Σχετικά με το αγροτικό

[PASCAL]

Του Ρούσσου Βρανά από τα σημερινά ΝΕΑ:

Κάθε τάξη...
... έχει τους μύθους της. Η αστική τάξη τον μύθο του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία, που ωστόσο γρήγορα κατέρρευσε κάτω από το βάρος της κρίσης. Και η αγροτική τάξη τον μύθο του επιδοτούμενου αγρότη, που ήλπιζε πως καμία χρονιά δεν θα ήταν πια δίσεκτη χάρη στην κοινή αγροτική πολιτική της Ευρώπης.

Η κρίση...
... διέψευσε πολλούς μύθους. Και αποκάλυψε τη γύμνια της ευρωπαϊκής εμμονής στην απελευθέρωση της αγροτικής οικονομίας, που στέρησε από τις χώρες κάθε εργαλείο με το οποίο θα μπορούσαν να τη ρυθμίζουν. Τι κι αν σήμερα καταβυθίζεται ο φιλελεύθερος μύθος και όλες οι κυβερνήσεις παρεμβαίνουν μαζικά για να σώσουν τις τράπεζές τους; Τι κι αν οι ΗΠΑ υιοθετούν «αντικυκλικές αγροτικές ενισχύσεις» για να στηρίξουν την εγχώρια αγροτική οικονομία; Στην Ευρώπη καταναλώνουμε ολοένα και περισσότερα εισαγόμενα αμερικανικά αγροτικά προϊόντα, αλλά στις Βρυξέλλες το δόγμα της απελευθέρωσης των αγορών ζει και βασιλεύει. Και η ευρωπαϊκή κοινή αγροτική πολιτική εμμένει στη δική της λογική: περιορισμός των κρατικών παρεμβάσεων, εγκατάλειψη της στήριξης των τιμών και των επιδοτήσεων, μείωση της αλληλεγγύης προς τους αγρότες. «Οι απόστολοι του φιλελευθερισμού ζητούν ολοένα και περισσότερη παραγωγικότητα», λέει ο Λοράν Χιρό στο γαλλικό περιοδικό «Μαριάν». «Γνωρίζουν άραγε πως τα τελευταία 60 χρόνια η γεωργία ήταν η πιο παραγωγική από κάθε άλλον τομέα της οικονομίας; Γνωρίζουν ότι σε χώρες υποτίθεται φιλελεύθερες, όπως οι ΗΠΑ, οι αγρότες τους είναι πολύ πιο χρεωμένοι από όσο οι δικοί μας;». Η πολιτική...
... των επιδοτήσεων, που αρχικός στόχος της ήταν να διατηρηθούν τεχνητά χαμηλές οι τιμές των ευρωπαϊκών αγροτικών προϊόντων χωρίς να υποστεί απώλειες το αγροτικό εισόδημα, έχει καταντήσει μια αμαρτωλή ιστορία. Το μεγαλύτερο μέρος των επιδοτήσεων δεν καταλήγει στα χέρια των μικρομεσαίων αγροτών, αλλά στις τσέπες μεγάλων αγροτοβιομηχανικών επιχειρήσεων. Σε έρευνά τους, οι εφημερίδες «Χέραλντ Τρίμπιουν» και «Τάιμς της Νέας Υόρκης» αποκάλυψαν τις σκοτεινές πλευρές αυτής της πολιτικής. Από τα 50 δισ. ευρώ της κοινής αγροτικής πολιτικής- περίπου ο μισός προϋπολογισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης- ένα μεγάλο μέρος τους κατέληξε σε μεγαλοκτηματίες που μάλλον δεν τα είχαν ιδιαίτερη ανάγκη, όπως η βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας, ο πρίγκιπας Αλβέρτος του Μονακό και η Καθολική Εκκλησία. Και εκατοντάδες εκατομμύρια επιδοτήσεων στα ταμεία επιχειρήσεων που ελάχιστη σχέση έχουν με τη γεωργία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει τη δυνατότητα χρηματοδότησης όλων των δραστηριοτήτων «που συμβάλλουν στην αγροτική ανάπτυξη», όπως της οδοποιίας ή των εξαγωγικών αγροτικών επιχειρήσεων (στις οποίες καταβάλλεται η διαφορά της ευρωπαϊκής τιμής από τη διεθνή τιμή ενός προϊόντος). Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράδοξο που μεταξύ των ωφεληθέντων από την κοινή αγροτική πολιτική ξεχωρίζουν σήμερα μια ισπανική κατασκευαστική εταιρεία, η γερμανική εταιρεία ζαχαρωτών Ηaribo και τα γαλλικά πτηνοτροφεία Doux που, όπως γράφει η «Μοντ Ντιπλοματίκ», κατόρθωσαν «να συνδυάσουν τις επιδοτήσεις με τις απολύσεις».

