Για μια ακόμη φορά θα ήθελα να περιγράψω τις συντεταγμένες του εφαρμοστού διανύσματός σου που έχει αρχή την καρδιά μου και πέρας τα μάτια σου. Μάτια που αποτελούν ταυτοτική συνάρτηση των δικών μου. Όταν βλέπω τις καμπύλες της γραφικής σου παράστασης το μυαλό μου φτάνει στο άνω φράγμα της άνω φραγμένης σκέψης μου. Όταν νιώθω το άγγιγμα σου η χημική μου ισορροπία διαταράσσεται. Το σύστημά μου μετατοπίζεται προς εκείνη την κατεύθυνση που τείνει να φέρει την επιφερόμενη μεταβολή. Μα το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Δεκαοχτώ γραμμάρια αγάπης που καίγονται. Όταν τα χείλη μου ενώνονται
με τα δικά σου, λόγω πλαστικής κρούσης η κινητική μου ενέργεια μετατρέπεται σε δυναμική εξαιτίας του ύψους των εφτά ουρανών στους οποίους με ανεβάζεις.
Η βελόνα του αμπερομέτρου της καρδιάς μου πάει να σπάσει λόγω του ρεύματος που με διαρρέει στο άγγιγμα σου. Μα όταν βρίσκεσαι μακριά μου η ορίζουσά μου μηδενίζεται και το σύστημά μου γίνεται αδύνατο. Μόνο όταν είσαι στην αγκαλιά μου ισχύει D#0 και έχω μοναδική λύση να σου δείξω την αγάπη μου.
Μια αγάπη που όλα τα σημεία ανήκουν στην ίδια κλάση συγγραμικών διανυσμάτων.
Γι' αυτό λατρεία μου σου ζητάω να κρατήσεις για πάντα την αγάπη μου ανεξάρτητη του U και του C σε Κ. Σ.
Σ' αγαπώ τόσο πολύ που η αγάπη μου τείνει στο +00 και το όριό της δεν ορίζεται στο R*.
edit: Δεν διεκδκώ την πατρότητα, δεν το έγραψα εγώ.
:smt055 
:smt060 :smt058
. Συγνώμη που θα σας το χαλάσω, αλλά το κείμενο το είχα διαβάσει το 1997 και πρέπει να είναι ακόμα παλαιότερο.
