τεκμηρίων που αφορούν σε πολλές παραμέτρους των γεγονότων, όπως το χρονικό της εξέγερσης, το επιχειρησιακό σχέδιο για την καταστολή της, η εξέλιξη των γεγονότων έξω από το Πολυτεχνείο κ.ο.κ. Ένα από τα ζητούμενα είναι, φυσικά, ο αριθμός και η ταυτότητα των θυμάτων. Αν και η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, επιχειρείται στο σημείο αυτό μια συνοπτική παρουσίαση των πρώτων διαπιστώσεων, με έμφαση στη "γενεαλογία" του ζητήματος.

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΕΡΕΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Προσωρινά αποτελέσματα της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Η συγκέντρωση όλων των δεδομένων αποτέλεσε το πρώτο στάδιο της έρευνας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Κάθε στοιχείο που είδε το φως της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια, οι επίσημες ανακοινώσεις του καθεστώτος, οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στον παράνομο τύπο της εποχής, οι αγγελίες κηδειών στις εφημερίδες, οι κάθε προέλευσης λίστες που έκαναν την εμφάνιση τους μετά τη μεταπολίτευση, οι προανακριτικές και ανακριτικές έρευνες, οι συνεντεύξεις συγγενών, οι καταθέσεις μαρτύρων στη δίκη του 1975, συγκεντρώνονται, αποδελτιώνονται, συσχετίζονται κριτικά, αναζητείται η γενεαλογία τους, εντοπίζονται οι αλληλοεπικαλύψεις, οι παρανοήσεις, τα λάθη στην αντιγραφή και οι μεταξύ τους παρεκκλίσεις.

Η έρευνα προχωρά έτσι στη συγκρότηση ενός καταλόγου, ο οποίος παραμένει προσωρινός, καθώς εξακολουθεί συνεχώς να εμπλουτίζεται και να διορθώνεται. Για κάθε περίπτωση συγκροτείται ένας ιδιαίτερος φάκελος, με βιογραφικά στοιχεία, τις συνθήκες θανάτου και αναλυτική παράθεση όλων των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία.

Μέχρι τη στιγμή αυτή, έχουν καταγραφεί εικοσιτέσσερις (24) πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις, όπως καταγράφονται συνοπτικά στον συνημμένο κατάλογο.

Παράλληλα, έχει συγκροτηθεί ένας κατάλογος δεκαέξι (16) ανωνύμων περιπτώσεων που είχε θεωρηθεί σε κάποια στιγμή της διαδικασίας ότι «προκύπτουν βασίμως» ως νεκροί, από επίσημες, επώνυμες και σχετικά αξιόπιστες καταθέσεις, με συγκεκριμένα στοιχεία.

Τέλος, η έρευνα έχει θέσει στο μικροσκόπιο τριάντα (30) επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν ποτέ τεκμηριωθεί. Όλες αυτές οι ανώνυμες και οι αμφιλεγόμενες επώνυμες περιπτώσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα, προκειμένου να διερευνηθούν περισσότερο, προτού αποφασιστεί οριστικά να υιοθετηθούν ή να απορριφθούν.

Δείτε το σχεδιάγραμμα σε μεγαλύτερες διαστάσεις

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ

Οι 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρ-θένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΕΡΕΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

* Η μελέτη αυτή έχει υιοθετηθεί από τη σχετική βιβλιογραφία ως η πλέον έγκυρη επιστημονική προσέγγιση στο ζήτημα (βλ. ενδεικτικά Δημήτρης Παπαχρήστος, Το Πολυτεχνείο ζει, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2004, σελ. 41-45, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Πολυτεχνείο ’73, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2004, σελ. 176-177, 424-425, Βαγγέλης Αγγελής & Ολύμπιος Δαφέρμος, Όνειρο ήταν, έκδοση ΕΔΙΑ-Οδυσσέας, Αθήνα 2005, σελ.378-388).

http://news247.gr/eidiseis/ereyna_aytoi ... 09947.html

[rose]

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

Στο πολυτεχνειο κανενας, στις ταράτσες παίχτηκε η φαση.

