Η Αμερική γράφει ιστορία με θρίαμβο του Μπαράκ Ομπάμα

[aguero88]

Όταν στον τύπο διαβάζεις κάτι τέτοιο τότε τι να πεις;

Καταπέλτης εναντίον της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής εμφανίζεται ο διεθνούς κύρους καθηγητής, Νόαμ Τσόμσκι, σε αποκλειστική του συνέντευξη στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης».
Σχολιάζοντας τις αμερικανικές εκλογές, ο Τσόμσκι κάνει λόγο για «μάρκετινγκ που έχει ως στόχο να δημιουργήσει απαίδευτους καταναλωτές, οι οποίοι επιδίδονται σε παράλογες επιλογές, υπονομεύοντας τους σκεπτόμενους πολίτες, που κάνουν ορθολογικές επιλογές».
Στη συνέντευξή του στη δημοσιογράφο Χριστίνα Βωνιάτη ο καθηγητής Τσόμσκι θεωρεί τους Ομπάμα και ΜακΚέιν, ως «εντολοδόχους δύο επιχειρηματικών συμφερόντων, τα οποία κατευθύνουν τόσο το Ρεπουμπλικανικό, όσο και το Δημοκρατικό Κόμμα».
Ο Αμερικανός διανοούμενος μιλά για την παγκόσμια φτώχεια και καταγγέλει την «αντιφατική και καταστροφική εξωτερική πολιτική, για την καταδίκη της οποίας ίσως χρειαστεί κάποτε ένα νέο δικαστήριο τύπου Νυρεμβέργης μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο...»

Εμείς πάντως μπορούμε να πανηγυρίζουμε, και κυρίως να ελπίζουμε...Ότι θα έχουμε CHANGE...Από το να έβγαινε ο συντηρητικός Μακ Κειν και η Σαρα Πέλειν(αν είναι ποτέ δυνατόν) 1000 φορές καλύτερα...Γιατί η αμερικάνικη Δεξιά είναι 100 φορές χειρότερη από οποιαδήποτε άλλη έμφαση της σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο...Οπότε ας ελπίζουμε...Μέχρι τότε...God bless America...God bless us...

[AmmarkoV]

Νόαμ Τσόμσκι++
Επίσης μιλώντας για change , το καινούργιο επεισόδιο SouthPark -> http://www.southparkzone.com/episodes/1 ... Night.html <- με θέμα τις Αμερικάνικες εκλογές!

[StormRider]

Δεν μας τα λέει καλά ο «σύντροφος» Ομπάμα. Βεβαίως, δεν περιμέναμε να σπάσει τόσο νωρίς αυγά, αλλά να διατηρεί φασιστικού τύπου υδροκέφαλες υπηρεσίες που δημιούργησε ο Μπούς και να θέλει να τις στελεχώσει μάλιστα με ανθρώπους που χαρακτηρίζονται ως «γεράκια», είναι γεγονότα που δεν γεννούν ιδιαίτερη αισιοδοξία.

Για παράδειγμα, το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, αυτό το τερατούργημα που δημιούργησε η κυβέρνηση Μπους, διατηρείται. Εκεί θα τοποθετηθεί η σημερινή κυβερνήτης της Αριζόνας, Τζάνετ Ναπολιτάνο, η πρώτη γυναίκα εισαγγελέας. Η ίδια φημίζεται για τη σκληρή πολιτική που ακολούθησε στο θέμα της λαθρομετανάστευσης και της μεθοριακής ασφάλειας.

Μερίδα του Τύπου, καθώς και οργανώσεις για τα πολιτικά δικαιώματα, σημειώνουν ότι υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στις προεκλογικές διακηρύξεις Ομπάμα και στις σημερινές κινήσεις του. Τονίζουν δε, ότι οι περισσότερες επιλογές του είναι άτομα του κατεστημένου της Ουάσιγκτον, ιδιαίτερα της εποχής Κλίντον, αλλά και Μπούς. Ιδιαίτερα επικριτικοί είναι στο θέμα του Ιράκ, όπου ο Ομπάμα ήδη χαλάρωσε το αυστηρό χρονοδιάγραμμά του για την αποχώρηση των στρατευμάτων από το Ιράκ. Σήμερα έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις ιρακινών στη Βαγδάτη, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το χρονοδιάγραμμα παραμονής των αμερικανών τουλάχιστον για τρία χρόνια στη χώρα.

