Περί χρεοκοπίας

[PASCAL]

Από τη στήλη "Δρόμοι" του Ρούσου Βρανά στα ΝΕΑ:

Ο Αλμούνια αναδιπλώθηκε. Οι πιέσεις υποχώρησαν. Ποιους όμως εξυπηρέτησαν οι κινδυνολογίες του, που πυροδότησαν τις επιθέσεις των κερδοσκόπων την περασμένη εβδομάδα;

Το παλιό World Τrade Center στη Νέα Υόρκη δεν υπάρχει πια, έγινε στάχτη από την τρομακτική επίθεση. Στο νέο World Τrade Center, όμως, οι τρομοκράτες ζουν και βασιλεύουν ακόμη. Μπροστά τους γονατίζουν τρέμοντας ηγέτες κι επιχειρήσεις. Εκεί έχει την έδρα της η Μoodys, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας των χωρών και των επιχειρήσεων. Στις αρχές του έτους μαζί με την S&Ρ, μία άλλη μεγάλη τέτοια εταιρεία, η Μoodys αξιολόγησε το χρέος των ΗΠΑ με άριστα (ΑΑΑ). Αυτή η αξιολόγηση συνοδεύτηκε από μια εκβιαστική ανακοίνωση: «Οι κοινωνικές ασφαλίσεις αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τη μακροπρόθεσμη οικονομική υγεία των ΗΠΑ και τη θετική αξιολόγησή τους». Αμερικανοί ανακριτές βασανίζουν ανθρώπους σε μυστικές φυλακές για να πιάσουν τρομοκράτες, γράφει στο περιοδικό «Κάουντερπαντς» ο συγγραφέας Αλεξάντερ Κόκμπερν. Κι όμως, οι τρομοκράτες της Μoodys κυκλοφορούν ανενόχλητοι στο Μανχάταν, μολονότι απειλούν να καταστρέψουν την πιστοληπτική αξιοπιστία των ΗΠΑ αν η αμερικανική κυβέρνηση δεν εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που θέλουν εκείνοι.

Οι τρομοκράτες που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την οικονομική κρίση που ζούμε δεν κρατούν όπλα, ούτε φορούν μάσκες. Είναι υπεράνω πάσης υποψίας. Από τα πολυτελή γραφεία τους λυμαίνονται το παγκόσμιο πιστωτικό σύστημα. Από τις 150 εταιρείες που αξιολογούν τα χρέη των χωρών και των επιχειρήσεων, τρεις είναι οι κυρίαρχες: η Μoodys, η S&Ρ και η Fitch. Και όπως επισημαίνει ο Τζον Κουίγκιν, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ, έχουν όλες τους μια ιδεολογική αδυναμία στον ιδιωτικό τομέα: «Μολονότι τα κράτη πολύ σπάνια φθάνουν στο σημείο να δηλώσουν χρεοστάσιο, αυτές οι εταιρείες αξιολογούν την πιστοληπτική ικανότητα των κρατών πολύ πιο αυστηρά από ό,τι των επιχειρήσεων. Κι ας κατέληξαν πέρυσι σκουπιδόχαρτα οι μετοχές χιλιάδων ιδιωτικών επιχειρήσεων που είχαν αξιολογηθεί με ΑΑΑ από τις ίδιες εταιρείες». Όλες οι χώρες του κόσμου βαθμολογούνται από αυτές τις εταιρείες. Γιατί όλες οι χώρες του κόσμου δανείζονται. Και οι βαθμολογίες τους λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από τους διεθνείς επενδυτές που τις δανείζουν. Όπως ακριβώς συμβαίνει με κάποιον που παίρνει ένα καταναλωτικό ή στεγαστικό δάνειο, όσο πιο αξιόπιστη θεωρείται μια χώρα τόσο πιο φθηνά μπορεί να δανειστεί. Όπως η Βραζιλία. Πέρυσι οι εταιρείες αξιολόγησης έδωσαν στην αριστερή κυβέρνηση Λούλα τον καλύτερο βαθμό. Όταν επρόκειτο να εκλεγεί όμως, είχαν καταβαραθρώσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας.

Το Κογκρέσο θα είχε καθίσει αυτές τις εταιρείες στο σκαμνί, επειδή βαθμολογούσαν σκανδαλωδώς για πολλά χρόνια με άριστα επιχειρήσεις που κατέρρευσαν μαζί με την αμερικανική οικονομία. Η αμερικανική κυβέρνηση όμως έχει υποκύψει στον εκβιασμό τους, προκειμένου να διατηρήσει το δικό της «άριστα». Πόσο μπορεί να αντέξει όμως σε αυτούς τους τρομοκράτες μια μικρή χώρα, όταν μάλιστα οι υποτιθέμενοι σύμμαχοί της τη ρίχνουν στο στόμα του εχθρού;
ΤΑ ΝΕΑ

[rose]

Για να μην λέμε βλακείες δεν ξέρω τι ακριβώς κάνουν αυτοι οι τύποι, πέρα απο το rating, πρέπει να ειναι και κατι σαν επενδυτικές boutique, με λίγα λογια τσιμπάνε προμήθειες για διάφορα επενδυτικά προιόντα, για να καταλάβεις το λιγο που κάνουν πρέπει να εχεις 10 μεταπτυχιακά στα οικονομικά. Τέσπα σε γενικές γραμμές χρησιμοποιούν την εξουσία τους για να δημιουργούν κλίμα ανάλογα με τα συμφέροντα των πελάτων τους. Αλλες φορές σε παίρνει το τρένο και απολαμβάνεις τα κερδοσκόπικα τους παιχνίδια, αλλες φορές σε τοποθετούν διπλα στο ρήγμα. Με αλλα λόγια αυτοι μαζί με τις επενδυτικές τράπεζες Αμερικής και Ιαπωνίας ειναι το κέντρο κάθε απόφασης. Δέχομαι την λέξη τρομοκρατία, οπως τρομοκρατια ειναι και το εύθραυστο περιβάλλον στο οποιο ζουμε(Ελλάδα).

Τι μπορεί να κάνει μια χώρα σαν την Ελλάδα? Ενδιαφέρον ερώτημα...

---
Απαντώντας στο δεύτερο ερώτημα, θέλω να πώ οτι αυτά τα κερδοσκοπικά παιχνίδια ενθαρρύνονται περισσότερο απο το γεγονός οτι η χώρα δεν εχει μεγάλους market makers αυτό εχει σαν αρνητική συνέπεια η ελληνική αγορά να γεμίζει απο ξένα κεφάλαια (σχεδόν το 50%-60% της αγοράς). Σκεφτείτε πόσο αρνητικό ειναι αυτό σε περίπτωση που οι ξένοι θέλουν είτε να κερδοσκοπήσουν είτε να πιέσουν για συγκεκριμένα μέτρα(δεν εξετάζω αν αυτά ειναι καλά η οχι). Εδώ και 2εβομάδες το ΧΑΑ πιέζεται για ακριβώς αυτό το λόγο. Στην Αμερική το λένε betting against the house, μονο που εδώ το κάνουν οι ξένοι.

[rose]

Δεν θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, αλλά χτες δεν καταλάβαμε πολλά πράγματα απ’ όσα είπε ο κύριος Πρωθυπουργός. Αν οι καλοί είναι όσοι εκπροσωπούν τα μικρά και μεσαία εισοδήματα, εύκολα μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι κακοί είναι οι «άλλοι», δηλαδή οι επιχειρηματίες. Δεν ξέρουμε τι σημαίνει η «προάσπιση» του κράτους δικαίου. Πιστεύουμε ότι όλα αυτά θα τα μάθουμε στις επόμενες ημέρες, από την αντίδραση των διεθνών αγορών.