[moody]

ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού

Rose,ξες,στην μαλακί@,υπάρχει και ένα όριο.

[nachos]

Πολύ μέλι και από τηγανίτα τίποτα όμως. Άλλωστε το αρχικό άρθρο αναφερόταν στο περιστατικό της πύλης αυτό καθεαυτό, και τίποτα παραπέρα. Το να λες ότι σκοτώθηκε κόσμος το Νοέμβρη του '73 και γενικότερα επί χούντας είναι κάτι το αυταπόδεικτο, δεν περιμέναμε επιστημονική έρευνα για να το εμπεδώσουμε. Το όλο concept του thread εξαρχής είναι να προβληματίσει για την διόγκωση / μυθοποίηση των ιστορικών γεγονότων προς τη μεριά που συμφέρει τον καθένα. Βλέπεις, είναι πολύ πιο "σέξυ" (σε επίπεδο συμβολισμού) να μιλήσεις για 100 νεκρούς πάνω στην πύλη από διερχόμενο άρμα, παρά για καμιά εικοσαριά από αδέσποτα πυρά στη διάρκεια του τριημέρου. Και φυσικά είναι πολύ πιο εύκολο να χτίσεις και πολιτική καριέρα πάνω στο πρώτο, όπερ και εγένετο άλλωστε.

[mosquito110]

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

Στο πολυτεχνειο κανενας, στις ταράτσες παίχτηκε η φαση.

Μήπως ήταν κ αυτή ηλίθια που πέθανε?

Προς τους υπόλοιπους:Το πολυτεχνείο συμβολίζει την αντιφασιστική αντίδραση της φοιτητικής κοινωνίας-κ όχι μόνο- και την απαίτηση τους για ελευθερία. Επίσης οι εκδηλώσεις γίνονται για να τιμηθούν οι αγωνιστές που θυσιάστηκαν για την ελευθερία. Ξεκολλάτε με τους πασοκους που εκμεταλλεύτηκαν την παρουσία τους εκεί κ έκαναν καριέρα. Το νόημα του πολυτεχνείου δεν έχει διαστρεβλωθεί, εσείς το διαστρεβλωνετε!

[m4ver1ck]

Μπα, μάλλον άτυχη. Πήγε να δεί τα σκηνικά απο την ταράτσα της στον Ν.Κόσμο,κατι χιλιόμετρα μακριά και έφαγε την αδέσποτη που έπεσε. Αλλα μάλλον απέχει μακράν από τους ισχυρισμούς για "100αδες φοιτητές πλακωμένους" και "μαζικούς τάφους". Καί όσοι προβάλλουν ενστάσεις γυρω από το Πολυτέχνειο στο γεγονος με το τανκς αναφέρονται και όχι στους νεκρούς απο αδέσποτες!

Και δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε σύσσωμη με την λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου. Αυτή έκφραζε το πνεύμα της εποχής τότε και αυτή ήταν,από τον πρώτο βουλευτή εκπροσωπό της εως τον τελευταίο-εργάτη, που στην συνέχεια εξέθρεψε το βαθύ πνέυμα του ΠΑΣΟΚισμού, και μετέτρεψε την Ελλάδα στον βούρκο που είμαστε τώρα. Αυτός/ή, που κάθε 17 Νοέμβρη έλεγε οτι "ηταν και αυτός/ή εκεί" (δεν έχει σημασία αν όντως ήταν ή όχι), στην συνέχεια κουνούσε το σημαιάκι του ΠΑΣΟΚ και πορευόταν μαζί με τον Ανδρέα για μια Ελλάδα νέα! Και την ηθική τους νομιμοποίηση την αντλούν απο κάποιο πλάκωμα απο τάνκς που...γλύτωσαν πριν απο 35 χρόνια και οχι απο κάποιο πεπραγμένο τους, στην συνέχεια!

