Περί χρεοκοπίας

[PASCAL]

Η 20ετία που οδήγησε στην αποβιομηχάνιση

Apoviomixanisi.JPG

Δεξιό "χίουμορ" εκτός πραγματικότητας.

[mikem4600]

whatev. Ας κάτσουμε τώρα με το... χιούμορ στο χέρι, μιας και επιχειρήσεις δεν έχουμε. Α ξέχασα. Έπρεπε πριν φύγουν να τους τις "κοινωνικοποιήσουμε" για να μάθουν κιόλας, μιας και έκαναν το λάθος να έρθουν εδώ.

[rose]

Χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιλέκο, αυτα λέγονται ακομα και σήμερα σκεφτείτε πριν 20 χρονια.

EDIT:Μηπως οι Ροδίτες μας εδειξαν το δρόμο?

[nickpro]

Η 20ετία που οδήγησε στην αποβιομηχάνιση

Apoviomixanisi.JPG

Δεξιό "χίουμορ" εκτός πραγματικότητας.

Αριστερό σχόλιο εκτός πραγματικότητας.

[PASCAL]

Η 20ετία που οδήγησε στην αποβιομηχάνιση

Apoviomixanisi.JPG

Δεξιό "χίουμορ" εκτός πραγματικότητας.

Αριστερό σχόλιο εκτός πραγματικότητας.

Μα είναι δυνατόν να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι τον συνδικαλισμό με τα μικροσυμφέροντα και τους διεφθαρμένους τοπικούς άρχοντες; Ότι εμποδίζει την επενδυτική κερδοσκοπία με ότι την λιγουρεύεται; Ποιός πάει χέρι χέρι με τους ιδιωτικούς επενδυτές; Τα μικροσυμφέροντα και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί δεν πανε;

[nickpro]

Μα πλέον οι πιο πολλοί συνδικαλιστές είναι διεφθαρμένοι. Τα υψηλά συνδικαλιστικά στελέχη, πρόσκεινται σε κόμματα σχεδόν πάντα (για να μην πω πάντα). Όσοι πρόσκεινται σε κόμματα είναι λίγο πολύ διεφθαρμένοι. Άρα να το.

Στο κάτω κάτω πολλοί συνδικαλιστές έχουν μικροσυμφέροντα και καταλλήγουν μια μέρα να γίνουν τοπικοί άρχοντες.

Επίσης, ο συνδικαλισμός δεν εμποδίζει πλέον την επενδυτική κερδοσκοπία. Εμποδίζει την επενδυτική κερδοσκοπία που δεν αποφέρει κέρδος στο συγκεκριμένο συνδικάτο, ή τουλάχιστον στα ανώτατα κλιμάκιά του.

Από τότε που τα κόμματα μπήκαν στα συνδικάτα, όπως και από τότε που τα κόμματα μπήκαν στα πανεπιστήμια, το παιχνίδι χάθηκε.

[giak]

Από τότε που τα κόμματα μπήκαν στα συνδικάτα το παιχνίδι χάθηκε.

ποια χρονολογία περίπου έγινε αυτό;

[nickpro]

Από τότε που τα κόμματα μπήκαν στα συνδικάτα το παιχνίδι χάθηκε.

ποια χρονολογία περίπου έγινε αυτό;

ουδεν σχολιο . . .

[giak]

τι πάει να πει αυτό; λες από τότε που μπήκαν τα κόμματα στα συνδικάτα το παιχνίδι χάθηκε. πότε είναι αυτό το "τότε"; να δούμε ρε παιδί μου αν πέταξες μία ακόμα άποψη ελαφρά την καρδία σαν αυτές που φεύγουν σαν πολυβόλα στα καφενεία χωρίς να βασίζονται κάπου και στην ουσία είναι μαλακιάρες. αν σε παρεξήγησα ρε παιδί μου σου ζητώ συγνώμη αλλά επιχειρήματα κύριος! ξεκινάμε λοιπόν από το "πότε".