Δεν είμαστε από εκείνους που θα βιαστούμε να «κρίνουμε» την κυβέρνηση. Το αντίθετο, όπως και κάθε Έλληνας, ευχόμαστε να πετύχει ο κ. Παπανδρέου στο έργο του. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι οι όποιες εξαγγελίες γίνονται σε λανθασμένη κατεύθυνση. Το πρόβλημα δεν είναι γενικώς και αορίστως η κρίση, αλλά το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός έζησε ημέρες ευημερίας τα τελευταία 20 χρόνια λόγω των κοινοτικών κονδυλίων και του υπέρμετρου δανεισμού του κράτους. Κατά συνέπεια δεν έχει λογική να λέει κανείς ότι θα υπερασπιστεί τα εισοδήματα, όταν αυτά έχουν κτιστεί πάνω στα σημερινά υψηλά ελλείμματα.

Ναι, είναι προβλήματα η διαφθορά και η φοροδιαφυγή. Αλλά αυτά δεν αντιμετωπίζονται σε δύο μήνες ή δύο χρόνια. Το άμεσο αντιμετωπίζεται μόνο με δραστική περικοπή όλων των κρατικών δαπανών. Εδώ και τώρα και όχι όταν οι ορδές του ΔΝΤ θα βρίσκονται έξω από το τείχος των Αθηνών. Και μέσα στις κρατικές δαπάνες είναι και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και τα επιδόματα. Είναι οι εκατοντάδες επιτροπές που επιτελούν άγνωστο έργο, ακόμη και για εκείνους που υποτίθεται ότι το παράγουν. Είναι τα υπερβολικά έξοδα των νοσοκομείων, οι ανεξέλεγκτες δαπάνες των δήμων.

Χτες παρατηρήσαμε, επίσης, κάτι ακόμη. Ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε εκτενώς στην καμένη γη που του παρέδωσε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Όταν προσπαθείς να πείσεις τους ξένους επενδυτές για την αποφασιστικότητά σου δεν αναλώνεις το χρόνο σου σε πράγματα που δεν ωφελούν. Εκτός και αν σκοπεύεις να το χρησιμοποιήσεις ως άλλοθι την επόμενη ημέρα.

Περιμένουμε σήμερα και στις επόμενες ημέρες την αντίδραση των αγορών. Αυτές θα κρίνουν τη χθεσινή ομιλία του κ. Παπανδρέου. Μακάρι να έχουν καταλάβει περισσότερα απ’ όσα καταλάβαμε εμείς. Αν, πάντως, αντιδράσουν με τρόπο που να δείχνει αμφιβολίες, τότε οι επιλογές είναι ακόμη πιο λίγες απ’ όσες υπήρχαν πριν μόλις μία βδομάδα, όταν ο Πρωθυπουργός δεν είχε ακόμη συζητήσει με τους Ευρωπαίους.

Θανάσης Μαυρίδης

http://www.capital.gr/Articles.asp?id=872426

[redlabel]

Όταν κάποιος "κονδυλοφόρος" καμώνεται πώς δεν καταλαβαίνει τι είναι η "προάσπιση του Κράτους Δικαίου" και περιμένει - λέει - την "αντίδραση των αγορών" για να καταλάβει τι συμβαίνει, τότε θα πρέπει να μάθει - εκτός του ότι είναι τραγικά ανιστόρρητος - ότι μάταια κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του. Το φύλλο συκής δεν του φτάνει για να κρύψει ποιούς υπηρετεί...

Δ. Γκρ.

[rose]

Όταν κάποιος "κονδυλοφόρος" καμώνεται πώς δεν καταλαβαίνει τι είναι η "προάσπιση του Κράτους Δικαίου" και περιμένει - λέει - την "αντίδραση των αγορών" για να καταλάβει τι συμβαίνει, τότε θα πρέπει να μάθει - εκτός του ότι είναι τραγικά ανιστόρρητος - ότι μάταια κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του. Το φύλλο συκής δεν του φτάνει για να κρύψει ποιούς υπηρετεί...

Δ. Γκρ.

Δυστυχώς εκεί που φτάσαμε δεν εχουμε αλλη επιλογή, αυξάνεται το κόστος δανεισμού και πρέπει να αντιδράσουμε - αν καμια μερα ξυπνησουμε απο το λυθαργο. Στο τέλος δείτε το αλλιώς πληρώνω που πληρώνω αργόσχολους και κρατικοδίαιτους ας εχω τουλάχιστον το δικαίωμα να αγοράζω οσο το δυνατόν φθηνότερο χρήμα.

EDIT: "προάσπιση" του Κράτους Δικαίου και οχι προάσπιση του Κράτους Δικαίου ειναι το σωστό.

[mikem4600]

[rose]

++ Μία εικόνα χίλιες λέξεις. Η Ελλάδα που μας πληγώνει.

[ultimate_aektzis]

Spoiler: εμφάνιση/απόκρυψη

Ωραιο αβαταρι :lol:

[rose]

Spoiler: εμφάνιση/απόκρυψη

Ωραιο αβαταρι :lol:

xaxa ειναι ο αρκούδος( Δημόσιο Χρέος, Standard & Poor's, σοσιαλιστές ktl) που τρώει μέρες τώρα το μέλι των μετοχών μου, που θα πάει θα το πετύχω το αρκουδι.

(Δες bear Vs bull market)

[PASCAL]

Ακόμα ένα αποκαλυπτικό άρθρο σχετικά με τα συμφέροντα που παίζονται πίσω από εταιρείες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας:

Τα 3 «Α» της τριπλής αποτυχίας
Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Μπορεί στην Ελλάδα και σε μια σειρά άλλες χώρες, τα δημόσια οικονομικά των οποίων είναι στην κόψη του ξυραφιού, να κρεμόμαστε από τα χείλη των εταιρειών αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, στις ΗΠΑ όμως δέχονται σφοδρότατη κριτική λόγω των τεράστιων ευθυνών τους στο ξέσπασμα της τρέχουσας οικονομικής κρίσης.



Πρόσφατα, το αμερικανικό περιοδικό TIME δημοσίευσε μια λίστα με τους 25 βασικότερους υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Μεταξύ αυτών ήταν οι δύο τελευταίοι πρόεδροι των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον και Τζορτζ Μπους, ο πρωθυπουργός της Κίνας Γουέν Γιαμπάο, ο πρώην διοικητής της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας Άλαν Γκρίνσπαν, γνωστός και ως «μάγος» την εποχή της παντοδυναμίας του, ο πρωθυπουργός και κεντρικός τραπεζίτης της Ισλανδίας Ντέιβιντ Όντσον, ο υπουργός Οικονομικών του Μπους και διευθυντής της GoldmanSachs πριν εγκαταλείψει τις δάφνες του ιδιωτικού τομέα για να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον Χανκ Πόλσον, και μία γυναίκα, η Κάθλιν Κόρμπετ, επικεφαλής της εταιρείας αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας, Standard & Poor’s ή S&P στη ζαργκόν δημοσιογράφων, επιχειρηματικού κόσμου και οικονομολόγων.

Η S&P, θυγατρική της McGrawHill, μαζί με την FitchRatings, θυγατρική της Fimalac και την Moody’sInvestorsService, οι «3 μεγάλες» όπως συχνά αποκαλούνται, ελέγχουν τουλάχιστον το 85% της αγοράς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας. Από τον αυστηρότατο έλεγχό τους περνούν ή θα έπρεπε τουλάχιστον να περνούν όλα τα ομόλογα που εκδίδει ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας, συμπεριλαμβανομένης της πιο μικρής επιχείρησης και του πιο ισχυρού κράτους από την μια άκρη της γης μέχρι την άλλη, με σκοπό να βαθμολογήσουν το αξιόχρεό τους και να καθοδηγήσουν τους επενδυτές.

Η τρομακτική δύναμή τους έγινε αντιληπτή πρόσφατα στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στις 7 Δεκεμβρίου, όταν μια απλή υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας του ελληνικού δημοσίου από «Α–» (που είχε δοθεί πάλι κατόπιν υποβάθμισης στις 22 Οκτωβρίου) σε «ΒΒΒ+» από τον οίκο Fitch στάθηκε αρκετή για να προκαλέσει ένα τσουνάμι διεθνών αντιδράσεων και, κυρίως, κινδυνολογίας σε σημείο που να συζητιέται ακόμη κι από σοβαρά κατά τ’ άλλα έντυπα το ενδεχόμενο κήρυξης χρεοστασίου, όπως πριν μια δεκαετία είχε πράξει, για παράδειγμα, η Αργεντινή.


