Έτσι γίνεται, συνήθως. Τα μέλη συνεννοούνται μεταξύ τους και μοιράζονται τις υποχρεώσεις τους.nickpro wrote:Filia wrote:Πιο σωστό θα ήταν να πάει με βάρδιες το πράγμα, 7πμ με 1 μμ, 1μμ με 7 μμ, και 7μμ μέχρι καταμέτρηση.Να βοηθήσομε την δημοκρατία, αλλά δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου το ΤΙ ΘΑ ΒΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΣΕΣ ΩΡΕΣ!!!!!!
Any advices???
Σε γενικές γραμμές είμαι μαζί σου, θα διαφωνήσω στο quote, αφού η δημοκρατία στην οποία αναφέρεσαι απέχει παρα πολύ ώστε να την χαρακτηρίσεις πραγματική δημοκρατία..Ναι, έβαλε τα θεμέλια για τις μέλλοντικές κοινωνίες, αλλά δεν έπαβε να είναι "ελιτιστικη"αετοπουλο wrote:Eγώ έχω άλλη εντύπωση στο μυαλό μου γι αυτή την έννοια...την αρχαιοελληνική ίσως.Μάλλον γιατί έμαθα στο σχολείο οτι αυτή ήταν η μόνη πραγματική δημοκρατία.
Δε χρειάζεται το κόμμα π θα ψηφίσεις να ανήκει στα κόμματα της βουλής..Καλό θα είναι να υποστηρίξουμε τα μικρά κόμματαhawk wrote:Ένα ψέυτη ή ένα κλέφτη ή έναν ουτοπιστή ή εναν αφελή ή πράσινα άλογα (νομίζω είναι με τη σωστή σειρά)
Τρώγονται μεταξύ τους για το ποιος θα φάει τα περισσότερα..Αυτό και αν είναι ειρωνείαπου η μόνη δουλειά τους είναι να τρώγονται μεταξύ τους...
OK, glad to be clear about itredlabel wrote:Stoupeace: Το οργίλο σχόλιό μου, που ζητούσε να επιδεικνύεται ο αναγκαίος σεβασμός δεν σε αφορούσε. Αφορούσε το post μιας συνforumίτισσας, η οποία ειρωνευόταν το έργο των δικαστικών αντιπροσώπων. Δεν σε αφορούσε, επίσης, γιατί τα σχόλιά σου δεν χαρακτηρίζονται από έλλειψη σεβασμού.
Δ. Γκρ.
Όχι δα... Εσυ και εγώ στα ~20 μας, θα συμβιβαστουμε? Ο ξαδερφός μου στα 10 δεν μπορεί να αλλάξει κάτι και παρθενογέννεση δεν υπάρχει... Μάλλον σε εμάς πέφτει ο κλήρος...Στην τελική, όταν κάτι δεν με εκφράζει απόλυτα, θα προσπαθήσω να συμβιβαστώ με το πλησιέστερο στις απόψεις μου...
[Οn-topic]. Θα πω, με λίγα λόγια, τι είδους Δημοκρατία και ποιές εκλογικές διαδικασίες παρέλαβε η γενιά μου, για να τις συγκρίνετε με τις σημερινές (αυτές που άρχισαν να διαμορφώνονται, από το 1974 και δώθε, με τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού).h4wk wrote:ειπώθηκε οτι η προηγούμενη γενιά πάλεψε για τη δημοκρατία και τη ψήφο και αυτό το σέβομαι και ξέρω οτι κι εγώ το ίδιο θα έκανα μια γενιά πρίν. αλλά είναι αυτό που είμαστε σήμερα αυτό για το οποίο παλέψατε; πού είναι η δημοκρατία;
Σωστός.Για στείλε μου κανα pm.emperormario wrote:Αμα έχεις Sony Erickson κινητό, μπορώ να σου στείλω γύρω στα 500 παιχνίδια για να λιώσεις
Για τις Ευρωεκλογές οκ, μπορείς να ψηφίσεις ότι να'ναι χωρίς προβλημα.emprerormario wrote:Δε χρειάζεται το κόμμα π θα ψηφίσεις να ανήκει στα κόμματα της βουλής..Καλό θα είναι να υποστηρίξουμε τα μικρά κόμματα
Το ξαναείπα και πιο πριν άλλα μάλλον κάνεις δεν έδωσε σημασία....rapadder wrote:Η δικής σας η γενιά (ή τέλος πάντων η γενιά του 60 - 70, λίγο παλαιότερη από την δική σας) πράγματι αγωνίστηκε για όλα αυτά. Ωστόσο υποφέρει από ένα σύνδρομο: Το σύνδρομο της υστερο-χουντό-κεντρικής/ χουντό-πληκτης φοβίας. Σαν τον παππού στο χωριό που ακόμα και τώρα στα βαθιά γεράματα, όταν ακούει μπότα θυμάται την γερμανική κατοχή και σφίγγει την γροθιά του, σχεδόν αντανακλαστικά.
