Venus AUEB Forum

Θα ήθελα τις απόψεις σας πάνω στο θέμα της εργασίας (για κάποια χρόνια) στο εξωτερικό. Αν και το θέμα δεν με είχε απασχολήσει ποτέ σοβαρά, τώρα έχω αρχίσει να το σκέφτομαι όλο και περισσότερο. Παρόλο που το κόστος ζωής σε χώρες όπως η Αγγλία είναι σχεδόν διπλάσιο από το αντίστοιχο της Ελλάδας, οι μισθοί παραμένουν ελκυστικοί σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα. Πιο σημαντικό ίσως είναι ότι το αντικείμενο της εργασίας μπορεί να είναι πιο ενδιαφέρον από τα αντίστοιχα job openings στην χώρα μας.

Αυτό που με συνάρπαζε πάντοτε στην εργασία στο εξωτερικό (ή έστω σε χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Αγγλία) είναι η δυνατότητα να απασχοληθείς ακριβώς στον κλάδο που σου αρέσει όσο ασυνήθιστος και να είναι. Αν, για παράδειγμα, οι δύο μεγάλες σου αγάπες είναι η πληροφορική και αρχαιολογία μπορείς να τα συνδιάσεις με επιτυχία. Αν και ανεργία υπάρχει παντού, ας μην το παραβλέπουμε, στην Ελλάδα είμαστε ασφυκτικά περιορισμένοι στις επιλογές μας.

Εγώ την θεωρώ βέλτιστη επιλογή για κάποιον που δεν έχει πολλές επιλογές στην Ελλάδα.
Π.χ στην Σκωτία (στην Αγγλία φαντάζομαι το ίδιο) ελάχιστος μισθός είναι 900 λίρες=1400 ευρώ χονδρικά και με 300 -400 λίρες μπορείς να νοικιάσεις άνετα πολύ καλό σπίτι.Τα προσωπικά σου έξοδα πάνω από 300 δεν θα είναι και αν σκεφτείς ότι 900 παίρνει ο ανειδίκευτος και χωρίς τυπικά προσόντα στο τμήμα εξυπηρέτησης πελατών της π.χ Μοτορόλα,εσύ δεν θα παίρνεις παραπάνω;
Κάνε τους αντίστοιχους υπολογισμούς με τα 600 γιούρος του ελληνικού μισθού και θα δεις ότι το κόστος ζωής τελικά ίσως είναι το πιο ακριβό στην ελλάδα!
Το θεωρώ βέλτιστη επιλογή γιατί υπάρχουν πολλαπλάσιες ευκαιρίες από ότι στην Ελλάδα

Εγω παντως ενδιαφέρομαι πολυ για αυτο το θέμα,και πραγματικα το καλοσκέφτομαι οταν τελειώσω με τις σπουδες.Οι ευκαιριες εκει έξω,δεν έχουν καμια σχέση με την Ελλάδα.Η Ελλαδα εχει περιορισμένο αριθμό κλάδων,δεν μπορεις τοσο εύκολα να ανέβεις.Και αυτό που λέει η Fairy,είναι ένα παραπάνω επιχείρημα.Αλλα οι ώρες που πρέπει να δουλεύεις είναι πολλές...

Θα συμφωνήσω με την Fairy ότι η απορροφητικότητα είναι μεγαλύτερη στο εξωτερικό.
Τώρα όσον αφορά τους μισθούς μπορεί να ακούγονται παχυλοί αλλά δεν ξέρω να πω αν και το κόστος ζωής δεν είναι ανάλογο των μισθών!
Επιπλέον το γεγονός ότι το όποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα σε βοηθάει μετά το πέρας των σπουδών σου είναι αρκετά σημαντικό γιατί δεν βγαίνεις έξω στην αγορά και ψάχνεις με πυξίδα να βρεις που πάνε τα τέσσερα συν του ότι κατά 99,99% θα ασχολήθεις με το αντικείμενο σου και όχι με κάτι άσχετο...

ciao wrote: Τώρα όσον αφορά τους μισθούς μπορεί να ακούγονται παχυλοί αλλά δεν ξέρω να πω αν και το κόστος ζωής δεν είναι ανάλογο των μισθών!

