vangos wrote:StormRider συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα λες αλλά το ότι οι Μακεδόνες είχαν πολεμήσει εναντίων των Αθηναίων δεν σημαίνει τίποτα. Και οι Σπαρτιάτες είχαν πολεμήσει εναντίων των Αθηναίων και πολλοί άλλοι Έλληνες. Εκείνη την εποχή υπήρχε ο θεσμός της πόλης-κράτος και όποιος τύχαινε να είναι πιο ισχυρός τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο προσπαθούσε να επιβληθεί στους άλλους. Αυτό που έχει σημασία είναι τι γλώσσα μιλούσαν, τι θρησκεία υποστήριζαν και τι ήθη και έθιμα είχαν. Αυτά είναι που ενώνουν ή χωρίζουν τους λαούς και δημιουργούν την κοινή εθνική συνείδηση.
Μου φαίνεται την απάντηση τη δίνεις μόνος σου... Ο θεσμός της πόλης-κράτους, ήταν τόσο ισχυρός που αποτυπώνεται από τους συγγραφείς της εποχής και από τους σύγχρονους φιλοσόφους. Τη στιγμή που γίνεται λόγος για την πρώτη ιστορική ρήξη της ετερονομίας* στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, δεν μπορούμε να ερμηνεύουμε τα τότε γεγονότα με τη θεωρία του έθνους που
εφευρέθηκε στη γαλλική επανάσταση -και χρησιμοποιήθηκε για ένα σωρό άλλες, συμπεριλαμβανομένης του 1821.
@cyberpython, too
Γενικά η Γλώσσα, η Θρησκεία και οι Παραδόσεις είναι ενδείξεις, αλλά όχι αποδεικτικά της ομοιογένειας ενός λαού. Ο επηρεασμός των Ιλλυρικών φυλών από τον πρωταγωνιστικό ρόλο του τότε Αθηναϊκού πολιτισμού φαίνεται από τη αποδοχή της Ελληνικής γλώσσας από τους ευγενείς της φυλής. Aλλά, επίσης, και από την μετέπειτα δημιουργία ενός απλούστερου κράματος των γλωσσών που ονομάστηκε Ελληνιστική κοινή (=γλώσσα των χρόνων του Μ.Α).
Πώς μπορούμε να μιλάμε για ομοιογένεια των Έλλήνων της εποχής, όταν με την κάθοδο των Δωριαίων, οι περισσότεροι των Ιώνων, των Αχαιών και των Αιολών την "έκαναν" εν τάχει από τον ελλαδικό χώρο, κινούμενοι προς τα Μ.Ασιατικά παράλια; Σύμφωνοι, τα τέσσερα αυτά φύλα συνυπήρχαν στον αρχαιοελλαδικό χώρο και αργότερα το ίδιο μπορεί να έγινε με τις Ιλλυρικές φυλές. Αλλα,
ποιός είναι τότε το συνοθύλευμα;
Οπότε το "πας μη Έλλην Βάρβαρος" δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει, όπως επίσης, και αν οι πρότερες διαφοροποιήσεις των Αρχαιοελληνικών διαλέκτων είχαν να κάνουν με διαφορές τόσο μικρές ώστε όλες να αποτελούν υποσύνολο της Ελληνικής.
Τέλος, συνεχίζω να λέω, πως η Ιστορία υπάρχει για να μελετάμε τα ανθρώπινα λάθη και τις αδυναμίες και όχι να την καθιστάμε επαναλαμβανόμενη, όπως μάταια μας πρότρεψε ο Θουκιδίδης. Αν αναλωνόμαστε, γύρω από τις θεωρίες του παρελθόντος ή/και του μέλλοντος (Λιακό), απλά δεν μπορούμε να αποφύγουμε το τέλμα στο οποίο έχουμε επέλθει και αδυνατούμε να κάνουμε λόγο για πρόοδο της ανθρωπότητας ή την ανθρωπότητα του 21ου αι.
*Ετερονομία, το αντίθετο της αυτονομίας, όπως το
εντόπισε ο Κ.Καστοριάδης αναφορικά με την κοινωνικο-ιστορική δημιουργία που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Ελλάδα. Το πρόταγμα της αυτονομίας θέτει την απαίτηση μιας ρητής αυτοθέσμισης της κοινωνίας, που συναρτάται με την ισοκατανομή των εξουσιών (πολιτική, οικονομική). Με βάση τη δημιουργία νόμων και ξεχωριστών βίων (π.χ οίκος (ιδιωτικός βίος), αγορά(δημόσιος-ιδιωτικός και εκκλησία του Δήμου(δημόσιος))που έλαβαν χώρα στην αρχαία Αθήνα,
οι άνθρωποι αποφασίζουν να επωμιστούν τη μοίρα τους και να διαμορφώσουν τη ατομική και συλλογική τους ύπαρξη.
ΥΓ. Αν αυτο έκαναν στην αρχαιότητα πόσο μάλλον πρέπει να το κάνουμε εμείς σήμερα, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα των πολλών με κοινωνικούς αγώνες και απαιτήσεις. Συνεχίζω λοιπόν να βλέπω το θέμα ως εξαιρετικά επικίδυνο και αποπροσανατολιστικό, όταν τα δικαιώματα και ο παραγωγικός πλούτος των πολιτών αυτού του τόπου (που κουτσά-στραβά κατέκτησαν) είτε καταργούνται (ασφαλιστικό, ΑΠΠΔ, κτλ), είτε μεταναστεύουν (ΟΤΕ, λιμάνια, εκπαίδευση κτλ).
Επίσης μακρυγορώ επικίνδυνα, αλλά οφείλεται στις χαλαρωτικές διακοπές...