Αρχικά, πρέπει να τονιστεί ότι κάθε τέτοια αξιολόγηση συνοδεύεται από… δάκρυα και αίμα. Μένοντας στα κρατικά ομόλογα, αποφάσεις υποβάθμισης των διεθνών οίκων αξιολόγησης συνεπάγονται αυτόματα μια άνοδο του επιτοκίου που πρέπει να πληρώνει το κάθε κράτος για να συγκεντρώσει τα ποσά που χρειάζεται και να καλύψει τις δανειακές του ανάγκες. Αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται αφαίμαξη του κρατικού προϋπολογισμού, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα δημόσια έσοδα να κατευθύνονται στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, στην περίπτωση εκείνη που οι αξιολογήσεις είναι αρνητικές, αντί για συντάξεις. Ειδικότερα για την χώρα μας, με κάθε 1 μονάδα που αυξάνεται η διαφορά των επιτοκίων μεταξύ των γερμανικών και των ελληνικών ομολόγων (το spread, όπως λέγεται στα… ελληνικά) τα δημόσια ταμεία επιβαρύνονται με το μυθικό ποσό των 900 εκατ. ευρώ!

Το ερώτημα επομένως που αβίαστα προκύπτει αφορά την αξιοπιστία που διαθέτουν οι «3 μεγάλες» για να επιτελούν αυτό το τεράστιας οικονομικής και πολιτικής (αν σκεφτούμε τις παρενέργειες) σημασίας έργο. Και η απάντηση είναι πως η ανώτερη και πιο σίγουρη βαθμολογία τους, το «ΑΑΑ», αφορά πριν απ’ όλα την παταγώδη αποτυχία και των τριών εταιρειών να επιτελέσουν με αξιοπιστία και αντικειμενικότητα το έργο που έχουν αναλάβει!

Η διεθνής οργή για τον ρόλο των «3 μεγάλων» βγήκε στην επιφάνεια με αφορμή τις ευθύνες που επωμίστηκαν για το ξέσπασμα της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, που ως σημείο αφετηρίας είχε τα υποβαθμισμένα στεγαστικά δάνεια στην αμερικανική κτηματική αγορά. Οι εταιρείες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρωτοφανή κερδοσκοπία που προηγήθηκε του σκασίματος της φούσκας γιατί αυτές οι εταιρείες βάφτιζαν τα σκουπίδια… χρυσάφι. Συγκεκριμένα εν χορώ και οι τρεις εταιρείες έδωσαν πολλές φορές την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία στα τιτλοποιημένα δάνεια που κυκλοφορούσαν από τράπεζα σε τράπεζα ως ενέχυρο, τα οποία στη συνέχεια, όταν αποδείχθηκαν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του ευρύτερου πιστωτικού συστήματος, αποκλήθηκαν «τοξικά». Πριν ο θησαυρός όμως αποδειχθεί άνθρακας, τιτλοποιημένα δάνεια υπό την μορφή δομημένων ομολόγων, με την ανώτερη δυνατή αξιολόγηση των εταιρειών αυτών, είχαν αποκτήσει την έξωθεν καλή μαρτυρία για να εισέλθουν στα πιο συντηρητικά χαρτοφυλάκια, που μη έχοντας δικούς τους μηχανισμούς ελέγχου του αξιόχρεου για κάθε ένα από τα χιλιάδες ομόλογα που κυκλοφορούν στην αγορά, εμπιστεύονταν τυφλά την Moody’s, την S&P και την Fitch, που τώρα με ύφος αδέκαστου κριτή ρίχνουν στα Τάρταρα την ελληνική οικονομία.

Το αποτέλεσμα είναι σήμερα στην αμερικανική αγορά να υπάρχει κατακλυσμός μηνύσεων από συνταξιοδοτικά ταμεία που όταν εμπιστεύτηκαν την κρίση τους ζημιώθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Για παράδειγμα, ο γενικός εισαγγελέας του Οχάιο, λόγω του ότι το συνταξιοδοτικό ταμείο της αμερικανικής Πολιτείας έχασε 500 εκατ. δολ. ακολουθώντας τις οδηγίες των «3 μεγάλων» τους άσκησε δίωξη κατηγορώντας τις πως «προκάλεσαν καταστροφή στις αμερικανικές αγορές παρέχοντας αδικαιολόγητες και υψηλές αξιολογήσεις για τα ομόλογα που καλύπτονταν από στεγαστικά δάνεια με αντάλλαγμα επικερδέστατες χρεώσεις στους εκδότες των ομολόγων»! Το κατηγορητήριο-καταπέλτης συνεχίζει με τα ακόλουθα: «Οι εταιρείες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας έπαιξαν κεντρικό ρόλο στη χειρότερη οικονομική κρίση που προκλήθηκε στο Οχάιο μετά τη μεγάλη ύφεση του 1930. Οι εταιρείες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας διαβεβαίωσαν τα συνταξιοδοτικά ταμεία των υπαλλήλων μας ότι πολλά απ’ αυτά τα ομόλογα διέθεταν την υψηλότερη αξιολόγηση και τον χαμηλότερο κίνδυνο. Ωστόσο πούλησαν την επαγγελματική τους αντικειμενικότητα και ακεραιότητα στον μεγαλύτερο πλειοδότη»!

Το δεύτερο παράδειγμα δικαστικής προσφυγής εναντίον των εταιρειών αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας προέρχεται από το Calpers, το συνταξιοδοτικό ταμείο των δημοσίων υπαλλήλων της Καλιφόρνιας, που καλύπτει 1,6 εργαζόμενους. Ένα ταμείο με ενεργητικό (που θα ζήλευαν πολλά κράτη) ύψους 180 δισ. δολ., το οποίο λόγω των συμβουλών της Moody’s το 2006 να επενδύσει σε 3 συγκεκριμένα δομημένα ομόλογα που κατέρρευσαν τη διετία 2007 – 2008 ζημιώθηκε στο τέλος του 2008 πάνω από 1 δισ. δολ. Στο κατηγορητήριο υπάρχουν πραγματικά διαμάντια. Επισυνάπτεται για παράδειγμα εσωτερική ηλεκτρονική αλληλογραφία υπαλλήλων της αξιολογικής εταιρείας στο οποίο αναφέρεται ότι «από τους βαθμούς που δίνουν δεν αξίζουν ούτε οι μισοί»! Σε άλλο μήνυμα υπάλληλος της εταιρείας κάνοντας πλάκα με αυτά που είχαν δει τα μάτια του εύχεται απευθυνόμενος σε άλλον: «Ας ελπίσουμε όλοι να είμαστε πλούσιοι και συνταξιοδοτημένοι όταν θα καταρρεύσει αυτός ο πύργος από τραπουλόχαρτα»! Τα δύο παραπάνω παραδείγματα δεν είναι και τα μοναδικά. Δικαστικές προσφυγές εναντίον των εταιρειών αξιολόγησης είναι σε εξέλιξη επίσης από το συνταξιοδοτικό ταμείο των εργαζομένων στην Ινδιάνα, από τον γενικό εισαγγελέα του Κονέκτικατ κ.ά.