Και οι αγρότες;..
... Κάθε χρονιά τους θα είναι δίσεκτη, όσο θα παραμένουν δέσμιοι του μύθου τους.

ΤΑ ΝΕΑ

___________________________________________________________________________________________________________

Όντως πρόκειται περί μύθου ότι α) η καλή Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει επιδοτήσεις γιατί νοιάζεται για τα προϊόντα και τους αγρότες της και β) ότι θα δίνει για πάντα επιδοτήσεις. Σε καπιταλισμό ζούμε και το ζητούμενο δεν πρέπει να είναι η συνέχιση των επιδοτήσεων αλλά η ανατροπή της κοινής αγροτικής πολιτικής και της απελευθέρωσης των αγροτικής παραγωγής για να μην γίνουμε Ινδία.

[AmmarkoV]

Γενικά σχετικά με τους αγρότες αυτά που έχω να commenτάρω είναι οτι πρώτα από όλα η αγροτική παραγωγή είναι πολύ σημαντική παραγωγή για την Ελλάδα και ένα από τα λίγα πράγματα τα οποία έχουμε να προσφέρουμε ( μαζί με κτηνοτροφία , ξενοδοχεία και τον Ελληνικό στόλο )..

Οι σύνδεσμοι των αγρότων είχαν ως στόχο το να μπορούν να διαπραγματεύονται καλύτερα τις τιμές τους. Τα επιδόματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΔΕΝ μπορείς να τα παίρνεις πρώτα , να τα τρώς και μετά να κάνεις την πάπια.. Η συμφωνείς και τέρμα ή διαφωνείς και τέρμα.. Επειδή στην οικογένεια μου έχουμε γνωστούς στην επαρχία έχουν πέσει σοβαρά πολλά λεφτά..

Το να έχεις χωράφια στα οποία δουλεύουν 10 αλβανοί και σου παράγουν Χ ποσότητα πορτοκάλια/μαρούλια/whatever είναι η μισή δουλειά.. Η άλλη μισή είναι να βρείς κάπου που να τα χρειάζονται.. Αν ας πούμε εγώ φτιάξω ένα πρόγραμμα θα πρέπει να βρώ και κάποιον που να το χρειάζεται.. Αν ο επιχειρηματίας φτιάξει μια εταιρεία στην οποία δεν πάει κανείς θα χρεοκοπήσει.. Αν ο αγρότης καλλιεργεί κόντρα στα πάντα και δεν έχει τι να κάνει την σοδιά ή δεν μπορεί σαν σωματείο να διαπραγματευτεί την τιμή των προϊόντων του με αυτούς που τα καταναλώνουν δεν είναι ο Άγιος Παντελεήμονας η Ευρωπαϊκή Ένωση..

