Ευτυχία των ανθρώπων (Τι ζητάμε)

[Ganther]

Ξεκιναω ενα θεμα, προβληματισμενος για αυτα που βλεπω γυρω μου, και στον κυκλο μου, παιρνωντας πασα απο το θεμα γκρινιας στο οποιο ποσταρα αστειευομενος για Προζακ. Δε θα μπω σε κλισε του στυλ "Ολοι ειναι δυστυχισμενοι", "σκλαβοι των χρηματων δυτικος" " καταναλωτικος κοσμος"...

Το θεμα ειναι απλο. Ολο και περισσοτερο βλεπω παιδια και ενηλικες με προβληματα, να αισθανονται δυστυχισμενοι... Τι ειναι αυτο που κατα τη γνωμη σας φταει? Τι λειπει απο τον κοσμο?? Εσεις αισθανεστε ευτυχισμενοι???


ΥΓ.Εγω θα πω την αποψη μου αφου κυλησει* λιγο το θεμα (για να μην επηρρεασω κ καλα )

*Aν ποτε κυλησει

[PASCAL]

Κατα την ταπεινή μου άποψη ευτυχία είναι να αγαπάς και να σε αγαπάνε. Και επειδή ο σημερινός άνθρωπος αγαπά λιγότερο τον εαυτό του και τους άλλους φυσικό είναι να νοιώθει δυστυχισμένος. Δεν θα πω ότι οι παλιότεροι άνθρωποι ήταν περισσότερο ή λιγότερο αγαπημένοι γιατί δεν τους έζησα. Νομίζω όμως ότι το πρόβλημα είναι διαχρονικό και απλώς σήμερα μεγεθύνεται(για διάφορους λόγους).

[Fairy]

Νομίζω πως λείπει απλότητα και αθωότητα από τον κόσμο.

Σαν να είναι η ζωή ενας αδιάκοπος αγώνας δρόμου για το ποιος θα βγει από πάνω. Γι' αυτό χωριζόμαστε σε κοινωνικές ομάδες, για να νιώθουμε ασφαλείς από την αμέσως επόμενη εξωτερική ομάδα. Πχ, οι Ευρωπαίοι από τους Αμερικάνους, οι Έλληνες από τους Ευρωπαίους, οι οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας Α από τους άλλους, η οικογένεια από τις άλλες οικογένειες και δεν συμμαζεύεται.

Αλλά επίσης και οι σχέσεις των ανθρώπων είναι περίεργες. Είναι αφάνταστα κουραστικό να χαμογελάς σε άτομα που σου τη σπάνε, να πηγαίνεις σε κέντρα διασκέδασης όπου όλα είναι χάλια γιατί απλά έτσι διασκεδάζει όλος ο κόσμος, να κάνεις δίαιτα για να μοιάσεις σε μια ανορεξική κοπέλα που στο κάτω κάτω είναι πιο δυστυχισμένη και λιγότερο υγιής από σένα... Νομίζω πως η κοινωνία καμιά φορά πηγαίνει κόντρα στην ανθρώπινη φύση.

Νομίζω πως ξεχάσαμε απλώς να μην κάνουμε τίποτα, απλώς να μη μας νοιάζει τίποτα έστω και για δυο λεπτά τη μέρα! We need vacation from our lives!

[zweistein]