Παρ’ όλα αυτά το φαινόμενο δεν είναι και τόσο καινούργιο. Η πρώτη φορά που οι εταιρείες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα ήταν με την κατάρρευση του αμερικανικού ενεργειακού γίγαντα της Enron, το 2002. Τότε μαζί με τις «3 μεγάλες» σήμανε το τέλος της αθωότητας και των λογιστικοελεγκτικών εταιρειών που επί χρόνια έβρισκαν τα λογιστικά βιβλία και τον ισολογισμό της Enron αψεγάδιαστα. Όπως και τώρα έτσι και τότε πολλοί πιστωτές κατέφυγαν στη Δικαιοσύνη. Ομοσπονδιακό δικαστήριο όμως έριξε στα μαλακά τις εταιρείες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας δεχόμενο την υπερασπιστική τους γραμμή ότι και αυτές εξαπατήθηκαν από την Enron. Επίσης τους αναγνώρισε ένα ελαφρυντικό: ότι όπως και ο Τύπος, λειτουργούν συμβουλευτικά και τίποτε παραπάνω

Επιστρέφοντας στις πρόσφατες αποκαλύψεις, πίσω από την εκτεταμένη επιχείρηση παραπλάνησης των επενδυτών φάνηκε ότι υπήρχαν δύο αιτίες που συνιστούσαν θεμελιακή σύγκρουση συμφέροντος. Η πρώτη αιτία σχετίζεται με το γεγονός ότι οι εν λόγω εταιρείες πληρώνονταν από αυτούς που εξέδιδαν τα ομόλογα. Και ως γνωστόν ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Η δεύτερη αιτία σχετίζεται με την υπέρβαση των εργασιών αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας και την επέκταση των δραστηριοτήτων τους ακόμη και σε επαγγελματικές δραστηριότητες δημιουργίας επενδυτικών προϊόντων. Και όπως ο καθένας μπορεί να φανταστεί αυτά ακριβώς τα προϊόντα τα βαθμολογούσαν στη συνέχεια με την καλύτερη δυνατή βαθμολογία. Αυτές ακριβώς οι αιτίες είναι που οδήγησαν τις «3 μεγάλες» ακόμη και μια μέρα πριν από την κατάρρευση της LehmanBrothers, στις 13 Σεπτεμβρίου 2008, να τη βαθμολογούν με «Α», «Α2» και «Α+». Εξίσου γενναιόδωρες ήταν οι Standard & Poor’s, η Fitchαι η Moody’s απέναντι σε όλους τους κολοσσιαίους χρηματοπιστωτικούς ομίλους που βρέθηκαν πέρυσι στη δίνη του κυκλώνα και οδηγήθηκαν στη χρεοκοπία: AIG, BearSterns, MerrillLynch. Η μία είχε καλύτερη βαθμολογία από την άλλη, που θα τη ζήλευαν το ομόλογα του ελληνικού ή του ισπανικού δημοσίου που δέχονται συνεχείς υποβαθμίσεις… Το πόσο διαβλητή και αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης τελικά ήταν η διαδικασία αξιολόγησης είχε φανεί και από τα παζάρια που γίνονταν πέρυσι το φθινόπωρο στο απόγειο της κρίσης μεταξύ του αμερικανικού δημοσίου, των «3 μεγάλων» και των υπό πτώχευση εταιρειών για τους ρυθμούς που θα ακολουθήσει η υποβάθμιση των ομολόγων των υπό πτώχευση εταιρειών ώστε να μην πάρουν ανεξέλεγκτο χαρακτήρα και ρυθμούς χιονοστιβάδας οι αρνητικές συνέπειες από τα συνεχή «κανόνια».

Το τι διακυβευόταν από κάθε συμφωνία αναφέρθηκε καθαρά στους «NewYorkTimes» στις 15 Ιουλίου 2009 σε ρεπορτάζ σχετικά με τα δομημένα ομόλογα που έσκασαν στα χέρια των συνταξιούχων της Καλιφόρνιας: «Το αντίτιμο που λάβαιναν οι εταιρείες αξιολόγησης για να συμβάλουν στη δημιουργία αυτών των επενδυτικών προϊόντων κυμαίνονταν από 300.000 μέχρι 500.000 δολ. και έφθαναν μέχρι το 1 εκατ. δολ. για κάθε συμφωνία». Πώς, λοιπόν, η Moody’s ακόμη και μετά την υποβάθμιση πολλών δομημένων ομολόγων της να μην εκδίδει έκθεση με τον ακόλουθο τίτλο, που πέρασε στην ιστορία: «Δομημένα επενδυτικά οχήματα: μια όαση ηρεμίας στη δίνη των υποβαθμισμένων κτηματικών δανείων»!

Η σύγκρουση συμφέροντος των εταιρειών αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας περιγράφηκε με πολύ παραστατικό τρόπο από το γερμανικό περιοδικό «DerSpiegel» στις 5 Ιουνίου: «Οι “3 μεγάλες” μπορούν να παρομοιαστούν με γεροντοφρικιά μέσα σε μια ομάδα δασκάλων που παίρνουν το τσιγαρλίκι τους από τους μαθητές τους και όταν φθάνει η κατάσταση ευφορίας τούς ανταμείβουν με την καλύτερη βαθμολογία»! Οι «NewYorkTimes» το έθεταν πιο ευγενικά στις 9 Δεκεμβρίου: «Είναι σαν ένα εστιατόριο να πληρώνει τον κριτικό για να αξιολογήσει τα πιάτα του μόνο αν η ετυμηγορία του αποδεικνύεται ιδιαίτερα ευνοϊκή».

Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση η αμερικανική κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να λάβει αυστηρά μέτρα που θα συμπεριλαμβάνονται στο πακέτο των προτάσεων ρύθμισης της χρηματοπιστωτικής αγοράς, για να μην επαναληφθούν τα λάθη που οδήγησαν σε αυτή την κρίση. Σε αυτό το πλαίσιο για παράδειγμα συζητείται η εκ βάθρων αναθεώρηση του τρόπου πληρωμής τους ώστε στο εξής η αμοιβή να μην προέρχεται από τους εκδότες, αλλά από τους επενδυτές. Οι υπόλογοι (Standard & Poor’s, Fitch και Moody’s) συναινούν στην ανάγκη αλλαγής του ρυθμιστικού πλαισίου, αναγνωρίζοντας τις ευθύνες τους. Στην από εδώ μεριά του Ατλαντικού, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έλαβε από τον Μάιο μια σειρά αποφάσεων που εισάγουν αυστηρότερα κριτήρια για τη λειτουργία των εταιρειών αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας στο έδαφος των 27 κρατών μελών της Ε.Ε.

Ακόμη κι έτσι όμως παραμένει το ερώτημα για την σκοπιμότητα αξιολόγησης των κρατών με κριτήρια και μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τις επιχειρήσεις. Γεννάται επίσης το ερώτημα για το πόσο ανεξάρτητη και πραγματικά αδιάβλητη μπορεί να είναι μια διαδικασία τόσο ευαίσθητη όταν βρίσκεται στα χέρια του ιδιωτικού τομέα, όπου μέτρο των πάντων είναι η κερδοφορία. Δεν φανταζόμαστε για παράδειγμα για ποιον άλλο λόγο πέρα από το να αποκομίσει νέα κέρδη μπορεί να απέκτησε το 19% των μετοχών της Moody’s η εταιρεία BerkshireHethaway του Ουόρεν Μπάφετ, γνωστού κι ως Μίδα…


Μήπως λοιπόν το σημαντικότερο συμπέρασμα που πρέπει να εξαχθεί από την πρόσφατη κρίση είναι ότι πρέπει να ασκούνται στο εξής από τον δημόσιο τομέα ορισμένες νευραλγικού χαρακτήρα για το οικονομικό σύστημα δραστηριότητες αξιολόγησης (όπως επίσης και ο έλεγχος των ανωνύμων εταιρειών που μέχρι πριν από 20 χρόνια στην Ελλάδα ασκείτο αποκλειστικά και μόνον από το κράτος);

Πηγή: http://www.diplomatia.gr/article/1489/ο ... τητας.html

[KMP]

Έχω εργαστεί με σύμβαση στο δημόσιο 2 φορές (τεχνικός υπολογιστών ΟΤΕ). Μπορώ να σας διαβεβαιώσω οτι στο τμήμα τεχνικών υπήρχαν υπάλληλοι οι οποίοι δεν ήξεραν πως ανοίγει ο υπολογιστής. Και αυτοί δεν ήταν η μειοψηφία. Υπήρχαν υπάλληλοι που πληρώνονταν για να μιλάνε καθημερινά στο τηλέφωνο και να κανονίζουν τις προσωπικές τους "υποθέσεις" (ο ενας έχτιζε πολυκατοικία, ο άλλος είχε ταβέρνα, ο άλλος μετοχές στο χρηματιστήριο κλπ). Όσοι ήταν συνδικαλιστές ασχολούνταν αποκλειστικά με τα "συνδικαλιστικά" - δεν ήταν ποτέ εκεί που υποτίθεται οτι θα ήταν και ασχολούνταν με οτιδήποτε άλλο εκτός απο αυτό για το οποίο πληρώνονταν. Οι περισσότεροι πήραν πρόωρη σύνταξη στα 50. Και είχαν μόνιμη θέση εργασίας.

