magdalena wrote:Όχι απλά άνθρωποι αλλά άγιοι άνθρωποι και πρώτα από όλα οι Απόστολοι. Εκτός και αν αμφισβητείς τους Αποστόλους τους οποίους ο Χριστός έστειλε στον κόσμο να μιλήσουν και μάλιστα ύστερα από φωτισμό του Αγίου Πνεύματος (δες τα γεγονότα της Πεντηκοστής).
Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύω πως όλες αυτές οι απόψεις τις εκκλησίας που κατά καιρούς έχουν κατακρίνει τα παιδιά στο forum πηγάζουν αποκλειστικά από τους 12 Αποστόλους και τον Παύλο. Είναι δυνατόν να δίδαξαν εκείνοι που άκουσαν τη διδασκαλία του Κυρίου από κοντά πως οι γυναίκες πρέπει να ντρέπονται για το σώμα τους, για παράδειγμα; Αργότερα, και κυρίως κατά το Μεσαίωνα έβγαιναν οι απανταχού παπάδες (και κυρίως οι καθολικοί) να ενισχύσουν δοξασίες όπως: "Έμεινες ανάπηρος γιατί δεν πίστευες αρκετά" ή "Εσείς οι γυναίκες δεν θα μιλάτε γιατί από σας ήρθε η αμαρτία στον κόσμο κτλ." Αν αυτά τα πρωτοείπε κάποιος Απόστολος, ε τότε πρέπει να επανεξετάσω τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις...
magdalena wrote:Όσο για την ενδυμασία ο Απόστολος Πέτρος στην Επιστολή του στην Καινή Διαθήκη λέει ότι πρέπει οι γυναίκες να είναι σεμνά ενδεδυμένες και πόσο μάλλον στους χώρους της λατρείας. Το ότι εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό είναι ένα άλλο θέμα, όχι όμως να νομίζουμε ότι είναι λόγια των παπάδων και της εκκλησίας.
Ανέφερα το θέμα με το σορτσάκι, εννοείται όχι για να προτρέψω τους άλλους σε ασέβειες. Ήθελα να τονίσω απλώς το πόσο κακό είναι να προσκολλάται κάποιος στους τύπους, αφήνωντας την πνευματικότητα σε δεύτερη μοίρα. Εγώ δεν θα πήγαινα φορώντας κάτι άσεμνο, γιατί το νιώθω μέσα μου.
Ωστόσο αν θέλεις, κάτι που πστεύει η επίσημη εκκλησία (νομίζω ο Παύλος το είχε πρωτοπεί) και με ενοχλέι είναι πως η γυναίκα δεν πρέπει να φορά
αντρικά ρούχα. Αυτό σημαίνει πως ο Θεός δεν αγαπά τις γυναίκες που φοράνε παντελόνια; Αν είναι σεμνά και κρύβουν τα πόδια τους για παράδειγμα, πού είναι το κακό; Δεν είναι χαζό που στα μοναστήρια μας βάζουν πάνω από το παντελόνι κάτι θεοβρώμικες κλαρωτές φούστες και κυκλοφορούμε στον άγιο χώρο σαν να το σκάσαμε από τσίρκο;
magdalena wrote:Ιστορίες με θαύματα; : Καλύτερα ρωτήστε όσους τα έζησαν και εκεί που δεν υπήρχε καμιά ελπίδα από πλευρά επιστήμης ο ανθρωπός τους γιατρεύτηκε.
Η θέση μου είναι η εξής: Πρώτον, όπως ξαναείπα δεν είναι σωστό να κοροιδεύει κανείς τον άλλο για τον τρόπο που βρίσκει το Θεό του, οπότε ουδέποτε δεν το παίζω ανώτερη πνευματικά από αυτούς τους ανθρώπους. Δεύτερον, ξέρεις τι ονομάζω εγώ θαύμα; Πως έγινε ο σεισμός φέτος και επειδή ήταν υποθαλάσσιος δεν άνοιξε ρουθούνι, αλλιώς θα είχε σκοτωθεί κόσμος και κοσμάκης. Που έχουμε την υγειά μας. Που είμαστε αρτιμελείς. Που μια φορά συγκρατήθηκα και δεν πέρασα το δρόμο τη στιγμή που ερχόταν αυτοκίνητο που δεν το έβλεπα. Που η φύση είναι τόσο όμορφη και τόσο τέλεια. Βλέπω το θαύμα του Θεού καθημερινά γύρω μου, χωρίς να χρειάζομαι θυμιατά, εικόνες που περπατούν ή μακάβριες ιστορίες για σώματα που δεν λιώνουν. Δεν είμαι η αρμόδια να κρίνω αν τα προηγούμενα ήταν όντως θαύματα κι όποιος θέλει να τα πιστεύει είναι βέβαια ελεύθερος. Αυτό που με νευριάζει είναι που ορισμένοι εκμεταλλεύονται την αγνή πίστη του κόσμου.
Τέλος σχετικά με τον Τελώνη και το Φαρισαίο, νομίζω τόσο εγώ όσο κι ο AmmarkoV ανφερθήκαμε στο ίδιο ακριβώς πράγμα με σένα (δηλ. την τυπολατρία) οπότε βασικά συμφωνούμε.
ailouros wrote:Το ότι η άσκηση βίας κατά των αδυνάτων είναι φαινόμενο συγκεκριμένων κοινωνιών στις οποίες κυριαρχούν μονοθεϊστικές θρησκείες ,θα έπρεπε να μας απασχολήσει και έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ο στρουθοκαμηλισμός δεν έχει πάτο.
Στην αρχαία Αίγυπτο ή στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε βία; Ή μήπως δεν έκλειναν τις γυναίκες στο σπίτι; Θα έλεγα πως οι γυναίκες είναι καταπιεσμένες όχι στις μονοθεϊστικές συγκεκριμένα κοινωνίες, αλλά στις πατριαρχικές, που είναι κοινωνικό φαινόμενο. Και κάπου εκεί διαμορφώνεται και η ανάλογη θρησκευτική πίστη... Όσο για τη θρησκέια των Ινδών έχει και τα μελανά της σημεία. Σε παλαιότερες εποχές, οπαδοί ορισμένων θεοτήτων έκαναν και ανθρωποθυσίες.
Τέλος nap, ευχαριστώ για το παράθεμα!