Οι Γερμανοί φτιάχνουν αμάξια , εμείς φτιάχνουμε πατάτες , πως να το κάνουμε..!

http://ec.europa.eu/agriculture/index_el.htm

[stoupeace]

Βασικά αυτό που λέει το άρθρο δεν είναι κάτι καινούργιο. Δηλαδή χρειαζόταν έρευνα για να καταλάβουμε ότι και στο θέμα των αγροτών, τα λεφτά δεν πάνε στους μικρομεσαίους που τα χρειάζονται, αλλά στις τσέπες των συναιτερισμών/μεγαλοαγροτών κτλ. Πλήρης αντιστοιχία με το εργατικό δηλαδή.

Το πρόβλημα λοιπόν, για μένα και πάλι βαραίνει τον χρόνια καταπιεζόμενο. Δηλαδή έχουν καταντήσει γραφικοί, απο το 70 ακόμα παίζουν τα "Αγροτικά" του Παπακωνσταντίνου σε κάθε μπλόκο, κάθε χρόνο. Αν δεν το προχωρήσουν, είναι άξιοι της μοίρας τους.

[mikem4600]

Τώρα τα μπλόκα επεκτείνονται όχι μόνο στους κεντρικούς άξονες, στις εθνικές οδούς, αλλά και στις παρακαμπτήριες. Αποκλείονται οι περιοχές μεταξύ τους. Τρακτέρ στις σιδηροδρομικές γραμμές, μπλόκα στα σύνορα. Δεν ξέρω τι άλλο μένει, να απαγορεύσουν την κυκλοφορία γενικώς. Σκέφτομαι, συναισθηματικά, η ψυχή μας είναι μαζί τους, όσο ρομαντισμός κι αν είναι πια, οι αγρότες για όλους είναι ο τόπος μας, τα μέρη μας, η πατρίδα. Τότε, τι είναι αυτό που τους κάνει τόσο αντιπαθείς;

Νομίζω τρία πράγματα. Εκπομπή «Ανατροπή», ο Π. Κουναλάκης λέει, δεν είναι δυνατόν, στην Ηγουμενίτσα δεν αφήνατε ούτε τους ταξιδιώτες να κατέβουν απ’ το πλοίο. Σου ’χει βάλει ποτέ ο τοκογλύφος το περίστροφο στον κρόταφο; απαντάει ο εκπρόσωπος των αγροτών. Αν στο ’χε βάλει, το ίδιο θα έκανες.

Κι εδώ πια, σ’ αυτή τη χώρα που η παράνοια, ο τραμπουκισμός και η κοινωνική σκληρότητα έχουν βαφτιστεί πολιτική δράση και διεκδικητικός αγώνας, η απάντηση είναι μόνο μια: Όχι, δεν θα το ’κανα. Θα φώναζα βοήθεια, θα ’παιρνα το περίστροφο αν ήμουν τελείως απελπισμένος και θα τίναζα τα δικά μου μυαλά στον αέρα, αλλά δεν θα το ’βαζα στον κρόταφο του διπλανού μου για να γλιτώσω εγώ. Η κοινωνική ομηρία για να επιτύχω τους στόχους μου, είναι αντιδημοκρατική στάση, διαλύει την κοινωνία, την κάνει ζούγκλα.

Το δεύτερο είναι η παντελής απουσία οποιασδήποτε αυτοκριτικής. Δηλαδή εντάξει, λες, να πάρετε τα λεφτά. Αλλά και πέρυσι τα πήρατε, και θα τα διπλοπληρώσουμε κιόλας με πρόστιμο από την Κοινότητα, και φέτος πάλι εδώ είσαστε. Και 16 χρόνια κάθε χειμώνα που βγαίνουν τα τρακτέρ και τα παίρνετε, τίποτα δεν έγινε. Και 30 χρόνια που παίρνετε τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, πάλι τίποτα δεν έγινε. Εσείς δεν φταίτε καθόλου γι’ αυτό; Εσείς δεν πρέπει μια φορά να πείτε τι δεν κάνατε καλά και τι πρέπει να κάνετε τώρα; Γιατί 30 χρόνια και με τόση επιδότηση από την Κοινότητα που καμιά άλλη επαγγελματική τάξη δεν έχει ονειρευτεί, δεν καταφέραμε να κάνουμε ούτε μια πατάτα φτηνότερη από τις άλλες πατάτες του κόσμου, ούτε μια πατάτα καλύτερη από τις άλλες πατάτες του κόσμου; Γιατί οι άλλες επιδοτούμενες χώρες της Ευρώπης κατάφεραν και αύξησαν την αξία της αγροτικής τους παραγωγής ενώ εμείς όχι; Θέλω να πω, μπορώ να έρχομαι εδώ κάθε Πέμπτη και να διεκτραγωδώ την κατάσταση των Μέσων ενημέρωσης. Το ξέρετε ότι είναι οικτρή. Όλα τα ΜΜΕ είναι χρεοκοπημένα, υποθηκευμένα, διατηρούνται εν ζωή με τεχνητή αναπνοή, ελεγχόμενα από το κράτος και τις τράπεζες.