Σε αυτή την δουλεία εργάζονταν και άλλοι συνάδελφοι, απόφοιτοι σήμερα του τμήματός μας, οι οποίοι σήμερα εργάζονται 10 και 12 ώρες για να πάρουν τις μισές αμοιβές απο αυτές που έπερναν οι πρώην (μόνιμοι) συνάδελφοί τους στον ΟΤΕ. Αδυνατώ να πιστέψω οτι για αυτή την κατάσταση φταίει ΜΟΝΟ ο κακός καπιταλισμός, τα λαμόγια των παγκόσμιων αγορών που θέλουν το κακό της ελλάδας κλπ. Ανοίξτε τα μάτια σας, ο υπ'αριθμόν ένα υπαίτιος είναι η γενια της μεταπολίτευσης η οποία έκανε "κοινωνικό κράτος" (στην ουσία πελατιακές σχέσεις) με δανεικά χρήματα, και χωρίς κανέναν σχεδιασμό για το μέλλον. Η γενιά της μεταπολίτευσης έζησε το δικό της ψευδοσοσιαλιστικό όνειρο στις πλάτες της δικής μας γενιάς -και αυτό είναι κάτι το οποίο μας αφορά όλους.

Προσωπικά έχω χάσει κάθε ελπίδα οτι τα πράγματα μπορούν να καλυτερεύσουν στην Ελλάδα. Είμαστε μια χώρα με σκουριασμένες ιδέες. Ξέρω όμως οτι σε πολλούς απο εμάς αξίζει κάτι καλύτερο.

[necrofear_13]

+++Επίσης από όσο ξέρω γενικά για τον ΟΤΕ είναι τα πράγματα όπως τα λες και όχι μεμονομένα στην περίπτωσή σου(ενολίγης το μέσο πάει σύννεφο).Σε σημείο μάλιστα που ο πατέρας γνωστού μου που δουλεύει στον ΟΤΕ του είπε άντε τελείωνε με τη σχολή να σε βάλουμε εδώ να κάθεσαι.....Τα συμπεράσματα δικά σας.

[tZoLe]

Οι πελατειακές σχέσεις, οι μεγαλοσυνδικαλιστές, και η αβάντα με τα δενεικά ήταν κυρίαρχο στοιχείο του δημόσιου βίου μέχρι σήμερα. Τώρα που σφίγγουν τα ζωνάρια ας ελπίσουμε να σοβαρευτούμε. Αυτό που περιγράφεται για τον ΟΤΕ, συμβαίνει σε πολλές, αν όχι σε όλες, τις δημόσιες υπηρεσίες.

[rose]

Παιδιά αν νομίζετε οτι ο ΟΤΕ τώρα ειναι ολυμπιακή ΟΣΕ κτλ μάλλον κάνετε λάθος, απλά επειδή ειναι off δεν θέλω να επεκταθώ, απλά δείτε λιγο την σχετική ειδησεογραφία για την εταιρεία. Επίσης το δημόσιο εχει ενα 20% η DT 30% και ενα 50% ειναι free float.

[KMP]

Παιδιά αν νομίζετε οτι ο ΟΤΕ τώρα ειναι ολυμπιακή ΟΣΕ κτλ μάλλον κάνετε λάθος, απλά επειδή ειναι off δεν θέλω να επεκταθώ, απλά δείτε λιγο την σχετική ειδησεογραφία για την εταιρεία. Επίσης το δημόσιο εχει ενα 20% η DT 30% και ενα 50% ειναι free float.

Αυτό ακριβώς είναι μέρος του point μου: πως τέτοιες νοοτροπίες είναι τοσο βαθιά ριζωμένες που παραμένουν ακόμα και μετά απο ιδιωτικποίηση μεγάλου μέρους της εταιρείας. Απλά σαν παράδειγμα το ανέφερα, κ μπορώ να αναφέρω συγκεκριμένα με στοιχεία και γεγονότα κ άλλα παραδείγματα τεράστιας σπατάλης σε νοσοκομεία και τοπικές αυτοδοιηκοίσεις. Δεν διαφωνώ στο ότι υπάρχουν διεθνή κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος μας αυτή την στιγμή, αλλά ας κοιτάξουμε να διορθωσουμε πρώτα εμείς αυτά που μπορούμε και πρέπει.

[rose]

Παιδιά αν νομίζετε οτι ο ΟΤΕ τώρα ειναι ολυμπιακή ΟΣΕ κτλ μάλλον κάνετε λάθος, απλά επειδή ειναι off δεν θέλω να επεκταθώ, απλά δείτε λιγο την σχετική ειδησεογραφία για την εταιρεία. Επίσης το δημόσιο εχει ενα 20% η DT 30% και ενα 50% ειναι free float.

Αυτό ακριβώς είναι μέρος του point μου: πως τέτοιες νοοτροπίες είναι τοσο βαθιά ριζωμένες που παραμένουν ακόμα και μετά απο ιδιωτικποίηση μεγάλου μέρους της εταιρείας. Απλά σαν παράδειγμα το ανέφερα, κ μπορώ να αναφέρω συγκεκριμένα με στοιχεία και γεγονότα κ άλλα παραδείγματα τεράστιας σπατάλης σε νοσοκομεία και τοπικές αυτοδοιηκοίσεις. Δεν διαφωνώ στο ότι υπάρχουν διεθνή κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος μας αυτή την στιγμή, αλλά ας κοιτάξουμε να διορθωσουμε πρώτα εμείς αυτά που μπορούμε και πρέπει.

Κατάλαβα. Αν σας ενδιαφέρει το θέμα ΟΤΕ, που τελικά δεν ειναι και τοσο οφφ διαβάστε παρακάτω.

4/1/2010
10:03

Η κατάργηση της μονιμότητας αποτελεί τη μόνη εναλλακτική λύση για μια επιχείρηση που ανταγωνίζεται στην ελεύθερη αγορά, ενώ η πρακτική της εθελουσίας εξόδου αποτελεί κοινωνική πρόκληση και είναι διπλά προκλητική όταν φορτώνεται το κόστος στον προϋπολογισμό και τα Ταμεία, αναφέρει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ σε άρθρο του στην «Καθημερινή».

Ο επικεφαλής του Οργανισμού επισημαίνει πως αντάλλαγμα της συναίνεσης των συνδικάτων στη μετοχοποίηση του ΟΤΕ τη δεκαετία του ʼ90 ήταν η θέσπιση μονιμότητας στους εργαζομένους του, κάτι που καταδίκασε τη μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, σε έναν κλάδο που οι τεχνολογικές εξελίξεις επιβάλλουν ευελιξία και συνεχή προσαρμογή, να μπει στον ανταγωνισμό κουβαλώντας τις αγκυλώσεις του μονοπωλιακού της παρελθόντος. Παρʼ όλη την κατάργηση του μονοπωλίου το 2001, τονίζει, η πρακτική των διορισμών συνεχίστηκε και η τελευταία πράξη παίχτηκε πριν από τις εκλογές του 2004 με 1.600 διορισμούς ατόμων τελείως άσχετων προς τον κλάδο.

http://www.capital.gr/gmessages/showTop ... nid=881522

[nickpro]

Μα κανένας υπάλληλος δεν θα έπρεπε να είναι μόνιμος σε οποιαδήποτε και οποιουδήποτε είδους επιχείρηση. Αν είναι δυνατόν, άμα δηλαδή ο κάθε ΟΤΕ φτάσει στο σημείο να πρέπει να διώξει 100 υπαλλήλους γιατί αλλιώς θα χρεοκωπήσει, να μην μπορεί λόγο της μονιμότητας.