είχα ψάξει κάποια site με δουλειές στην αγγλία(ψάξτε με keywords: jobs και uk στο google) για τηλεφωνική υποστήριξη ή υποστήριξη γραφείου δίνονται 16000-20000 λίρες δηλαδή περίπου 25000 με 30000 ευρώ.
κ αναλογίζομαι ότι κ διπλάσιο κόστος ζωής να υπάρχει εκεί τα λεφτά είνα διπλάσια από εδώ(αν υποθέσουμε ένα μισθό 1000 ευρώ)
το τραγικό είναι ότι μιλάμε για μία απλή συμβατική δουλειά χωρίς ιδιαίτερες δεξιότητες.
για προγραμματιστές (.net , java, vb) οι μισθοί ποικίλουν από 40000 - 70000 ευρώ.

με μια πρώτη ματιά φαίνονται ρόδινα τα πράγματα...
any opinion?

Διαβάζοντας τα μηνύματά σας θυμήθηκα τη Νέα Υόρκη (Bronx και Astoria) του 1983-84 και σκέφτηκα να σας θυμήσω να μην ξεχάσετε να συνεκτιμήσετε και πώς είναι η "ζωή" εκεί "έξω", γιατί δουλειά και ζωή δεν είναι ταυτόσημα, έτσι δεν είναι;

Δ. Γκρ.

redlabel wrote:Διαβάζοντας τα μηνύματά σας θυμήθηκα τη Νέα Υόρκη (Bronx και Astoria) του 1983-84 και σκέφτηκα να σας θυμήσω να μην ξεχάσετε να συνεκτιμήσετε και πώς είναι η "ζωή" εκεί "έξω", γιατί δουλειά και ζωή δεν είναι ταυτόσημα, έτσι δεν είναι;

Δ. Γκρ.

Πολυ σωστη παρατηρηση οπως και το οτι πολλες φορες παραβλεπουμε και τις συνθηκες εργασιας και πιεσης...
Να το πω απλα, εδω η λουφα ειναι περισσοτερη

Κακα τα ψεμματα οταν εχεις συνηθισει σε μια κουλτουρα και καποιες συνηθειες, ειναι δυσκολο να προσαρμοστεις σε εντελως νεα δεδομενα! Ειτε αυτα ειναι το πιο απλο (οτι π.χ. πινουν καφε για μιση ωρα κ οχι για 2 ωριτσες) ειτε για το πιο περιπλοκο (π.χ. Δυσκολια στις φιλιες) Αναλογιστειτε και τι θα αφησετε πισω, φιλιες, γκομενες-ους, οικογενεια και μετα αποφασιστε! Στην αρχη φαινονται ασημαντα, αλλα λιγο καιρο μετα μας λειπουν...
Φιλος που επιασε δουλεια Λονδινο, το πρωτο χρονο δηλωνε υπερ ευχαριστημενος, τον δευτερο οτι θα γυρισει πισω σε λιγα χρονια, πλεον θελει να γυρισει αμεσα...
Επισης η αδερφη μου που δουλεψε 1+χρονο Γαλλια, και μετα ηταν αλλον ενα χρονο μεταξυ Γαλλιας Ελλαδας και τωρα παει για Μεταπτυχιακο Παρισι, μου λεει οτι ενω στην αρχη σου φαινεται ευκολο, ειναι δυσκολο να μεινεις (Δεν τις φαινεται δηλαδη πιθανο να μεινει εκει να δουλεψει... -αν και εχει και ψυχολογικη* (κυριως) στηριξη απο γονεις- )

*Εννοω οτι δεν της λενε που θα πας να δουλεψεις στα ξενα, μακρια απο μας και αλλα τετοια ομορφα

Εγώ θεωρώ ότι αυτά περί καφέ κλπ δεν ευσταθούν. Ένας υπάλληλος (στην Ελλάδα) αν πίνει πολύ καφέ απλά θα αργήσει να τελειώσει την δουλειά του. Έτσι θα κάτσει πάνω από 10 ώρες αντί για 8-9. Μπορεί να μην θέλει να ζορίζεται και να λειτουργεί σε πιο αργούς ρυθμούς. Το θέμα είναι να μην εργάζεσαι για 10 ώρες ημερησίως, υπό συνθήκες πίεσης, για 1100 Ευρώ.
Εγώ πιστεύω ότι για να βγάλεις μισθούς από ένα όριο και πάνω (π.χ. 1300 Ευρώ το μήνα) στον ιδιωτικό τομέα, σκίζεσαι. Οι εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Οπότε αφού θα σκίζεσαι στην Ελλάδα, γιατί να μην σκίζεσαι στην Αγγλία όπου θα παίρνεις (για την ίδια θέση) πολύ περισσότερα και που ίσως η εργασία σου εκεί έχει περισσότερες προκλήσεις και ευκαιρίες απ'ότι η αντίστοιχη στην Ελλάδα; Μήπως στην Ελλάδα θα έχεις χρόνο και ενέργεια για να κάνεις μποέμ ζωή;

Μιλουσα για εκτος δουλειας rapadder! Δεν αναφερομαι την ωρα εργασιας.