[nickpro]

τι πάει να πει αυτό; λες από τότε που μπήκαν τα κόμματα στα συνδικάτα το παιχνίδι χάθηκε. πότε είναι αυτό το "τότε"; να δούμε ρε παιδί μου αν πέταξες μία ακόμα άποψη ελαφρά την καρδία σαν αυτές που φεύγουν σαν πολυβόλα στα καφενεία χωρίς να βασίζονται κάπου και στην ουσία είναι μαλακιάρες. αν σε παρεξήγησα ρε παιδί μου σου ζητώ συγνώμη αλλά επιχειρήματα κύριος! ξεκινάμε λοιπόν από το "πότε".

Ρε μην τρολλάρεις. Κάνει μπαμ ότι τρολλάρεις και βαριέμαι να μπω στο τρυπάκι. Τέτοια πράγματα δεν έχουν στάνταρ ημερομηνία. Δεν είναι ιστορικά γεγονότα. Σιγά σιγά έγινε, ξεκινόντας με το ΠΑΣΟΚ τέλη 70, αρχές 80. Τότε ήταν η ΝΔ πάνω και σαν σωστή αντιπολίτευση και έξυπνη, το ΠΑΣΟΚ προσέγγισε πολλά συνδικάτα και συντεχνίες.Και για να κάνει ζημιές στην κυβέρνηση κατέβαζε συχνά απεργίες. Π.χ. η ΓΣΕΕ από τότε είναι πράσινη. Για αυτό την έκανε και το ΠΑΜΕ.
Τελευταίο παράδειγμα ο Πολυζωγόπουλος, που με το που έφυγε από την ΓΣΕΕ, μπήκε στο ΠΑΣΟΚ.

Ο συνδικαλιστής δεν πρέπει να είναι με το Α ή Β κόμμα, πρέπει να είναι με το δίκιο των εργαζομένων τους οποίους εκπροσωπέι το συνδικάτο.

[giak]

Σιγά σιγά έγινε, ξεκινόντας με το ΠΑΣΟΚ τέλη 70, αρχές 80. Τότε ήταν η ΝΔ πάνω και σαν σωστή αντιπολίτευση και έξυπνη, το ΠΑΣΟΚ προσέγγισε πολλά συνδικάτα και συντεχνίες.Και για να κάνει ζημιές στην κυβέρνηση κατέβαζε συχνά απεργίες. Π.χ. η ΓΣΕΕ από τότε είναι πράσινη. Για αυτό την έκανε και το ΠΑΜΕ.
Τελευταίο παράδειγμα ο Πολυζωγόπουλος, που με το που έφυγε από την ΓΣΕΕ, μπήκε στο ΠΑΣΟΚ.

Ο Πολυζωγόπουλος ήταν από πριν στο ΠΑΣΟΚ.

Καλά έλεγα. Η ΓΣΕΕ που φέρνεις και εσύ σαν παράδειγμα από πάντα είχε κόμματα μέσα. Από την αρχή ήταν μέσα βενιζελικοί και ΣΕΚ (αργότερα ΣΕΚΕ αργότερα ΚΚΕ) και διάφοροι σοσιαλιστές. Στην πορεία έγιναν διάφορες διασπάσεις σε όλους τους χώρους, βγήκαν καινούργια ρεύματα και καινούργια κόμματα αλλά ποτέ δεν έπαψαν να ασχολούνται οι κομματικοί. Το ίδιο και σε πολλά συνδικάτα που οι κομμουνιστές πάντα πρωτοστατούσαν. Και οι κομμουνιστές άνηκαν σε κόμματα δεν ήταν χύμα στο κύμα. Τα κόμματα δεν μπήκαν το '80 ή το '70 και όλες οι συνδικαλιστικές παρατάξεις με κάποιο κόμμα είχαν δεσμούς άλλες είτε ισχυρούς είτε χαλαρούς.

Άρα ο ισχυρισμός σου "Από τότε που τα κόμματα μπήκαν στα συνδικάτα το παιχνίδι χάθηκε" είναι λάθος.

[nickpro]

Εγώ πάλι νομίζω ότι είναι σωστός.Η χρονολογία δεν παίζει ρόλο στο ότι το παιχνίδι χάθηκε.Απλά εσύ μου λες ότι είχε χαθεί από παλιά.

[giak]

όχι δεν είναι.