[nachos]

maverick++

Επιστρέφοντας στο παρόν, άλλη μια από τα κλασσικά ετήσια καραγκιοζιλίκια:

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231222112

[MpoMp]

Σε 'σένα πάει το "δίκιο" MpoMp που αναπαράγεις τη λάσπη της Χρυσής Αυγής. Και άλλαξε τον τίτλο γιατί δεν είναι μύθος.

ΚΑΝΕΙΣ δε πέθανε μέσα στο Πολυτεχνείο τις ώρες που έγιναν τα πιο σημαντικά επεισόδια και κανέναν δεν τον πάτησε τανκ λοιπόν, όπως τσιρίζουν πολλοί. Για μένα οι νεκροί ήταν "νεκροί της χούντας" και όχι του Πολυτεχνείου. Δεν αναπαράγω καμία λάσπη, άνοιξα το thread για ακριβώς αυτό τον λόγο:

Το να λες ότι σκοτώθηκε κόσμος το Νοέμβρη του '73 και γενικότερα επί χούντας είναι κάτι το αυταπόδεικτο, δεν περιμέναμε επιστημονική έρευνα για να το εμπεδώσουμε. Το όλο concept του thread εξαρχής είναι να προβληματίσει για την διόγκωση / μυθοποίηση των ιστορικών γεγονότων προς τη μεριά που συμφέρει τον καθένα. Βλέπεις, είναι πολύ πιο "σέξυ" (σε επίπεδο συμβολισμού) να μιλήσεις για 100 νεκρούς πάνω στην πύλη από διερχόμενο άρμα, παρά για καμιά εικοσαριά από αδέσποτα πυρά στη διάρκεια του τριημέρου. Και φυσικά είναι πολύ πιο εύκολο να χτίσεις και πολιτική καριέρα πάνω στο πρώτο, όπερ και εγένετο άλλωστε.

m4ver1ck επίσης ++.

PASCAL ξεκόλλα λίγο. Είδες ότι παραδέχτηκα ότι το άρθρο από το paredose δεν είναι αξιόπιστη και ενυπόγραφη πηγή και κατάλαβα καλά ότι έχουν βάλει το χέρι τους εθνικιστές στη συγγραφή. Εγώ είπα ότι δίνει τροφή για σκέψη.

Δε καταλάβατε λοιπόν ούτε εσύ ούτε ο mosquito110 τι γράφω και γιατί το γράφω. Όταν χαλαρώσετε λίγο, κάνετε στην άκρη όποιας πολιτικής-κομματικής ιδεολογίας ίσως ενστερνίζεστε και βγάλετε για λίγο από το μυαλό σας τα ρομαντικά και τα περί ηρώων και μεγάλων ιδανικών ελάτε να συζητήσουμε. Μέχρι τότε να ξέρετε ότι επαναλαμβάνεστε και δεν γίνεται αντικειμενική κουβέντα, ούτε βγάζουμε άκρη.

Μέχρι τότε, ας επαναλάβω εγώ τι έγραψα μήπως ρίξετε μια δεύτερη ματιά και καταλάβετε ότι δεν έχω σκοπό να μειώσω κανένα ιστορικό γεγονός και κανένα σύμβολο:

