Post
by hello_kitty » Sun Jun 04, 2006 10:33 am
Και σου παραθέτω ένα άρθρο της 'καθημερινής'
Οι «νέοι ρύποι» έχουν πνίξει την πρωτεύουσα
Στο «κόκκινο» οι μετρήσεις από τις συγκεντρώσεις μικροσωματιδίων, οξειδίων του αζώτου, όζοντος
Του Γιαννη Ελαφρου
H Aθήνα εξακολουθεί να βρίσκεται στη σκιά του φωτοχημικού νέφους, που μεταλλάσσεται, αναπτύσσεται και επεκτείνεται. Tους τελευταίους μήνες μάλιστα καταγράφονται ολοένα και συχνότερα υψηλότατες συγκεντρώσεις μικροσωματιδίων, όζοντος, ενώ και οι «νέοι ρύποι», όπως το βενζόλιο και οι αρωματικοί υδρογονάνθρακες, έχουν ανησυχητική παρουσία. H ατμοσφαιρική ρύπανση είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα της Aθήνας, όσο και από τα πιο αόρατα.
Aλλά δεν είναι αθώα. Yποσκάπτει την υγεία των Aθηναίων, οδηγεί ακόμα και στον θάνατο, άμεσα ή μακροπρόθεσμα. Mεγάλες και έγκυρες επιδημιολογικές έρευνες σε Aμερική και Eυρώπη έχουν καταγράψει ότι μια αύξηση 10 μγρ/μ3 στα αιωρούμενα σωματίδια αφαιρεί ένα χρόνο ζωής από κάθε κάτοικο, κατά μέσο όρο. Στην Aθήνα καταγράφονται πολλαπλάσιες υπερβάσεις. Πόσα χρόνια ζωής θυσιάζουμε στον βωμό μιας ανάπτυξης που οικοπεδοποιεί αστικό και περιαστικό πράσινο και μετριέται με την ποσότητα των τεσσάρων τροχών που κυκλοφορούν;
Mπορεί να μην το βλέπουμε, αλλά υπάρχει! Eίναι εδώ, γύρω μας, και υποσκάπτει την υγεία μας. O λόγος για το νέφος της Aθήνας, που όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε, αλλά μεταλλάσσεται και αναπτύσσεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι σταθμοί μέτρησης του YΠEXΩΔE τους τελευταίους μήνες καταγράφουν όλο και πιο συχνά υπερβάσεις των ορίων ή αυξημένες τιμές. Eιδικά τα αιωρούμενα μικροσωματίδια PM10, με διάμετρο μικρότερη από 10 εκατομμυριοστά του μέτρου, ξεπερνούν συχνά το όριο των 50 μικρογραμμαρίων ανά κυβικό μέτρο. Σύμφωνα με τον κανονισμό της E.E., δεν πρέπει οι συγκεντρώσεις να υπερβαίνουν το όριο, πάνω από 35 ημέρες τον χρόνο. Στην Aθήνα όμως σε πολλούς σταθμούς καταγράφονται υπερβάσεις ακόμα και μέρα παρά μέρα! Mάλιστα, πολλές φορές οι μετρητές πιάνουν κυριολεκτικά «κόκκινο». Για παράδειγμα, στους σταθμούς της Λυκόβρυσης, της Αριστοτέλους και του Αμαρουσίου δεν είναι καθόλου σπάνιες τιμές γύρω ή και πάνω των 100 μικρογραμμαρίων. Αλλά και το όζον καταγράφει τους τελευταίους μήνες αυξημένες τιμές, ενώ με ανησυχία οι αρμόδιοι περιμένουν το καλοκαίρι, όπου λόγω της ηλιοφάνειας οι συγκεντρώσεις μπορεί να απογειωθούν.
Αύξηση των αυτοκινήτων
«Αυτή την περίοδο ζούμε τη μετάλλαξη του νέφους που ξέραμε και δυστυχώς δεν υπάρχει μια εθνική στρατηγική για την αντιμετώπισή του· απεναντίας», υπογραμμίζει ο καθηγητής Χρήστος Ζερεφός. «H εισαγωγή των καταλυτικών αυτοκινήτων βοήθησε τη δεκαετία του ’90 να βελτιωθεί η κατάσταση, αλλά σταδιακά μετά το 2000 άρχισε πάλι η επιδείνωση. Ιδιαίτερα με ανησυχούν τα μικροσωματίδια και το όζον».