Η Χίλαρι Κλίντον, η οποία κατά πληροφορίες, προορίζεται για επικεφαλής του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, όχι μόνο ψήφισε υπέρ του πολέμου στο Ιράκ, και στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας της δήλωσε ότι δεν μετάνιωσε γι’ αυτό. Προβληματισμό επίσης προκαλεί και η πρόθεση να παραμείνει στο Πεντάγωνο ο υπουργός Άμυνας του Τζορτζ Μπους, Ρ. Γκέιτς.

Και ένα άρθρο από τις 23 Ιουλίου:

Όλα τα έθνη παραγνωρίζουν εξ ανάγκης σημαντικές πλευρές της πραγματικότητάς τους. Όμως του ηγεμονικού έθνους τις αυταπάτες μοιάζει υποχρεωμένη να τις μοιράζεται όλη η υφήλιος. Αυτή η υφήλιος, λόγου χάρη, που στο μεγαλύτερο μέρος της κρατά την ανάσα της για την εξαγγελθείσα “αλλαγή” στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Η “αλλαγή”, βέβαια, δεν είναι απαραίτητο, στους μιντιακούς “μετα-πολιτικούς καιρούς” μας, να αντιστοιχεί σε οτιδήποτε στον αντικειμενικό κόσμο των παρατηρήσιμων φαινομένων. Αρκεί να κινητοποιεί μιαν αλυσίδα λόγου, με ασαφές περιεχόμενο αλλά υψηλή συγκινησιακή φόρτιση, προκειμένου αφενός να εκπληρωθεί η τελετουργία της συμβολικής “αυτοκάθαρσης” της μόνης υπερδύναμης και αφετέρου να απενοχοποιηθούν όσοι εντεύθεν του Ατλαντικού δυσανασχετούσαν να σύρονται πίσω της χωρίς ευπρεπέστερα προσχήματα...

Άλλωστε, “εκλεξιμότητα” σημαίνει ότι ένας υποψήφιος για υψηλό θώκο, ακόμη και ένας υποψήφιος που έχει κάνει σημαία του ακριβώς την “αλλαγή”, δίνει εγκαίρως τις εγγυήσεις του ότι καμία αλλαγή δεν απειλείται στην σφαίρα του ουσιώδους: την ίδια ώρα που το πλήθος εξακολουθεί να επευφημεί, ακόμη και αν γνωρίζει “που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά”.

Ποιαν “αλλαγή” επαγγέλλεται πραγματικά ο Μπάρακ Ομπάμα; Αν υπήρχαν δύο-τρεις τομείς στους οποίους υπήρχε επείγουσα ανάγκη αλλαγής στην Αμερική, αμέσως θα μνημόνευε κανείς την ασφυκτική κυριαρχία των λόμπι στην διαμόρφωση πολιτικής, την ανορθολογική μονομέρεια της αμερικανικής στάσης σε οτιδήποτε αφορά την ευρύτερη Μέση Ανατολή, καθώς και την κατάλυση των συνταγματικών ελευθεριών από μια θηριώδη ομοσπονδιακή εξουσία που παραχώρησε στον εαυτό της το δικαίωμα για υπερβάσεις κάθε είδους (παρακολουθήσεις, βασανιστήρια κ.ο.κ.).