Το δημοσιογραφικό επάγγελμα έχει υποβαθμιστεί πλήρως. Το 1990 αν πούλαγα ένα άρθρο θα έπαιρνα 150 χιλιάδες δραχμές, τώρα δεν θα πάρω ούτε 150 ευρώ. Οι μισθοί είναι στο επίπεδο της δεκαετίας του ’80. Κάθε Πέμπτη εγώ θα λέω φταίει το κράτος, να αναπληρώσει την τιμή των προϊόντων μας. Σοβαρό προϊόν είναι και η ενημέρωση, χωρίς πληροφορίες δεν μπορείς να δημιουργήσεις κανένα άλλο προϊόν. Φταίει το κράτος; Φυσικά φταίει, αυτό φτιάχνει το ρυθμιστικό πλαίσιο που μετέτρεψε το χώρο της ενημέρωσης σε καζίνο για να συναλλάσσονται μόνο με τη διαπλοκή. Αλλά θα το γράψω μια, θα το γράψω δυο, την τρίτη Πέμπτη θα μου πείτε, καλά ρε φίλε, εσείς που τόσα χρόνια παράγετε σκουπίδια και πουλάτε σκουπίδια και μας έχετε κάνει να μην εμπιστευόμαστε κανέναν, δεν φταίτε; Εσείς που για να επιβιώσετε γίνατε κρατικοί και κομματικοί υπάλληλοι, φερέφωνα του κάθε λόμπι εξουσίας, δεν φταίτε σε τίποτα; Θα το πείτε ή δεν θα το πείτε;

Το τρίτο θέμα είναι τα λεφτά. Κάθε χρόνο, με το πρώτο κρύο, η συζήτηση είναι μία, ίδια, πάντα κυνική. Καλά κυρία Μπατζελή μου, άσε τώρα τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, το χρήμα, πέσε το παραδάκι, show me the money, αλλιώς δεν φεύγουμε. Κι αυτή η συζήτηση είναι η λάθος συζήτηση. Γιατί 30 χρόνια έδειξαν ότι το χρήμα δεν έλυσε τα προβλήματα. Αντίθετα, τα κουκούλωσε για να φανούν τώρα ακόμα πιο οξυμμένα. Οδήγησε στην υπερπαραγωγή για μεγαλύτερες επιδοτήσεις, σε χαμηλή ποιότητα αφού έτσι κι αλλιώς το κράτος πλήρωνε, στην καταστροφή του περιβάλλοντος, σε αγρότες δημόσιους υπάλληλους. Αυτή μάλιστα τη χρονιά, τη χρονιά της χρεοκοπίας, η συζήτηση αυτή είναι όχι μόνο λάθος αλλά και αυτοκτονική. Για να γυρίσω στο παράδειγμα των ΜΜΕ, αν ρώταγαν εμένα να πω 10 πράγματα για τη βελτίωση του τοπίου στην ενημέρωση, ούτε εκατοστό δεν θα σκεφτόμουν να πω τα λεφτά. Θα ζήταγα αυτούς τους κανόνες και τις προϋποθέσεις που θα μας επέτρεπαν να παράγουμε και να ζούμε από το προϊόν της εργασίας μας.