Spoiler: εμφάνιση/απόκρυψη

[quote="MpoMp"][quote="PASCAL"]Άρα MpoMp συμφωνείς ότι το τριήμερο που έγινε το Πολυτεχνείο υπήρξαν νεκροί. Αλλά για 'σένα σημασία έχει ο αριθμός, όχι ότι υπήρξαν νεκροί. Επίσης για 'σένα σημασία έχει αν οι νεκροί ήταν μέσα ή έξω από το Πολυτεχνείο, όχι ότι υπήρξαν νεκροί. Ακόμα σε ενδιαφέρει αν οι νεκροί ήταν φοιτητές ή όχι, παρά το ότι υπήρξαν νεκροί. Ελπίζω να κατανοείς ότι χμμμ...είχαμε χούντα. Και ότι στην χούντα απαγορεύεται οποιαδήποτε έρευνα για τα εγκλήματα της. Και κατά συνέπεια οι όποιες μεταγενέστες έρευνες οδηγούν μόνο σε προσεγγίσεις. [/quote] Σημασία για μένα έχει να έχουμε επέτειο για όλους τους νεκρούς και όχι τους θανάτους που υποτίθεται ότι προκάλεσε ένα τανκ που έριξε μία πύλη. Σημασία έχει να μην μεγαλοποιούμε τα πράγματα μόνο στα σημεία που μας συμφέρει και για τα άτομα που θέλουμε. Αν η 17 Νοέμβρη είναι τόσο συμβολική μέρα, ας την γιορτάζουμε σωστά. Όχι να απαγγέλουμε καταλόγους και στοιχεία που δεν ισχύουν για να δώσουμε έμφαση στο δράμα. Πριν αρχίσω να διαβάζω μόνος, νόμιζα ότι το τανκ μπήκε μέσα και πάτησε φοιτητές, ότι οι στρατιώτες σκότωσαν κοσμάκη εκείνο το βράδυ. Αντίθετα μπάτσοι και ανώτεροι αξιωματικοί ήταν που βασάνισαν και δολοφόνησαν κόσμο.[/quote] [quote="MpoMp"][quote="ja_the_invincible"]Πάντα γύρω από μια πράξη αντίστασης/αγώνα θα υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι θα εξαργυρώσουν την συμμετοχή με μελλοντική ανταμοιβή. [...] Έτσι και με το Πολυτεχνείο , αυτό το οποίο ξεκίνησε σαν φοιτητικό κίνημα εναντίον της δικτατορίας αποτέλεσε το εισιτήριο του μεγαλύτερου πολιτικού αληταριού για είσοδο στην πολιτική.Αυτό βέβαια δεν αναιρεί την σημασία του κινήματος αν και πάντα πίστευα ότι η σημασία του παραφουσκώνεται ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι π.χ στο ελληνικό σχολείο ολόκληρα κεφάλαια σημαντικής ιστορίας ουδέποτε διδάσκονται.[/quote] Με βάση ακριβώς αυτή τη σκέψη άνοιξα και το thread. Δεν είχα σκοπό να μειώσω τη σημασία των γεγονότων. Έχω σκοπό να μειώσω αυτούς που τα εκμεταλλεύονται και τα παραφουσκώνουν, όπως λες.[/quote]

[PASCAL]

Δηλαδή όσοι κατέβηκαν στο Πολυτεχνείο και την ευρύτερη περιοχή να διαμαρτυρηθούν δεν είναι ήρωες; Δεν είχαν ιδανικά; Δεν σκοτώθηκαν άνθρωποι για ιδανικά εκείνες τις μέρες; Όλα αυτά είναι ρομαντισμός και κομματικές αγκυλώσεις; OK!!!

ΥΓ. Αδέσποτες σφαίρες από...ελεύθερους σκοπευτές!!! f**k logic!!!

[MpoMp]

Δηλαδή όσοι κατέβηκαν στο Πολυτεχνείο και την ευρύτερη περιοχή να διαμαρτυρηθούν δεν είναι ήρωες; Δεν είχαν ιδανικά; Δεν σκοτώθηκαν άνθρωποι για ιδανικά εκείνες τις μέρες; Όλα αυτά είναι ρομαντισμός και κομματικές αγκυλώσεις; OK!!!

Είπα πουθενά κάτι τέτοιο?

[nachos]

Δηλαδή όσοι κατέβηκαν στο Πολυτεχνείο και την ευρύτερη περιοχή να διαμαρτυρηθούν δεν είναι ήρωες; Δεν είχαν ιδανικά; Δεν σκοτώθηκαν άνθρωποι για ιδανικά εκείνες τις μέρες; Όλα αυτά είναι ρομαντισμός και κομματικές αγκυλώσεις; OK!!!

ΥΓ. Αδέσποτες σφαίρες από...ελεύθερους σκοπευτές!!! f**k logic!!!

Επίκληση στο συναίσθημα.

