Το ζήτημα όλο αυτό είναι γενικά πολυσυζητημένο.
Η αλήθεια, τόσο εδώ όσο και παντού, πιστεύω, δεν είναι στα άκρα. Και σίγουρα δεν είναι αντικειμενική.
Το πώς ο άνθρωπος
αξιοποιεί τον χρόνο του, δεν είναι κάτι για το οποίο μπορεί κανείς να αποφανθεί με σιγουριά.
Κάθε γενιά, κάθε ηλικία, κάθε άτομο, έχει διαφορετικές δυνατότητες και επιλογές, και άλλες μεθόδους εκμετάλλευσης του πολύτιμου αυτού αγαθού -του χρόνου- στη διάθεσή της.
Παρ'ότι ενστικτωδώς συχνά θεωρούμε κάποιες ασχολίες θετικές και ευεργετικές και κάποιες όχι, ο φόβος (της αλλαγής, του καινούριου) και τα βιώματά μας (ως άτομα ή ως σύνολα) μας οδηγούν συχνά σε γενικεύσεις και βεβιασμένα συμπεράσματα.
Εγώ θεωρώ πως πρέπει να κρατάμε το μυαλό μας ανοιχτό σε κάθε νέα δυνατότητα που μας παρέχεται, αλλά ταυτόχρονα να μην παρασυρόμαστε από τον ενθουσιασμό ή τη μόδα.
Δυστυχώς τα όρια όλων των παραπάνω εννοιών είναι λεπτά, και δεν υπάρχει αλγοριθμικός τρόπος να εντοπιστούν
Σίγουρα η ζωή δεν είναι ένας Η/Υ, όπως δεν είναι 4 τοίχοι, δεν είναι μία ομάδα, ένα κόμμα, μία ιδέα, και γενικά είναι τις περισσότερες φορές επιζήμιο να χάνουμε την ποικιλία και τα διαφορετικά ερεθίσματα από τη ζωή μας.
Απέχουμε σίγουρα οι περισσότεροι από εμας πολύ από τη σοφία, για αυτό και δεν πιστεύω ότι μπορούμε με ασφάλεια να καταδικάζουμε ή να επικροτούμε συμπεριφορές, ειδικά αυτές που πολύ πρόσφατα μπήκαν στη συλλογική μας συνείδηση, και δεν έχουν φιλτραριστεί και ωριμάσει αρκετά.
μάυ 17 ευρωσέντς