Βέβαια για όλα φταίνε τα κόμματα. Με 1η κίνηση ανωριμότητας το να ξυλώνονται οι μισοί υπάλληλοι κάθε ΔΕΚΟ κάθε φορά που άλλαζε η κυβέρνηση, και 2η κίνηση, τη δημιουργία του νόμου περί μονιμότητας, και καλά για να αποφεύγεται το φαινόμενο των "γαλάζιων" και των "πράσινων" παιδιών. Η 2η κίνηση οδήγησε στο φαινόμενο της "σύμβασης" ώστε τα κόμματα να μπορούν να βολεύουν, αλλά όχι μόνιμα (από τη μια ο ΑΣΕΠ από την άλλη το ότι θα μαζεύονταν άπειροι δημόσιοι υπάλληλοι), τους πελάτες τους, και όλα αυτά μαζί οδηγούν στο έλλειμμα (+τα κλεψίματα). Αφού είμαστε τέτοιοι, αξίζουμε αυτά που παθαίνουμε.

[rose]

Οι εθνοπατέρες μας αποφάσισαν χτες να μην περικόψουν τον 15ο και τον 16ο μισθό των υπαλλήλων της Βουλής, αλλά αυτοί να φορολογούνται στο εξής. Μάθαμε έτσι ότι οι δύο επιπλέον μισθοί των προνομιούχων συμπολιτών μας ήσαν μέχρι σήμερα αφορολόγητοι. Πέστε μας πότε προσλαμβάνετε κόσμο να σας έρθουμε!

Η χώρα περνάει κρίση, δεν ξέρουμε αν θα βρούμε δανεικά τους επόμενους μήνες για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις και οι εκπρόσωποί μας στη Βουλή των Ελλήνων μας δείχνουν το τι πρέπει να πράξουμε για την πατρίδα: Οι βολεμένοι να εξασφαλίσουν με κάθε τρόπο την καλή τους τύχη και όλοι οι άλλοι να πάνε να πέσουν στον Καιάδα, στο Ζάλογγο ή σε όποια κοντινή χαράδρα βρίσκονται.

Ξέρετε γιατί δεν περικόψανε τους δύο επιπλέον μισθούς; Επειδή, λέει, αυτό ισχύει από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου και θέλουν να διαφυλάξουν την ιστορική παράδοση. Τώρα, κύριε, Παπακωνσταντίνου μας, πώς θα πείτε σε άλλους δημόσιους υπαλλήλους ότι θα τους κόψετε τα επιδόματα; Με τι ηθικό σθένος;

Να εξηγήσουμε αμέσως τι ακριβώς εννοούμε για να μην παρεξηγηθούμε. Πολλοί από τους υπαλλήλους της Βουλής έχουν διορισθεί από τους βουλευτές μας, ήταν μέρος του προσωπικού τους κατά τη διάρκεια της θητείας των εκπροσώπων μας στο άντρο της Δημοκρατίας. Δεν θέλησαν, λοιπόν, να δυσαρεστήσουν τα... δικά τους παιδιά.

Δίκαια, λοιπόν, θα αρχίσουν να διαμαρτύρονται και οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν παίρνουν 15ο και 16ο μισθό. Δίκαια, επίσης, θα αρνηθούν την όποια περικοπή τους προτείνει η κυβέρνηση.

Λένε ότι για ιστορικούς λόγους διατήρησαν αυτό το προνόμιο των τυχερών συμπολιτών μας που βρήκαν μία θέση στη Βουλή και δεν αναγκάστηκαν έτσι να συναγωνισθούν με άλλους για μία θέση στο λοιπό δημόσιο τομέα ή ακόμη χειρότερα στον ιδιωτικό τομέα. Τι μας λέτε; Με την ίδια λογική, ορθά κάποιοι εφοριακοί έχουν δημιουργήσει shop in the shop στις εφορίες, επειδή αυτό συνέβαινε επί Βυζαντινής και Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Αν κάτι καταλαβαίνουμε απ’ ό,τι βλέπουμε, είναι το γεγονός ότι αυτοί που θα έπρεπε έχουν καταλάβει ελάχιστα. Τόσο για την κρίση, όσο και για τους λόγους που έχουμε οδηγηθεί σε αυτήν. Καλή μας νύκτα. Σιωπητήριο...

Θανάσης Μαυρίδης, capital.

[Elder]

Δεν θέλω να ξέρω που έχει φτάσει σήμερα ο μισθός των βολευτών που τώρα καλούνται να ρυθμίσουν τα πετσοκόμματα αλλά θυμίζω πριν 2 χρόνια το 2007:
http://toftiarigr.blogspot.com/2007/11/370.html

[ultimate_aektzis]

Στα 18Ε των μετακινησεων περιλαμβανονται και τα μεταφορικα?

[rose]

Ενα ωραίο post από συμφορουμίτη στο capital.

απο @npanag

Ας απαριθμήσουμε και ανακεφαλαιώσουμε:
Πως γίνεται να φτάσαμε σε αυτό το τραγικό σημείο??

1. Γιγάντιος δημόσιος τομέας, ο μεγαλύτερος στον δυτικό κόσμο σε αναλογία δημοσίων υπαλλήλων ανά κάτοικο! Πάνω από το 15% του προυπολογισμού.
2. Κατασπατάληση των δανειζόμενων αλλά και των δημόσιων πόρων σε αναποτελεσματικές χορηγήσεις σε εταιρείες φαντάσματα που φτιάχνονταν μόνον για το σκοπό αυτό, στο βαμβάκι λες και είναι το μοναδικό προιόν που πουλάμε, σε ενεργειακά έργα που δεν γίνονται γιατί δεν γεννάνε οι κατσίκες και άλλες γραφικότητες και μικροαπατεωνιές!
3. Κατασπατάληση των πόρων σε υπερτιμολόγηση των κατασκευών δημοσίων έργων Χ10, των προμηθειών φαρμάκων και ιατρικού εξοπλισμού Χ3000 και όλων των προμηθειών του δημοσίου για να μασάνε οι μεγαλογιατροί και λοιποί συγγενείς!
4. Κατασπατάληση χρήματος για την διεξαγωγή γκλαμουράτων events όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες (τρύπα 20δις) η "ευροβοσιον" και άλλες γραφικότητες, με τα δεκάδες ακίνητα να κατασκευάζονται άπό ανασφάλιστους μετανάστες και να σαπίζουν στην αχρηστία
5. Επενδυτικός μεσαίωνας των χαρτοφυλακίων τυο δημοσίου με τη λογική αγοράζω ακριβά και πουλάω φθηνά και πολλές φορές ξεφορτωνω και σαπάκια πάνω στα χρήματα του δημοσίου!
6. Πωλήσεις ομολόγων με ζημιά και προμήθειες 10% και λοιποί κουμπάροι, 0 ασφαλιστική παιδεία και μελέτη, συντάξείς στα 40, σε ανθρώπους που δεν έχουν δώσει 1 ευρώ στο σύστημα, σε μετανάστες και σε πολίτες γειτονικών κρατών με την ελπίδα να συμψηφιστούν δήθεν με τον τοπικό φορέα κλπ κλπ
7. Οι υψηλότεροι στρατιωτικοί εξοπλισμοί στην Ευρώπη ενώ δεν έχουν αντίκρυσμα (έχουμε ειρήνη βρε παιδιά!! ποιός μας απειλεί???) φυσικά με τις γνωστές προμήθειες...
8. Η μεγαλύτερη αναλογία offshore εταιρειών ανά κάτοικο, ως μέγεθος διαφυγής κεφαλαίων
9. από τους μεγαλύτερους καταθέτες στην Ελβετία, όπου όλες οι Ελβετικές Τράπεζας έχουν τμήμα Ελλήνων πελατών (άλλη διαφυγή!!)
10. 1,5 εκατ. μετανάστες εκ των οποίων ελάχιστοι δουλεύουν μόνιμα και καταναλώνουν, οι υπόλοιποι ζούν μαύρα αλλά στέλνουν τεράστειες ποσόστητες χρημάτων στις χώρες τους (Πακιστάν, Βουλγαρίες κλπ) χρήματα που λείπουν από το ΑΕΠ.
11. Τεράστεια φοροδιαφυγή, με ανικανότητα είσπραξης και ελέγχου από τους χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους!! (Ανεξήγητο),
12. Τρομακτική διαπλοκή κια διαφθορά, μιας χώρας με τον χαμηλότερο δείκτη διαφάνειας στην Ευρώπη!
13. Μηδενική παραγωγή προιόντων. ΤΥα πάντα εισάγωνται, ούτε στυλό δεν κατασκευάζουμε αλλά δεν εξάγουμε σχεδόν τίποτε οπότε το έλλειμα είναι συνεχώς αυξανόμενο. Προτιμούμε να ξηλώνουμε τις ρίζες από τις ελιές παρά να παράγουμε λάδι.
14. Κατευθυνόμενες αγορές χρήματος και τίτλων, πλήρως χειραγωγούμενες για την αφαίμαξη του κόσμου ακόμη και από τις αποταμιεύσεις του
15. Ανεργία στα ύψη, παραδοσιακά, άρα μη παραγωγή πλούτου και μη είσπραξη φόρων.
16. Διαφθορά και εκατοντάδες σκάνδαλα τα τελευταία 30 χρόνια με δις ευρώ να έχουν πάει σε τσέπες γνωστών και αγνώστων χωρίς καμμία τιμωρία από τη δικαιοσύνη! Δεν υπάρχει λαός στην Ευρώπη που να ταλανίζεται από τόσα πολιτικά σκάνδαλα. Στην Αγγλία, κόντεψε να πέσει η κυβέρνηση για 100 ευρώ που χρεώθηκε το βίντεο κλάμπ του υπουργού και εδώ αν δεν είναι το έσοδο πάνω από 1εκατ ευρώ θεωρείται μικροπράγματα!!! άκουσον άκουσον!!
17. Δανεισμός με τους χειρότερους όρους,μη εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης
18. Κατασπατάληση χρημα΄των σε ενεργειακα έργα που ουδέποτε γίνονται γιατί δεν γεννά η κατσίκα στο χωρίο εξαιτίας των αιολικών και άλλες τέτοιες γραφικότητες ενώ από την άλλη καταστρέφεται ο πλούτος της χώρας, το περιβάλλον κλπ κλπ
19. Πωλείται κοψοχρονιά όλος ο δημόσιος πλούτος ακόμη και εταιρείες κεερδοφόρες!! Πρωτοφανή οικονομικά δεδομένα!!
20. Διαχειριστική ανικανότητα των κυβερνήσεων με ανθρώπους με εκτός αγοράς και πραγματικότητας και άτομα που εξυπηρετούν συμφέροντα ιδιωτικά και μόνον!
Τι άλλο να πει κανείς??? Η πτώχευση είναι ένα λογικό επακόλουθο. Αυτό που με προβληματίζει δεν είναι η πτώχευση αλλά η έλλειψη αντίδρασης από τον κόσμο.. τόσο πολύ έχουμε τρομοκρατηθεί πια???