λες ότι από τότε που μπήκαν τα κόμματα πχ στην ΓΣΕΕ το παιχνίδι χάθηκε. αυτό συνεπάγεται ότι κάποτε το παιχνίδι παιζόταν μια χαρά και ότι κάποτε δεν υπήρχαν κόμματα μέσα. εφόσον κόμματα υπήρχαν από την αρχή άρα αφού σύμφωνα με τον συλλογισμό σου το παιχνίδι χάνεται με το που μπούνε τα κόμματα αυτό σημαίνει ότι είτε το παιχνίδι ήταν χαμένο από πάντα. άρα όπως και να δούμε τον συλλογισμό σου αυτός είναι πάντα λάθος.

έντιτ. για πες μου και κάτι άλλο έτσι από περιέργεια, ποια περίοδο δράσης των συνδικάτων στην ελλάδα θεωρείς ότι το παιχνίδι δεν ήταν χαμένο;

[mikem4600]

Αλήθεια, θυμάται κανείς τι του φώναζαν του προέδρου της ΑΔΕΔΥ στην πορεία της 5/5;

LoL και καλά, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ από πάντα ήταν κομματοκρατούμενες. Το πιο αστείο είναι ότι πλέον ακόμα και στα πρωτοβάθμια σωματεία δεν τηρούν ούτε καν τα προσχήματα. Ξεκινάει π.χ. η ΓΣ (η οποία βολικά δεν έχει ποτέ απαρτία αν επικρατεί κλίμα αντίθετο αυτού που θέλει η παράταξη του προέδρου) και τους βλέπεις όλους να παίρνουν τηλέφωνα "στα κεντρικά" για να πάρουν γραμμή! Εξαίρεση φυσικά το ΠΑΜΕ/ΓΕΝΟΒΑ κτλ. που δεν χρειάζεται να πάρουν τηλέφωνα - τα έχουν μάθει όλα κασέτα, μιας και εδώ και 35 χρόνια δεν έχουν αλλάξει κάτι.

Πείστε με μετά ότι εσείς παλεύετε για τα δικαιώματά μου και όχι για την πάρτη σας...

[rose]

Most Competitive Economies 2010

[nickpro]

τα εδάφη μας περιέχουν τα εξής "ταπείνα" , κερδοφόρα παραυτα ορυκτά :

Έχω την εντύπωση οτι κυρίως χώμα και σκατ* περιέχιουν τα εδάφη μας..
έχεις κάποια πηγή για την ποιότητα/ποσότητα αποθεμάτων που λές οτι έχουμε ?

http://www.cosmo.gr/News/Hellas/275237.html

Άργησε αλλά ήρθε η επιβεβαίωση.

[mikem4600]

Σταματά η εκτέλεση των επί πιστώσει συνταγών του Δημοσίου

Σταματούν από σήμερα, 1η Ιουνίου, να εκτελούν επί πιστώσει συνταγές του Δημοσίου τα φαρμακεία της Αττικής

Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής, οι ασφαλισμένοι θα πληρώνουν οι ίδιοι τα φάρμακά τους και θα τους χορηγείται από τα φαρμακεία απόδειξη λιανικής πώλησης , με την οποία θα διεκδικούν τα χρήματά τους από το Δημόσιο.

Μιλώντας στο Mega η υπουργός Υγείας, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου τόνισε ότι το υπουργείο κάνει μια μεγάλη προσπάθεια σε μία δύσκολη συγκυρία για να βρεθεί μία λύση και κάλεσε τους φαρμακοποιούς να συμβάλλουν κι εκείνοι στην προσπάθεια και να αντιμετωπίσουν από κοινού το πρόβλημα.

Οπως τόνισε η κ.Ξενογιαννακοπούλου έχουν γίνει συζητήσεις με τον υφυπουργό Οικονομίας, Φ.Σαχινίδη και «είμαστε σε φάση διακανονισμού. Ζητάμε μόνο λίγες ημέρες», ανέφερε η υπουργός.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος των φαρμακοποιών, Κ.Λουράντος τόνισε ότι και ο κλάδος τους υποφέρει, καθώς το κράτος μόνο στα φαρμακεία της Αττικής χρωστάει 30 εκατομμύρια ευρώ.

«Ζητήσαμε έναν διακανονισμό με την Εφορία και δεν γίνεται ούτε αυτό. Έχουμε φτάσει στο απροχώρητο», τόνισε.

