Post
by ?:=2b|~2b » Thu Jun 18, 2009 4:04 pm
Γειά σε όλους,
Καταρχήν, προσπάθησα να στείλω ήδη 2-3 μηνύματα, αλλά ακόμα δεν έχουν εμφανιστεί, δεν ξέρω γιατί (είμαι newbie στο venus). Τέλος πάντων, αν διαβάσετε εις διπλούν/τριπλούν το post, συγνώμη.
Κατά δεύτερον, ως μέλος της εφορευτικής επιτροπής, σας ενημερώνω επισήμως ότι εκλέχτηκαν οι κκ. Κωνσταντόπουλος και Κατερίνης. Επειδή κάποιοι ρώτησαν, ψήφισαν ελάχιστοι φοιτητές (κάτω από δέκα, δεν θυμάμαι ακριβώς), και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους (δηλαδή ΔΕΠ, ΕΕΔΙΠ, κοκ.). Υπήρξαν και κάποια λευκά, αλλά δεν θυμάμαι πόσα.
Θα ήθελα να καταθέσω κάποιες προσωπικές απόψεις. Ελπίζω να μην αλληλοκαλύπτομαι πολύ με άλλα posts, τα έχω διαβάσει όλα, αλλά στα γρήγορα. Θα προσπαθήσω επίσης να περιορίσω τις επαναλήψεις.
Σχετικά με το γιατί δεν έχουμε πολλούς υποψηφίους. Ωραία θα ήταν να είχαμε πολλούς υποψήφιους, θα αναβαθμιζόταν ουσιωδώς η δημοκρατία στο τμήμα. Δυστυχώς όμως πρόεδρος δεν μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Πρέπει να είναι αναπληρωτής και άνω, και να μην έχει νομικά κολλήματα (πχ τρίτη θητεία δεν επιτρέπετε. Επίσης δεν μπορεί να είναι σε εκπαιδευτική άδεια. Πιθανόν να υπάρχουν διάφορα άλλα ασυμβίβαστα). Επίσης, πολλοί από όσους θα μπορούσαν να είναι υποψήφιοι δεν θέτουν υποψηφιότητα, για διάφορους σοβαρούς λόγους, όπως γιατί *θα* λείπουν σε εκπαιδευτική άδεια στο άμεσο μέλλον, επίκειται συνταξιοδότηση τους κοκ. Από τους υπόλοιπους, οι περισσότεροι δεν θέλουν. Και δεν τους κατηγορώ, ούτε και εγώ θα ήθελα!: από την μικρή μου εμπειρία διαπίστωσα ότι το να είσαι πρόεδρος τμήματος δεν είναι ακριβώς dream job! Σκεφτείτε τι περιλαμβάνει η θέση: άπειρη γραφειοκρατία σε ένα πολύ άσχημο περιβάλλον, μπορείς να βρεθείς από το πουθενά με μηνύσεις (γιατί ο πρόεδρος είναι εν γένει υπεύθυνος για τα πάντα) κτλ, στοχοποίηση από παρατάξεις με αντιδιαμετρικά αντίθετους στόχους η κάθε μια, κτλ κτλ. Και συνήθως αναλαμβάνει αυτός που θα προβάλει την λιγότερη αντίσταση. Και συνήθως η πίεση πέφτει σε αυτόν που το εκλεκτορικό σώμα κρίνει ότι θα είναι (ο πλέον) κατάλληλος και έχει τις λιγότερες δικαιολογίες (πχ δεν ήταν προσφάτως πρόεδρος ή πρύτανης ή κοσμήτορας, δεν είναι διευθυντής σε μεταπτυχιακό, δεν έχει 6 παιδιά, whatever). Και είναι πολύ δύσκολο να γίνεται "ψηστήρι" σε δύο υποψήφιους ταυτόχρονα, γιατί μόλις πειστεί ο πρώτος ο δεύτερος αποχωρεί. Εξάλλου, είναι πολύ πιο δύσκολο να πειστεί κάποιος να γίνει πρόεδρος, από το να γίνει υποψήφιος, για να μας κάνει χάρη και μετά ενδεχομένως να τον μαυρίσουμε. Αυτός είναι και ο λόγος που πολύ σπάνια (από την εμπειρία μου) βλέπεις πάνω από δύο υποψηφιότητες, και σε μικρά τμήματα συχνά μια. Ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχουν δύο που όντως ενδιαφέρονται, ο ένας ξέρει ότι δεν του βγαίνουν τα κουκιά, και αποσύρεται, ή αποσύρεται γιατί ο άλλος έχει εν γένει πλεονέκτημα (πχ δεν ήταν ποτέ πριν πρόεδρος, δεν είναι από τομέα που έβγαλε πρόσφατα πρόεδρο, κτλ)