Η αλήθεια είναι ότι αν πάει κάποιος π.χ. στη Γερμανία θα του φανεί πολύ αλλόκοτος ο τρόπος ζωής. Θα κοιμούνται με τις κότες και θα είναι οργανωμένοι σε εκνευριστικό βαθμό. Αν αργήσεις για 10 λεπτά στο ραντεβού σου θα διαμαρτυρηθούν. Από την άλλη πάντα υπάρχουν άτομα με τα οποία θα ταιριάζεις. Εξαρτάται και από τον βαθμό της προσαρμοστικότητας του καθενός.

Νομίζω ότι το θέμα για το εξωτερικό (κι όχι μόνο) είναι να μπορείς να διεκδικήσεις - και να καταφέρεις - να εργάζεσαι σε ανθρώπινες συνθήκες (όχι 09:00-21:00 7x6), με αξιοπρεπή-ελκυστική αμοιβή, με προοπτικές αναγνώρισης του κόπου και της συνεισφοράς σου και - για μένα πάνω απ' όλα - κάνοντας αυτό που σου αρέσει (πολλά ζητάω;).

Αν πχ. είσαι πολύ καλός προγραμματιστής και τίποτα "άλλο", τότε έχασες σίγουρα. Και αν δεν χάσεις αμέσως, θα "χάσεις" σε 2-3 χρόνια - και πολλά λέω. Θα χάσεις αμέσως μόλις προκύψει η νέα γενιά επαγγελματιών, που θα ξέρουν καλύτερα από σένα το (όποιο νέο) θνησιγενές "εργαλείο" έχεις μάθει πολύ καλά. Δεν υπάρχει εξέλιξη για όσους Πληροφορικούς έχουν όνειρο "όταν μεγαλώσουν να γίνουν byte".

Στο εξωτερικό (κι όχι μόνο) πρέπει να μπορείς να "κινείσαι" σε μια πλατειά γκάμα επαγγελματικών δραστηριοτήτων, να μπορείς να βλέπεις τα πράγματα συνολικότερα, να μπορείς να ζήσεις χωρίς "keyboard", αλλά και να μπορείς να προβλέπεις τις τεχνολογικές, εργασιακές και επαγγελματικές τάσεις με αρκετή ακρίβεια. Αν δεν μπορεί κάποιος τίποτα από όλα αυτά, τότε νομίζω ότι το "εξωτερικό" μπορεί να εξελιχθεί σε τραγική εμπειρία...

Δ. Γκρ.

Γενικως δεν μου αρεσει να βαζω ταμπελες σε ανθρωπους η ομαδες
π.χ. Γερμανοι = Οργανωτικοι
Γαλλοι = βρωμιαρηδες
κτλ...

Αλλα η αληθεια ειναι οτι η δυναμη της συνηθειας ειναι πολυ μεγαλη και ειναι δυσκολο να αντεξεις τις διαφορες στον τροπο ζωης... Και ειδικα για μικρες διαφορες στους μισθους*... Οσο και να γκρινιαζουμε, δεν ειμαστε πλεον τοσο φτωχοι(σαν κρατος) οσο νομιζουμε... Μιλαμε για ατομα με ανωτερη μορφωση προφανως αφου ειμαστε σε ΑΕΙ... Αναγνωριζω οτι υπαρχει φτωχεια σε πολυ κοσμο...

Οι μισθοι δεν καθοριζονται με βαση το διπτυχο Μισθος/ενοικιο
Γιατι π.χ. Στη Γαλλια δεν μπορεις να συντηρησεις αμαξι (που εδω εχουν ολοι) τα μεταφορικα ειναι πολυ ακριβοτερα γενικοτερα, το ιδιο π.χ. και η επισκεψη ενος κλειδαρα... (κοστη που παντα παραβλεπονται, ομως στην καθημερινοτητα φαινονται...)

