Δρ. Παναγιωταρέα

[rapadder]

Διαβάζοντας τις σελίδες του sportfm.gr, έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο του Αντώνη Πανούτσου. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε:

Πήρα ένα mail με ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στο blog denmasamere. Το mail απευθύνεται στην Αννα Παναγιωταρέα και έχει ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία. Δημοσιεύω αποσπάσματα. «Αγαπητή Δρ Παναγιωταρέα, σας απευθύνομαι ως μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας που είστε, και συγκεκριμένα ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μία θέση που συνεπάγεται δηλαδή τη μονιμότητα. Θα αναρωτιέστε με ποιο δικαίωμα σας απευθύνω τον λόγο.
H απάντηση, δρ Παναγιωταρέα, είναι ότι πρώτα από όλα με τους φόρους μου πληρώνω τους τρεις μισθούς σας: τον πρώτο στο δημόσιο πανεπιστήμιο, τον δεύτερο στη δημόσια τηλεόραση, την EΡT, τον τρίτο στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Αθήνας (τον τέταρτο μισθό σάς τον πληρώνει το Ιδρυμα Ωνάση).
Kαι επιπλέον όπως εσείς διατηρείτε το δικαίωμα να κρίνετε τους φοιτητές, εγώ ως πολίτης έχω το δικαίωμα να κρίνω εσάς... Eπισκέφθηκα τον διαδικτυακό τόπο του πανεπιστημιακού τμήματος στο οποίο διδάσκετε και μόνο εσείς από όλους τους διδάσκοντες δεν αναφέρετε ούτε το αντικείμενο του διδακτορικού σας ούτε τις δημοσιεύσεις σας ούτε την έρευνα την οποία πραγματοποιείτε. Γιατί, δρ Παναγιωταρέα; Eίναι μυστικά;
Γιατί η ακαδημαϊκή κοινότητα να μη γνωρίζει τη σημαντική συνεισφορά σας στην επιστήμη, την οποία απαιτεί η καθηγητική καρέκλα που καταλάβατε; Ποιες από τις εργασίες αυτές υπάρχουν στο «Citation Index», τον κατάλογο εκείνο που παρουσιάζει εργασίες άλλων επιστημόνων που αναφέρονται στο δικό σας επιστημονικό έργο;
Πόσες διδακτορικές εργασίες έχετε επιβλέψει από τότε που γίνατε καθηγήτρια και πού βρίσκονται οι διδακτορικοί φοιτητές σας σήμερα; Mε βάση ποιο επιστημονικό έργο εκλεγήκατε στη βαθμίδα του μόνιμου καθηγητή στο δημόσιο πανεπιστήμιο;
Ποιο είναι το θέμα του διδακτορικού σας και πού το εκπονήσατε; Πού δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματά του; Πώς προχώρησε την επιστήμη; Αν σας αδίκησα, περιμένω την απάντησή σας, την οποία θα δημοσιεύσω χωρίς περικοπές αυτούσια στο blog μου, demasamere. blogspot.com, όπου βρίσκεται και η επιστολή μου προς εσάς».
Τα ερωτήματα είναι πολύ σαφή για να μην μπορούν να απαντηθούν. Και εάν η δρ Παναγιωταρέα δεν το επιθυμεί, η πρυτανεία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σε μια εποχή που τα δημόσια πανεπιστήμια βάλλονται, οφείλει να δώσει σαφείς απαντήσεις. Ποιο ήταν το διδακτορικό της δρος Παναγιωταρέα, πού υπάρχουν επιστημονικές της δημοσιεύσεις, ποιες διδακτορικές εργασίες έχει επιβλέψει και τι αναφορές υπάρχουν σε επιστημονικές της εργασίες στο «citation index»; Και αυτά αφορούν την επιστημονική υπόσταση της δρος Παναγιωταρέα και όχι τη δημοσιογραφική της επάρκεια, που αφορά τους εργοδότες της και το κοινό. Επίσης θα ήθελα να προσθέσω κάτι: η θέση της ανοιχτής επιστολής είναι να προβληθεί η παρακμή του πανεπιστημιακού κατεστημένου και η ανάγκη κάθαρσης. Το ίδιο εύκολα η θέση μπορεί να αντιστραφεί. Το ίδιο θα μπορούσε να έχει συμβεί σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Ενα ιδιωτικό πανεπιστήμιο θα προσλάμβανε τη δρα Παναγιωταρέα στο καθηγητικό προσωπικό του;

[theo_]

Ενα ιδιωτικό πανεπιστήμιο θα προσλάμβανε τη δρα Παναγιωταρέα στο καθηγητικό προσωπικό του;[/i]

θα μπορούσε μόνο κ μόνο για την αναγνωρισιμότητα του προσώπου,που θα εξυπηρετούσε διαφημιστικούς σκοπούς...