Αυτά είναι. Πόσες φορές έχει γίνει αυτό μέχρι τώρα; 3; 4;
Εν τω μεταξύ οι φαρμακοποιοί πληρώνουν φόρο για τα λεφτά που ΔΕΝ εισέπραξαν από το δημόσιο για τα φάρμακα των ασφαλισμένων του δημοσίου...

[nickpro]

Πιστεύω ότι καλά κάνουν.Και αυτοί άνθρωποι είναι, και αυτοί αντιμετωπίζουν συνέπειες κρίσης, κάτι πρέπει να κάνουν. Βέβαια οι κακόμοιροι οι άρρωστοι δεν φταίνε σε τίποτα, αλλά τα φαρμακεία δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Όπως και να έχει είναι μια δυσάρεστη κατάσταση. Κάποιο από τα 2 στρατόπεδα θα λυγίσει αργά η γρήγορα. Ή το κράτος αντιμετωπίσει την οργή των ασφαλισμένων.

[mikem4600]

Ο μπαρμπα-Μήτσος από τα Γρεβενά

Ο μπαρμπα-Μήτσος από τα Γρεβενά διατηρούσε ένα μικρό μαγαζάκι. Δούλευε Κυριακές και υπερωρίες χωρίς να πληρώνεται. Έκλεβε λίγο στο ζύγι –«για να τα φέρνει βόλτα»–, δήλωνε στην εφορία όσα ακριβώς χρειαζόταν για να μην πληρώνει, αλλά «ποιος δεν κάνει το ίδιο;». Μεγάλωσε δυο παιδιά, τα σπούδασε και περιμένει να διοριστούν στο δημόσιο. Το μαγαζί έτσι κι αλλιώς δεν έχει μέλλον. Τώρα το έχει στο όνομα της γυναίκας του, για να συμπληρώνει τη σύνταξή του. Γι’ αυτή τη σύνταξη πλήρωσε πολλά στο παλιό Ταμείο Εμπόρων και νυν ΟΑΕΕ. Κάθε πρώτη του μηνός, επί 45 έτη, περνούσε ο εισπράκτορας...

Όποτε ο μπαρμπα-Μήτσος πήγαινε στο καφενείο, κάποιος του σφύριζε για τους εθνικούς κινδύνους που απειλούν τη χώρα. Όλοι –και ειδικά οι Τούρκοι– εξοπλίζονταν. Έτσι ο μπαρμπα-Μήτσος αγρίευε. Του τριβέλιζαν τ’ αυτιά για την ανισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο και αυτός, ρητορικά τουλάχιστον, πλειοδοτούσε: «F15 οι Τούρκοι; F16 εμείς. Εκατό άρματα μάχης οι Τούρκοι; Διακόσια εμείς». Το περίεργο ήταν ότι όσα περισσότερα όπλα ήθελε ο μπαρμπα-Μήτσος, τόσα περισσότερα χρειάζονταν. Κάθε μέρα η ανισορροπία στο Αιγαίο χειροτέρευε. Και δώσ’ του φρεγάτες και δώσ’ του υποβρύχια. «Πάνω απ’ όλα η πατρίς» έλεγε, αλλά έκανε και δεύτερες σκέψεις: «Σάμπως θα τα πληρώσω εγώ; Να πληρώσουν αυτοί που έχουν. “Το κεφάλαιο”, που ’λεγε και ο Μπάμπης ο αριστερός».

Κάπως έτσι ψήθηκε και για την «Ολυμπιακή». Ένα εκατομμύριο την ημέρα κόστιζε, αλλά μόλις τον ρώτησαν «θες εθνικό αερομεταφορέα;», αμέσως απάντησε «ναι». Μπορεί να μην είχε δει αεροπλάνο στη ζωή του αλλά η λέξη «εθνικός» τον γαργαλούσε. Εξάλλου, όπως είχε πει και ο Μπάμπης ως έσχατο επιχείρημα για τη χρησιμότητα του κρατικού αερομεταφορέα, αν μας την έπεφταν οι Τούρκοι δεν έπρεπε να έχουμε πρόχειρα μερικά αεροπλάνα για να μεταφέρουν το στρατό μας στα νησιά;
Για εθνικούς λόγους τάχθηκε αναφανδόν και υπέρ της Ολυμπιάδας. Όταν τον ρώτησαν «θες να γυρίσουν οι Ολυμπιακοί στη χώρα που τους γέννησε;» αμέσως συγκινήθηκε: «Θέλει και ρώτημα; Μας ανήκουν και είναι απορίας άξιον πώς δεν γύρισαν ακόμη». Έβρισε την Κόκα-Κόλα και τους Αμερικανούς που μας έκλεψαν τη centennial Ολυμπιάδα του 1996, αλλά ανατρίχιασε όταν το 1997 ο μακαρίτης Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ είπε με σπαστά αγγλικά “and the city izzz... ATHENS!”. Ο μπαρμπα-Μήτσος ανήκε στο 97% των Ελλήνων που απαντούσε καταφατικά στις δημοσκοπήσεις για τους Ολυμπιακούς που μας ανήκουν.