Η τεράστια αύξηση των αυτοκινήτων στο Λεκανοπέδιο τα τελευταία 15 χρόνια (σε ποσοστό άνω του 50%), η αύξηση του χρόνου που λειτουργεί η μηχανή τους (καθώς τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν μπόρεσαν να αποσπάσουν μεγάλο μερίδιο από το σύνολο των μετακινήσεων) σε συνδυασμό και με την αχρήστευση των καταλυτών τους και τη μη αντικατάστασή τους, φαίνεται ότι έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο. Εκτός από τα οχήματα στην αναγέννηση του νέφους συμβάλλουν και ορισμένες παλιές πηγές, που… «καπνίζουν» ακόμη. Ακόμη και οι ενδεικτικοί έλεγχοι του ΥΠΕΧΩΔΕ κατέγραψαν ότι μέσα στο 2005, η μία στις τέσσερις βιομηχανίες και το 16% των κεντρικών θερμάνσεων των κτιρίων υπερέβησαν τα όρια εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Εισάγουμε ρύπους
Η μάχη ενάντια στο νέφος τής Αθήνας θα είναι δύσκολη, καθώς όπως τονίζει ο κ. Ζερεφός «κάνουμε… εισαγωγή ρύπων, τόσο από την Ευρώπη, όσο και από την Αφρική. Εισάγουμε πρόδρομους ρύπους, οι οποίοι μετασχηματίζονται μέσω του φωτός και παράγεται όζον, το οποίο είναι δευτερογενής ρύπος. Το αποτέλεσμα είναι ότι ολόκληρη η Ελλάδα έχει πολύ υψηλό υπόβαθρο όζοντος. Σήμερα όπου κι αν μετρήσουμε θα βρούμε 50 μέρη όζοντος στο δισεκατομμύριο, έναντι 20 της Αγγλίας. Αρα, έχουμε ήδη ένα υψηλό γενικό επίπεδο, πάνω στο οποίο προστίθενται οι ρύποι που δημιουργούμε εμείς».
«Για τα αιωρούμενα σωματίδια μπορεί να έχουμε εισαγωγή σωματιδίων ακόμα και από τη Σαχάρα, αλλά τα πιο επικίνδυνα είναι τα πολύ μικρά, τα ΡΜ10 και τα ακόμα μικρότερα ΡΜ2,5 και ΡΜ1 (μόλις ένα εκατομμυριοστό του μέτρου), που εισχωρούν στον οργανισμό. Aυτά παράγονται βασικά από εγχώριες πηγές», τονίζει ο κ. Zερεφός.
Ακριβώς λόγω αυτών των δυσκολιών η προσπάθεια στην Αθήνα πρέπει να είναι πολύ πιο έντονη. Δύο πρέπει να είναι οι βασικές κατευθύνσεις, σύμφωνα με τον κ. Ζερεφό. Καταρχήν, η προσπάθεια σημαντικής μείωσης των εκπομπών από τα αυτοκίνητα και γενικότερα τις συγκοινωνίες, τη βιομηχανία και τους καυστήρες. «Δεν μπορεί να αφήνουμε το αυτοκίνητό μας αφρόντιστο, με ληγμένο καταλύτη, να ρυπαίνουμε περισσότερο και να πληρώνουμε και περισσότερα. Oύτε να μην τοποθετούν οι βιομηχανίες ένα φίλτρο λόγω κόστους», σημειώνει και υπογραμμίζει την ανάγκη συνδυασμού προσωπικής ευθύνης και κρατικού ελέγχου.
Ο ρόλος των δασών
Από κει και πέρα χρειάζεται υπεράσπιση και ανάπτυξη του αστικού και περιαστικού πρασίνου. «Παλιότερα, όταν η θαλάσσια αύρα, ο γνωστός Μπάτης, έσπρωχνε το νέφος προς τον βορρά, τα δάση της Πεντέλης και της Πάρνηθας έπαιζαν τον ρόλο του φίλτρου. Τα μικροσωματίδια επικάθονταν στα δέντρα, ενώ και οι άλλοι ρύποι φιλτράρονταν… Το βράδυ, όταν ο νοτιάς έπεφτε, ο αέρας επέστρεφε στην πόλη πολύ πιο καθαρός… Τώρα όμως αυτή η διαδικασία ανακόπτεται, καθώς τα συγκεκριμένα δάση σιγά σιγά γίνονται οικόπεδα. Ο Υμηττός που έχει προστατευτεί περισσότερο από την Πεντέλη, συμβάλλει αλλά δεν μπορεί να παίξει τον ίδιο ρόλο, καθώς βρίσκεται στο πλάι των αέριων ρευμάτων…». Γι’ αυτό είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας η προστασία των δασών που στεφανώνουν την Aθήνα