Καλα εισαι εκει, εδώ να δεις τι γίνεται. Παραδειγμα το χαρτοφυλάκιο μου - ΟΤΕ κ κατασκευαστικές - που εχει χάσει το 40% της αξίας του. Αν πάει καλά η Ελληνική οικονομια και με αυτό το valuation θα δουμε σιγουρα καλές μέρες, αν εισαι αντιθετικός (και μακροχρονιος ) και πιστευεις οτι η Ελλάδα ολο και κάπως θα γλιτώσει τα χειρότερα αγόρασε λιγα αξίζει το ρισκοjimm wrote:Προσωπικα βεβαια, πιο πολυ με ενδιαφερει πως θα παει το χρηματιστηριο και τα χαρτια μου σε αυτη τη φαση.
.
Ammar μη μου πεις ότι πιστεύεις πως πίσω από την προσπάθεια χρεοκοπίας της Ελλάδας κρύβεται η λέσχη Μπίλντεμπεργκ και μυστικά κέντρα παγκόσμιας κυβέρνησης;
Σε ανταπόκριση της Repubblica από την Ουάσιγκτον με τίτλο «Με το ένα πόδι στην ευρωζώνη, αυτή είναι η εκδίκηση των ΗΠΑ» και υπέρτιτλο «Οι ΗΠΑ είναι ο πρώτος μέτοχος του Ταμείου. Αποφασιστικής σημασίας η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού», σημειώνονται μεταξύ άλλων: «Τελικά η μικρή Ελλάδα θα γίνει ο «δούρειος ίππος» της αμερικανικής επέμβασης (ανάμιξης) στο ευρώ. Θα συμβεί αυτό που δεν θα ήθελαν ποτέ ούτε ο Nicolas Sarkozy, ούτε ο Jean-Claude Trichet, ούτε ο José Manuel Barroso:
Η “ρεβάνς” του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το οποίο καλείται να διαδραματίσει ένα ρόλο, τον οποίον η ευρωζώνη αρνήθηκε. Και πίσω από το ΔΝΤ “ξεμυτίζει” η Αμερική, ο σημαντικότερος μέτοχος του Ταμείου με το 17% των ψήφων.
Με το SOS που εξέπεμψε ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου το μόνο θεσμικό όργανο που αντέδρασε άμεσα, χωρίς δισταγμό και χωρίς χρονοτριβή, ήταν αυτό με έδρα την Ουάσιγκτον: «Είμαστε έτοιμοι για να κινηθούμε γρήγορα, προκειμένου να απαντήσουμε στο αίτημα της Ελλάδας για βοήθεια», δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής του Ταμείου Dominique Straus-Kahn.
Ο Dsk, όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν, είναι ένας Γάλλος σοσιαλιστής που συμφωνεί περισσότερο με τον Barack Obama, παρά με τον Nicolas Sarkozy.
Ο Dsk έχει την πολυτέλεια –αδιανόητη στις Βρυξέλλες ή στο Βερολίνο- να χρησιμοποιεί με άνεση το χρονικό επίρρημα “ταχέως”. Πράγματι, για την εκταμίευση των 15 δις ευρώ που έχει υποσχεθεί το Ταμείο, αρκεί μία και μόνη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου, όπως ακριβώς λαμβάνονται οι αποφάσεις σε μια ιδιωτική επιχείρηση. Η Ευρωζώνη έχει υποσχεθεί τα διπλάσια (30 δις), όμως με τόσα “εάν” και τόσα “αλλά”… ύστερα, η βοήθεια από την Ευρωζώνη θα μπορούσε να δίνεται με το σταγονόμετρο, μια επιταγή κάθε φορά από κάθε χώρα, ποιός ξέρει... Από την οπτική των ΗΠΑ η ελληνική κρίση είναι μια διπλή ρεβάνς:
Επιβεβαιώνει την αναγέννηση του ΔΝΤ, το οποίο πριν από την παγκόσμια ύφεση χαρακτηρίζετο “άχρηστος οργανισμός” και “κατάλοιπο του παρελθόντος”.