Πολλοί συγγενείς μου πήγαν στο εξωτερικό για να βρούν δουλειά με καλύτερο μισθό (όντως κατάφεραν να χτίσουν μια πολύ καλή καριέρα και να εξασφαλίσουν μόνοι τους και χώρις καμιά βοήθεια τα πάντα για την οικογένιεα τους), το πρόβλημα είναι όμως οτι δεν γύρισαν ποτέ.. (Όλοι πάνε βέβαια για λίγο, να βάλουν λίγα λεφτά στην άκρη κτλ..)

redlabel wrote:Νομίζω ότι το θέμα για το εξωτερικό (κι όχι μόνο) είναι να μπορείς να διεκδικήσεις - και να καταφέρεις - να εργάζεσαι σε ανθρώπινες συνθήκες (όχι 09:00-21:00 7x6), με αξιοπρεπή-ελκυστική αμοιβή, με προοπτικές αναγνώρισης του κόπου και της συνεισφοράς σου και - για μένα πάνω απ' όλα - κάνοντας αυτό που σου αρέσει (πολλά ζητάω;).

Είναι πράγματι αυτό εφικτό? Τουλάχιστον το κομμάτι του να εργάζεσαι σε ανθρώπινες συνθήκες...
Δεν θέλω να ακούγομαι απαισιόδοξος ή μίζερος αλλά θεωρώ ότι είναι δύσκολο να το επιτύχεις με την πρώτη. Ίσως σε ένα κάποιο - μικρό - βάθος χρόνου ναι. Αλλά η κλασική αντίληψη του ότι "νέος είμαι δεν βαριέσαι αν δεν δουλέψω τώρα πότε..." είναι εξίσου ελκυστική παγίδα...

Ganther wrote:Κακα τα ψεμματα οταν εχεις συνηθισει σε μια κουλτουρα και καποιες συνηθειες, ειναι δυσκολο να προσαρμοστεις σε εντελως νεα δεδομενα! Ειτε αυτα ειναι το πιο απλο (οτι π.χ. πινουν καφε για μιση ωρα κ οχι για 2 ωριτσες) ειτε για το πιο περιπλοκο (π.χ. Δυσκολια στις φιλιες) Αναλογιστειτε και τι θα αφησετε πισω, φιλιες, γκομενες-ους, οικογενεια και μετα αποφασιστε! Στην αρχη φαινονται ασημαντα, αλλα λιγο καιρο μετα μας λειπουν...

Χωρίς να θέλω να το παίζω υπεράνω επειδή και εγώ αν φύγω θα αφήσω πίσω πολλά...νομίζω ότι η συνήθεια είναι και αυτή θέμα "συνήθειας". Ίσως ακούγεται σκληρό αλλά αν θέλεις να πετύχεις θα πρέπει όντως πάρα μα πάρα πολύ σοβαρά να αναλογιστείς τις συνέπειες των επιλογών σου. Γιατί κάποια μέρα θα ξυπνήσεις και είτε θα ρίχνεις "μούτζες" στον εαυτό σου είτε θα απολαμβάνεις το καφεδάκι σου...
Τώρα όσον αφορά το αν προσαρμόζεσαι ή όχι και που τελικά θα καταλήξεις έχω δει και βιώσει και τις 2 "κατηγορίες" ανθρώπων...κάποιοι λένε αμήν και πότε να φύγω (για εξωτερικό) και άλλοι αμήν και πότε να γυρίσω (Ελλάδα).

Βέβαια όσα λέμε θεωρώ σχετικά πως είναι γιατί ο καθένας μας είναι διαφορετικός και λειτουργεί με βάση δικά του κριτήρια, έχει δικά του όρια, δικά του όνειρα, δικά του μέτρα και σταθμά εν γένει και σε διαφορετικό βαθμό ανεπτυγμένη τη διορατικότητα. Ωστόσο έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να πάρεις τη ζωή και τη μοίρα στα χέρια σου...

