ΠηγήΜεμονωμένοι πολίτες και μεγάλες εταιρείες αποκομίζουν οικονομικά οφέλη αναπτύσσοντας εμπορικές δραστηριότητες σε ένα διαδικτυακό εικονικό κόσμο. Εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο έχουν αποφασίσει να αλλάξουν τη ζωή τους επιλέγοντας να ζήσουν μέσω ενός εικονικού δεύτερου εαυτού τους, τις ιδιότητες του οποίου καθορίζουν οι ίδιοι.
Πρόκειται για τους «κατοίκους» των εικονικών πόλεων της ΄Δεύτερης Ζωής' (Second Life), ενός παράλληλου διαδικτυακού σύμπαντος που έχει δημιουργήσει το τεχνολογικό εργαστήριο Linden στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ, ως μετεξέλιξη ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού των αρχών της δεκαετίας του 1990.
Στο Second Life οι παίκτες-κάτοικοι μέσω του ηλεκτρονικού τους υπολογιστή διαμορφώνουν τη ζωή τους όπως θέλουν. Συναναστρέφονται με τους υπόλοιπους «κατοίκους» (που ξεπερνούν αυτή τη στιγμή τα 6 εκατομμύρια), στήνουν την επιχείρηση που θέλουν, αγοράζουν τη γη, τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που επιθυμούν, ταξιδεύουν και διασκεδάζουν όπου τους αρέσει.
Η ραγδαία γιγάντωση αυτού του εικονικού κόσμου αποκαλύπτει τις σχεδόν τρομακτικές δυνατότητες του ίντερνετ, καθώς διεκδικεί με αξιώσεις κομμάτι της πραγματικότητας.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η λεγόμενη «αγορά» του Second Life. Οι κάτοικοι μπορούν να προχωρούν σε οικονομικές συναλλαγές χρησιμοποιώντας το εικονικό νόμισμα δολάριο-Linden.
Το νόμισμα ωστόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καθώς υπάρχει μεταβλητή ισοτιμία με το αμερικανικό δολάριο και τα υπόλοιπα νομίσματα (αυτή τη στιγμή 500 δολάρια-Linden αντιστοιχούν σε μία λίρα στερλίνα). Οι παίκτες-κάτοικοι μπορούν να αποκτούν δολάρια-Linden πληρώνοντας σε πραγματικά χρήματα είτε τη δημιουργό εταιρεία, ώστε να αποκτήσουν κάποιο πρόσθετο περιουσιακό στοιχείο στον εικονικό τους κόσμο, είτε πλέον ακόμα και τους υπόλοιπους παίκτες, για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Η «νέα Άγρια Δύση» των εικονικών χρυσοθήρων δεν άργησε να προσελκύσει και τις μεγάλες εταιρείες. Η Νισάν, η Ρίμποκ, η Σόνι, η Κάλβιν Κλάιν στήνουν εικονικά καταστήματα στο Second Life σε 'ιδιόκτητα' νησιά στην εικονική υφήλιο του παιχνιδιού, τα οποία οι κάτοικοι μπορούν να επισκέπτονται αγοράζοντας πέρα από τα εικονικά προϊόντα με δολάρια-Linden και πραγματικά προϊόντα με πραγματικά δολάρια, λίρες κ.ο.κ.. Υπολογίζεται ότι αυτή η μεταεικονική αγορά αποφέρει στις εταιρείες ήδη πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε πραγματικά ποσά.
Κάθε παίκτης-κάτοικος μάλιστα μπορεί να σχεδιάζει το δικό του προϊόν με το σήμα της κάθε εταιρείας. Από τον επόμενο χρόνο δε οι παίκτες-κάτοικοι στη Βρετανία θα μπορούν να παραγγέλνουν τα αθλητικά παπούτσια της Ρίμποκ που οι ίδιοι ή άλλοι εικονικοί συγκάτοικοί τους έχουν σχεδιάσει. Άλλες εταιρείες αναμένεται να ακολουθήσουν κατά πόδας.
Το φαινόμενο του Second Life απασχολεί πλέον και τις οικονομικές υπηρεσίες, που εξετάζουν κατά πόσο τα κέρδη από το παιχνίδι θα πρέπει να φορολογούνται. Το παιχνίδι (όρος αμφισβητήσιμος καθώς δεν υπάρχουν κανόνες, σκοπός-τέλος και νικητές όπως σε όλα τα παιχνίδια) επεκτείνεται ακόμα περισσότερο όμως. Η Σουηδία έγινε πρόσφατα η πρώτη χώρα που δημιούργησε εικονική πρεσβεία. Ο δημιουργός του Second Life, Φίλιπ Ροουζντέιλ, δηλώνει αισιόδοξος γα τις προοπτικές του νέου κόσμου που κατασκεύασε: «Νομίζω ότι στο απώτερο μέλλον η ανθρώπινη συνεργασία και δημιουργικότητα είναι πολύ πιθανό να μεταφερθούν στον κυβερνοχώρο. Θα είναι μια αλλαγή που θα επηρεάσει ολόκληρο τον κόσμο με τρόπους που ξέρω ότι δεν μπορώ να κατανοήσω τώρα. Αλλά θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς την αλλαγή αυτή».
Όταν διαβάζω τέτοια άρθρα πραγματικά τρομάζω που ασχολούμαι με υπολογιστές όλη μέρα. Έχουμε φτάσει πια σε τέτοιο σημείο αποξένωσης? Ή απλά επειδή δεν μας αρέσει ο κόσμος μας και δεν ξέρουμε πως να αγωνιστούμε για να τον κάνουμε καλύτερο επενδύουμε τόσο χρόνο σε μία εικονική και "ιδανική" ζωή?
που βλέπεις στην οθόνη σου και δίνεις χρόνο, αφοσίωση και αγάπη για κάτι που δεν έχει νόημα. Και για να το πάμε και τελείως στεγνά επενδύεις πραγματικά χρήματα σε πλασματικές αγοραπωλησίες. Μου φαίνεται εντελώς τρελό! Και εικονική πρεσβεία? Περίμενα ότι κάπου υπάρχει φρένο... Μάλλον όχι.