Σήμερα, μέχρι και η Commission και η ΕΚΤ παραδέχονται πως μόνον το ΔΝΤ έχει την τεχνογνωσία για να βάλει τάξη στα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας, να καθορίσει τα σχέδια δημοσιονομικής εξυγίανσης, να επεξεργασθεί τη φορολογική μεταρρύθμιση για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και να επαγρυπνεί ώστε η Αθήνα να υλοποιήσει τις υποσχέσεις της. ΄Εχει περάσει ένας χρόνος, αλλά φαίνεται ένας αιώνας, από τότε που ο Nikolas Sarkozy και ο Gordon Brown αναφέρθηκαν σε μια νέα συμφωνία Bretton Woods 2, μια νέα μεγάλη μεταρρύθμιση της διεθνούς νομισματικής τάξης.
Για την ώρα, εξακολουθεί να εφαρμόζεται αυστηρά η συμφωνία Bretton Woods 1 που γεννήθηκε υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ: Το ΔΝΤ. Θεωρητικά, ακόμη και μέσα στο ΔΝΤ όπως είναι σήμερα, οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να “μετρούν” περισσότερο από τους Αμερικανούς, δεδομένου ότι όλοι μαζί διαθέτουν το 32% των ψήφων.
Το πρόβλημα όμως έγκειται στο εξής: Σ’ αυτό το “όλοι μαζί”. Για να καταλάβουμε όμως το παρασκήνιο υπό την οπτική Obama, θα πρέπει να ανατρέξουμε πίσω, στις 9 Μαρτίου του 2010. Εκείνη τη μέρα ο Γιώργος Παπανδρέου επισκέπτεται την Ουάσιγκτον. Είναι μια επίσκεψη εκτός προγράμματος, αλλά εκμεταλλευόμενος τους προσωπικούς δεσμούς του σε μια χώρα όπου έζησε επί μακρόν, ο Γιώργος Παπανδρέου καταφέρνει να γίνει δεκτός από τον Πρόεδρο Obama και τον Υπουργό Οικονομικών Timothy Geithner.
Μετά τον Λευκό Οίκο και το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών, ο τελικός σταθμός για την ελληνική αντιπροσωπεία είναι το Center for American Progress του John Podesta, ένα από τα σημαντικότερα think tank της διακυβέρνησης Obama.
Ενώ ο Παπανδρέου δέχεται εκεί τους δημοσιογράφους, στέλνει τον Υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου να συναντήσει στελέχη του ΔΝΤ, μια συνάντηση που δεν τη γνώριζαν οι Ευρωπαίοι εταίροι. Στην πραγματικότητα, το μυστικό λίγο διαρκεί, αλλά είναι αυτό που ήθελε ο Παπανδρέου.
To μήνυμά του προς τη γαλλο-γερμανική Ευρώπη είναι ξεκάθαρο: Εάν με εγκαταλείψετε, έχω καλούς φίλους σ’ αυτή την πλευρά του Ατλαντικού. Υπό το βλέμμα των Αμερικανών, η μικρή Ελλάδα “παίζει διπλό παιχνίδι”.
Για τον Obama, που έχει μια σκεπτικιστική θεώρηση απέναντι στη Γηραιά ΄Ηπειρο, είναι η τελευταία επιβεβαίωση της αδυναμίας της Ευρωζώνης».
www.tvxs.gr
capitalΤο τέλος του 13ου και 14ου μισθού για τους δημόσιους υπαλλήλους αλλά και για όλους τους συνταξιούχους φέρνουν σύμφωνα με πληροφορίες τα μέτρα που συνοδεύουν το πακέτο στήριξης. Από την κατάργηση των δώρων γλυτώνει ο ιδιωτικός τομέας.