αν είσαι ευτυχισμένος με αυτά που έχεις. τότε τα έχεις όλα.
θεωριτηκά..
αλλά από πρακτική άποψη είναι αρκετά πιο πολήπλοκο το θέμα..
ο άνθρωπος πάντα μα πάντα θέλει περισσότερα. είναι στη φύση του τι να κανουμε.
και είναι καλύτερα που είναι έτσι. γιατί το ότι δεν έχεις κάτι, γίνεται κίνητρο για να το έχεις ως στόχο στη ζωή σου κ να προχωρήσεις κ να ζεις με αυτό.
όσο υπάρχουν πράγματα που δεν έχουμε, τόσο θα συνεχίζουμε να ζούμε.
σκέψου, οτι ο,τι κάνεις στη ζώη σου αυτή την στιγμή, οτιδήποτε κάνεις, γίνεται γιατί θέλεις να καλυψεις κάτι που δεν έχεις.
διαβάζεις->θες βαθμό->θες πτυχείο->θες δουλειά->θες χρήματα->θες αυτοσυντίρηση/ανεξαρτησία ή οικογένια
για κάθε ανάγκη σου (οικονομηκή/σωματική/πνευματική/σεξουαλική/συνεσθηματική/κοινονική/πολιτική κτλ κτλ) θα κάνεις πάντα έναν αγωνα. μια προσπάθια. μπορεί μικρή. μπορεί μεγάλη.
αλλά κ χωρίς συνεπαγωγές
όλα με κόπο αποκτούνται. κόπος ωρών ή ημερών ή χρόνων για μια στιγμή χαράς (ίσος κ μερικές μέρες ή κατάσταση μιας ζωής)
κ μετά..
κ μετά πάλι στον αγώνα για τον επόμενο σκοπό της ζωής σου...
βέβαια έχουμε πολλούς στόχους ταυτόχρονα...
πχ:
1 μέρα μπορεί να έχεις την ανάγκη
να φας
να πας στο γραφείο/σχολή (γιατι -> -> συνεπαγογες [δηλ τα κάνεις αυτά για κάποιο άλο λόγο])
να δεις την/τον συντροφό σου
να επικοινονήσεις μα τους φίλους σου

αν είχαμε όλες, μα όόόόλες της ανάγκες μα ικανοποιημένες απο τότε που γενιόμαστε, τότε δεν υπάρχει λόγος να ζούμε.....

οπότε λέω το εξής.
είμαι αυχαριστημένος που ζω. μπορεί να έχω να κάνω πολλά ακόμα στη ζωή κ να ζητάω πολλά.
αλλά αν βάλεις πρόγραμα κ τις κατάληλες κ σωστές πρωτερεότητες, με λίγη θέληση όλα γίνονται.

[AnINffected]

Ωραίο θέμα Ganther!
Αυτός είναι ο σκοπός του, zzweistein, να το φιλοσοφήσουμε, οπότε καλά κάνεις!

Συμφωνώ και με τους τρείς σας.Όλα αυτά ευθύνονται.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: υπάρχει μία κοινή γενεσιουργός αιτία αυτών των φαινομένων;Και ποιά είναι αυτή;

Κάτι που έχω παρατηρήσει και που σχετίζεται άμεσα με τα λεγόμενα του zzweistein είναι οτί πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν τη στιγμή.Δεν μπορούν να απολαύσουν το τώρα, το παρόν.Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, είτε θα σκέφτονται π.χ. τί θα κάνουν αύριο είτε τα παλιά καλά χρόνια.Κάθε πέρισυ και καλύτερα;

Άν σκεφτείτε μάλιστα οτί πολλοί περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους έτσι...

Αυτή η στάση ζωής είναι προίόν των ανασφαλειών μας.Όπως και πολλά άλλα πράγματα σε αυτό το (όχι μάταιο) κόσμο μας!Αλλά δε θα επεκταθώ ακόμη σε αυτό.

[MiRacLe^f]

Το πρόβλημα πιστεύω είναι ότι μεγαλώνουμε νομίζοντας πως για να είμαστε ευτυχισμένοι η ζωή μας δεν πρέπει να έχει κανένα πρόβλημα.
Αν δεν είχε δυσκολίες η ζωή τότε δεν θα υπήρχε κινητικότητα του μυαλού και των συναισθημάτων.

Οι άνθρωποι για να είμαστε ευτυχισμένοι χρειάζεται να διατηρούμε ένα είδος ισορροπίας στο ευρύ φάσμα της ύπαρξης μας.

Κυρίως πιστεύω οι άνθρωποι στην εποχή μας είναι δυστυχισμένοι γιατί δεν αποδέχονται τον ευατό τους , τους ανθρώπους γύρω τους και γενικά όσα τους περιβάλλουν.

[cactus]

Τι ειναι αυτο που κατα τη γνωμη σας φταει? Τι λειπει απο τον κοσμο??

I do not f**k' know, amigo!!