ΣΗΜΑΝΤΙΚΉ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ: τα άνω τα καταθέτω από την προσωπική μου εμπειρία, κυρίως στο πανεπιστήμιο Κύπρου. Δεν έχω ίδια άποψη για το τι ακριβώς ίσχυσε στο δικό μας τμήμα και στα άλλα, αλλά κατά τη γνώμη μου, και όσα μου είπαν πιο παλιοί, έγινε ένα υποσύνολο από τα όσα γράφω άνω. Όταν άκουσα ότι υπάρχει ένας υποψήφιος, μου φάνηκε απολύτως φυσιολογικό. Ένα μήνα πριν δεν υπήρχε κανείς υποψήφιος, που επίσης μου φάνηκε απολύτως φυσιολογικό.
Το μόνο που μπορώ να πω καθέτως είναι ότι δεν υπήρξε προειλλημένη απόφαση. Τι νομίζετε, ότι κλειστήκαμε σε μια αίθουσα όλοι μαζί και αποφασίσαμε να εκλέξουμε έναν μόνο και να τον επιβάλλουμε στους φοιτητές? Και προφανώς δεν έπαιξε κανένα ρόλο η πολιτική θεωρία του καθενός. Αυτό έλλειπε να είμασταν χωρισμένοι σε πράσινους, μπλε, κίτρινους, κόκκινους, πολύχρωμους, κτλ. και να ψηφίζαμε ανάλογα. Ένα χρόνο στο τμήμα δεν έχω διαπιστώσει ποτέ τέτοιο θέμα. Ασε που για τα φοιτητικά δεδομένα, είμαστε όλοι μας συντηρητικοί μέχρι το κόκκαλο
Σημειωτέων, σε καμία από τις εκλογές που συμμετείχα με έναν υποψήφιο δεν ακούστηκε ο ισχυρισμός ότι δεν είναι δημοκρατικές, και σε καμία εκλογή με πολλούς υποψήφιους δεν χρησιμοποίησε κάποιος το επιχείρημα ότι είναι καλό να υπάρχουν επιλογές. Το γεγονός ότι ανέκυψε αυτό ως θέμα, και το ότι κάποιοι μίλησαν για προειλημμένες αποφάσεις το αποδίδω σε άγνοια. Στόχος του post μου είναι να εξαλειφθεί αυτή η άγνοια.
Προσωπικά είμαι πολύ ευγνώμων στους δύο που φιλοτιμηθήκαν, και τους εύχομαι ολόψυχα καλό κουράγιο, και καλή επιτυχία. Δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από αυτή τη διαδικασία, απλώς θα θυσιάσουν πολύ χρόνο και ενέργεια για να γίνουν λίγο καλύτερα τα πράγματα.
Σχετικά με το τι νόημα έχουν οι εκλογές υπό αυτές τις συνθήκες (δηλαδή της μιας υποψηφιότητας). Από τεχνικής άποψης, χρειάζεται ο μοναδικός υποψήφιος να λάβει το 33% των ψήφων για να εκλεγεί. Άρα αν μια ισχυρή πλειοψηφία δεν θέλει τον μοναδικό υποψήφιο, μπορεί να μπλοκάρει την εκλογή του με μαζικό λευκό. Αυτό καταρρίπτει 2-3 από τα προηγούμενα posts. Βέβαια, αυτό το σενάριο είναι κάπως ακραίο. Πιο πρακτικά, ένα ισχυρό ναι βοηθά τον εκλεγμένο να κάνει κάποιες τομές, και αποτελεί μια ψυχολογική υποστήριξη. Από την άλλη, αν τα λευκά είναι, πχ, 50%, αυτό λέει πάρα πολλά. Υπάρχει και το απλό επιχείρημα ότι οι εκλογές είναι κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας, κτλ κτλ. Εμένα αυτό με πείθει, φαντάζομαι και πολλούς άλλους.