Και όμως; πριν από λίγες μόνο εβδομάδες ο Μπάρακ Ομπάμα αισθάνθηκε την ανάγκη όχι μόνο να δηλώσει υποταγή σε ένα από τα ισχυρότερα λόμπι της Ουάσιγκτον, την Αμερικανο-Ισραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων (AIPAC), αλλά έφθασε στο σημείο, κατά τον χαιρετισμό του στο ετήσιο συνέδριό της (μια διοργάνωση από μόνη της αποκαλυπτική, λόγω της παρουσίας του συνόλου του ομοσπονδιακού πολιτικού προσωπικού), να υπερακοντίσει την πολιτική όλων των προηγούμενων αμερικανικών κυβερνήσεων - για να μη μιλήσουμε για διεθνές δίκαιο- χαρακτηρίζοντας την Ιερουσαλήμ “αιώνια και αδιαίρετη πρωτεύουσα” του εβραϊκού κράτους.

Πριν από λίγες μόλις μέρες, ο Μπάρακ Ομπάμα, υπερψήφισε, κόντρα σε πολλούς Δημοκρατικούς συναδέλφους του στη Γερουσία, την τροπολογία με την οποία αμνηστεύθηκαν οι μεγάλες τηλεπικοινωνιακές εταιρείες που συνέδραμαν την κυβέρνηση στις χωρίς ένταλμα τηλεφωνικές παρακολουθήσεις και “διευκολύνθηκε” η περαιτέρω συνέχιση αυτής της πρακτικής.

Πριν δε από λίγες μόλις ώρες, και ενώ ήδη προβάρει την αυτοκρατορική πορφύρα του, ο “αντιπολεμικός” υποψήφιος Ομπάμα, διευκρίνισε, με άρθρο του στους Νιου Γιορκ Τάιμς ότι η μερική απεμπλοκή που προτείνει για τις αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ, δεν έχει άλλο στόχο από την κλιμάκωση της πολεμικής προσπάθειας στο έτερο μέτωπο του “καλού” (αλλά, για λόγους που δεν μας εξηγεί, εξίσου τραγικά αποτυχημένου) πολέμου στο Αφγανιστάν: αποδεικνύοντας έτσι, ότι κάθε άλλο παρά γλωσσική παραδρομή αποτελούσε η παλαιότερη προτροπή του να βομβαρδισθεί το Πακιστάν (πυρηνική δύναμη 150 εκατομμυρίων κατοίκων...), αν δεν φανεί συνεργάσιμο στην καταδίωξη των Ταλιμπάν που βρίσκουν καταφύγιο στο έδαφός του.

Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε σε όλα αυτά ότι το ζήτημα του ρατσισμού, στο οποίο υποτίθεται θα έβαζε ταφόπλακα η ίδια η ανάδειξή του, παραμένει ανοιχτό, όπως μαρτυρεί ο θόρυβος σχετικά με το σατιρικό σκίτσο του Ομπάμα ως ισλαμιστή τρομοκράτη στο εξώφυλλο του περιοδικού “Νιου Γιόρκερ”. Η μουσουλμανική ταυτότητα αποδεικνύεται ότι αποτελεί ιδιότητα αυτεπαγγέλτως μεμπτή και ύποπτη στη σημερινή Αμερική: Την ίδια ώρα, σε ό,τι αφορά τις παλαιότερες μορφές ρατσισμού, ενάντια δηλ. στους Αφρο-Αμερικανούς, η υποψηφιότητα Ομπάμα περισσότερο εκφράζει την φαντασίωση την λευκών Αμερκανών ότι το φυλετικό ζήτημα επιλύθηκε, παρά τη γνώμη των άμεσα ενδιαφερόμενων.

Αρκεί μόνο να υπενθυμίσουμε, σε όσους επενδύουν προσδοκίες στους Δημοκρατικούς, ότι το “γαλάζιο κόμμα” συγκυβερνά την Αμερική εδώ και περίπου δύο χρόνια, αφότου απέκτησε τον έλεγχο του Κογκρέσου με τις ευλογίες μιας κοινής γνώμης, που έκτοτε είδε τα νομοθετικά σώματα να εγκρίνουν όλους τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς και όλες τις συνταγματικές αυθαιρεσίες της κυβέρνησης Μπους.

