Αυτό που λες Mpomp είναι καθαρά μια από τις μορφές του Dunning–Kruger effect.
- Spoiler: εμφάνιση/απόκρυψη
Explaining:
Αξιολογείς τα καινούρια παιδιά με βάση τον εαυτό σου, "όπως ήμουνα εγώ τότε", αρνούμενος ότι κάποτε είχες τα ίδια μυαλά (η και χειρότερα), γεμίζεις τις τρύπες του τότε με τα σημερινά χαρακτηριστικά σου, με αποτέλεσμα κάθε καινούρια γεννιά παιδιών να σου φαίνεται χειρότερη από την προηγούμενη, μόνο επειδη εσύ βελτιώνεσαι και ωριμάζεις κάθε χρόνο... Είναι 100% real, people do it all the time!
Ο μόνος αντικειμενικός κριτής είναι ο καθηγητής που κάνει το μάθημα, και βλέπει κάθε χρόνο παιδιά ίδιας ηλικίας... Αν ρωτήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο που έχει πλήρη επίγνωση του πως είναι τα πράγματα ακόμα και στατιστικά, ίσως παραξενευτείς από την απάντηση που θα σου δώσει. Αν το δείγμα που βασίζεις αυτόν το συλλογισμό σου είμαι εγώ και η τάξη μου στις διαλέξεις του venus, well, good for you, αλλά αυτό δεν σε κάνει σωστό σε καμιά περίπτωση όταν μιλάς τόσο γενικά...
Και ακόμα και αν συγκρίνεις όχι ατομικά, αλλά ομαδικά, πχ "αυτοί που ξέρω από το έτος μου", ειδικά όταν έχεις περάσει πολύ περισσότερα χρόνια στη σχολή, φτάνεις σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχουν νουμπάδες η "στούρνοι" τριγύρω σου, είτε γιατί αντιμετοπίζουν ακόμα μαθήματα από προηγούμενα έτη, είτε γιατί έχουν παρατήσει τη σχολή... Οπότε στο κεφάλι σου συγκρίσεις στην ουσία τους καλύτερους του έτους σου, με... Ένα ποσοστό από το έτος μου... Αυτός είναι ο default τρόπος σκέψης, not blaming you...
Δεν παύει να είναι 2 φορές λάθος όμως... Γενικώς όταν δεν μπορείς να αιτιολογήσεις κάτι καλό είναι να μην το λες βεβιασμένα, δεν είναι argument το: κάθε χρονιά τα παιδιά γίνονται πιο στούρνοι... Που στηρίζεται αυτό?
----
PS:
Άλλο που κανονικά θα έπρεπε να σε edittάρω τώρα αλλά παίζω farcry, do us a favor and edit yourself...
