margaritarenia wrote:Οι πινκ φλουντ ακομη κανουν τρελες πωλησεις..Εμπορικοι ειναι..Και ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορει να ανφισβητησει οτι ειναι η μεγαλυτερη μπαντα και τα οσα εχουν προσφερει στη μουσικη..
Εγώ και εσύ το δεχόμαστε... Πέρσυ στις καταλήψεις είχαμε κάνει ένα ντου στο στερεοφωνικό μαζί με κάτι άλλους του είδους(ωραίες εποχές
) γιατί δεν παλεύαμε άλλο λαϊκά και rap, και βάλαμε Floyd. Από το τέλος του Another brick in the wall είχαμε συνέχεια ατάκες του στυλ: "τι ειναι αυτά που βάζετε ρε; τι παρακμή ακούτε;" και τέτοια όμορφα.
Συμπέρασμα της ιστορίας: Δεν αρκεί μόνο ο άλλος να γράφει καταπληκτική μουσική(που οι Floyd πρόσφεραν απλόχερα) αλλά και εσυ να μπορείς να την νιώσεις... Όταν η άλλη το μόνο που έκανε στην κατάληψη ειναι να ανεβαίνει στο θρανίο και μετά να πηγαίνει στις τουαλέτες, τι να νιώσει από Floyd;
Και κάτι ακόμα: η εμπορικότητα δεν ειναι πράγματι κριτήριο για την ποιότητα, η διαχρονικότητα ειναι όμως.
Δεν ειναι σε αυτά που ακούω παρότι όλη η οικογένεια μου ακούει, αλλά παραδέχομαι ότι τα ρεμπέτικα ειναι διαχρονικά(τώρα αν ειναι για συγκεκριμένους λόγους ειναι άλλο εντελώς θέμα...), όμως αν κάποιος μου πει ότι αυτά που βγαζει ο Ρουβάς ή η Βανδή(ή η Spears, η Lopez, o Williams κτλ) θα τα θυμάται κάποιος πέρα από τον/την ίδια σε 10 χρόνια, μάλλον ειναι σε παράλληλο κόσμο...
Αντίθετα οι Floyd, οι Zeppelin, οι Beatles και οι αγαπημένοι μου από ελαφρά Lynyrd Skynyrd(όπως και πολλοί άλλοι σε άλλα είδη βλέπε Mahavishnu Orchestra, Di Meola, Pacο de Lucia(για να γράψω και κιθαριστική δουλειά πέρα απο rock-metal) και εννοείται μουσική από κλασικούς όπως Bach, Mozart κτλ) τόσα χρόνια μετά και ακόμα τα ακούς σαν πρώτη φορά... Τουλάχιστον εγω...
Μην κλαις επειδή τελείωσε. Χαμογέλα επειδή συνέβη- G.G.M.
Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να ξέρεις την πηγή της δυστυχίας-F.D.
Η μουσική εκφράζει αυτά που δεν μπορούν να ειπωθούν και που είναι αδύνατο να μείνουν στη σιωπή-V.H.
Πίστη στην πρόοδο, δεν σημαίνει και πίστη στο ότι έχει συμβεί κάποια πρόοδος-F.K.
Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος-F.N