Το ότι η Δημοκρατική πρόεδρος της Βουλής Νάνσι Πελόζι έχει αυτή τη στιγμή μονοψήφια ποσοστά δημοτικότητας, κάτω από το ίδιο τον πλανητάρχη, είναι ενδεικτικό. Μοιραία, λοιπόν, η στήλη επανέρχεται στο παλαιότερο ερώτημά της: Ποια χρησιμότητα έχει άραγε το να ψηφίζουν οι Αμερικανοί;

[Proxenos]

Αλήθεια, γιατί δεν κάθεται κανείς να κάνει μια τέτοια ανάλυση της ελληνικής πολιτικής (για την οποία έχει και μια δυο εμπειρίες παραπάνω) και κάνει ντόπιες αναλύσεις στις οποίες πάντα κάποιοι είναι οι "καλοί" (ανεξάρτητα αν αυτοί είναι αριστεροί, δεξιοί, αναρχικοί, πατριώτες ή ποδοσφαιρόφιλοι); Γιατί δεν είναι και εδώ όλοι οι συμμετέχοντες "κακοί"; Μήπως γιατί χρειάζεται απλώς να έχουμε απόσταση από μια κατάσταση για να τη δούμε καθαρά;

[StormRider]

Αλήθεια, γιατί δεν κάθεται κανείς να κάνει μια τέτοια ανάλυση της ελληνικής πολιτικής (για την οποία έχει και μια δυο εμπειρίες παραπάνω) και κάνει ντόπιες αναλύσεις στις οποίες πάντα κάποιοι είναι οι "καλοί" (ανεξάρτητα αν αυτοί είναι αριστεροί, δεξιοί, αναρχικοί, πατριώτες ή ποδοσφαιρόφιλοι); Γιατί δεν είναι και εδώ όλοι οι συμμετέχοντες "κακοί"; Μήπως γιατί χρειάζεται απλώς να έχουμε απόσταση από μια κατάσταση για να τη δούμε καθαρά;

Εικάζω, Πρόξενε, ότι δε θες να προσβάλλεις συχνά ούτε το αγοραστικό σου κοινό, ούτε το διευθυντή της εφημερίδας σου (και του εκδοτικού της οίκου). Από την άλλη κάθε κοινωνικό ρεύμα, στην προβληματική τού καιρού του, κάνει προτάσεις και βλέπει εαυτόν ως σωτήρα. Στην περίπτωση της Αμερικής υπάρχουν κι άλλοι συμμετέχοντες που τους τρώει η αφάνεια και δεν έχουμε ακουστά γι' αυτούς.

Όσον αφορά τους ψηφοφόρους συνειδητά ή ασύνειδα ψηφίζουν για το "μη χείρον". Έτσι γεννιέται και η ελπίδα (κάλπικη και εύκολη, από τον καναπέ μας), ότι κάτι θα αλλάξει (στην προκειμένη με τον Ομπάμια).

Σχετικά με την Αριστερά και τον α/α/α χώρο (στη μέχρι τώρα φιλολογική μου αναζήτηση) θα έλεγα πως η αυτοκριτική που ασκείται είτε δε γίνεται από πολλούς, είτε δε γίνεται σε βάθος, ωστόσο γίνεται και όχι απλά για να γίνει. Η απόσταση και η αφαιρετική είναι εργαλεία που μπορούν εύκολα να ξεφύγουν από το στόχο τους και να οδηγήσουν σε λάθος συμπεράσματα. Η γνώμη μου είναι ότι καλύτερα να είσαι μέσα στα πράγματα και να προσπαθείς να τα αλλάξεις παρά απ' έξω -κι ας είσαι άριστος κριτής.

[sandra]

και τον α/α/α χώρο

Τι είναι αυτό?

[StormRider]

Τι είναι αυτό?

