Ο στρατός κάνει ασκήσεις γενικά για κάθε είδους σενάριο και από γενησιμιού του, υφίσταται για να καλύπτει ακραία σενάρια. Στην ουτοπική περίπτωση που τα πάντα στη ζωή ήταν ρόδινα, όντως θα ήταν αχρείαστος και τα έξοδα του περιττά.chriskin wrote:θα ορκιζομουν οτι δεν μιλησα για την ελληνικη ιστορια και μονο γι αυτην.
οταν ο στρατος κανει ασκησεις για την καταστολη του λαου, δεν ειναι καλο σημαδι - δυο δρομοι υπαρχουν μονο απο αυτο
1)τα εξοδα για τις ασκησεις εγιναν τσαμπα γιατι ποτε δεν θα γινει χρηση των γνωσεων που αποκτηθηκαν - και σιγουρα δεν ειναι η καταλληλη στιγμη για κατι τετοιο
2)οι ασκησεις εκπαιδευουν το στρατο στο να αποδυναμωνει αντιδρασεις του λαου , κατι που και η δικη μας ιστορια αλλα και μια βασικη σκεψη πανω στην καταπιεση των πολιτων απο το στρατο στις γυρω χωρες δειχνει πως αυτο οδηγει σε καταπατηση ελευθεριων και εξαφανιση καθε ιχνους δημοκρατιας.
αμα η προσπαθεια να κρατηθει μια βασικη δημοκρατια σε αυτον τον τοπο ειναι μονο παιχνιδι επικοινωνιακου τυπου , τι να πω. Θα ορκιζομουν οτι ειναι υποχρεωση ολων μας να την προστατεψουμε.
Από κει και πέρα, ίσως έχουμε και πολλή μεγάλη ιδέα για τις περσόνες μας, για να πιστεύουμε πως ο στρατός έχει καμιά όρεξη να ασχοληθεί με την πάρτυ μας. Για να βγει ο στρατός έξω από τα στρατόπεδα, σημαίνει πως έχεις κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος, άρα δηλαδή στην κοινωνία επικρατεί ένα μπάχαλο (η χούντα ήταν πραξικόπημα, αρά και παράνομη και σε ευθεία αντίθεση με το στρατιωτικό κανονισμό). Μπάχαλο το οποίο προκαλείται εύκολα με καταστάσεις τύπου Κερατέας, και γενικά, με ό,τι ψηλά χαμηλά θα μας πρότεινε ο σύντροφος Pascal για να αγγίξουμε το αναρχικό όνειρο.