[ja_the_invincible]

Η σημασία του πολυτεχνείου σαν κίνημα δεν θα έπρεπε να αναιρείται από την μετέπειτα πορεία της γενιάς του πολυτεχνείου.Είναι σαν να μην τιμάς την αντίσταση του 40 και της κατοχής γιατί οδήγησε στον εμφύλιο.Δεν έχει λογική αυτό το σκεπτικό.
Από κει και πέρα δεν καταλαβαίνω την υπερανάλυση.Δηλαδή έχει σημασία αν κάποιος φοιτητής πέθανε επειδή τον πάτησε το τανκ και όχι γιατί τον εκτέλεσε κάποιος χουντικός μπάτσος λίγο πιο πέρα?Νεκροί υπήρχαν , τραυματίες ακόμα περισσότεροι , μιλάμε για μια αγριότατη καταστολή που μάλιστα όπως φαίνεται στα θύματά της πήρε παραμάζωμα και άσχετο κόσμο.Ο τίτλος είναι παραπλανητικός γιατί φαίνεται σαν να αμφισβητεί την ύπαρξη νεκρών στο Πολυτεχνείο.Καταλαβαίνω ότι στην ουσία αυτό που ζητάς mpomp είναι μια πιο ξεκάθαρη εικόνα , πράγμα δύσκολο λόγω του πανικού που επικράτησε , αλλά αυτά που ξέρουμε είναι μόνο ότι πρόκειται για μια δολοφονική καταστολή με θύματα φοιτητές και μη.Και ίσως αυτό χρειάζεται μόνο να ξέρουμε.

[MpoMp]

Η σημασία του πολυτεχνείου σαν κίνημα δεν θα έπρεπε να αναιρείται από την μετέπειτα πορεία της γενιάς του πολυτεχνείου.Είναι σαν να μην τιμάς την αντίσταση του 40 και της κατοχής γιατί οδήγησε στον εμφύλιο.Δεν έχει λογική αυτό το σκεπτικό.
Από κει και πέρα δεν καταλαβαίνω την υπερανάλυση.Δηλαδή έχει σημασία αν κάποιος φοιτητής πέθανε επειδή τον πάτησε το τανκ και όχι γιατί τον εκτέλεσε κάποιος χουντικός μπάτσος λίγο πιο πέρα?Νεκροί υπήρχαν , τραυματίες ακόμα περισσότεροι , μιλάμε για μια αγριότατη καταστολή που μάλιστα όπως φαίνεται στα θύματά της πήρε παραμάζωμα και άσχετο κόσμο.Ο τίτλος είναι παραπλανητικός γιατί φαίνεται σαν να αμφισβητεί την ύπαρξη νεκρών στο Πολυτεχνείο.Καταλαβαίνω ότι στην ουσία αυτό που ζητάς mpomp είναι μια πιο ξεκάθαρη εικόνα , πράγμα δύσκολο λόγω του πανικού που επικράτησε , αλλά αυτά που ξέρουμε είναι μόνο ότι πρόκειται για μια δολοφονική καταστολή με θύματα φοιτητές και μη.Και ίσως αυτό χρειάζεται μόνο να ξέρουμε.

Το ξεπέρασα το στάδιο για την εγκυρότητα των στοιχείων και ισχύει ότι ποτέ δε θα ξέρουμε 100% τι συνέβη. Ισχύει ότι σημασία έχει ότι υπήρξαν γενικώς νεκροί. Τώρα έχω μείνει στη φράση σου παραπάνω:

Πάντα γύρω από μια πράξη αντίστασης/αγώνα θα υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι θα εξαργυρώσουν την συμμετοχή με μελλοντική ανταμοιβή.

Αυτό μόνο θίγω και γι' αυτό συζητάμε. Δε λέω ότι θέλω να αναλύσουμε κάτι συγκεκριμένα ή να βγάλει η συζήτηση κάποιο πόρισμα. Το thread το άνοιξα για να συζητήσουμε και με την ελπίδα ότι οι περισσότεροι προσέχουμε να νοούμε την ιδέα του Πολυτεχνείου όπως πρέπει και να τιμάμε τους "νεκρούς της Χούντας" κι όχι του Πολυτεχνείου. Να προσέχουμε τα μικρά ψέματα που προστίθενται σε ιστορικά στοιχεία προς συμφέρον κάποιων ομάδων (left & right). Ίσως ακριβολογώ πολύ, το ξέρω. Αυτός όμως είναι ο σκοπός της συζήτησης, τέλος πάντων.