Επειδή υπήρξαν και κάποιοι που δεν ήξεραν ότι εκλέγουν οι φοιτητές πρόεδρο: ναι, βεβαιώς! Η συγκεκριμένη ρύθμιση είναι αλλαγή του νόμου πλαισίου, και για πολλούς η ουσιωδέστερη. Εξ όσον γνωρίζω, οι περισσότερες παρατάξεις αρνούνται την εφαρμογή του νόμου πλαισίου συνολικά, άρα και του συγκεκριμένου μέτρου, και έχουν μάλιστα και επιχειρήματα για αυτό το συγκεκριμένο μέτρο. Η λογική αυτής της στάσης νομίζω μπορεί να αναζητηθεί στις ανακοινώσεις τους.
Σχετικά με το κατά πόσο είναι δίκαιο να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα η ψήφος των καθηγητών από τους φοιτητές. Αν και είναι άσχετο με το θέμα αρχής που τίθεται, να αναφέρω ότι στην συγκεκριμένη ψηφοφορία, κάθε ψήφος φοιτητή ήταν πιο σημαντική, ακριβώς γιατί ψήφισαν τόσο λίγοι φοιτητές! Επίσης να αναφέρω ότι το παρόν ποσοστό είναι πολύ μεγάλο για τα διεθνή δεδομένα (δείτε και το σχετικό post του vasvas). Η λογική
(φαντάζομαι) είναι ότι οι καθηγητές είναι μόνιμοι (άρα έχουν μεγαλύτερο συμφέρον στα τεκταινόμενα) και πιο έμπειροι (κατά μέσο όρο 10πλασια εμπειρία σε πανεπιστημιακό χώρο) άρα είναι λογικό να έχουν μεγαλύτερο βάρος. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, αν βρίσκει κανείς δίκαιο ή όχι αυτό το μέτρο είναι θέμα βιοθεωρίας, και δεν ισχυρίζομαι ότι κάποιος που το θεωρεί άδικο έχει άδικο. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το ποσοστό πρέπει να μικρύνει κάπως (μάλλον στεναχωρώ κάποιους, sorry).
Σχετικά με το τι κάνει ένας πρόεδρος. Καλή ερώτηση:) Είμαι και εγώ
καινούργιος:) Ας το πει αυτό ο κ. Γκρίτζαλης ή κάποιος άλλος. Εν περιλήψει, είναι υπεύθυνος για την εύρυθμη λειτουργία του τμήματος, για την διαμόρφωση και διεκπεραίωση της ατζέντας, κτλ. κτλ. Η θέση του είναι σημαντική, αλλά έχει να κάνει με συναδέλφους του, και μάλιστα ακαδημαϊκούς, άρα δεν είναι τόσο προϊστάμενος, όσο πρώτος μεταξύ ίσων. Αυτή είναι η σύντομη εντύπωση που έχω σχηματίσει από το ελληνικό σύστημα. (Στην Αμερική ο πρόεδρος έχει μεγαλύτερη εξουσία, στην Κύπρο όση και στην Ελλάδα.)
Σχετικά με την ενημέρωση, έχετε απόλυτο δίκιο!!!! Υπήρχε βέβαια ανάρτηση στην ιστοσελίδα του ΟΠΑ, αλλά την επόμενη φορά, ας κάνουμε όλοι μας πολύ περισσότερα! Αν και για μένα, ο βασικός λόγος της ισχνής συμμετοχής των φοιτητών δεν ήταν η έλλειψη ενημέρωσης, αλλά η έλλειψη ενδιαφέροντος, που βασιζόταν σε επιχειρήματα του στυλ "τι να πάω να ψηφίσω αφού υπάρχει ένας υποψήφιος". Προφανώς από όσους λίγους το ήξεραν, ήρθαν πολύ, μα πολύ, λιγότεροι. Νομίζω ότι το μέτρο είναι καινούργιο, με τον καιρό θα μπούμε όλοι στο πνεύμα.
Σταύρος