Φυσικά, χάρηκε τόσο πολύ για τα μετάλλια της άρσης βαρών και για τα «ιπτάμενα παιδιά του», που χειροκροτούσε όταν η «πατρίς ευγνωμονούσα» τους προσλάμβανε τιμητικά στο δημόσιο. «Τόσοι και τόσοι μπαίνουν» σκέφτηκε, «στους ελλαδονίκες, βαλκανιονίκες, ολυμπιονίκες κ.λπ. θα κολλήσουμε;»

Κάθε λίγο και λιγάκι κάποιοι εθνικοί, κοινωνικοί, πολιτιστικοί λόγοι ορθώνονταν για να ξοδεύει το κράτος περισσότερα. Πολιτικοί, συνδικαλιστικοί, πνευματικοί ταγοί της χώρας συμφωνούσαν στα παράθυρα της τηλεόρασης «για την αναγκαιότητα ίδρυσης κάποιων φορέων» ή την «ανάγκη ενίσχυσής τους, επειδή παράγουν πλούσιο και σημαντικό έργο», το οποίο χρειάζεται η πατρίς. Οι βουλευτές πλειοδοτούσαν στο καφενείο για «έργα πνοής στην περιφέρεια, που θα αλλάξουν το πρόσωπο του νομού», αρκεί να τους εξέλεγαν. «Είναι δυνατόν να έχει κέντρο γούνας η Καστοριά και να μην έχουμε ένα Ινστιτούτο Μελέτης Ξύλου στα Γρεβενά, εμείς που έχουμε τόσα κωνοφόρα δένδρα;» του έλεγαν κι εκείνος έβρισκε αμέσως δίκιο στο αίτημα: «Έλα ντε! Είναι δυνατόν να μας ρίχνουν έτσι;».

Κατά καιρούς, στα δίκαια αιτήματα του δικού του νομού προστίθεντο και άλλα δίκαια αιτήματα άλλων νομών ή και πιο απομακρυσμένων. Στην Κοζάνη ζητούσαν κέντρο μελισσοκομίας επειδή είχε η Νάουσα, και στην Αθήνα –κέντρο των γραμμάτων και των τεχνών– όλο και κάποιος φορέας με «πλούσιο και σημαντικό έργο» χρεοκοπούσε κι έπρεπε το κράτος να τον συνδράμει. Ο μπαρμπα-Μήτσος δεν είχε σχέσεις ούτε με τη μελισσοκομία ούτε με τα γράμματα, αλλά άκουγε τους ταγούς του έθνους και (στην καλύτερη περίπτωση) σιωπούσε. Εξάλλου, αυτός θα τα πλήρωνε; «Να πληρώσει το κεφάλαιο» που ’λεγε και το ΚΚΕ.
Έτσι, δεν μίλησε όταν ξαναστήθηκε η αγροφυλακή. Ήξερε ότι δεν χρειαζόταν, αλλά πάλι ψυχοπόνεσε όταν έμαθε ότι σε κάποιους υποσχέθηκαν πρόσληψη το 1993 (για να κάνουν αυτό που δεν χρειαζόταν) και μέχρι το 2006 δεν είχαν αρχίσει να πληρώνονται. Τι πάει να πει «δεν έχουν αντικείμενο»; Να γίνουν «οικολογική αστυνομία», όπως είπε κι ένας πολιτικο-πνευματικός ταγός του έθνους.