[WoLfeN Ilic]

Αυτό το "γενιά του Πολυτεχνείου" = Λαμόγια = Πασόκ ένα πολύ εύκολο τσουβάλιασμα το οποίο εντελώς τυχαία (;) είχε ξεκινήσει από δεξιούς πρώην χουντικούς (βλέπε πατέρα Πλευρη τον μόνο άνθρωπο που όλο το εύρος της δεξιάς (από ΝΔ μέχρι ΧΑ συμπαθεί), συνεχίστηκε από πρώην βασιλοχουντικούς (βλέπε ΛΑ.ΟΣ και άδωνη, καρατζαφέρη κλπ) και προμοτάρεται από τους φασίστες (ΧΑ) σήμερα.
Αν δεν είχε γνωστά λαμόγια του ΠΑΣΟΚ η "γενιά του Πολυτεχνείου" οι οποίοι πατήσαν σε αυτή την εξέγερση (όπως αργότερα μπορεί να πατάνε αριστεροί σε άλλες εξεγέρσεις π.χ Δεκέμβρης), θα κατηγορούνταν οι "κομμουνιστές που κυβερνούν από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα". Ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο που είναι πολύ της μόδας τελευταία (πάλι ξεκίνησε από το ΛΑ.ΟΣ και πριν από αυτό από τον Πλεύρη) το οποίο σκοπεύει σε μια απονοηματοδότηση όχι μόνο των αγώνων εργατικών και μη αλλά και της ίδιας της ιστορίας. Φυσικά το ίδιο "κολπάκι" της ΧΑ το είδαμε στην περίπτωση του Γλέζου, όπου με την κλασσική κουτοπονηράδα (η οποία όμως είναι βλακεία) που χαρακτηρίζει τον έλληνα (και την οποία πολύ εκλεπτισμένα χειρίζονται οι χρυσαυγήτες) ο Παπάς - το ιδεολογικό υπόβαθρο της ΧΑ - είπε ότι ο Γλέζος είναι αδύνατο να κατέβασε τη σημαία το βράδυ γιατί το βράδυ η σημαία υποστέλεται. Το αναφέρω σαν αντίστοιχη περίπτωση. Κάποια στιγμή φυσικά σιγά σιγά (γιατί ο έλληνας δεν τα μπορεί τα απότομα) θα ακούσουμε για τον Παπαδόπουλο ότι έλυσε την ανεργία όπως ο Μεταξάς έφτιαξε το ΙΚΑ και άλλα τέτοια ωραία.
Back to the point: Ναι τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τα εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι για να χτίσουν πολιτική καριέρα. Ναι πολλοί γίνανε πασόκοι, άκρως λογικό από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ εκείνη την περίοδο έφερνε στην Ελλάδα το κράτος πρόνοιας. Κάποιοι βασιζόμενοι στην ίδια ελπίδα ψηφίζουν σήμερα ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι κάποιοι χτίσαν καριέρες πάνω σε πτώματα δεν ματαιώνει τον αγώνα. Σίγουρα δεν προκαλεί εντύπωση. Εδώ άλλοι χτίσανε αυτοκρατορίες βασισμένες πάνω σε φυλακισμένους ταϊβανέζους που ούτε να αυτοκτονήσουν δεν μπορούν πλέον (foxconn). Ο καθηγητής σας κ. Κουρκουμπέτης κατασκεύασε τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Κι αυτός λαμόγιο πασόκος που κατέστρεψε τη χώρα ήταν; Ωραίο το τσουβάλιασμα και βολικό γιατί ο έλληνας βιάζεται να πει ότι το έπιασε το νόημα και στη συνέχεια ήσυχος να πάει να χαζέψει Dancing with the stars ή Σουλεϊμάν

