Post
by mikem4600 » Wed Mar 03, 2010 9:44 am
Περί ιδιωτικού τομέα: Τυπικά δεν θα επηρεαστεί άμεσα καθώς προστατεύεται από ΣΣΕ (εθνική και κλαδικές), που για να τροποποιηθούν πρέπει να περάσει νόμος και η κυβέρνηση δήλωσε ότι δεν σκοπεύει να το κάνει διότι δεν είναι αυτό το πρόβλημά της αυτή τη στιγμή. Άλλωστε μικρότερες επιχειρήσεις ήδη έχουν εφαρμόσει διάφορα παρόμοια μέτρα ενώ πολλές μεγαλύτερες φαίνεται ότι δεν έχουν τόση ανάγκη άμεσα, οπότε τελικά αυτό ήδη συμβαίνει κατά περίπτωση και όσες επιχειρήσεις "δεν έβγαιναν" τα είχαν ήδη κάνει. Η ΕΣΣΕ ανανεώθηκε πρόσφατα (νομίζω πέρυσι τέλος του έτους ή αρχές του φετινού), οπότε τυπικά είμαστε καλυμμένοι για 2 χρόνια. Φυσικά, όταν λήξει θα αρχίσουν να πιέζουν οι εργοδοτικές οργανώσεις (ΣΕΒ κτλ.). Το θέμα είναι ότι αν σε 2 χρόνια είμαστε ακόμα στα ίδια σκ@τ@ από άποψη πραγματικής οικονομίας και κατάστασης του δημοσίου, μικρή σημασία θα έχει αν θα περάσει αυτό ή όχι στον ιδιωτικό τομέα - θα είναι ήδη νεκρός, αφού είναι κρατικοδίαιτος κατά συντριπτική πλειοψηφία, και η χώρα χρεοκοπημένη προ πολλού.
Επί της ουσίας: Αντί να τα τραβάμε όλα αυτά, θα μπορούσαμε απλώς να είχαμε υποτιμήσει γενναία το νόμισμά μας, αν δεν ήταν κοινό, και θα είχαμε γίνει όλοι αυτομάτως ΟΛΟΙ (πλούσιοι και φτωχοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί) φτωχότεροι σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πλανήτη λόγω του χρεοκοπημένου δημοσίου, ενώ θα βαυκαλιζόμαστε ότι ο 14ος μισθός μας, η σύνταξη στα 55 και τα λοιπά κεκτημένα ήταν "ανέπαφα". Επειδή όμως ευτυχώς το νόμισμά μας είναι κοινό και πρέπει η αξία του ελληνικού ευρώ να είναι ίδια με την αξία όλων των άλλων ευρώ, γίνεται αμέσως εμφανές ποια είναι η ρίζα του προβλήματος και τι οδηγεί τη χώρα σε χρεοκοπία: το δημόσιο. (Το διασκεδαστικό ήταν το πως ξεσάλωναν όλοι για τις τράπεζες και το πακέτο βοήθειας πέρυσι λόγω της χρεωκοπίας αμερικάνικων και ευρωπαϊκών κολοσσών, ενώ στην Ελλαδίτσα οι τράπεζες μας τα παίρνουν χοντρά μεν αλλά είναι σχετικά συντηρητικές στις επενδύσεις τους, δεν ήθελαν καν τη βοήθεια του κράτους και δεν οδηγούσαν την οικονομία στην καταστροφή: το φίδι σε εμάς κρυβόταν αλλού). Το πως θα μειωθούν τα έξοδα και θα αυξηθούν τα έσοδα του δημοσίου είναι αποφάσεις της κυβέρνησης φυσικά - η ΕΕ δεν ενδιαφέρεται τόσο για τους τρόπους (επαφίενται ως άσκηση στην Ελλάδα), θέλει απλώς τα λεφτά της που μας δάνεισε κάποια στιγμή να αποπληρωθούν και το ευρώ της/μας να παραμείνει σταθερό και ενιαίο (διότι αυτοί δεν φταίνε σε τίποτε αν εμείς χρεοκοπούμε επειδή είμαστε μ@λ@κες τη στιγμή που ο υπόλοιπος πλανήτης ανακάμπτει).
Το ενιαίο νόμισμα λοιπόν μας επιτρέπει αμέσως και πανεύκολα να συγκρίνουμε παραγόμενες αξίες με ενιαίο τρόπο: τόσο των (όχι και τόσο ανταγωνιστικών) επιχειρήσεών μας όσο και του (εντελώς αντι-ανταγωνιστικού) δημοσίου μας. Και τελικά, το δημόσιο έχει πάρα πολλούς υπαλλήλους, αργόσχολους και υποαμοιβόμενους στις περισσότερες περιπτώσεις (αλλά και κραυγαλέα υπερ-αμειβόμενους σε άλλες, βλ. υπάλληλοι βουλής, τελωνειακοί, εφοριακοί κ.ά.) μιας και του προέκυψαν μέσω της πελατειακής του λογικής. Από τη μία, οι πολιτικοί το οδήγησαν έτσι στην πλήρη αποδιοργάνωση και χρεοκοπία ενώ γέμιζαν τις τσέπες τους. Οι τελευταίοι που το έκαναν αυτό το πλήρωσαν σκληρά (μόνο) στις εκλογές. Από την άλλη, όμως, τα συμπτώματα ήταν εμφανή εδώ και χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι που έκαναν το παν για τη θεσούλα στο δημόσιο (ακόμα και φιλώντας κατουρημένες ποδιές) και όταν έφταναν ήταν χαρούμενοι με το να εισπράτουν (έστω και ψίχουλα) χωρίς να προσφέρουν τίποτε, έπρεπε να τους είχε χτυπήσει εσωτερικά το καμπανάκι του κινδύνου ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα.
Έχουμε κάνει νόμο το ζήσε το σήμερα και κάντο αιωνιότητα, αλλά αυτά συμβαίνουν μόνο στα όνειρα. Αυτό που έχει θεμελιώδη σημασία είναι πέραν των περικοπών (που δεν αμφισβητεί κανείς ότι είναι απαραίτητες αυτή τη στιγμή) να δούμε πως θα ξεκινήσουμε μια υγιή οικονομική ανάπτυξη. Προσωπικά κρατάω μικρό καλάθι - το track record των πολιτικών μας είναι απογοητευτικό.
Autocracy hates questions. Anarchy hates answers.