Το θεμα σε ολα αυτα ειναι ο ορισμος του να "πετυχω"
Για εμενα μπορει το να πετυχω να ειναι κατι το διαφορετικο απο εσενα! Για εμενα μπορει το να πετυχω να ειναι ας πουμε το να ειμαι ευτυχισμενος στα 30 μου και να εχω μια σταθερη δουλεια με εισοδημα ικανο να τα φερνω βολτα και να μην στερουμαι πολλα(πχ. 1500ευρω), (δεν με νοιαζει η τρελη πολυτελεια) και να εχω και χρονο για τον εαυτο μου
Για εσενα επιτυχια μπορει να ειναι να δουλευεις 9-21¨00 και να καθαριζεις 3.000+/μηνα, και να τα χαρεις οταν θα εισαι 55 και θα μπεις ψυγειο, η να τρως σε εστιατορια με 60 ευρω το ατομο, και να εχεις ενα γαματο σπιτι στο οποιο θα γυρνας μονο για να κοιμασαι... Δε ξερω πως οριζει ο καθενας την επιτυχια, αλλα εχοντας παραδειγματα και στην οικογενεια, επαψα να ειμαι τοσο "φιλοδοξος"
Ο καθενας κατι που του αρεσει και στις 2 περιπτωσεις, απλα ειναι θεμα επιλογων προτιστως και δεν πρεπει να γινεται αυτη η απολυτη ισωπεδοση αυτων που κανουν αλλες επιλογες οπως "Φραπεδακιας" η αλλα ομορφα. Ο καθενας κρινει βασει των εμπειριων του...

Τα παραδειγματα συγγενων που εφυγαν προ 30ετιας στο εξωτερικο και ζησαν εκει για παντα ειναι αστοχα, γιατι μιλαμε για αλλη πραγματικοτητα το '70... Στη σημερινη εποχη η Ελλαδα ειναι ενα απο τα σχετικα πλουσια κρατη, και στο εξωτερικο δεν θα εχεις 3πλασιες και 5πλασιες απολαβες οπως γινοτανε παλιοτερα...

BTW, η μητερα μου ειναι Αμερικανιδα πολιτης, και ο λογος που τονισα τοσες φορες τον ρολο της οικογενειας, ειναι οτι το οτι εγω δεν ζω τωρα στις ΗΠΑ ειναι λογω πιεσης απο την οικογενεια της μητερας μου τοτε που ειχε παει στις ΗΠΑ να γυρισει Ελλαδα...

ΥΓ. Αυτοι που λενε αμην να φυγω εχουν εμπειρια εργασιας απο το εξωτερικο?? Εχουν ζησει στο εξωτερικο να δουν πως ειναι να κρινεσαι ρατσιστικα και οχι να κρινεις ρατσιστικα???

Αυτό ακριβώς εν γένει λέω...ο καθένας έχει διαφορετική ιδιοσύσταση...τα υπόλοιπα έπονται...

Έλαχιστοι από αυτούς...αλλά φαντάζομαι και οι υπόλοιποι κάποιο καλό λόγο θα έχουν.

Ωστόσο δεν ξέρω αν και σε ποιο βαθμό βιώνουν τον ρατσισμό οι Έλληνες σπουδαστές στο εξωτερικό.

Σίγουρα η επιτυχία και η ευτυχία είναι προσωπικά ορισμένες στον καθένα και έτσι κανείς δεν μπορεί να υποδείξει την ιδανική φόρμουλα για την κατάκτησή της.Παράδειγμα(λίγο αδόκιμο αλλά γλαφυρό) :Όταν ο Γεωργάτος είχε πάει στην Ίντερ έπαιρνε κανα δυο δις δραχμές και ήταν σε μια από τις κορυφαίες ομάδες του κόσμου .Ε όταν τον παίραν τηλέφωνο τα φιλαράκια του από την Ελλάδα και του λέγαν "εμείς τελειώσαμε την προπόνηση και θα πάμε για καφέ στο μικρολίμανο" λέει τον πιάναν τα κλάματα ,επειδή οι καφετέριες στο Μιλάνο κλείναν στις 10.Και δεν σερβίραν και φραπέ.Χε χε