ΠηγήΑν η Ελλάδα ήταν μαγαζί...
Πέμπτη, 29 Απρίλιος 2010 11:57
Εχουμε ένα μαγαζί γωνία. Ευάερο, ευήλιο και σε κεντρικό δρόμο. Ετσι τουλάχιστον θέλουμε να φανταζόμαστε την Ελλάδα. Ας θεωρήσουμε ότι αυτό το μαγαζί πραγματικά είναι ο ομφαλός του εμπορικού κέντρου. Αυτό το μαγαζί όμως έχει πολλά προβλήματα. Κατ' αρχήν χρωστά τον τζίρο που θα κάνει τους επόμενους 14 μήνες. Προσοχή! Οχι τα κέρδη, αλλά όσα θα μπουν στο ταμείο τον επόμενο (και κάτι μήνες) χρόνο. Αυτό λέγεται στη γλώσσα των οικονομολόγων δημόσιο χρέος.
Δεύτερον: αυτό το μαγαζί είχε πέρυσι ζημίες 14% επί του τζίρου του. Προβλέπεται ότι ούτε φέτος θα έχει κέρδη, αλλά αν συμμαζέψει λίγο τα έξοδα θα έχει μόνο 8% επί του τζίρου του ζημίες. Αυτό στη γλώσσα των οικονομολόγων λέγεται δημοσιονομικό έλλειμμα και φορτώνει το προηγούμενο χρέος. Του χρόνου, δηλαδή, θα χρωστά τον τζίρο των 15 επόμενων μηνών.
Τρίτον: στα ράφια του δεν έχει πολλά δικά του προϊόντα, αλλά τα περισσότερα τα παίρνει από γειτονικά μαγαζιά. Κάτι δίνει και σ' αυτά τα μαγαζιά, αλλά το πάρε-δώσε είναι περίπου δέκα προς οκτώ. Δέκα παίρνει οκτώ δίνει. Αυτό είναι το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Επειδή τα μηχανήματα παραγωγής είναι παλιά, η οργάνωσή του σε προβιομηχανικά επίπεδα κ.λπ. τα παραγόμενα προϊόντα του είναι ακριβά και χαλάνε γρήγορα. Αυτό είναι το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας.
Σε αυτό το μαγαζί πέντε βρίσκονται στη γραμμή παραγωγής και δέκα στο λογιστήριο. Κάποιοι του λογιστηρίου έχουν μόνιμη και αμετακίνητη θέση, οπότε, έχει δεν έχει πωλήσεις το μαγαζί, αυτοί παίρνουν τον μισθό τους. Ετσι η μόνη ευελιξία που υπάρχει στην επιχείρηση είναι να απολύονται αυτοί που βρίσκονται στη γραμμή παραγωγής και οι οποίοι παίρνουν τα λιγότερα.
Το μαγαζί είναι συνεταιρικό και κάθε συνεταίρος που το διοικεί κάτι παίρνει από το ταμείο και κάποια ανίψια διορίζει στο λογιστήριο. Οσο όμως περισσότεροι διορίζονται στο λογιστήριο, τόσα λιγότερα χρήματα μένουν για τη γραμμή παραγωγής, για αντικατάσταση μηχανημάτων, για προσλήψεις εργατών κ.λπ. με αποτέλεσμα να παράγονται ακόμη λιγότερα προϊόντα και όσα παράγονται να γίνονται πιο ακριβά.
Εκτός αυτού, υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι του μαγαζιού που ανήκουν σε μια περίεργη θρησκευτική σέχτα. Αυτή θεωρεί το εμπόριο αμαρτία. Οι θρησκόληπτοι δεν περιορίζονται να κάνουν τη «θεία λειτουργία τους», αλλά κάθε λίγο και λιγάκι μπλοκάρουν την είσοδο για να μην αφήσουν τους πελάτες να αμαρτήσουν.