[rapadder]

Ίσως σε ένα εργαστήριο ελευθέρων σπουδών δημοσιογραφίας (π.χ. ο Χατζηνικολόυ, η Κανέλλη, ο Ρουσόπουλος και άλλοι δίδασκαν σε ένα εργαστήριο ελευθέρων σπουδών δημοσιογραφίας). Αλλά αυτό δεν είναι Πανεπιστήμιο.
Για την ιστορία η συγκεκριμένη δημοσιογράφος διαμαρτυρόταν έντονα για το ότι οι καθηγητές Πανεπιστημίου δεν πληρώνονται καλά. Έλεος δηλαδή.
Τελικά αναφέρει ότι έχει κάνει PhD. Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ:

Mερικοί από αυτούς έχουν αποκτήσει και διδακτορικό, έχουν διδάξει σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, και γνωρίζουν τη σκληρή, επίμονη, ανελέητη διαδικασία που χρειάζεται για να ανέβει κάποιος τις καθηγητικές βαθμίδες. Απαιτείται κουραστική και χρονοβόρα έρευνα, δημοσίευσή της σε έγκριτα περιοδικά, παρουσίασή της σε συνέδρια, επίβλεψη διδακτορικών εργασιών και ερευνητικού έργου, διδασκαλία σε μεταπτυχιακό επίπεδο και προπτυχιακό επίπεδο (δηλαδή προετοιμασία παραδόσεων, διορθώσεις εργασιών, βαθμολόγηση εξετάσεων κλπ). Ακόμα και για καθηγητές πανεπιστημίου που έχουν αποκτήσει τα διδακτορικά τους από πανεπιστήμια τα οποία βρίσκονται στη διεθνή κατάταξη πολύ υψηλότερα από ότι αυτό στο οποίο έχετε σπουδάσει εσείς, δηλαδή για επιστήμονες με τεράστιο ταλέντο και μεγάλες επιστημονικές επιδόσεις, οι απαιτήσεις της καθηγητικής καρέκλας απαιτούν όλο το χρόνο τους, όλη την ενέργειά τους, για πάρα πολλά χρόνια.
Eσείς όμως ζείτε στην Αθήνα, εργάζεστε σε τρεις (τουλάχιστον) διαφορετικές δουλειές εκτός του πανεπιστημίου, γράψατε ένα μυθιστόρημα, και ταυτόχρονα προσπαθείτε να μας πείσετε ότι εκπληρώνετε τις υποχρεώσεις σας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο που βρίσκεται σε μία άλλη πόλη από εκείνη που βρίσκεται ο τόπος κατοικίας σας και της κύριας εργασίας σας, στη Θεσσαλονίκη.
Kαι αυτό που με εκπλήσσει Δρ. Παναγιωταρέα, αυτό που με θυμώνει ως πολίτη και ως μέλους της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι ότι όχι μόνο δεν κρύβεστε, αλλά επειδή έχετε το θράσος να βγαίνετε στις τηλεοράσεις και να παριστάνετε την αγανακτισμένη με την κατάντια του Eλληνικού πανεπιστημίου, στην οποία πρώτη από όλους συνεισφέρετε εσείς.

[ailouros]

Ενα ιδιωτικό πανεπιστήμιο θα προσλάμβανε τη δρα Παναγιωταρέα στο καθηγητικό προσωπικό του;

Φυσικά γιατί θα ήταν όνομα κράχτης.