Κανείς δε ξέρει, ή καλύτερα δεν υπάρχει κάτι που να λείπει...όλα είναι μέσα στο κεφάλι σου(και στο δικό μου), αν σταματήσεις να σκέφτεσαι κάτι, τότε παύει δεν υπάρχει για σένα...

Αυτά για τα θεωρητικά...αλλά για μένα να πώ...mate δεν ξέρω προφανώς, απλά θέλω να μάθω, να βρώ κάτι που μ'αρέσει πολύ, αλλά όσο το ψάχνω, καταλαβαίνω ότι απλά είναι πιο ωραίο αυτό που έρχεται, αυτό που ακόμα δεν έμαθα.

Κανείς ποτέ δεν βρήκετο νόημα της ζωής πάντως, χάρηκαν μόνο όσοι κατάφεραν να τη ζήσουν όπως ήθελαν κάθε φορά...αυτοί τουλάχιστον μπορούν να πούν ότι έπαιξαν, έχασαν ή κέρδισαν αλλά ΔΕΝ φοβήθηκαν, μπορουν να πεθάνουν γελώντας.

...Και τώρα που το σκέφτομαι αυτό θα 'ταν το καλύτερο...

***edit***Σορρυ που ήμουν off, αλλά θεώρησα ότι αν κάποιος είναι ευτυχισμένος, θα θεωρεί ότι ζει μια σχετικά πλήρη ζωή, θα ξέρει τι θέλει και γιατι ζει.
Anywayz, ελαχιστοποίησα post μου

****multi-edit**** Επανέφερα το μέγεθος, έτσι να περνά και η ώρα μου... , είχε τι πλά κα του έτσι μικρούλι....

[Ganther]

Νομιζω οτι την κυνηγαμε με λαθος μεσα και προς λαθος κατευθυνση την ευτηχια.

Πχ. Καποιος που δεν εχει κοπελα λεει "αν ειχα κοπελα θα ημουν οκ"

Καποιος που οδηγει ενα χρεπι λεει "αν ειχα ενα καλο αμαξι θα ημουν Οκ."

Καποιος που μενει σε μικρο σπιτι λεει "αν ειχα μεγαλυτερο, θα ημουν ΟΚ."

Και το παραδειγμα συνεχιζεται επ'αοριστον, παντα κατι βρισκεις για να αισθανθεις δυστηχισμενος

Τελικα μηπως μερικοι ανθρωποι γενιουνται απο τη φυση τους δυστυχισμενοι? (η γινονται σε μικρη ηλικια? Εδω δε μας ενδιαφερει η διαφορα των 2 ) Μηπως δηλαδη μερικοι ειναι καταδικασμενοι να ζησουν μια δυστυχισμενη ζωη???

Εχετε καποιο παραδειγμα καποιου που να ηταν πραγματικα δυστυχισμενος και να ξεφυγε??

cactus το τοπικ δεν εχει θεμα το νοημα της ζωης! Μπορει να ζησεις μια ζωη διχως νοημα (π.χ. ολη μερα ξαπλα τρωγοντας την περιουσια που σου αφησαν) αλλα να εισαι τρισευτιχησμενος...

[Serendipity]

Οντως αυτό το παρατηρω κ εγώ.Τα σκυθρωπα πρόσωπα πολλαπλασιαζονται συνεχως.Πιστεύω οτι αυτο συμβαίνει κυρίως για 2 λόγους.Αρχικά ,γιατι οι ανθρωποι αναλωνόμαστε σε ανουσια πραγματα τα οποία τα μεγαλοποιούμε κ χάνουμε την ουσία της ζωής.Πιο συγκεκριμένα δεν χαιρόμαστε με τις καθημερινες μικροχαρες της ζωης αλλα τις θεωρούμε δεδομένες με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αντιβαρο με τα διαφορα προβληματα που προκύπτουν καθημερινα.Τέλος, νομίζω οτι ψάχνουμε συνεχως το τέλειο με αποτέλεσμα να παραβλέπουμε και να προσπερνάμε το απλα καλό.Απαραίτητο είναι βέβαια να έχουμε υψηλούς στόχους αλλα δεν πρέπει αυτοι να μας καταδυναστεύουν τη ζωη.Γιατί ευτυχία δεν σημαίνει οτι είναι όλα τέλεια αλλα οτι αποφάσισες να κοιτάξεις πίσω από τις ατέλειες.