[mikem4600]

Αυτή τη βδομάδα άκουσα το πιο καταπληκτικό αίτημα. Να προσλάβουμε ακόμα περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους ώστε με τις εισφορές τους να χρηματοδοτηθούν οι συντάξεις αυτών που είναι ήδη μέσα και κινδυνεύουν.

Είναι πολύ ωραία η γενιά η δικιά μας. Οι πατεράδες και οι μανάδες μας, κατοχές, εμφύλιους, δικτατορίες, πέρασαν μια ζωή με σφιγμένα τα δόντια. Τα παιδιά μας με 2-3 πτυχία δεν θα βρίσκουν ούτε μια δουλειά των 700 ευρώ και σύνταξη ούτε που να ονειρευτούν ότι θα πάρουν ποτέ.
Και μεις, 30 χρόνια, φάγαμε τα πακέτα Ντελόρ και τις επιδοτήσεις της ευρωπαϊκής κοινότητας, δανειστήκαμε από παντού και καταχρεώσαμε το κράτος, διοριστήκαμε όλοι στο δημόσιο και τώρα θέλουμε να πάρουμε και μια σύνταξη στα 50, να πάμε στο εξοχικό, να καταγγέλλουμε με την ησυχία μας τον ανάλγητο Αλμούνια και την παγκοσμιοποίηση.
Μερακλήδες.

Δεν είναι δυνατόν τον καιρό της «επιτήρησης» να μιλάμε στους εργάτες και τους αγρότες για Σύριζα του ευρωπαϊσμού, δήλωσε ο προηγούμενος πρόεδρος του Σύριζα. Εννοείται. Για ευρωπαϊσμό μιλάμε όταν μας τα χώνουνε, όταν μας επιδοτούνε, όταν μας δανείζουνε. Όταν μας ρωτάνε τι έγιναν τα λεφτάκια τους, όταν δεν μας δανείζουν άλλο γιατί είμαστε αφερέγγυοι, τότε καταγγέλλουμε τους νεοφιλελεύθερους, τους κερδοσκόπους.

Τα Μέσα Ενημέρωσης αποκαλύπτουν τα σκοτεινά σχέδια των Βρυξελλών που θέλουν να μας μειώσουν τους μισθούς, να μας βάλουν φόρους, να επιβάλλουν λιτότητα.
Λένε φυσικά ψέματα.

Η Κοινότητα λέει ακριβώς το αντίθετο, ότι τα εισπρακτικά μέτρα δεν λύνουν το
πρόβλημα, μπαλώνουν τρύπες, βρίσκουν ρευστότητα πρόσκαιρη, αλλά όσο δεν γίνονται οι διαρθρωτικές αλλαγές που χρειάζονται, το πρόβλημα παραμένει, θα χρειαστούν πάλι έκτακτα μέτρα. Και τίποτα δεν θα διορθώνεται.

Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, επειδή δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις, επειδή δεν λύνονται τα προβλήματα, το κράτος χρεοκοπεί συνεχώς και περισσότερο και η αφαίμαξη των πολιτών γίνεται μεγαλύτερη και συνεχής. Οι έκτακτες εισφορές στις επιχειρήσεις, η έκτακτη φορολογία στα υψηλά κέρδη, η έκτακτη εισφορά στους υψηλόμισθους, το πάγωμα των αυξήσεων στους υψηλόμισθους του δημόσιου τομέα, μπορεί να είναι αναγκαία μέτρα όταν τα ταμεία είναι άδεια, αλλά δεν είναι μεταρρυθμίσεις, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Επιπλέον έχουν το μειονέκτημα ότι επιτρέπουν στις δυνάμεις που θέλουν καθηλωμένη την Ελλάδα στην καθυστέρηση να λαϊκίζουν εκ του ασφαλούς.

Γιατί αποκρύπτουν τα πραγματικά προβλήματα. Μόνο με πραγματικές αλλαγές που θα αντιμετωπίζουν τις αιτίες των κακών μπορεί να δημιουργηθεί ένα κίνημα μεταρρυθμίσεων που θ’ αλλάξει τις αναχρονιστικές και άδικες δομές. Όσο οι πολίτες της χώρας βλέπουν μόνο εισπρακτικά μέτρα, ακόμα κι αν κατανοούν την κρισιμότητα της κατάστασης, δεν πείθονται για τις προθέσεις. Κανείς δεν θέλει να πληρώνει γιατί τα οργανωμένα συμφέροντα δεν θίγονται.