Ο μπαρμπα-Μήτσος ψυχοπονούσε με κάθε «δίκαιο αίτημα» και όλα τα αιτήματα ήταν δίκαια. Όποτε τον ρωτούσαν «να βγει η κυρα-Μαρία στη σύνταξη στα 50, επειδή πριν χρόνια έκανε τρία παιδιά;», εκείνος απαντούσε «ναι» ή δεν μιλούσε. Βλέπετε, τον αγριοκοίταζε και ο Μπάμπης ο Κουκουές στο καφενείο. Αυτός πάλι δεν το ’χε σε τίποτε να τον κράξει ως «νεοφιλελεύθερο», αν τολμούσε να ρωτήσει, «μα πρέπει να παίρνουν σύνταξη και οι κόρες των δημοσίων υπαλλήλων;». Ο μπαρμπα-Μήτσος δεν ήξερε τι σημαίνει η λέξη «νεοφιλελεύθερος», αλλά του ’χαν πει ότι είναι ο «ανάλγητος», λέξη που επίσης δεν γνώριζε.
Έτσι, κάθε φορά ο μπαρμπα-Μήτσος συναινούσε. Και για τα μικρά και για τα μεγάλα. «Να κάνουμε Εθνικό Κέντρο Χορού;» «Ε, άμα είναι “εθνικό” να το κάνουμε».
«Να κάνουμε Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης;» «Ε, άμα είναι ευρωπαϊκό, θέλει και ρώτημα;»
«Να δώσουμε επιδοτήσεις σε κάποιους που δηλώνουν επιχειρηματίες για να υπερτιμολογήσουν και τα μηχανήματα και να βοηθήσουν την ανάπτυξη;» «Μα τι λέτε; Η ανάπτυξη πάνω απ’ όλα».
«Ξέρεις, φωνάζουν κάτι αγρότες της Θεσσαλίας. Φυτεύουν βαμβάκι που δεν αγοράζει κανένας. Να τους δώσουμε 500 εκατομμύρια, όπως λέει ο βουλευτής τους, που είναι και υπουργός Γεωργίας;» «Φυσικά! Εγώ μόνο ξέρω πόσο σκληρή είναι η ζωή του αγρότη. Ο πατέρας μου ξεροστάλιαζε ολημερίς στο λιοπύρι».
«Ξέρεις, το λιμάνι δεν βγαίνει κι αποφασίσαμε να το δώσουμε στους Κινέζους. Γκρινιάζουν, όμως, οι λιμενεργάτες που θα χάσουν 50-100 χιλιάρικα το χρόνο. Να τους δώσουμε κανένα 250άρι χιλιάρικα στον καθένα να πάν’ στην ευχή της Παναγίας, για να μη δημιουργηθεί κοινωνικό πρόβλημα;» «Δώσ’ τα, να μην έχουμε κοινωνικές εντάσεις, που λέει κι ο Μπάμπης».
«Πρέπει να δώσουμε και την Ολυμπιακή. Κοστίζει πολλά... Να χρυσώσουμε το χάπι στους εργαζόμενους βγάζοντάς τους στη σύνταξη στα 45, με 2-3 χιλιάρικα το μήνα;» «Μα για 1,16 δισ. θα κάνουμε τώρα θέμα; Παρακαλώ...»
«Το ποδόσφαιρο είναι το παιγνίδι του λαού, αλλά οι ΑΕ που το διαχειρίζονται έχουν πολλά χρέη. Να τους ξελασπώσουμε με μια ρύθμιση;» «Καλά, εισιτήρια δεν κόβουν; Τηλεοπτικά δικαιώματα δεν εισπράττουν;» «Πώς! Παίρνουν, αλλά κάνουν κι ακριβές μεταγραφές. Για σένα, βρε χαζέ... Για να έχεις καλό θέαμα και νίκες στην Ευρώπη». «Να τα ρυθμίσουμε. Εξάλλου, οι περισσότερες ΠΑΕ είναι θρησκεία. Όπως επιδοτούμε την ορθόδοξη, έτσι και τον ΠΑΟΚ. Μη μας πουν ότι δεν είμαστε κι ανεξίθρησκοι».
«Μια κι ανέφερες τα τηλεοπτικά δικαιώματα, ξέρεις, και τα κανάλια δεν βγαίνουν. Μην τους ζητάμε τώρα να πληρώσουν και τις συχνότητες που καταπάτησαν. Έχουν κι ένα προβληματάκι με χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία και κάποια κρούσματα φοροδιαφυγής. Να τα ρυθμίσουμε για χάρη της πολυφωνίας και της υγιούς δημοκρατίας;» «Ε, άμα είναι για την πολυφωνία της Μενεγάκη και του Ψινάκη, να το κάνουμε. Έτσι κι αλλιώς τζάμπα τους κάνω χάζι κάθε μέρα».