Τώρα εγω προσωπικα νιωθω πολύ ευτυχισμένη και τυχερή που εχω την ευκαιρία να ζήσω σε αυτόν τον κόσμο όσο ασχημος και αν φαίνεται.

[PASCAL]

Νομιζω οτι την κυνηγαμε με λαθος μεσα και προς λαθος κατευθυνση την ευτηχια.

Πχ. Καποιος που δεν εχει κοπελα λεει "αν ειχα κοπελα θα ημουν οκ"

Καποιος που οδηγει ενα χρεπι λεει "αν ειχα ενα καλο αμαξι θα ημουν Οκ."

Καποιος που μενει σε μικρο σπιτι λεει "αν ειχα μεγαλυτερο, θα ημουν ΟΚ."

Και το παραδειγμα συνεχιζεται επ'αοριστον, παντα κατι βρισκεις για να αισθανθεις δυστηχισμενος

Μια στιγμή, οι άνθρωποι δεν ούτε αυτοκίνητα ούτε σπίτια. Μην μπλέκουμε τις ανθρώπινες σχέσεις με τα υλικά αγαθά.

[Ganther]

Νομιζω οτι την κυνηγαμε με λαθος μεσα και προς λαθος κατευθυνση την ευτηχια.

Πχ. Καποιος που δεν εχει κοπελα λεει "αν ειχα κοπελα θα ημουν οκ"

Καποιος που οδηγει ενα χρεπι λεει "αν ειχα ενα καλο αμαξι θα ημουν Οκ."

Καποιος που μενει σε μικρο σπιτι λεει "αν ειχα μεγαλυτερο, θα ημουν ΟΚ."

Και το παραδειγμα συνεχιζεται επ'αοριστον, παντα κατι βρισκεις για να αισθανθεις δυστηχισμενος

Μια στιγμή, οι άνθρωποι δεν ούτε αυτοκίνητα ούτε σπίτια. Μην μπλέκουμε τις ανθρώπινες σχέσεις με τα υλικά αγαθά.

τι? βγαζεις νοημα απο αυτο που γραφεις?

[PASCAL]

Λέω ότι το να σε αγαπά μια κοπέλα, οι γονείς σου, οι φίλοι σου δεν είναι το ίδιο με το να έχεις ένα μεγαλύτερο σπίτι ή ένα καλύτερο αυτοκίνητο.

[Ganther]

Λέω ότι το να σε αγαπά μια κοπέλα, οι γονείς σου, οι φίλοι σου δεν είναι το ίδιο με το να έχεις ένα μεγαλύτερο σπίτι ή ένα καλύτερο αυτοκίνητο.

Για εσενα και εμενα μπορει οχι.

Ηθελα να το πω και στο αλλο θεμα που κλειδωθηκε. Μη θεωρητε defacto τη δικη σας αποψη/αντιληψη/πεποιθηση σωστη και κυριως επικρατεστερη.

Αν μιλησεις με ατομα που πασχουν απο καταθλιψη, θα δεις οτι μπορει να τους φταιει (στο μυαλο τους) το ιδιο η ελλειψη ενος ανθρωπου με ενος πραγματος

[zweistein]

την δυστυχία μας την δημιουργούμε με τα θέλω μας.αν βάλεις πρωτερεότητες στη ζωή σου κ την ταξινομίσεις, πολλά θα σου πάνε καλύτερα.