Έτσι λειτουργούν και τα αντανακλαστικά της γενιάς σας. Η δική μας η γενιά όμως τα έχει απομυθοποιήσει όλα αυτά.
Οι δικαστικοί και οι εισαγγελείς αποτελούν σήμερα την (νέα) αριστοκρατία. Έχουν προνόμια που δεν έχει ο απλός λαός. Ο τρόπος που καθορίζονται οι αμοιβές τους είναι σκάνδαλο. Η δική σας γενιά τους τα έδωσε. Το ίδιο θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί για τους ακαδημαϊκούς των μεγάλων Πανεπιστημίων (Ιατρική, Νομική Αθηνών).
Η δική μας η γενιά θα αναλάβει δράση και θα περιορίσει τα δικαιώματα που απολαμβάνουν επί δεκαετίες οι αριστοκρατικές κλίκες που έχουν δημιουργηθεί. Αντίπαλοι μας δεν είναι μόνο οι "πολυεθνικές". Αντίπαλοι μας είναι όλοι εκείνοι που πλούτισαν πουλώντας επαναστατικά συνθήματα σε συσκευασία δώρου.
Ήρθε λοιπόν η ώρα της αποκαθήλωσης/ απομυθυποίησης. Όχι δεν συμμετέχω σαν μέλος της εφορευτικής επιτροπής χωρίς οικονομική αποζημίωση.
πηγήΟι άρχοντες της παρακμής
Αν ήμουν ανώτερο κομματικό στέλεχος και αναζητούσα «χορηγίες», υποψιάζομαι ότι θα μπορούσα να βασισθώ στη σχετική γνώση του εντιμότατου κ.Τσουκάτου. Αν ήμουν υπουργός και ήθελα το «κατιτίς» μου για τις πολύτιμες υπηρεσίες που αφειδώς προσφέρω στη χώρα, «καλλιεργητές του πολιτικού τοπίου» σαν τον εϋυπόληπτο κ.Χριστοφοράκο ίσως να ήταν καλές γνωριμίες. Αν έψαχνα να αγοράσω τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό με πιστωτικά τιμολόγια από τη «Ζίμενς», έχω την εντύπωση ότι ο κ.Κυριάκος Μητσοτάκης θα είχε την καλοσύνη να μου εξηγήσει τη διαδικασία. Αν πάλι, ως καλός οικογενιάρχης, αναζητούσα τρόπους να αποφύγω την πληρωμή φόρων για την ακίνητη περιουσία μου, εικάζω ότι θα μπορούσα βασίμως να απευθυνθώ στον δόκτορα Βουλαγαράκη. Οι πολιτικοί μας διαθέτουν πολύτιμη τεχνογνωσία, δίχως την οποία ακόμα και η απλή επιβίωση στη σημερινή Ελλάδα (συγγνώμη, πήγα να πω στη χώρα του Πούτιν) είναι προβληματική.
Αν και γνωρίζω που μπορώ να απευθυνθώ για βοήθεια σε επιμέρους θέματα, ομολογώ ότι, ευτυχώς για την ψυχική μου υγεία, δεν ξέρω καλά «πως» λειτουργεί συνολικά το πολιτικό μας σύστημα. Ξέρω όμως κάποιον που ξέρει. Στο βιβλίο του «Οι Αρχοντες της Παρακμής» (Εξάντας, 2008) ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Ι. Αγγελόπουλος περιγράφει με εντυπωσιακή διαύγεια, αφηγηματικότητα, και πολιτική οξυδέρκεια τη συγκρότηση ενός βαθιά ανίκανου και εντυπωσιακά διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που λειτουργεί τα τελευταία 35 χρόνια. Διαβάζοντάς το, καταλαβαίνει κανείς γιατί η Ελλάδα δεν μπορούσε παρά να περιέλθει στη σημερινή κατάσταση της απίστευτης και γενικευμένης παρακμής• ακόμη χειρότερα, γιατί είναι απίθανο να βγει από αυτή, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Ο Αγγελόπουλος αφενός μεν περιγράφει με δημοσιογραφική γλαφυρότητα περιστατικά που συνθέτουν το μωσαϊκό της αθλιότητας του ελλαδικού δημόσιου βίου, αφετέρου δε το επιχείρημά του αναδεικνύει τη συστημικότητα του προβλήματος - εξού και οι τεράστιες δυσκολίες στην αντιμετώπισή του. Το πολιτικό μας σύστημα είναι πάνω απ’ όλα «σύστημα»: ένα πλέγμα αλληλοτροφοδοτούμενων «παικτών», το οποίο αποσκοπεί, όπως η κομμουνιστική νομενκλατούρα ή οι κλεπτοκρατικές ελιτ τριτοκοσμικών χωρών, στην με κάθε τρόπο οικειοποίηση των προσόδων που αποφέρει η νομή της εξουσίας.