Δεν αναρωτήθηκε άραγε κανείς γιατί την 28η Οκτωβρίου τη γιορτάζουμε, την ημερομηνία που σηματοδοτεί μια έναρξη πολέμου και δεν γιορτάζουμε την απελευθέρωση και την αποχώρηση των γερμανών όπως άλλα κράτη; Και γιορτάζουμε την ημερομηνία που ένας φιλογερμανός δικτάτορας όπως ο Μεταξάς αναγκάστηκε να πει όχι πιεζόμενος από έξωθεν παράγοντες;

Υ.Γ: Εγώ προσωπικά ποτέ δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι το τανκ πάτησε 20 άτομα π.χ και γι αυτό γιορτάζουμε την 17 Νοέμβρη. Είχα σαν δεδομένο ότι κάποιον πάτησε, αλλά αντιλαμβανόμουν τον εορτασμό σαν ένα σημείο κομβικό στη μάχη ενάντια στη δικτατορία.

[nachos]

Αυτό το " "γενιά του Πολυτεχνείου" = Λαμόγια = Πασόκ ένα πολύ εύκολο τσουβάλιασμα το οποίο εντελώς τυχαία (;) είχε ξεκινήσει από δεξιούς πρώην χουντικούς" ", είναι ένα πολύ εύκολο τσουβάλιασμα που εντελώς τυχαία (;) έχει ξεκινήσει από αριστερούς πρώην αναρχοκομμουνιστές...

Τα υπόλοιπα συμπληρώστε τα μόνοι σας.

Όσο για τα λαμόγια της γενιάς του Πολυτεχνείου, είναι πάρα πολλά και εύκολο να τα παρατηρήσεις. Όπως επίσης έυκολο είναι να καταλάβει κανείς τι εστί ακριβώς το "κράτος πρόνειας" της πασοκάρας (αν δε γουστάρει να βάλει το χέρι στο μέλι βέβαια). Απλά συνήθως, όταν κάποιος κινείται στον περιρρέοντα χώρο, τιμά το σπίτι του, αλλιώς θα πέσει να τον πλακώσει.

[Funk]

Παρακαλούμε να μη συνεχιστούν οι προσωπικές αντιπαραθέσεις.

[marios]

Το Πολυτεχνείο και η πύλη του είναι σύμβολα. Μπορεί να έχει "φουσκωθεί" ελαφρώς η πραγματικότητα και να μην πάτησε κάποιον (αν ισχύει) το τανκς όταν την έριξε, αλλά αυτό δεν αλλάζει και πολλά. Η ιστορία άλλωστε έχει πολλά τέτοια παραδείγματα συμβόλων που "φουσκώθηκαν" ελαφρώς (π.χ. οι 300 του Λεωνίδα ή το παντεσπάνι της Μαρίας Αντουανέτας) για να γίνουν πιο "γλαφυρά".

Όσο για το κομμάτι:

Πάντα γύρω από μια πράξη αντίστασης/αγώνα θα υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι θα εξαργυρώσουν την συμμετοχή με μελλοντική ανταμοιβή.

φυσικά και είναι αλήθεια (και όχι μόνο στην Ελλάδα, βλέπε Washington ή πιο πρόσφατα Castro). Παρόλα αυτά, έχω αρκετά μεγάλες αμφιβολίες για το αν αυτή τους η συμμετοχή στο Πολυτεχνείο ήταν και ο λόγος που ψηφίστηκαν (ειδικά τόσες φορές). Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο Παναγούλης οριακά βγήκε βουλευτής πριν πεθάνει(/σκοτώσουν) και ήταν η προσωποποίηση του αγώνα κατά της χούντας.

Η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι κάποιοι έγιναν γνωστοί λόγω της τότε δράσης τους και μπορεί να βγήκαν 1 φορά βουλευτές λόγω αυτού. Για να ξαναβγουν όμως δεν στηρίχθηκαν στο Πολυτεχνείο αλλά στα όσα """εξαιρετικά""" έκαναν σαν βουλευτές ή υπουργοί.