το προβλημά μας είναι:
ότι τα σκευτόμαστε όλα ταυτόχρονα, και τα θέλουμε ΟΛΑ ΤΩΡΑ!
εμ δε γίνεται έτσι φιλε μου. κάθε τι στην ώρα του.
είμαστε γενιά που έχουμε μάθει να πέρνουμε πολλά, μα πάρα πολλά πράγματα έτοιμα στη ζωή. (από τους
γονείς μας/απο την τεχνολογία/απο τον άκρως ταχύτατο ρυθμό της ζωής μας κτλ) κ έτσι μπαίνουμε σε πιο βαθειά νοήματα που πολλές φορές (κακά τα ψέματα) η οριμότητα δεν είναι αρκετη για να τα αντιμετοπήσουμε. κ όταν λέω οριμότητα εννοώ την έληψη εμπιρίας στη ζωή. (είναι ένα αγγούρι, άλοι το τρώνει κ δροσίζονται, άλοι το τρώνε κ σφίγκονται..)
για το τι είναι οριμότητα τώρα... κ το πότε οριμάζει κανείς... ας το αφήσουμε γιατί είναι μεγάλη κ εντελός διαφορετηκή ενότητα.
το παν είναι να γνωρίζεις τα όριά σου, αλλά κ να εκμεταλεύεσαι το max των δυναμεών σου! να αγαπάς αυτο που κάνεις.
γιατί όταν το αγαπάς, δεν σε νιάζει ο κόπος που κάνεις, αρκεί να κάνεις τον στόχο σου πραγματικότητα στο 100%..

παραδείγματα..:
.δεν σε νιάζει να σου βγει η παναγία στο διάβασμα αν πάρεις 10 στο μάθημα
.δε σε νιάζει που κουράστικες να πλήνεις το αμάξι σου, για τώρα που είναι όμορφο και καθαρό είσαι ευτυχισμένος
.δε σε νιάζει να σου βγει η καμπουρα να σκαυεις στον κήπο, γιατι τωρα ειναι πανεμορφος κ λουλουδενιος
.δε σε νιαζει που εσπασες το κεφάλι σου και γυρισες τα μαγαζια να βρεις κατι για την κοπέλα σου, γιατι τώρα το χαμογελο της ειναι το πιο ομορφο πραγμα της στιγμης της ζωης σου.
.δε σε νιάζει να σκίζεσε στη δουλειά κ να τρώς αμετριτες ωρες μελετης κ εργασιας,γιατι τωρα το ονειρο σου να εισαι κορυφεος σ'αυτο που κανεις εγινε πραγματικοτητα..

με αλλα λογια. αν θες να πετύχεις κάτι στο 100% δε εσθάνεσε το βάρος της κουρασης που περνας για να το κάνεις.

edit: παρακαλώ αδιαφωρίστε για την ελεϊνή μου ορθογραφία..

[ciao]

Καταρχήν πολύ ωραίο θέμα!