Μ’ αυτά και μ’ αυτά περνούσε ο καιρός και ο αφανής λογαριασμός μεγάλωνε. Ο ένας υπουργός έφτιαχνε αγροτικό κανάλι. Προς δόξα της πολυφωνίας πλήρωνε 68 δημοσιογράφους, άσχετα αν το κανάλι δεν λειτούργησε ποτέ. Ο άλλος είχε συστήσει επιτροπές διανομής της αλληλογραφίας: «Ξέρετε πόσα λίγα παίρνει ένας άνθρωπος του υπουργού για να τρέχει όλη μέρα;». Κάποιος άλλος είχε κάνει προαστιακό σιδηρόδρομο στη Θράκη, όπου όλως τυχαίως εκλεγόταν. Διόρθωσε μια ιστορική αδικία, είπε. Κάθε υπουργός έφτιαχνε μερικούς φορείς. Έστηνε μια συνέντευξη τύπου για να διαλαλήσει πόσο πλούσιο και αναγκαίο έργο θα προσφέρει και προσλάμβανε κάποιους για να τον στελεχώσουν – «τόσα χρόνια σπούδασαν τα παιδιά, πού αλλού θα μπορούσαν να δουλέψουν;». Και ο μπαρμπα-Μήτσος δεν γκρίνιαζε. Μπορεί κάποια πράγματα να του φαίνονταν υπερβολικά, αλλά όλα κάποιον ευγενή ή ανώτερο σκοπό εξυπηρετούσαν. Όσο για τα λεφτά, κανένα πρόβλημα. «Έχει ο Θεός!» σκεφτόταν. Θεός στη σύγχρονη Ελλάδα είναι το κράτος.

Κάποιο πρωί, όμως, εμφανίστηκαν στην πόρτα του τρεις ξανθόμαλλοι με ξενικά ονόματα. «Ξέρετε, χρωστάτε 30.000 ευρώ» του είπαν. «Εγώ;» ψέλλισε αποσβολωμένος ο μπαρμπα-Μήτσος. «Εσύ κι όλο σου το σόι» αγρίεψαν αυτοί. «Τριάντα χιλιάρικα εσύ και τριάντα η σύζυγος. Συν εξήντα των δύο παιδιών σας, 120.000. Έχεις και τέσσερα εγγόνια; Τελικό σύνολο 240.000». «Μα χρωστάνε και τα μωρά;» ξαναρώτησε ο μπαρμπα-Μήτσος. «Κυρίως αυτά» του απάντησαν βλοσυροί.
Τώρα ο μπαρμπα-Μήτσος βρίσκεται στο Σύνταγμα. Μουντζώνει τη Βουλή και φωνάζει «κλέφτες». Κοίταξε τους λογαριασμούς, για τους οποίους τόσο καιρό αδιαφορούσε, και βρήκε ότι αρκετοί από τους εθνικούς, κοινωνικούς, και πνευματικούς ταγούς ήταν ευαίσθητοι με το αζημίωτο. Δεν ξέρει, όμως, ή δεν θέλει να ακούσει ότι τα κλοπιμαία είναι μόνο ένα μικρό κλάσμα των 300 δισ. που χρωστά αυτός, τα παιδιά και τα εγγόνια του. Ένα μεγάλο μέρος έγιναν έργα. Πολλά ήταν χρήσιμα, κάποια ήταν άχρηστα, αλλά όλα ήταν υπερτιμολογημένα. Οι εργολάβοι δεν έφτιαχναν μόνο δρόμους, χρηματοδοτούσαν και την περισσότερη πολυφωνία που υπήρξε ποτέ στην παγκόσμια ιστορία.
Ένα άλλο, μεγάλο επίσης, κομμάτι είναι οι «ευαισθησίες» που του καλλιεργούσαν. Κάποιες από αυτές χρειάζονταν. Η παιδεία, η υγεία, η προστασία των πραγματικά αδυνάτων. Άλλες, πάλι, ήταν εμμονές μιας γενιάς που δεν έζησε όπως έπρεπε τα σίξτις κι αποφάσισε με τα λεφτά του μπαρμπα-Μήτσου να ζει την καρικατούρα τους. Για παράδειγμα, όποτε μπούκαραν οι χουλιγκάνοι στα πανεπιστήμια και τα κατέστρεφαν, κανείς δεν γκρίνιαζε για το λογαριασμό. «Τα εργαστήρια ξαναφτιάχνονται, μπαρμπα-Μήτσο» του ’λεγαν. «Αν χαθεί το άσυλο, χανόμαστε όλοι». Στο κάτω-κάτω της γραφής, τα παιδιά πάλευαν για δημόσια και ισχυρή παιδεία, που ’λεγε και ο κυρ-Αλέκος.