Οπως είναι φυσικό, αυτό το μαγαζί δεν βγαίνει. Οι τράπεζες που το δανειοδοτούσαν είναι επιφυλακτικές. Κοιτούν τα νούμερα στους ισολογισμούς, βλέπουν και τα «νούμερα» που μπλοκάρουν την πόρτα, και υποψιάζονται πως η επιχείρηση πάει για φούντο και θα χάσουν τα λεφτά τους. Κάποιοι γείτονες προσφέρονται να βοηθήσουν για να μη βγάλει κακό όνομα η περιοχή και υπάρχει ένα κοινό εγγυητικό ταμείο για ώρα ανάγκης, αλλά για να βάλουν το χέρι στην τσέπη ζητούν να αλλάξει εκτός από τη βιτρίνα και ο τρόπος λειτουργίας του μαγαζιού. Αυτό δημιούργησε αναταραχή στο μαγαζί -κυρίως στο λογιστήριο- και κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα: να κάνουμε δημοψήφισμα αν θα πάρουμε τα λεφτά τους. Η συζήτηση συνεχίζεται.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 29.4.2010
Γιατι χαιρεσαι βρε Rose? Για τις μετοχες σου? Την υφεσαρα που ερχεται δε τη βλεπεις?rose wrote:capitalΤο τέλος του 13ου και 14ου μισθού για τους δημόσιους υπαλλήλους αλλά και για όλους τους συνταξιούχους φέρνουν σύμφωνα με πληροφορίες τα μέτρα που συνοδεύουν το πακέτο στήριξης. Από την κατάργηση των δώρων γλυτώνει ο ιδιωτικός τομέας.
Πηγή έντονων συγκινήσεων το ΔΝΤ!!!
Where's my awesome face?1.Πλήρης κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο
2.Κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης σε όλους τους συνταξιούχους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα
3.Αντικατάσταση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα με πριμ παραγωγικότητας
4.Αύξηση του ΦΠΑ στα καύσιμα
5.Αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ
6.Αύξηση του ορίου απολύσεων
7.Περιορισμός των αποζημιώσεων στις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα
Το 19%-->21% έχει ήδη γίνει. Τώρα πάμε (πάλι) σε νέα αύξηση το ΦΠΑemperormario wrote:Όταν λέει άυξηση του ΦΠΑ, εννοεί τη ρύθμιση που έχει ήδη περάσει (π.χ.19%-->21%)? Η επιπρόσθετη άυξηση??
Η λύση είναι μία και είναι απλή:πάταξη της φοροδιαφυγής..Αλλά είναι πολύ πιο εύκολο να παρεις τέτοια μετρα..Αρμεγμα κανονικό
undeadpunk wrote:Γιατι χαιρεσαι βρε Rose? Για τις μετοχες σου? Την υφεσαρα που ερχεται δε τη βλεπεις?rose wrote:capitalΤο τέλος του 13ου και 14ου μισθού για τους δημόσιους υπαλλήλους αλλά και για όλους τους συνταξιούχους φέρνουν σύμφωνα με πληροφορίες τα μέτρα που συνοδεύουν το πακέτο στήριξης. Από την κατάργηση των δώρων γλυτώνει ο ιδιωτικός τομέας.
Πηγή έντονων συγκινήσεων το ΔΝΤ!!!
Μικροτεροι τζιροι,μικροτερα περιθωρια κερδων για ολες τις επιχειρησεις και οι μετοχες στο πατο.
Αυτο βλεπω εγω,αν τωρα μειωθει το κοστος με μειωσεις ΚΑΙ στον ιδιωτικο τομεα το πραγμα αλλαζει λιγο.
Αλλα ας περιμενουμε καλυτερα τα νεα μετρα επισημα.
