fo@ wrote:Το τι είναι ρεαλιστικό δεν πρέπει να στέκεται εμπόδιο στο να σκεφτούμε εναλλακτικές λύσεις.
"Λύσεις" που δεν έχουν αναγνωριστεί ότι είναι μη-ρεαλιστικές πριν εφαρμοστούν (ή δεν καταργηθούν αφού αναγνωριστούν ως μη-ρεαλιστικές) καταλήγουν σε τραγωδίες. Χωρίς εξαιρέσεις.
fo@ wrote:Έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη οι τράπεζες αν δανείζουν ασύστολα και χωρίς μέτρο. Χειραγωγούν με επιστημονικό τρόπο.
Τρίχες κατσαρές. Γενικά έχουμε μια τάση να μεταφέρουμε την ευθύνη για το κακό ριζικό και την κακομοιριά μας στους άλλους χωρίς να κάνουμε ποτέ αυτοκριτική. Καμία τράπεζα δεν σου βάζει το πιστόλι στον κρόταφο, αντίθετα για να πάρεις δάνειο πρέπει να περάσεις από οικονομικό έλεγχο (Τειρεσία), εγκρίσεις κτλ. και μάλιστα τον τελευταίο καιρό απορρίπτονται πολλοί. Η ευθύνη για το αν μπορείς να ζήσεις χρωστώντας ένα δάνειο βαρύνει κατά βάση
εσένα που το πήρες. Αν δεν το έχεις σκεφτεί καλά από πριν, εσύ φταις όχι κανένας άλλος. Την τράπεζα την βαραίνει μόνο το να πάρει τα λεφτά της πίσω (οπότε θα έχει κάνει μ@λ@κία αν δεν μπορέσουν να της ξεπληρώσουν τα δάνεια - όπως και έγινε με την παγκόσμια πιστωτική κρίση που ξεκίνησε από τον αμερικάνικο κτηματομεσιτικό τομέα). Και αυτό ισχύει και σε
διακρατική κλίμακα (disclaimer: πιπεράτη γλώσσα 
).
fo@ wrote:Πόσο μάλλον αυτοί που τους παρέχουμε το προνόμιο των τεράστιων σε μέγεθος καταθέσεων για να στηρίξουν μια καλύτερη οικονομία (ότι και αν σημαίνει αυτό).
Τις καταθέσεις μας δεν τις δίνουμε στις τράπεζες γιατί πιστεύουμε ότι "κάνουν καλό στην οικονομία". Τις δίνουμε διότι α) νιώθουμε ότι εκεί είναι πιο ασφαλείς απ' ότι κάτω από το στρώμα μας, μέσα στο μαξιλάρι μας ή στην πορσελάνινη τσαγιέρα στο ντουλάπι τις κουζίνας και β) διότι από τα κέρδη που βγάζουν όταν τα δανείζουν στους άλλους μας δίνουν ένα ποσοστό (τόκοι).
fo@ wrote:Υποκύπτουμε στον υπονοούμενο εκβιασμό ότι θα χαθούν οι καταθέσεις μας αν πειράξουμε τις τράπεζες. Που και αλήθεια να είναι πρόκειται για μια δαμόκλεια σπάθη που πρέπει οπωσδήποτε να καταπολεμήσουμε. Έτσι όπως τις αντιμετωπίζουμε δεν τις επιτρέπουμε έτσι απλά να χρεοκοπήσουν.
Δεν "υποκύπτουμε" για αυτό.
Το πρόβλημα είναι ότι πρώτον οι τράπεζες χρηματοδοτούν (δανειακά)
πολλές επιχειρήσεις σε συνεχή βάση, οπότε αν σταματήσουν αυτές οι επιχειρήσεις θα κλείσουν (και άρα ούτε προϊόντα θα προσφέρουν, ούτε μισθούς στους υπαλλήλους τους). Δεύτερον, προσφέρουν πολλές υπηρεσίες που πραγματικά έχουν αξία (π.χ. μεταφορά χρημάτων άμεσα στην άλλη άκρη του κόσμου).
fo@ wrote:Μια επιχείρηση που συνεισφέρει στο κοινωνικό χρέος δε σημαίνει ότι δεν είναι οικονομικά βιώσιμη. Και πάλι οι τράπεζες είναι το τρανταχτό παράδειγμα.
Όταν λες κοινωνικό χρέος αναφέρεσαι στην κοινωνική εταιρική υπευθυνότητα δηλαδή. Αυτό φυσικά δεν περιλαμβάνει εξάλειψη καταφανώς παράνομων δραστηριοτήτων (όπως η μόλυνση του Ασωπού π.χ.). Οι περισσότερες μεγαλομεσαίες επιχειρήσεις, τραπεζών συμπεριλαμβανομένων, έχουν τέτοια προγράμματα (όπως χορηγίες) και προσπαθούν να συνεισφέρουν στην τοπική κοινωνία τους για λόγους image. Το ζήτημα είναι ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να υποχρεώσεις (σαν Προκρούστης) κάθε επιχείρηση να έχει κοινωνικά προγράμματα. Τέτοιες ιδέες (ειδικά στην "σοσιαλιστική" - ο θεός να την κάνει - Ελλάδα) πάνε και έρχονται συνέχεια και το πιο εύκολο είναι να σου γυρίζουν μπούμερανγκ: οι κανόνες που θα θέσεις να είναι τόσο δύσκαμπτοι που οι επιχειρήσεις θα φεύγουν σωρηδόν, οπότε μένεις στο χέρι με... τους κανόνες σου. Νομίζω το καλύτερο σε αυτό τον τομέα που έχω δει είναι από ΜΚΟ. Η Greenpeace για παράδειγμα έσπρωξε με την
"πράσινη κάρτα" της πολλές εταιρίες ηλεκτρονικών να αφαιρέσουν πολλές βλαβερές για το περιβάλλον ουσίες από τα προϊόντα τους, χωρίς οι τελευταίες να ήταν υποχρεωμένες να το κάνουν (αλλά για λόγους image πάλι).