Αυτά όμως τα τρία πράγματα είναι η κυρίαρχη νοοτροπία στη χώρα μας. Είναι το παρελθόν που πρέπει ν’ αλλάξει. Ο ατομικισμός, εγώ ό,τι κερδίσω και δε πα’ να ’ναι εις βάρος των άλλων κοινωνικών ομάδων, του διπλανού μου. Η ιδεολογικοποίηση της ανευθυνότητας, εγώ δεν φταίω, οι άλλοι πάντα φταίνε, το κράτος οφείλει να με ζει ό,τι κι αν κάνω εγώ. Η επιχορηγούμενη ζωή, η ζωή με επιδόματα, χωρίς παραγωγή, μέσω της διανομής του δημόσιου πλούτου, οι πιο σκληροί και καπάτσοι κερδίζουν.

Όλα αυτά δηλαδή που μας έφεραν πιο κοντά στη χρεοκοπία. Που έκαναν τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας να καταρρεύσουν και διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό. Βαφτισμένα κιόλας «φιλολαϊκή πολιτική», «τα συμφέροντα του λαού», «αντίσταση στα μονοπώλια της ΕΟΚ». Είναι η παλιά Ελλάδα που δεν μπορεί να βρει τους νέους στόχους, τους νέους δρόμους, τη νέα γλώσσα και, αυτοκτονική, επαναλαμβάνει τον εαυτό της παγωμένη στα τρακτέρ της εθνικής οδού.

edito, Φώτης Γεωργελές, Athens Voice, 28/01/2010 - 13:21

[AmmarkoV]

το «κόσκινο» της Κομισιόν τα 425 εκατ.
Επίσημη έρευνα για τις επιχορηγήσεις των αγροτών μέσω ΕΛΓΑ το 2008-09

Των Κωστα Kαρκαγιαννη – Τανιας Γεωργιοπουλου

Την επίσημη διαδικασία έρευνας για τις αντισταθμιστικές πληρωμές, ύψους 425 εκατομμυρίων ευρώ, που καταβλήθηκαν το 2008 και 2009 από τον Ελληνικό Οργανισμό Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ) ξεκίνησε χθες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Επισήμως η Κομισιόν θέλει να συγκεντρώσει περισσότερα στοιχεία προκειμένου να αξιολογήσει αν οι συγκεκριμένες αποζημιώσεις που δόθηκαν από τον ΕΛΓΑ -για ζημιές των καλλιεργητικών περιόδων '07 και '08- αποτελούν συγκεκαλυμμένες κρατικές ενισχύσεις οπότε παραβιάζεται η κοινοτική νομοθεσία και η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς. Ωστόσο στην πράξη, η έναρξη επίσημης διαδικασίας έρευνας αποτελεί σημάδι ότι η Επιτροπή είναι σχεδόν βέβαιη πως η καταβολή του πακέτου των 425 εκατομμυρίων ευρώ δεν είναι συμβατή με την κοινοτική νομοθεσία. Υπενθυμίζεται ότι οι αποζημιώσεις προς τους αγρότες είχαν δοθεί τον περασμένο Ιανουάριο από τον τότε υπουργό Γεωργίας, κ. Σωτήρη Χατζηγάκη, έπειτα από αποκλεισμό των εθνικών οδών από αγρότες.