Ο ιδιωτικός τομέας πρεπει να προστατευτεί. Να πουμε τα πράγματα με το ονομα τους, το δημόσιο χρεοκόπησε ουτε οι τράπεζες ουτε οι επιχειρήσεις. Επίσης οι συνταξιούχοι μπορουν να ζήσουν λιγο χειροτερα απο πριν μόνο για χάρη των παιδιών τους.Serendipity wrote:όταν λέει πριμ παραγωγικότητας εννοεί ότι αν θέλουν στο δίνουν αν δεν θέλουν όχι???
Ναι όταν ο Καραμανλής έδινε 28 δις ζεστό δημόσιο χρήμα στις τράπεζες ήταν ωραία.rose wrote: Ο ιδιωτικός τομέας πρεπει να προστατευτεί. Να πουμε τα πράγματα με το ονομα τους, το δημόσιο χρεοκόπησε ουτε οι τράπεζες ουτε οι επιχειρήσεις. Επίσης οι συνταξιούχοι μπορουν να ζήσουν λιγο χειροτερα απο πριν μόνο για χάρη των παιδιών τους.
Βλέπεις δεν εχει μεγάλη διαφορά, η τιμή της Εθνικής για παράδειγμα πριν το πακέτο ηταν στα 8Ε (Μ.Ο 20Ε), ενώ οι τράπεζες μέχρι να επιστρέψουν το χρημα δεν δίνουν μέρισμα. Επι της ουσίας οι μέτοχοι τιμωρήθηκαν.PASCAL wrote:Ναι όταν ο Καραμανλής έδινε 28 δις ζεστό δημόσιο χρήμα στις τράπεζες ήταν ωραία.rose wrote: Ο ιδιωτικός τομέας πρεπει να προστατευτεί. Να πουμε τα πράγματα με το ονομα τους, το δημόσιο χρεοκόπησε ουτε οι τράπεζες ουτε οι επιχειρήσεις. Επίσης οι συνταξιούχοι μπορουν να ζήσουν λιγο χειροτερα απο πριν μόνο για χάρη των παιδιών τους.
Για το δημόσιο έχει όμως μεγάλη διαφορά. Έχασε 28 δις τι στιγμή που έπρεπε να αφήσει τράπζες να καταρρεύσουν και τις ρευστοποιήσει.rose wrote:Βλέπεις δεν εχει μεγάλη διαφορά, η τιμή της Εθνικής για παράδειγμα πριν το πακέτο ηταν στα 8Ε (Μ.Ο 20Ε), ενώ οι τράπεζες μέχρι να επιστρέψουν το χρημα δεν δίνουν μέρισμα. Επι της ουσίας οι μέτοχοι τιμωρήθηκαν.PASCAL wrote:Ναι όταν ο Καραμανλής έδινε 28 δις ζεστό δημόσιο χρήμα στις τράπεζες ήταν ωραία.rose wrote: Ο ιδιωτικός τομέας πρεπει να προστατευτεί. Να πουμε τα πράγματα με το ονομα τους, το δημόσιο χρεοκόπησε ουτε οι τράπεζες ουτε οι επιχειρήσεις. Επίσης οι συνταξιούχοι μπορουν να ζήσουν λιγο χειροτερα απο πριν μόνο για χάρη των παιδιών τους.
καλά δεν υπάρχουν αυτά ..PASCAL wrote:τι στιγμή που έπρεπε να αφήσει τράπζες να καταρρεύσουν και τις ρευστοποιήσει.
Δεν ξέρω αν θα ισχύσουν αλλά το tvxs αναφέρει και αυτά:Stoupeace wrote:Aνεπίσημα, τα νέα μέτρα συνοπτικά, παρμένα απο cosmo.grWhere's my awesome face?1.Πλήρης κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο
2.Κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης σε όλους τους συνταξιούχους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα
3.Αντικατάσταση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα με πριμ παραγωγικότητας
4.Αύξηση του ΦΠΑ στα καύσιμα
5.Αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ
6.Αύξηση του ορίου απολύσεων
7.Περιορισμός των αποζημιώσεων στις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα
. Σοβαρότητα μηδέν.