Ποιοι είναι αυτοί οι «παίκτες»; Κυρίως οι εξής τρεις: κέντρα οικονομικής ισχύος του κρατικοδίαιτου ελλαδικού καπιταλισμού, διεφθαρμένοι υπάλληλοι-πολιτικοί, και διαμεσολαβητικοί επικοινωνιακοί δίαυλοι. Οι πρώτοι προωθούν ξεδιάντροπα τα οικονομικά συμφέροντά τους, προωθώντας, στηρίζοντας, και εκμαυλίζοντας τους ασπόνδυλους δεύτερους. Οι υπάλληλοι-πολιτικοί χρησιμοποιούν το κράτος σαν λάφυρο για την κομματική πελατεία τους και παρέχουν πλείστες πολιτικές διευκολύνσεις στους χρηματοδότες τους. Στη μιντιακή κοινωνία όμως το «σύστημα» έχει αυξημένες επικοινωνιακές ανάγκες, αφού οι συλλογικές και ατομικές ταυτότητες κατασκευάζονται κυρίως μιντιακά. Κατεθυνόμενοι δημοσιογράφοι, συγκροτήματα ΜΜΕ, θεσιθήρες πανεπιστημιακοί και πάσης φύσεως επικοινωνιακοί μεσολαβητές αναλαμβάνουν να κατασκευάσουν τις επιθυμητές εικόνες, τόσο για τους πολιτικούς όσο και για τους παραπολιτικούς χρηματοδότες τους.
Οι διαπλεκόμενοι Ελληνες ολιγάρχες έχουν το χρήμα και εκμαυλίζουν. Οι υπάλληλοι-πολιτικοί μεριμνούν κυρίως για τα ιδιοτελή συμφέροντά τους, μπλοκάροντας κάθε απόπειρα παραγωγής νέου πολιτικού λόγου• η αναπόφευκτη ανανέωση του πολιτικού προσωπικού γίνεται με «ασφαλή» πρόσωπα εμπιστοσύνης. Τα μιντιακά «παπαγαλάκια» ικανοποιούν τις φαντασιώσεις ισχύος που προσφέρει ο συναγελασμός με τους ισχυρούς και απολαμβάνουν τις διόλου ευκαταφρόνητες υλικές παροχές που προσφέρουν. Το «σύστημα» μπορεί να εμφανίζεται συμπαγές αλλά είναι εσωτερικά διαφοροποιημένο. Η όποια αλλαγή του πιθανότατα θα προέλθει από τις ρωγμές του. Κυρίως, όμως, το «σύστημα» διατηρεί την ευρωστία του, στο μέτρο που προσχωρούν στην πελατειακή λειτουργία του μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Η εξαχρείωση είναι γενικευμένη• δεν υπάρχουν αθώοι.
Τα στιγμιότυπα που γλαφυρά περιγράφει ο Αγγελόπουλος είναι οι πινελιές της συστημικής διαφθοράς. Αντιπρόσωπος εταιρίας οπλικών συστημάτων προσφέρει «δωράκια» σε δημοσιογράφο προκειμένου να μην ασχοληθεί με το θέμα των προμηθειών. Ισχυρός οικονομικός παράγοντας προτείνει σε νεαρό βουλευτή «να αναλάβει τα έξοδά του». Δύο πολιτικοί σχολιάζουν πόσο «κουτός» είναι ένας υπουργός και πως αυτή του η ιδιότητα ήταν η πιο σημαντική για την ανάδειξή του σε υπουργικό αξίωμα. Διπλωμάτης εκφράζει την απόγνωσή του για τη θλιβερή ανικανότητα των πολιτικών να διαχειριστούν μια μείζονα κρίση. Η χώρα είναι στο έλεος της τύχης και της θεσμοποιημένης ανικανότητας.
Οι άρχοντες της παρακμής είναι ισχυροί και τα συμφέροντά τους τεράστια. Το «σύστημα» έφθασε στα όριά του αλλά δείχνει να αντέχει. Το μόνο πλέον που μπορεί αξιόπιστα να παράγει είναι εντροπία – ανικανότητα, διαφθορά, ανομία, χρέη, φοροδιαφυγή, και μαύρη οικονομία. Ολα όμως κάποτε τελειώνουν. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πότε και πως.
Seek the roses along the way , just beware of the thorns 
Όχι. Επικρατεί η ιδιότητα του μέλους της εφορευτικής επιτροπής.melen wrote:Επιτρέπεται κάποιος να είναι και εκλογικός αντιπρόσωπος και στην εφορευτική επιτροπή ταυτόχρονα?