Χώρος συγκέντρωσης αλιβάνιστων, ακοινώνητων και άθρησκων πλασμάτων της εξεταστικής επιτροπής. Οk, αρκετά με το Εφραίμιο χιούμορ. Συναντάται συχνότερα ως α/α (αναρχικός, αντιεξουσιαστικός χώρος), αλλά και ως α/α/α (αναρχοαυτόνομος, αντιεξουσιαστικός χώρος) χάριν συντομογραφίας.

[mikem4600]

και τον α/α/α χώρο

Τι είναι αυτό?

Εμ κι εσύ! Δεν πήγε ο νους σου;
Άντε, ας βάλω ένα link από ένα άρθρο που είδα σήμερα για να ισοφαρίσουμε!
Η χώρα του «παρα-», του Λουκά Τσούκαλη (καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρόεδρο του ΕΛΙΑΜΕΠ)

[sandra]

Aν ήταν δυο α θα το καταλάβαινα. Τα 3 με μπέρδεψαν

[AmmarkoV]

«Φούσκα» ο Ομπάμα
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Πάγωσαν όλοι όσοι είχαν πιστέψει ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, θα ήταν φορέας αλλαγής, μόλις τον άκουσαν να ανακοινώνει τη σύνθεση της κυβέρνησής του στους κρισιμότερους, για τον υπόλοιπο κόσμο, τομείς, την εξωτερική πολιτική και την άμυνα. Υπουργός Εξωτερικών η Χίλαρι Κλίντον! Υπουργός Αμυνας ο υπουργός που έχει ήδη διορίσει στο Πεντάγωνο... ο Τζορτζ Μπους, δηλαδή ο πρώην αρχηγός της CIA Ρόμπερτ Γκέιτς! Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας ο απόστρατος στρατηγός και πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ Τζέιμς Τζόουνς, προσωπικός φίλος και υποστηρικτής του... Τζον ΜακΚέιν!

Μήπως κέρδισαν οι Ρεπουμπλικάνοι τις εκλογές και δεν το είχαμε αντιληφθεί; Η Κοντολίζα Ράις, πάντως, η υπουργός Εξωτερικών του Μπους, πανηγυρίζει: «Η Χίλαρι μου αρέσει πολύ... Θα φέρει τρομερή ενέργεια, εξυπνάδα και τεχνογνωσία στο υπουργείο Εξωτερικών!», δήλωσε κατενθουσιασμένη.

Βασιλεύει η απογοήτευση. Ο Ομπάμα δεν έβαλε ούτε έναν -μα κυριολεκτικά ούτε έναν!- προοδευτικό υπουργό στην κυβέρνησή του. Ούτε έναν από όσους δούλεψαν για τη νίκη του. Ανησυχεί ακόμη και το συντηρητικό περιοδικό «Εκόνομιστ» του Λονδίνου για τις συνέπειες αυτής της ολοκληρωτικής διάψευσης των ελπίδων αυτών που πίστεψαν στον Ομπάμα: «Εθεσε ήδη σε σκληρή δοκιμασία την υπομονή μερικών από τους πιο πιστούς υποστηρικτές του...», έγραφε στο χθεσινό του τεύχος.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid= ... id=1966861

[tZoLe]

Μάλλον δεν θα τον αφήσουν να κάνει αλλαγές... ακόμα πάντως δεν μπορεί να κριθεί.

[dexter]

και γιατί να γίνουν αλλαγές?
επειδή άλλαξε η εξωτερική εμφάνιση και η καταγωγή του πλανητάρχη?
τα συμφέροντα των εταιριών και των τραπεζών που κατευθύνουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ παραμένουν τα ίδια..
η μόνη δύναμη που έχεις τώρα είναι σαν καταναλωτής και αν θέλεις τον δύκολο δρόμο ο ακτιβισμός(σε όλες του τις μορφές ήπιες και μη)..
ότι άλλο και αν κάνουμε δεν θα έχει αποτέλεσμα πιστεύω..