Εντός ενός μηνός

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την απόφαση, «η Επιτροπή κρίνει ότι οι αποζημιώσεις που καταβλήθηκαν από τον ΕΛΓΑ τα έτη 2008 και 2009, στο πλαίσιο του συστήματος υποχρεωτικής ασφάλισης, δεν αποκλείεται να συνιστούν κρατικές ενισχύσεις». Η Ελλάδα καλείται εντός ενός μηνός να υποβάλει τις παρατηρήσεις της. Στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι «υποψίες» της Κομισιόν εντός του επόμενου τριμήνου, τότε η ελληνική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να προβεί στην ανάκτηση του ποσού των 425 εκατομμυρίων ευρώ από τους Ελληνες αγρότες ως αχρεωστήτως καταβληθέντα. Αν δεν το πράξει, η Επιτροπή είναι υποχρεωμένη να προσφύγει εναντίον της Ελλάδος στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων καθώς τα κράτη-μέλη της Ενωσης μπορούν να αμφισβητήσουν αποφάσεις της Επιτροπής μόνο ενώπιον του ΔΕΚ. Περίληψη της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα δημοσιευτεί τις επόμενες ημέρες στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους οι οποίες στη συνέχεια θα διαβιβαστούν στην ελληνική κυβέρνηση. Αξιωματούχοι της Επιτροπής δήλωσαν ανωνύμως ότι μπορεί η χρονική συγκυρία, δηλαδή εν μέσω των νέων αγροτικών κινητοποιήσεων, να μην είναι η καλύτερη για τη δημοσίευση της απόφασης, ωστόσο η επίτροπος για θέματα Γεωργίας, κ. Μάριαν Φίσερ Μπόελ, αποχωρεί σε δύο εβδομάδες από την Κομισιόν και θέλει να κλείσει όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις.

Ο πρώην υπουργός κ. Σ. Χατζηγάκης θεωρεί τη συγκεκριμένη ανακοίνωση της Επιτροπής απόδειξη των «ψευδών ισχυρισμών» του ΠΑΣΟΚ ότι έχει επιβληθεί πρόστιμο. «Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κανένα πρόστιμο κατά της χώρας μας από την Ε.Ε. που δίνει και τη δυνατότητα της κρατικής και άρα κυβερνητικής πριμοδότησης ημετέρων χωρίς έλεγχο».

Πρόκειται για τις κατ' εξαίρεσιν αποζημιώσεις, η καταβολή των οποίων αποφασίζεται με υπουργική απόφαση. Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία πενταετία υπολογίζεται ότι ο Οργανισμός έδωσε αποζημιώσεις ύψους 450 εκατ. ευρώ κατά μέσον όρο ετησίως. Ομως το 2007 δόθηκαν κατ' εξαίρεσιν αποζημιώσεις 141,7 εκατ. ευρώ. Η ίδια η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κατερίνα Μπατζελή αναγνωρίζοντας το «άδικο» αυτών των αποζημιώσεων και δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ζητήσει να αλλάξει άμεσα το ασφαλιστικό σύστημα, έχει δηλώσει κατ' επανάληψη «τέρμα στις κατ' εξαίρεσιν αποζημιώσεις». Ωστόσο και η ίδια λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της προχώρησε στην υπογραφή υπουργικής απόφασης για την καταβολή αποζημιώσεων ύψους 44 εκατ. ευρώ επεκτείνοντας τον κανονισμό ασφαλιστικών καλύψεων του ΕΛΓΑ.

Των Κωστα Kαρκαγιαννη – Τανιας Γεωργιοπουλου , Καθημερινή
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 010_388531


Link

[rose]

Οι αγρότες ειναι άσχετοι επενδυτές αλλιώς θα ειχαν πολλά λεφτά(αρκετοι έχουν), η γη η καλλιεργήσιμη γη εχει μεγάλη αξία που με την ανάπτυξη της ανατολής θα αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη δυναμική. Δυστυχώς ομως κατι δεν κάνουν καλά ειναι φανερό πια. Αν δεν θέλουν ας την πουλήσουν και να γίνουν σερβιτόροι στην Αθήνα. Αυτό το πραγματικό πλεονέκτημα το αγνοουν και απο το να ξεφτιλίζονται καθε χρονο προτείνω να οργανωθουν. Επίσης δεν μπαινει θέμα αν πρέπει η οχι να ασχολουνται με συνδικαλιστές της αριστεράς.