Venus AUEB Forum

Φοιτητικές εκλογές των SMS και της... κατάθλιψης

Της Μαριλης Μαργωμενου

Είκοσι μέρες πριν από τις φοιτητικές εκλογές, ζω στη Νομική Αθηνών τη μετεξέλιξη της έννοιας «κατάληψη»: αντί ανθρώπινων αλυσίδων μπρος στην πύλη, δύο μεσόκοπες κυριούλες μοιράζουν φυλλάδια που σε προτρέπουν «Μάθε τώρα Ισπανικά!» και «Πρώτο δίπλωμα στον πρώτο χρόνο!». Με το που περνάς την πύλη -γιατί βεβαίως οι δύο κυριούλες ποσώς ενδιαφέρονται να σε εμποδίσουν- βρίσκεσαι σε μια αυλή σαν αυτή που θα είχε στήσει ο Στάλιν αν γεννιόταν τον Μεσαίωνα: πενήντα σημαίες με σφυροδρέπανο ανεμίζουν πάνω στα τσιμεντένια κολωνάκια της μάντρας, σαν να πρόκειται για μικρές πολεμίστρες. Πλην, αντί πολεμιστών, ένα τσούρμο ατάκτων κατοικεί αυτό το ιδιόμορφο φοιτητικό κάστρο.

Με τα Timberland μποτάκια της μπρος στο πεζουλάκι που γράφει «αυτή η σχολή θυμίζει φυλακή», μια εικοσάχρονη στριφογυρνάει τα κόκκινα φυλλάδιά της στον ρυθμό του «Σκαραμαγκάς και Πειραιάς, τα νιάτα χαραμίζονται» που παίζουν τα μεγάφωνα. Και καθώς ο δρόμος προς τον σουρεαλισμό είναι στρωμένος με μικρές αντιθέσεις, περνώ την είσοδο του κτιρίου, για να αντικρίσω τα πιο τακτοποιημένα προεκλογικά τραπεζάκια φοιτητικών παρατάξεων που έχω δει ποτέ. Οι αφίσες είναι στρωμένες πάνω τους σαν ιδιότυπα τραπεζομάντιλα και πάνω σ’ αυτές της ΔΑΠ είναι στρωμένος κι ένας νεαρός με υπογένειο: σαν αναγεννησιακή μορφή έχει ξαπλώσει απολαμβάνοντας ευτυχής τα χάδια της παρακείμενης νεαράς που τώρα περιποιείται την κοιλιά του. «Πού είναι όλοι οι άλλοι ΔΑΠίτες;», ρωτώ μια κοπέλα παραπέρα. «Είχαν πάρτι στο Mercedes χθες!», μου απαντάει με βλέμμα «από πού κατέβηκες εσύ;». «Καλά, δεν έχασες και τίποτα», κάνει με το που βλέπει να απογοητεύομαι. «Αμα θες, απόψε έχουν πάρτι άλλοι ΔΑΠίτες στον Μαζωνάκη!». (η συνέχεια εδώ...)