Βασικά παιδιά είναι λίγο απ' όλα αλλά κυρίως νομίζω ότι φταίει που δεν ξέρουμε τι θέλουμε, που φοβόμαστε να ορθώσουμε το ανάστημα μας και να πούμε έτσι είμαστε...δεν θα μας πουν αιρετικούς ή αλλοπρόσαλλους γιατί θα είμαστε ο εαυτός μας...δεδομένου ότι πρώτα τον έχουμε ανακαλύψει...αλλά εδώ είναι η παγίδα...η αναζήτηση αυτή δεν έχει τέλος...δεν είναι ο χαμένος θησαυρός που τον βρήκαμε και τελείωσε...έχει διάφορες εκφάνσεις, διακυμάνσεις, μεταστάσεις και γενικά μπορούμε σίγουρα να μιλήσουμε για μεμονωμένες στιγμές...
Και εδώ έρχεται και κάθεται η δεύτερη παγίδα...χάνω το δάσος και βλέπω το δέντρο ή χάνω το δέντρο και βλέπω το δάσος...διαλέξτε και πάρτε...κατ εμέ μπορεί να υπάρξει μέση λύση...το θέμα είναι ότι δεν είναι η εύκολη και η δελεαστική...
Και βέβαια τα παραπάνω είναι η μεγάλη παρένθεση που άνοιξε και ένας θεός ξέρει που κλείνει...
Γιατί όντως μιζεριάζουμε μόνοι μας ή έστω και με κάποια βοήθεια από το περιβάλλον μας και την κοινωνία μας...γιατί οπωσδήποτε δεν είμαστε όλοι το ίδιο δυνατοί χαρακτήρες...και γενικότερα η ιδιοσυγκρασία και η ιδιοσύσταση του καθενός είναι διαφορετική...και εκεί είναι που πρέπει να δούμε-διακρίνουμε αυτή τη μαγεία...είμαστε όσο καλύτεροι ή όσο χειρότεροι αφήνουμε να νομίζουμε και μας αφήνουν να νομίζουμε ότι είμαστε...εντάξει δε λέω κάποιοι όντως προκαλούν την τύχη τους...αλλά και εδώ οι εξαιρέσεις θα μπορούσαν υπό συνθήκες να επιβεβαιώσουν τον κανόνα...
Μην ξεχνάμε βέβαια όπως ακραιφνώς είπα και τις νόρμες που υπάρχουν τριγύρω μας-και που είπατε- ...
Και κάπου εδώ υπεισέρχεται και μία ακόμα παγίδα...τι παίζει τελικά με αυτό το ποτήρι...μήπως εν γένει φταίει αυτός που μας το έδωσε και μας έβαλε σε όλα αυτά τα βάσανα???
Τα θέλω μας και τα δεν θέλω μας σίγουρα μοιάζουν με χαμαιλέοντες αλλά το είπαμε και το βλέπουμε ολόγυρα μας...δυναμικότητα και όχι στατικότητα συνηθέστερα επικρατεί...
Και μην ξέχναμε βέβαια ότι λόγο αυτού κάποια πράγματα παραμένουν πρόσκαιρα...αλλά η ελπίδα μας δεν πρέπει να πεθαίνει...κάθε δύση ακολουθείται από μία ανατολή και το ανάποδο...μετά από την δύσκολη πρόσβαση στο οροπέδιο έχουμε την πρόκληση ανάβασης στην κορυφή...γιατί η φύση έχει την εξέλιξη μέσα της...και ο άνθρωπος είναι πνεύμα ανήσυχο...όπως ο καθένας μας το ερμηνεύει...
Βέβαια όπως είπατε και όπως νομίζω ότι είναι, όλα σχετικά είναι για διαφορετικούς παρατηρητές και διαφορετικά συστήματα αναφοράς...και γιατί αυτό...γιατί έχουμε όσο και αν ακούγεται περίεργο θολή εικόνα της πραγματικότητας...το είδωλο που βλέπουμε στον καθρέφτη είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό μα συνάμα και μια βεβαίωση ότι η ευτυχία είναι κάπου εκεί μέσα στο παράλληλο-πολλαπλό επίπεδο του μυαλού μας και της ψυχής μας...αυτά τα ίσως 21 γραμμάρια που όμως κάνουν την διαφορά...

[*Natasa*]

Τι φταιει,ε?
Φταιει η καθημερινοτητα,τα προτυπα που προβαλλονται απο παντου γυρω μας κ υποσυνειδητα μας κανουν να πιστευουμε οτι για να ειμαστε καλα πρεπει να υπηρετουμε αυτα τα προτυπα.Πρεπει δηλαδη να εχω το ταδε υψος,το ταδε βαρος,το ταδε στυλ,το ταδε ντυσιμο,τον ταδε χαρακτηρα μπλα μπλα μπλα..Αν δεν εισαι κατι απο αυτο που σου λενε κινδυνευεις να παρεξηγηθεις,να χαρακτηριστεις τρελος,περιεργος κ αλλα τετοια ωραια..

Μετα,ερχονται τα ορια κ οι υποχρεωσεις.Πρεπει να κανεις ο,τι σου λενε οι δικοι σου,να εχεις συγκεκριμενη συμπεριφορα,να εχεις καλους βαθμους,να μη κανεις κατι που να ξεφευγει απο το 'προγραμμα'.

Τελος,ερχονται οι ανθρωποι.Οι ανθρωποι που βλεπουν μονο το χρημα,οι ανθρωποι που βλεπουν μονο το συμφερον τους,οι ανθρωποι που ειναι ικανοι κ προθυμοι ακομα να πληγωσουν τους αλλους για τον σκατ* εγωισμο τους,οι ανθρωποι που εχουν αποξενωθει κ εχουν γινει καχυποπτοι κ φυσικα ολοι αυτοι που δεν ξερουν την εννοια της αγαπης.Με λιγα λογια,οι ανθρωποι που δεν ειναι ανθρωποι,αλλα 'ανθρωποι'(=μηχανες).