Πριν διαλέξει κανείς το που θα πρέπει να αναρωτηθεί τι θέλει από την ζωή του και πως το θέλει.Αν το πεπρωμένο μου είναι να γίνω αγρότης και σε οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο είμαι δυστυχής ,τότε ματαιοπονώ προγραμματίζοντας καριέρες και σπουδές.
Πέρα απο την υποκειμενικότητα των πραγμάτων υπάρχουν και αντικειμενικοί δείκτες.Όπως μισθός και κόστος ζωής.Αυτά επηρρεάζουν σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα ζωής αλλά δεν είναι μόνο αυτά γιατί δεν είμαστε νούμερα και μεγέθη ,αλλά άνθρωποι.Και στο εξωτερικό οι μισθοί είναι καλύτεροι.
Είναι λοιπόν γεγονός ότι στην Ελλάδα λειτουργούν τα πράγματα κάπως χαριτωμένα,δηλαδή περισσότερο μετράει ποιο όνομα φέρεις ,ποια είναι η οικογένειά σου ,ποιός σε στέλνει σε μένα κλπ ,παρά το ποιός είσαι εσύ.Αυτό δημιουργεί ανισότητες και κλείνει πόρτες σε άτομα που δεν τα παν τόσο καλά σε δημόσιες σχέσεις και δεν κρατάν από τζάκι.
Και στην Ευρώπη συμβαίνει αλλά περισσότερο μετράει το ποιός είσαι και τι αξία έχεις παρά τα γύρω γύρω.Οι δε ευκαιρίες είναι πολλαπλάσιες (να είναι καλά το μότο "θα μπείτε όλοι στα Πανεπιστήμια", η διαιώνιση των πελατειακών σχέσεων,τα χρυσά 80'ς όπου λίγδωσε το αντεράκι μας και γίναμε οι κορυφαίοι στην "παροχή υπηρεσιών" κ.ο.κ).
Αν κανείς είναι διατεθειμένος να αφήσει πίσω του πράγματα και καταστάσεις τότε η επιλογή του εξωτερικού είναι μια καλή περιπέτεια ,με καλούς οιωνούς και μέχρι εκεί.Εξασφαλισμένη επιτυχία και "περιζήτητος στην αγορά εργασίας" δεν υπάρχουν από μόνα τους , μας τα λέγαν οι καθηγητές στο λύκειο για να δηλώσουμε πληροφορική...

ailouros ++
Συμφωνώ με κάθε λέξη του post σου.
Με εκφράζει απόλυτα!

Ορθώς ειπείν!

Το θεμα σε ολα αυτα ειναι ο ορισμος του να "πετυχω"
Για εμενα μπορει το να πετυχω να ειναι κατι το διαφορετικο απο εσενα! Για εμενα μπορει το να πετυχω να ειναι ας πουμε το να ειμαι ευτυχισμενος στα 30 μου και να εχω μια σταθερη δουλεια με εισοδημα ικανο να τα φερνω βολτα και να μην στερουμαι πολλα(πχ. 1500ευρω), (δεν με νοιαζει η τρελη πολυτελεια) και να εχω και χρονο για τον εαυτο μου
Για εσενα επιτυχια μπορει να ειναι να δουλευεις 9-21¨00 και να καθαριζεις 3.000+/μηνα, και να τα χαρεις οταν θα εισαι 55 και θα μπεις ψυγειο, η να τρως σε εστιατορια με 60 ευρω το ατομο, και να εχεις ενα γαματο σπιτι στο οποιο θα γυρνας μονο για να κοιμασαι... Δε ξερω πως οριζει ο καθενας την επιτυχια, αλλα εχοντας παραδειγματα και στην οικογενεια, επαψα να ειμαι τοσο "φιλοδοξος"

ganther++++++++++

Ciao απλα αναλογισου το εξης (για το θεμα του ρατσισμου).
Εστω οτι ειχες μια εταιρεια στην ελλαδα και εψαχνες εστω εναν προγραμματιστη.
Ποσο ελκυστικος πιστευεις οτι θα σου φαινοταν ενας υποψηφιος ο οποιος προερχοταν απο ενα πανεπιστημιο της Εσθονίας θα είχε τελειωσει το Πανεπιστήμιο του Τάλιν με 8 (π.χ.) και ο οποιος θα μίλαγε σπαστά ελληνικά!
Απο την άλλη θα είχες να επιλέξεις άτομα που μιλάνε άψογα τη Γλώσσα, ξερουν τις ελληνικες συνήθειες και τελείωσαν το ΟΠΑ με 7 (π.χ.)

Το παραδειγμα δεν ενεχει την εννοια του ρατσισμού στην πραγματική του διάσταση (π.χ. δεν αναφέρω οτι εχουμε την ρετσινια του τεμπελη οι ελληνες ή οτι πολλοι μας θεωρουνε "αραβες") απλα σου δινω ενα παραδειγμα ετσι για προβληματισμο...

Για την ιστορια θα επελεγα 99% τον ελληνα εκτος και εαν ο ξενος ειχε κατι ιδιαιτερο να μου προσφερει... Και γενικα δεν ειμαι καθολου ρατσιστης θα ελεγα ως ανθρωπος... (π.χ. να ενδιαφερομουν για επεκταση στην εσθονια η κατι αλλο)