giak wrote:Καταρχάς δεν είναι είμαι εργάτης και με εκμεταλλεύονται ή ανοίγω ένα μαγαζί για να κλέβω εγώ. Μπορείς να ξεκινήσεις από τα απλά πχ αύξηση μισθών και να φτάσεις μέχρι το τέρμα. Δηλαδή οι εργάτες παράγουν και η απλά λογική λέει ότι το προϊόν της εργασίας τους ανήκει σε αυτούς. Εσύ μας λες όμως ότι και χάρη μας κάνουν που μοιράζονται μαζί μας τα λεφτά τους. Δηλαδή δουλεύεις, του χαρίζεις την μισή σου μέρα, μερικές φορές του χαρίζεις και την ίδια σου την ζωή σε εργατικά "ατυχήματα" σε σκαλωσιές και αμπάρια πλοίων, και επειδή σου δίνει και κάτι ψίχουλα σε σχέση με αυτά που βγάζει αυτός πρέπει να πεις και ευχαριστώ γιατί σου κάνει το χατίρι και "τα μοιράζεται μαζί σου" όπως λες! Άσε που δεν πρέπει να μιλάς και να είσαι αχάριστος και οργανωθείς για να διεκδικήσεις κάτι από το γενναιόδωρο αφεντικό σου γιατί μπορεί να φας και καμιά απόλυση. Αν είσαι γυναίκα και μετανάστρια παράδειγμα υπάρχει και το βιτριόλι. Το καλό είναι ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με το μυαλό ενός 5χρονου και η ζωή μας μπορεί να γίνει καλύτερη.
Proxenos wrote:μήπως η ζωή του μετρούσε λιγότερο ή μήπως δεν εξυπηρετούσε τα προπαγανδιστικά μας συμφέροντα;
Συνήθως όσοι έχουν μυαλό 5χρονου νιώθουν κάτι που το λένε "αλληλεγγύη". Μπορεί να σου φαίνεται πολύ παράξενο αλλά υπάρχουν και μερικοί (φήμες λένε ότι ζουν σε σπηλιές και βγαίνουν μόνο το βράδυ για να κυνηγήσουν) που όταν προσπαθούν να ενισχύσουν κάποιον που αγωνίζεται δεν το κάνουν για να εξυπηρετήσουν τα προπαγανδιστικά τους συμφέροντα! Τώρα γιατί το κάνουν δεν ξέρω αλλά μπορείς (ίσως) να φανταστείς..
Παρένθεση: Στην απελευθέρωση του ωραρίου δεν αντιδρούν μόνο οι μικρομαγαζάτορες που δεν μπορούν να προσλάβουν υπαλλήλους αλλά και οι ίδιοι οι υπάλληλοι. Αν θες το συζητάμε γιατί το κάνουν αυτά τα 5χρονα.
Χαιρομαι που η πρώτη σου πρόταση:
1. έρχεται σε αντίθεση με τις γενικεύσεις σου προηγουμένως
2. δεν έχει καμία σχέση με αυτά που γράφεις αμέσως μετά.
Επίσης, δεν χαίρομαι κάθολου που δεν απάντησες σε αυτά που έγραψα. Μάλλον θα απευθυνόσουν σε κάποιον άλλο. Ξαναδιάβασε λοιπόν αν θέλεις ό,τι έγραψα, βάλε τις σκέψεις σου σε μια τάξη και τα ξαναλέμε. Επειδή τα βλέπεις πολύ απλοϊκά, θα σου πω το εξής: κανένα συστημα δεν έχει λύσει ικανοποιητικά το πρόβλημα της αμοιβής του εργαζόμενου. Ακόμα και στον κομμουνισμό:
1. αν δεν υπήρχε η κολλεκτιβική χαλυβουργία, ο εργάτης της χαλυβουργίας δεν θα μπορούσε να παράγει ο,τι παράγει από μόνος του (άρα όπως και ο επιχειρηματίας, έτσι και εδώ πρέπει το κράτος να του θέσεις τις βάσεις για να το κάνει) και
2. ο εργάτης δεν λαμβάνει το αντίστοιχο ποσό του προϊόντος της εργασίας του, αλλά έναν στάνταρ μισθό. Τον κόπο του τον διαθέτει το κράτος όπως αυτό νομίζει...
Χαίρομαι όμως από την άλλη που όταν ήσουν 5 είχες τέτοια αλληλεγγύη με τους υπόλοιπους. Μάλλον θα διέφερες πολύ απ τα παιδιά της ηλικίας σου, γιατί η πραγματικότητα άλλα λέει.
Όσο για την παρένθεση: στην απελευθέρωση του ωραρίου αντιδρούν όπως είπες κάποιοι από εκείνους που
ήδη έχουν δουλειά. Για τους υπόλοιπους έχουμε απλά ευχολόγια και αλληλεγγύη. Αυτή είναι η λογική του συνδικαλισμού και με συμφέρει και εμένα συχνά προσωπικά όσο έχω δουλειά. Όποιος όμως είναι άνεργος, δεν έχει μπροστά του μια ανεργία 8, 10 ή 12%, αλλά 100%. Σκέψου το, ειδικά όταν πρόκειται για το ωράριο (ο εργαζόμενος συνολικά τις ίδιες ώρες θα δουλεύει, ενώ οι αποδοχές κατά κανόνα ανεβαίνουν το σαββατοκύριακο).