Έτσι, λοιπόν, ο μπαρμπα-Μήτσος βρέθηκε στο Σύνταγμα να βρίζει τους πολιτικούς, επειδή του έκαναν τα χατίρια. Το περίεργο είναι ότι μαζί μ’ αυτόν βρίσκονταν και όλοι εκείνοι που του ζάλιζαν τ’ αυτιά «να κάνουμε το ένα και να πληρώσουμε το άλλο». Δεν μπορούσε να λείπει και ο Μπάμπης ο αριστερός. Αυτός φώναζε περισσότερο απ’ όλους. Μόλις είδε τον μπαρμπα-Μήτσο, του άνοιξε μεγάλη αγκαλιά. «Τα τιμημένα γηρατειά είναι πάντα μπροστά στους ταξικούς αγώνες. Ήρθε η ώρα, μπαρμπα-Μήτσο, να παλέψουμε για τα κοινωνικά μας δικαιώματα. Για να ξεπεράσουμε την κρίση πρέπει να προσλάβουμε άλλους 100.000 στο Δημόσιο...»
«Για περίμενε, ρε Μπάμπη» αντιμίλησε για πρώτη φορά ο μπαρμπα-Μήτσος. Ποιος θα τους πληρώσει αυτούς;»
«Μα το κεφάλαιο» απάντησε με ταξική υπερηφάνεια το επαγγελματικό στέλεχος του κόμματος.
«Ποιο κεφάλαιο, ρε Μπάμπη; Εδώ κρουαζιερόπλοιο δεν πλησιάζει στον Πειραιά, επειδή εσείς στήνετε καθημερινά μπλόκα. Θα έρθει το κεφάλαιο να βάλει λεφτά στην Ελλάδα;»
«Έ, όχι και να αλωνίζουν τη χώρα οι επενδυτές, μπαρμπα-Μήτσο! Είπαμε: η κρίση είναι καπιταλιστική και οι καπιταλιστές πρέπει να πληρώσουν. Είναι δεν είναι εδώ. Για την αναδιάρθρωση του χρέους πήρε τίποτε τ’ αυτί σου;»

Επίσης: Η απατηλή λάμψη του Ευρώ.

[dexter]

για το ευρώ ο Κόλμερ το φωνάζει τόσα χρόνια και το 2005 έβγαλε και βιβλίο.. http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=181330

[Theofaman]

Το Δημόσιο χρωστάει 10 δισ. σε επιχειρήσεις

Μεταξύ άλλων..

- Στις εταιρείες πληροφορικής. Τουλάχιστον 200 εκατ. ευρώ είναι οι οφειλές του Δημοσίου. Αυτές αφορούν αποκλειστικά σε έργα του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Κοινωνία της Πληροφορίας» (ΕΠ ΚτΠ) ενώ εκτιμάται ότι είναι περισσότερες αν συνυπολογιστούν τα έργα στα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα ή έργα δημοσίων φορέων που υλοποιήθηκαν χωρίς να ενταχθούν στο Γ΄ ΚΠΣ.

Act of Submission Reloaded Περάστε στη λαιμητόμο

[Elder]

Εκτονωθείτε http://www.greekpayback.com/ ...