Κ μεσα σ'αυτο το περιβαλλον,καλειται καποιος νεος να ζησει.Να επιβιωσει για την ακριβεια.Αλλα η μαγκια ολη βρισκεται στο να παει κοντρα σε ολα αυτα κ να πασχισει για την ευτυχια του:Να ζησει ολες τις στιγμες της ζωης του ετσι οπως γουσταρει,να κλεισει τα ματια του κ ν'αφησει την μουσικη να τον οδηγησει,να βρει τη χαρα σε απλα κ καθημερινα πραγματα.Κ πανω απ'ολα να αγαπησει μεσα απ'την καρδια του,ξεχνοντας συμφεροντα κ οτιδηποτε.Να δωσει αγαπη κ να ειναι ανοιχτος στο να παρει αγαπη.

Γιατι οταν φτασει στο εσχατο σημειο,κ αναρωτηθει 'τι εκανα στη ζωη μου',τα λεφτα,τα συμφεροντα,οι δημοσιες σχεσεις δε θα εχουν πλεον καμια αξια.Θα νιωσει περηφανος ομως αν πει 'εζησα τη ζωη μου εντονα.εκανα φιλους.ερωτευτηκα.'

[Ethel]

Μου θύμισες εμένα επί εποχής λυκείου

Γιατι οταν φτασει στο εσχατο σημειο,κ αναρωτηθει 'τι εκανα στη ζωη μου'...

Henry David Thoreau, Life in the woods, διαβάστε το

[ciao]

Καταρχήν ++ για την ανάσταση του τοπικ...
Κατά δεύτερο να προσθέσω ότι η μαγκιά βρίσκεται επίσης, πριν απ' όλα, στο να καταλάβεις ότι γίνεται αυτό και μετά στο να δράσεις...
Η συνειδητοποίηση, η αυτογνωσία, η αυτοκριτική είναι κορυφές καλυμμένες με αιώνια ομίχλη...όχι όμως απάτητες...
Βασικότερο δε όλων να ξεφύγεις από τις αθάνατες ιδέες...

[*Natasa*]

Νομιζω οτι ενα πολυ μεγαλο μερος της νεολαιας εχει μπορεσει να καταλαβει τι γινεται γυρω του κ να δημιουργησει την κοσμοθεωρια του κ αυτο ειναι παρηγορητικο..Ακομη κ αν υπαρχουν ανθρωποι που μας αμφισβητουν-την ωριμοτητα ή τις ιδεες μας- υπαρχουν πιστευω για τα οποια αξιζει να πολεμησουμε.

[ciao]

Παρήγορο είναι και όντως υπάρχουν...το θέμα είναι να ενταθεί το φαινόμενο...

[Filia]

Συμφωνώ με όλα τα παραπάνω...Απλά επειδή είμαι από τη φύση μου αντιρρησίας, θέλω να σας περιγράψω και την άλλη πλευρά του νομίσματος. Δηλαδή: οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι γιατί επιδιώκουν να είναι δυστυχισμένοι... Τί θέλω να πω:

Ο άνθρωπος όταν είναι καλά, βαριέται. Και εκεί που κάθεται μονος στην πολυθρόνα του και απολαμβάνει την ησυχία του, ξαφνικά την ονομάζει "μοναξιά" και αρχίζει και στενοχωριέται που δεν έχει ταίρι...

Εκεί που είναι με τους φίλους του και βαριέται , λέει "μακάρι να είχε γινει κάτι για να έχουμε κάτι να συζητάμε"...

Και πάει λέγοντας...
Το ξέρω ότι δεν συμφωνείτε αλλά δεν πειράζει...Άκουσον με, πάταξον δε!

[ciao]

Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε όλοι σε όλα καταρχήν..αλλά όπως είπες είναι και μια άλλη πλευρά του νομίσματος..
Εγώ θα το έλεγα αχαριστία, αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω μια λέξη, ή ότι κάποιοι απλά δεν μπορούν να αδράξουν την στιγμή, αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω περισσότερες..