[AmmarkoV]

http://www.tvxs.gr/v4492

Πριν από τις αμερικανικές εκλογές, Ρεπουμπλικάνοι κατηγορούσαν δημοφιλείς δημοσιογράφους ότι πληρώνονται από τον Μπαράκ Ομπάμα και ότι εκδηλώνουν υπερβολικά συχνά την υποστήριξή τους σε αυτόν. Τώρα, οι επιλογές του νέου προέδρου για την κυβέρνησή του φαίνεται να ενισχύουν κάποιους απ' τους ισχυρισμούς τους.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις δημοσιογράφων από δημοφιλή μέσα που ξεκίνησαν να εργάζονται για την αμερικανική κυβέρνηση τον Ιανουάριο, δίνοντας τροφή σε σχόλια που τους θέλουν να ανήκουν ανέκαθεν στο στρατόπεδο του Ομπάμα και των Δημοκρατικών. Σύμφωνα με τους επικριτές τους, οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι δεν είναι μόνο από τους σχολιαστές, που υποστηρίζουν τις πολιτικές τους απόψεις δημόσια, αλλά θεωρητικά επιχειρούσαν να προσεγγίσουν με αντικειμενικότητα τις ειδήσεις.

Ο μέχρι πρότινος διευθυντής σύνταξης του περιοδικού Time στην Ουάσιγκτον, Jay Carney, είναι ο νέος σύμβουλος επικοινωνίας του αντιπροέδρου Τζόζεφ Μπάιντεν. Ο βασικός υποψήφιος για το υπουργείο Υγείας, Dr. Sanjay Gupta, είναι ο επικεφαλής ιατρικός ανταποκριτής του CNN. Ο Γερουσιαστής της Μασαχουσέτης John Kerry προσέλαβε ως επικεφαλής ερευνητή στην Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας τον Douglas Frantz, πρώην γενικό διευθυντή των The Los Angeles Times. Και ο κατάλογος δεν σταματά εδώ.

Αξιωματούχοι της κυβέρνησης δήλωσαν ότι είχαν συζητήσεις με πολλούς δημοσιογράφους που αναζητούσαν δουλειά, καθώς οι οργανισμοί για τους οποίους δούλευαν προέβησαν σε περικοπές των θέσεων εργασίας. Οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι δεν βλέπουν τις καινούριες τους δουλειές ως κομματικές και ότι δεν επηρεάστηκαν από κανένα κόμμα κατά την προεκλογική περίοδο. Εξάλλου, και στη διακυβέρνηση του Τζορτζ Μπους είχαν τοποθετηθεί δημοσιογράφοι σε σημαντικά πόστα.

[sandra]

WASHINGTON — In a measured break with a half-century of U.S. policy toward communist Cuba, the Obama administration lifted restrictions Monday on Cuban-Americans who want to travel and send money to their island homeland.

In a further gesture of openness, U.S. telecommunications firms were freed to seek business there, too. But the broader U.S. trade embargo remained in place.

The White House portrayed its changes, which fulfilled one of President Barack Obama's campaign promises, as a path to promoting personal freedom in one of the few remaining communist nations. They also marked another major step away from the foreign policy priorities of the Bush administration.

But the moves fell far short of the more drastic policy adjustments that some _ including Republican Sen. Richard Lugar _ have argued are required to promote U.S. interests in Latin America and to bring about change in Cuba. For most Americans, Cuba remains the only country in the world their government prohibits them from visiting _ a barrier to potential travelers as well as to the Cuban tourist industry that would like to see them.

Cubans welcomed the changes but said more should be done.

"It's help that the people really need," Fermina Gonzalez, a 46-year-old housewife in the leafy Havana neighborhood of Vedado, said of the ending of limits on money sent by Cuban-Americans. "Right now, we have to work lots of jobs just to make ends meet."

But few Cubans expect Obama to end the trade embargo or allow American tourists to visit the island without limits.

"He should do more and lift travel restrictions for all Americans," said Alberto Sal, a 68-year-old retiree. "Until he does that, I don't think he's doing much."

http://www.huffingtonpost.com/2009/04/1 ... 86197.html

Ένα πρώτο βήμα. Κάτι είναι κι αυτό