Είμαστε πράγματι σε τέτοια κρίσιμη κατάσταση; Πρέπει να κάνουμε στ’ αλήθεια αυτές τις θυσίες; Γιατί τις ίδιες μέρες που ο υπουργός Οικονομικών μιλάει για πάγωμα μισθών και έκτακτες εισφορές στα σπίτια, ο πρόεδρος της Βουλής ας πούμε, βρίσκει ότι το κανάλι της Βουλής δεν στοιχίζει και πολύ ακριβά ρε παιδί μου, ας το κρατήσουμε, να βάλουμε και τους δικούς μας και να κάνουμε κι ένα ραδιόφωνο βουλευτικό να μας βρίσκεται.
Το δεν στοιχίζει ακριβά, είναι περίπου όσο το ποσόν που θα εξοικονομήσει το κράτος από το πάγωμα των αυξήσεων. Την εποχή του ίντερνετ λοιπόν, που με μια κάμερα κι ένα site μπορεί όποιος θέλει να παρακολουθεί 24 ώρες τη μέρα τη Βουλή χωρίς κόστος, η ελληνική βουλή διαθέτει βουλευτική τηλεόραση και ραδιόφωνο.
Παγκόσμια πρωτοτυπία, ούτε ο Τσάβες.

Όταν ανέλαβε η νέα υπουργός Αγροτικής ανάπτυξης κατήγγειλε το «αγροτικό» κανάλι που διέθετε το υπουργείο της, άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία, υπουργικό κανάλι που δεν εκπέμπει αλλά στοιχίζει μερικά εκατομμύρια το χρόνο. Παραδόξως δεν καταργήθηκε, άρχισαν οι συζητήσεις μήπως στοιχίζει στο εξής λιγότερα. Σ’ αυτή την υπέροχη χώρα με τα τρία κρατικά κανάλια, τα 4 ψηφιακά, καμιά 20αριά ραδιόφωνα και δεκάδες άλλα ραδιοτηλεοπτικά μέσα κρατικά, κομματικά, δημοτικά, εκκλησιαστικά, που τα πληρώνει όλα ο
φορολογούμενος πολίτης, συζητάμε για βουλευτικές και υπουργικές τηλεοράσεις και ραδιόφωνα. Ποιος να μας πάρει στα σοβαρά;

Είναι κανείς που δεν ξέρει ότι αυτά τα χρεοκοπημένα, μηδενικής ακροαματικότητας Μέσα είναι τρόποι μεταφοράς κρατικού χρήματος στα κομματικά ταμεία, αγορά πολιτικής υποστήριξης από τους δημοσιογράφους και διορισμοί κομματικών στελεχών; Άμα πραγματικά η χώρα ήταν στην εντατική, όπως σε όλους τους τόνους μας λένε, κάθε σοβαρή κυβέρνηση θα έλεγε, κρατάμε ένα τηλεοπτικό κανάλι και 2-3 ραδιόφωνα, όπως σ’ όλο τον κόσμο, και τα υπόλοιπα γεια σας. Κι όποιος δήμαρχος, παπάς, κόμμα θέλει να κάνει τον Μέρντοχ, με τα λεφτάκια του, όχι με τα λεφτά του ελληνικού λαού.
Αλλά δεν το λέει.

Στην ειδησεογραφία μόνο αυτής της βδομάδας, μπορείς να διαβάσεις για ένα ακόμα σκάνδαλο λαθρεμπορίου τσιγάρων στην κρατική ΣΕΚΑΠ, γιατί το κράτος φτιάχνει και τσιγάρα. Ένα άλλο σκάνδαλο στη Θεσσαλονίκη, ύψους 30 εκατομμυρίων, που υπεξαίρεσαν τα χρήματα από τις εισφορές των εργαζομένων στις δημοτικές επιχειρήσεις.

Έχουμε πολλές τέτοιες, ίσαμε 1.500. Το ένα τρίτο απ’ αυτές είναι στα χαρτιά. Οι μισθοί των δημοτικών αρχόντων αυξάνονται με τους μισθούς των επιχειρήσεων, ο δήμαρχος εκεί παίρνει ένα δεύτερο μισθό γιατί είναι αντιπρόεδρος στην «Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας». Τι είναι πάλι αυτό; Είναι μια «εταιρεία για τη δημιουργία πυρήνων επιχειρηματικής καινοτομίας», απλώς εκεί είναι μερακλήδες και πατριώτες και όλα τα λένε Μεγαλέξανδρους και Βουκεφάλες. Γιατί αν δεν ξέρουν οι δήμαρχοι από επιχειρηματική καινοτομία, ποιος ξέρει;
Εκατοντάδες εταιρείες, εστίες διαφθοράς, όλες χρεοκοπημένες φυσικά. Αυτοί που θέλουν να κρύψουν αυτή την κατάσταση και μεταμφιέζονται σε «υπερασπιστές του Δημοσίου Τομέα» μιλάνε συνέχεια για τον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή, που ιδιωτικοποιούνται και τι πάθαμε από το νεοφιλελευθερισμό και τέτοια. Το ζήτημα δεν είναι εκεί, γιατί καημός δεν ήταν να ’χαμε και μια εταιρεία τηλεφωνίας κρατική.

Το θέμα είναι η απίστευτη κραιπάλη και λαφυραγώγηση του δημοσίου χρήματος που γίνεται σ’ολόκληρη την Ελλάδα με χιλιάδες τέτοιες κρατικές, δημοτικές ΔΕΚΟ, Νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, εκκλησιαστικές και ό,τι άλλο μπορούν να φανταστούν εταιρείες, μαύρες τρύπες όπου χάνεται το δημόσιο χρήμα. Κατασκευαστικές εταιρείες που έχουν τα υπουργεία
για να χτίζουν τα κτίριά τους, 14 χιλιάδες στελέχη στις ΔΕΚΟ και τους οργανισμούς.

Μια υπηρεσία μόνο, οι συγκοινωνίες πρωτευούσης ας πούμε, χωρίζεται σε καμιά 10αριά εταιρείες οι οποίες έχουν από καμιά 10αριά θυγατρικές η καθεμιά, οι οποίες έχουν από μερικούς οργανισμούς, οι οποίοι ιδρύουν από μερικές επιτροπές και στην πορεία χάνεται ο αριθμός εταιρειών, διευθυντών, προέδρων, μελών διοικητικού συμβουλίου και επιτροπών.

700 νέες επιτροπές κατάφερε να δημιουργήσει σε 5,5 χρόνια η προηγούμενη κυβέρνηση που θα χτυπούσε τη διαφθορά, διπλασιάζοντας το κόστος του δημόσιου τομέα.

Ένας φίλος που ανέλαβε μια κρατική θέση αυτό τον καιρό διηγείται. «Δεν υπήρχε γραφείο για τη θέση μου και δημιουργήθηκε ένα. Κοιτάω τα έξοδα, 12.000 ευρώ βιβλιοθήκη. 12 χιλιάδες λέω βρε παιδιά, τέτοιους καιρούς, δεν βρίσκουμε καμιά φθηνότερη, τι θα βάλω;». Τίποτα δεν είναι 12 χιλιάδες για μια βιβλιοθήκη, όταν γίνεται ανασχηματισμός και αλλάζει ο υπουργός ή ο πρόεδρος σε καμιά μεγάλη ΔΕΚΟ, ανακαινίζει το γραφείο του προκατόχου του.

Κόστος ανακαίνισης διαβάζουμε μετά, 650.000 ευρώ. 650 χιλιάδες, με τόσα περίπου ξεκίνησε η ATHENS VOICE, που δημιούργησε και 100 νέες θέσεις εργασίας. Αυτό είναι το δεύτερο κρυμμένο μυστικό που αποσιωπούν οι υπερασπιστές αυτής της κατάστασης.

Τα χρήματα των δημοσίων ταμείων που λαφυραγωγούνται δεν χάνονται απλώς, στερούν την υγιή οικονομία από επενδύσεις που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας.

Κάθε πραγματική αλλαγή στη χώρα μας θα ξεκινήσει από κει. Από την αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς. Μόνο τότε θα είναι πειστική. Οι εκκλήσεις στη φιλοπατρία και τα εισπρακτικά μέτρα δεν δημιουργούν συστρατεύσεις και συμμαχίες.

Μόνο οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να πείσουν και να εμπνεύσουν. Και πάλι, στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, δεν θα ’ναι εύκολο. Τουλάχιστον να προσπαθήσουμε. Κι αν χάσουμε, τουλάχιστον ας χάσουμε ηρωικά, όχι μπακάλικα

Φώτης Γεωργελές, editorial, Athens Voice 3/12/2009