Venus AUEB Forum

Στις 13 Σεπτεμβρίου 1956 ανακοινώθηκε επίσημα από την ΙΒΜ ο RAMAC [Random Access Method of Accounting and Control], ο πρώτος υπολογιστής που περιείχε μια νέα τεχνολογία αποθήκευσης δεδομένων: το σκληρό δίσκο. Ο RAMAC ζύγιζε 1 τόνο και είχε ικανότητα αποθήκευσης 5ΜΒ δεδομένων επάνω σε 50 περιστρεφόμενες πλάκες των 24 ιντσών η καθεμία. Μισό αιώνα αργότερα, η χωρητικότητα αυτού του μέσου έχει πολλαπλασιαστεί επί πολλές χιλιάδες φορές.

Μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη δημιουργία των σκληρών δίσκων φέρει ο Reynold Johnson, στον οποίο η ΙΒΜ είχε αναθέσει να αναπτύξει ένα μαγνητικό σύστημα αποθήκευσης που θα επέτρεπε την πρόσβαση στα δεδομένα από οποιοδήποτε σημείο του, χωρίς την ανάγκη rewind ή fast forward [όπως με τις κασέτες]. Στην αρχή, οι ερευνητές σκέφτηκαν να κατασκευάσουν ένα αποθηκευτικό μέσο με τη μορφή κυλίνδρου. Για να έχει όμως τη δυνατότητα να αποθηκεύσει 5ΜΒ, ο κύλινδρος αυτός θα έπρεπε εκείνη την εποχή να έχει μήκος 5,18 μέτρων. Ο Johnson πρότεινε την τοποθέτηση μαγνητικών δίσκων του ενός πάνω στον άλλο. Ο πρώτος αυτός δίσκος ονομάστηκε IBM 350.

Ωστόσο, η εμπορική επιτυχία δεν ήρθε πριν από το 1962, όταν η διάμετρος των δίσκων μειώθηκε στις 14 ίντσες. Επίσης σημαντική χρονιά ήταν και το 1980, όταν κυκλοφόρησε ο "Winchester" των 5,25''. Το 1991, η Integrated Peripherals δημιουργεί ένα δίσκο διαμέτρου 1,8 ιντσών, ο οποίος όμως δε θα χρησιμοποιηθεί για εμπορικούς σκοπούς παρά 10 χρόνια αργότερα, με τη δημιουργία του Apple iPod. Από το 2004 μέχρι και σήμερα, ο μικρότερος δίσκος μαζικής παραγωγής παραμένει αυτός των 0,85 ιντσών της Toshiba.

Σύμφωνα με μια έρευνα του Πανεπιστημίου Berkeley, ανάμεσα στο 1992 και το 2003 πωλήθηκαν 1,5 δισεκατομμύρια σκληροί δίσκοι, συνολικής χωρητικότητας 41.400 exabytes. Υπολογίστε ότι 1 exabyte ισοδυναμεί με ένα δισεκατομμύριο gigabytes, ενώ 5 exabytes θα μπορούσαν να χωρέσουν όλο τον ανθρώπινο λόγο από την αρχή του χρόνου μέχρι και το 2002. Φέτος, υπολογίζεται ότι 450-460 εκατομμύρια δίσκοι θα βρουν το δρόμο για την αγορά.

Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Οι σκληροί δίσκοι μπορούν πλέον να φιλοξενήσουν μέχρι και 750GB, δηλαδή 150.000 φορές περισσότερα δεδομένα από τον RAMAC, ενώ μέσα στο 2007 οι χωρητικότητες θα υπολογίζονται πλέον και σε terabytes.

Οι απαιτήσεις για ολοένα και μεγαλύτερη χωρητικότητα, ικανότερους servers και καταναλωτικά ηλεκτρονικά με αποθηκευτική ικανότητα έχουν δώσει νέα ώθηση στην εξέλιξη και τις πωλήσεις των σκληρών δίσκων. Παρ' όλα αυτά, ενώ στη δεκαετία του '80 υπήρχαν περίπου 76 εταιρείες που ασχολούνταν με την κατασκευή σκληρών δίσκων [ανάμεσά τους και η Seiko], σήμερα υπάρχουν μόνο 8, από τις οποίες οι τρεις πρώτες [Seagate, Western Digital και Hitachi] να μοιράζονται το 75% της παραγωγής.

Όσο για το μέλλον; Έχουμε πολλά ακόμη να δούμε, αφού τεχνολογίες όπως οι perpendicular recording [κάθετη εγγραφή] και patterned media δεν έχουν φτάσει ακόμη στα ανώτατα όριά τους και δεν αποκλείεται, γύρω στο 2010, οι σκληροί μας δίσκοι να είναι ικανοί να αποθηκεύσουν 50 έως 100 terabits ανά τετραγωνική ίντσα. Πόσο περισσότερο χώρο να ζητήσει κανείς;

Πηγή: CNET News.com