Η Παναγιωταρέα πρωτοστατεί στην καταδίκη των κινητοποιήσεων σε απαράδεκτα μονόπλευρα πάνελ και φαντάζομαι ότι το νόημα της ανοιχτής επιστολής ήταν να καταδείξει την υποκρισία ενός ατόμου που είναι μέρος του προβλήματος (εκτός αν έχει ανακαλύψει την τηλεμεταφορά και είναι ταυτόχρονα και στις τρεις δουλειές ή είναι ένας σύγχρονος Ξανθόπουλος φοιτητής ιατρικής-χασάπης-τραγουδιστής σε ένα)αλλά παρολαυτά μεταφέρει όλη την ευθύνη για το κατάντημα του δημόσιου Πανεπιστημίου στους "τεμπέληδες φοιτητές και στους γονείς τους".

[PASCAL]

Ενα ιδιωτικό πανεπιστήμιο θα προσλάμβανε τη δρα Παναγιωταρέα στο καθηγητικό προσωπικό του;[/i]

Α δηλαδή δεν μπορεί το δημόσιο πανεπιστήμιο να θεσπίσει έλεγχο και αξιολόγηση στα έργα των καθηγητών του; Χρειάζεται το ιδιωτικό για να γίνουν αυτά!

[Vag_plir]

πονάει χέρι? κοβουμε το χέρι
πονάει και το άλλο χέρι? κόβουμε το κεφάλι να τελείωνουμε μια και καλή

[rapadder]

Α δηλαδή δεν μπορεί το δημόσιο πανεπιστήμιο να θεσπίσει έλεγχο και αξιολόγηση στα έργα των καθηγητών του; Χρειάζεται το ιδιωτικό για να γίνουν αυτά!

Φυσικά και μπορεί. Αλλά γιατί δεν το κάνει εδώ και τόσα χρόνια; Μήπως γιατί το κράτος φοβάται τις αντιδράσεις; Οι καθηγητές έχουν αλλεργία σε κάθε είδους αξιολόγηση. Υπάρχουν πολλά είδη καθηγητών: καθηγητές-manager, ιπτάμενοι-καθηγητές, καθηγητές με γονική παροχή και άλλα πολλά. Ο καθένας δεν θέλει τον έλεγχο από την εκάστοτε πολιτεία/κυβέρνηση για τους δικούς του λόγους.
Προφανώς και η περίπτωση της Δρ. Παναγιωταρέα αποτελεί την εξαίρεση.

[sudtuwup]

Με γονική παροχή;

[rapadder]

Ενοούσα ότι σε αρκετές σχολές (π.χ. Νομική) οι καθηγητές εκεί είναι παιδιά καθηγητών που δίδασκαν στην ίδια σχολή. Ότι επικρατεί δηλαδή οικογειοκρατία. Αλλά αυτό είναι άσχετο με το topic, ως συνήθως .

[ailouros]

Αυτό είναι πρόβλημα όμως της ελληνικής κοινωνίας. Εδώ οι ηγέτες της χώρας είναι παιδιά των προηγούμενων και χωρίς να θέλουν κιόλας(βαριούνται είναι για άλλες φάσεις). Ο νεποτισμός δυστυχώς υπάρχει. Η Παναγιωταρέα δεν είναι τέτοια περίπτωση (εκτός αν την έβαλε συγγενής της) και δεν ξέρω τι είναι πάντως δεν αξίζει την θέση που έχει.

[sudtuwup]

Κατάλαβα. Ναι το έχω ακούσει κ αυτό.

[PASCAL]

Νομίζω ότι και γι' αυτό το θέμα χρειάζεται πολιτική βούληση. Μία κυβέρνηση που θα εγγυηθεί συγχρόνως ότι τα πράγματα δεν θα γίνουν όπως π.χ. στην Αγγλία(ακραίες καταστάσεις αξιολόγησης, αγχώδεις και ψυχοφθόρες) και από την άλλη δεν θα υπάρχει αυτή η ασυδοσία και η υπερεξουσία των καθηγητών που υπάρχει σήμερα να δρουν και να μην ελέγχονται από κανένα.

[tZoLe]

To πρόβλημα είναι ότι εδώ στην Ελλάδα θεωρούμε την ασυδοσία αποδεκτή και λιγότερο επικίνδυνη από τις ακραίες καταστάσεις αξιολόγησης. Στην πραγματικότητα δεν έπρεπε να είναι αποδεκτό κανένα από τα 2, όμως μπροστά στο φόβο αυτών που αναφέρεις Pascal παραμένουμε στην ασυδοσία και την υπερασπιζόμαστε κιολας.